Mijn allerlaatste berichtje in 2009.....

Lieve allemaal, luisterend naar de laatste uurtjes van de top 2000 in dit jaar 2009! Annemarie ligt lekker even op de bank, er staat een overschoteltje in de oven. De tv die al een paar dagen gek deed, is er mee gestopt op deze oudejaarsavond, betekent dus dat we een nieuwe gaan kopen begin 2010. Er is een leuke in de aanbieding bij BCC heb ik al gezien, dus dat komt wel goed. 2009...nog 5 uur en 15 minuten te gaan en dan zit dit jaar erop. Een jaar, ons vierde jaar samen realiseerden wij ons vanavond...al de vierde keer dat we echt samen oud en nieuw vieren. Al ruim 3 jaar getrouwd, al 4 keer Annemarie's verjaardag samen gevierd, al vier keer mijn verjaardag gevierd, al vier jaar samen met mijn grote liefde. Wat bijzonder, en daarom hier nog zomaar wat mijmeringen die we vandaag samen deelden. Terwijl wij luisteren naar de top 2000, en dan komen er van die mooie liedjes langs, van vroeger. Toen kwam het nummer - Voor haar - van Frans Halsema. En toen zeiden we tegen elkaar, 'dit liedje draaien we op elkaars begrafenis' de ultieme liefdessong voor je vrouw. Nu prachtig ook vertolkt door Claudia de Breij, maar dat heb ik al eerder gemeld. En dat mooie nummer van Eric Clapton 'tears in heaven' dat moet ook gedraaid worden. Nee niks ingewikkelds, bij het leven hoort de dood. En ik ga niet dood, voorlopig nog niet, dus mag hierover gepraat worden. En als we dan nog een liedje draaien, dan iets vrolijks van Abba ofzo...iets waarop we gaan zingen met elkaar. Ooit had ik een baas, meneer Schipper, en toen hij overleed, werd er hele gekke vrolijke muziek gedraaid, waardoor je ging glimlachen en die meneer voor je zag. Bijzonder, mooi en intens. En zo moet het zijn toch, een stukje muziek waarbij je met een glimlach terugdenkt aan goede tijden met elkaar. 2009 was ons jaartje, het jaartje waarin wij allebei zelfstandig waren, ingewikkeld proces. Een jaar wat we redelijk goed zijn doorgekomen, met wat ondersteuning hier en daar, met veel liefde en support, met trouwe klanten, met mooie opdrachten. 2010 moet staan in het teken van balans, van gezondheid, van eenvoud en soberheid, samengaand met een heerlijk glas wijn, een mooie intiem feestje, goed samenzijn met mooie mensen...een paar vuurpijlen de lucht in, voor liefde, voor geluk, voor gezondheid, voor Fer, voor Jan Roos, voor de schoondochter van Anneke hier in Voorschoten, voor al diegenen die ziek zijn en van wie wij het niet weten. Voor al die partners, die als mantelzorger keihard knokken om hun geliefde bij zich te mogen houden. Ik schiet een vuurpijl de lucht in voor mijn allerliefste Annemarie, want zij is zo'n geweldige vrouw, echt ongekend. Ik ben zo trots als ik haar zie staan, zie lopen, met die lange benen, ik kreeg een mailtje van iemand van vroeger, die had foto's van An gezien en zei 'Aniet wat heb je een mooie vrouw' tja...en dan zit ik stiekem te glimlachen, want dat is toch echt wel een feit he...Ik schiet ook een vuurpijl de lucht in voor mijn lieve vriendinnetje Jannie die ik vaker wil gaan zien, voor onze ouders, onze stiefouders, onze broers, voor Roos en Floor en Noor, en voor al die mensen die ik nu vergeet! En natuurlijk een voor Jan Roos, want hij is jarig vandaag. Proficiat lieverd! Geniet van deze avond...liefs, Anita en tot volgende jaar! Morgen ofzo....:)

