Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




maandag 5 december 2016

Maandag 5 december 2016 - een beetje achterom kijken....

En vandaag heb ik een vrije dag. Heerlijk, alleen thuis, stilte in huis, en lekker wat rommelen. Tijd voor de krant, voetbaluitslagen lezen, maar ook zomaar nadenkend over alles wat er dit jaar gebeurd is. En dat is best veel. Zowel op werkgebied, als thuis. Als ik aan Yarden denk, dan realiseer ik me, dat dit bedrijf heel goed bij mij past. Een jas, die heel goed zit. En dat heeft alles te maken met de mensen, die daar werken, de keuzes die gemaakt worden, en soms ook de zoektocht die ik ervaar. De hoeveelheid veranderingen, de snelheid, maar vooral ook het lef. Dit bedrijf, staat ergens voor. Maakt keuzes en onderschrijft deze. En dit betekent soms dat het schuurt en dit mag. Mooi hoe we nu langzaam aan voelen, dat Zuidoost in beweging komt. Dat er echt in mei 2017 gebouwd gaat worden. Dat we vanuit onze keuze om dit een Yarden huis te laten zijn, waar werkelijk iedereen zich welkom en thuis mag voelen, onze plek in nemen. 2016 was ik hier mee bezig, 2017 en ook nog een stukje in 2018. En daarna laat ik dit los. Een ambitie die goed is, en bij me past. Loslaten en weer verder gaan. Zo was het ook in 2016 dat ik Cluster West los heb gelaten, een bewuste keuze van de directie en van mijzelf. Een keuze die pijn heeft gedaan, omdat ik van een aantal mensen in dit cluster ben gaan houden, op mijn eigen wijze. En langzaam aan zie je dat het goed is. Cluster West heet nu Noord-Holland en dat gaat best met Arnold aan de leiding. En ik, ik pak geleidelijk aan mijn nieuwe rol. Ook hier kom ik dingen tegen, waar ik nog wat zoeken zal, maar dat mag. Ik merk, dat ik met mijn nieuwe team, mijn weg gevonden heb. Dat ik het leuk vind om de brug te zijn, tussen het bedrijf en de Vereniging. Ja met een hoofdletter. Want Yarden is een Vereniging. En juist hierdoor maken wij het verschil. Het is tijd, dat we dit gaan uitdragen, en dat we vanuit een soort trots gaan handelen. Dus nu werk in vanuit Almere, ver weg van mijn huis, dat wel. Een lastig traject, veel files en veel lange reistijden. Maar als je hierom heen rijdt, dan komt het wel goed. We zijn met prachtige dingen bezig. Ik zal jullie op de hoogte houden. Dat is Yarden, ik zie mijzelf hier nog heel veel mooie bijdragen leveren. Ik geloof erin in dit bedrijf. Daarnaast mijn hobby, wijn, en de gastrobar van Mila en Simone. Soms twijfel ik over mijn bijdrage hier. En ik wil hier een constant iets gaan leveren. Dus echt vast op donderdagavond. Mensen verwennen met een aangename sfeer, met de smaken van Mila en een prachtig glas wijn. Ik zou zoveel meer willen doen, dan ik nu doe, maar dit kan niet, naast mijn werk. Maar dat ene vaste moment, dat ga ik inplannen. Voor het hele jaar door, los van mijn vakanties. Leuk, dan kan ik zeggen, 'tot volgende week'. En wijn, gisteren dronken wij een prachtige wijn, de Larone van Boschendal. Een prachtige rode wijn, Shiraz Mourvedre uit 2014, heerlijk bij wild. Perfect voor deze tijd. Ik ben gelijk gaan zoeken en heb deze wijn gevonden. Geweldig. Komt er dus aan. Dus in 2017 zal ik prachtige dingen gaan doen bij Yarden, en op donderdagavond Mila en Simone helpen. Kom gerust eens langs in onze Gastrobar, Achterweg 7 te Wassenaar. En terugblikkend op 2016 was het ook een jaar vol verlies, de vader van Annemarie, mijn vriendin Eveline, de moeder van Jolanda, ouders en schoonouders van vele vrienden, maar ook mensen, wat verder weg, vrienden van collega's, kortom, een jaar waarin verlies weer zo treffend raak aanwezig is geweest. En verlies doet pijn en herinnert aan eerder verlies. En bij verlies, denk ik altijd aan mijn vader. En nu, vandaag ook even aan mijn moeder, vandaar dat ik haar foto plaats. Al weer bijna 14 jaar geleden, dat zij is overleden. En gisteren vroegen Annemarie en ik ons af, hoe het leven zou zijn geweest, als zij er nog zou zijn. En ik bedacht toen, dat zij wel in de Ledenraad van Yarden zou kunnen zitten. Zij zou wel van zich laten horen en ik glimlach bij dit idee. Dit jaar, 2016. Een jaar, waarin ik voel dat ik ouder ben geworden, in jaren, maar ook, door al deze pijn. En een jaar waarin ik me realiseer, hoe gelukkig je kunt zijn als mens. Met je relatie, je vriendschappen, met al die mooie mensen om je heen, om me heen. Dus 2016, was en is, een prachtig jaar. Gezond zijn en genieten, dat is mijn advies aan een ieder. Leef, zoals die kleine Andre Hazes zingt, alsof het je laatste dag is, leef! En 2016 is ook wel het jaar geweest, waarin ik mijzelf bij de kop heb gepakt, afgevallen ben, gezonder ben gaan leven, ondanks al die mooie wijntjes, maar beter voor mijn lijf ben gaan zorgen. Een kleine ingreep, met een snel herstel, is volgens mij het effect hiervan. Ik doe mijn best, fietsen met mijn lieve nicht in Zeeland, en veel lopen, trappen op en af. Zorgen dat van Loon, nog heel veel jaren meegaat en mee kan gaan. 2016 was dus een rijk jaar. In alle opzichten. En 2017 gaat me nog veel meer brengen. Thuis, op het werk, de rust, de baken, de liefde, de vriendschappen, kortom 2017 wordt wel een mooi jaar. Blijf maar aangehaakt. Facebook laat ik wat meer los, en mijn blog blijft bij mij. Ik wens iedereen, een mooie afsluiting van dit jaar 2016 en een prachtig begin van 2017. Ik ga geen kerstkaarten sturen, ik zeg het zelf tegen je, als ik je zie. Ik zal een mooie boodschap schrijven, wat later deze maand. Nu, boodschappen, auto wassen, en dan naar mijn vriendinnetje Jannie. Fijn, lunchen in Kijkduin. Gezellig. Liefs, Aniet