Bronchitis

Zo, een heel aardige arts heeft even naar me geluisterd en het was direct duidelijk, bronchitis. Er komt een antibiotica-kuurtje voor een week en ik krijg zo'n puf-apparaat om wat meer lucht te krijgen, voor zolang als ik dit nodig heb. Om vier uur kan Annemarie (die arme ziel doet niks anders dan heen en weer rijden, boodschapjes halen, zorgen voor me etc.) de spullen halen bij de apotheek. Ik ga me gedeisd houden en rustig het nieuwe jaar...dag, lieve groet! Anita

Ziek het jaar 2009 uit....tja....

Jawel ik ben ziek. Het zat er al een tijdje in denk ik, ik voelde me moe, heb keihard gewerkt, wilde en kon geen omzet missen, had af en toe hoofdpijn, voelde mijn rug, een keertje een koortsaanval. Maar steeds ging het weer over, vroeg naar bed en dan lukte het wel weer. Maar als ik de laatste dagen in de spiegel keek, dan zag ik een heel vermoeide Anita. En 'derde' kerstdag heb ik met al mijn kracht, samen met broerlief, Lydia en Annemarie, een kerstdiner op de boerderij in elkaar geflanst en toen wilde ik al steeds zitten. Toen liet ik mij rijden door Annemarie (doe ik bijna nooit...)en gisteren was het op,over en uit. Ik besloot de agenda leeg te maken en in bed te blijven. Heb nog wel wat gewerkt, net zoals nu, maar vanuit de rustpositie. Druppels van dokter van Riel, een drankje tegen de hoest, maar vanmiddag toch nog even langs de huisarts om twee uur, om te horen wat het is.
Dus geen feestje bij Nicolien en Frans vanavond, geen feestje morgenavond hier met Emmy en Reynaud, en geen nieuwjaarsborrel op de boerderij. Gewoon rust nemen en op kracht komen, om volgende week weer aan de slag te kunnen. Ik voel me gewoon ziek, niks meer en niks minder!
Wel wens ik jullie allen, een super mooi uiteinde, denk nog eens na over 2009, hou de goede dingen vast, neem ze mee naar 2010. Maar 2010 is zoals ergens op een kaart stond, ook de kans om die dingen kwijt te raken, die je al lang niet meer wilt. Dus maak een keuze, doe je ding, pak een nieuwe kans, stop met die liefde, die niet lekker meer voelt...maar vooral lieve mensen, geniet, geniet van wat je hebt, geniet vanuit die tevredenheid en kijk dan vooruit naar wat komen gaat! Pak de regie en maak van 2010 jouw jaar, in welk opzicht dan ook. Ik ga het ook doen en hoop jullie weer tegen te komen. Want 2009 bracht me zoveel moois, dank jullie wel hiervoor...ik hou van jullie, alle goeds voor 2010 gewenst, Anita

Ziekenhuis en derde kerstdag!!!

Op eerste kerstdag is mijn vader opgenomen in het ziekenhuis! Hij had tot twee keer toe, althans zo lijkt het nu, een tia gehad. Dit betekent dat de bloedtoevoer naar je hersenen eventjes stagneert, waardoor je uitval van functies krijgt. Eerst kon hij met zijn linkerhand niet meer op zijn hoofd krabbelen, deed zijn hand het niet meer. Een dag later deden zijn twee benen het niet meer en kon hij niet meer opstaan. Gelukkig is Els vroeger verpleegster geweest en goed alert en heeft zij hem naar het ziekenhuis gebracht. Hij wilde niet, was terug gegaan naar de boerderij, had gezellig kaarsjes aan gedaan in de hoop dat hij dan niet zou hoeven. En in het ziekenhuis werd hij 24 uur aan de monitor gelegd. Dus zat ik op tweede kerstdag om 9 uur in de ochtend in het Van Weel Bethesda Ziekenhuis in Dirksland. Een ziekenhuis wat ik nog wel ken van mijn moeder, die daar ook wel gelegen heeft...en jawel hoor, daar lag hij op de spoedeisende hulp aan de monitor. En iets voor de klok van drie uur die dag, kwam de neuroloog, die het wel bijzonder vond dat hij uitval had gehad aan twee benen tegelijk. Maar de scan van zijn hoofd was goed, zijn bloed was goed. Bloeddruk iets te hoog, cholesterol iets te hoog, levensstijl iets te ongezond, maar verder gaf deze arts aan dat hij mijn vader wel ingeschat had als een man 'die het leven weet te leven' en hiermee slaat hij de spijker op de kop. Hij lag daar in zijn moderne pyama, met allemaal elektroden aan zijn buik, zo gek...mijn vader en ziekenhuizen, dat klopt helemaal niet. Gelukkig is hij nu weer thuis, diezelfde dag nog heb ik hem thuisgebracht bij Els. En gisteren hebben Arie, Noor, Annemarie, Lydia en ik een overheerlijk kerstdiner bereid op de boerderij. Gezellig, fijn en bijzonder. Wij waren half twaalf ofzo thuis, en het was genoeg geweest. Vanmorgen geslapen tot negen uur, toen naar kantoor, waar ik nu zit. Eerst mijn vieze auto wassen, en midden in de wasstraat, stopt alles ermee, dus de auto staat er nog zielig te staan, met allemaal borstels op hem gericht en als het hele spul gerepareerd is, dan kan ik de auto er weer uithalen. Schoon en wel hoop ik...nu mails gelezen, en business cases beoordelen. Heerlijk werkje, in alle rust met een kop koffie en radio 2, de top 2000 lekker aan! Ondertussen heb ik een lelijke hoest opgelopen, voel ik me wat zwak, dus deze week vroeg naar bed, uitrusten voor een nieuw en spannend jaar wat voor me/voor ons ligt...
Vuurpijlen kopen voor 2010, om die samen met Emmy en Reynaud, de lucht in te schieten! En zoals de coachkalender zegt 'Afscheid is de deur naar de toekomst' mooi...ik probeer te bedenken wat 2009 geweest is, en hoe ik afscheid neem van dit jaar, en hiermee de deur openzet naar 2010...2009 was spannend, uitdagend, vermoeiend ook soms, maar vol verrassingen, vol contacten met prachtige mensen. En voor 2010 wens ik iedereen om mij heen gezondheid, en rust, en veel liefde (ik denk altijd als je een liefde mag ervaren, zoals ik dit nu met Annemarie doe, dat gun ik iedereen...gewoon op je 50e de liefde van je leven in je armen mogen sluiten, iedere dag maar weer...)en mooie nieuwe uitdagingen! En kracht en vriendschap, want wat heb ik mooie vriendschappen mogen ontvangen/ontmoeten/krijgen....dank jullie wel!
Anita, een fijne dag gewenst, want we zitten nog volop in 2009!!!

Kerst in Voorschoten....

Lieve allemaal...de kerstdagen zijn begonnen. Momenten om terug te blikken en momenten om vooruit te zien, 2010 ligt voor ons. Maar achter ons ligt een prachtig jaar, vol onzekere momenten, maar ook een jaar vol goede gezondheid, althans voor mij! En als ik denk aan mijn wensen voor 2010, dan hoop ik dat voor mensen als Jan en Jantje, als Irene en Fer, en al die anderen die een ernstig zieke in hun midden hebben, het nieuwe jaar net zoveel voorspoed mag brengen als 2009 voor mij heeft gebracht. Want ondanks al die luxe, al die kadootjes, al die champagne, of wat dan ook, onze gezondheid is ons allerhoogste goed!
Verder wens ik dat mensen elkaar weer vinden, in een goed gesprek, ik heb een paar staaltjes meegemaakt de laatste dagen, dat mensen elkaar over en weer via de mail van alles toeschrijven. Niet handig, dus praat met elkaar en praat over dingen die je dwars zitten. Kijk elkaar aan, geef elkaar de hand, en ga door met elkaar...
Voor al mijn vrienden en vriendinnen, voor alle zakelijke relaties, ik wens jullie liefde, gezondheid, geluk en vooral ook veel plezier toe voor 2010. En deze dagen, geniet van elkaar, van de kerst, de kou buiten, van een goed glas wijn, van...bedenk het maar...veel liefs, Anita en voor al diegenen die het nodig hebben, veel sterkte!!!!

Het verhaal van het potlood....

Gisteren kreeg ik een prachtige kaart van een relatie en hierop stond het onderstaande verhaal van Paulo Coelho :

Het verhaal van het potlood
Een jongetje keek naar zijn oma die een brief aan het schrijven was.
Op een gegeven moment vroeg hij:
”Oma, schrijf je een verhaaltje over wat wij samen hebben meegemaakt"?
Of schrijf je misschien een verhaaltje over mij?
Zijn oma stopte met haar brief, glimlachte,
en zei: ‘ik schrijf inderdaad over jou.
Maar belangrijker dan de woordjes die ik schrijf
is het potlood waarmee ik schrijf.
Ik zou willen dat je later als je groot bent, net zo als dit potlood wordt.”
Het jongetje keek nieuwsgierig naar het potlood,
maar kon er niets bijzonders aan ontdekken.
”Maar het is gewoon maar een potlood”
“Het is maar hoe je er naar kijkt.
Het potlood heeft vijf bijzondere dingen die jou tot iemand zullen maken die altijd in vrede met de wereld zal leven."
- maar dan moet je ze wel onthouden-
Ten eerste:
Je zult misschien grootse daden verrichten,
maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die je leidt.
Deze hand noemen we God, en hij zal je altijd leiden volgens zijn wil.
Ten tweede:
Af en toe moet je stoppen met schrijven, om de punt te slijpen.
Daardoor heeft het potlood een beetje pijn,
maar het wordt er wel scherper van.
Dus, je moet wat pijn kunnen verdragen, het maakt je tot een beter mens.
Ten derde:
Als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgummen wat je fout schreef.
De les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijk,
om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.
Ten vierde:
Het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant,
maar het grafiet dat er in zit.
Dus, wees steeds bezorgd om wat er binnen in je gebeurt.
Ten slotte:
Het vijfde wat een potlood bijzonder maakt:
het laat altijd een spoor achter.
Besef goed dat alles wat je in je leven doet,
sporen zal achter laten en probeer je daar voortdurend van bewust te zijn”

En met dit verhaal wil ik een ieder een prachtige kerst toewensen, vooral een kerst waarin we ons realiseren, dat we blij mogen zijn met elkaar, met onze liefde, onze familie, ons geluk, onze gezondheid en dat tevredenheid een zo belangrijk goed is. Ik wil jullie allemaal bedanken voor alle mooie momenten in 2009. Het waren er zoveel...ik kom nog bij jullie terug, volgende week werk ik weer. In alle rust weliswaar. Ik doe wat business cases. Ik ben wat op kantoor en bereid mij rustig voor op 2010, een nieuw jaar met nieuwe kansen....Veel liefs, Anita

47 jaar worden en champagne drinken!!!!

Ja lieve mensen, vandaag is Annemarie 47 jaar geworden. Een groot compleet, samen met Florine en Rosanne, en eigenlijk ook de ouders van An en Reynaud, want zij werd 'weggevoerd voor een lunch met beide ouders en Reynaud' en ondertussen konden wij hier thuis de boel organiseren. En om klokslag drie uur kwam Berty, Floor, Roos en broer Ruud en ondergetekende natuurlijk, stonden klaar. Toen kwam An, met Emmy en Reynaud en geleidelijk drupte de keuken vol leuke, bijzondere, mooie vrouwen, allemaal vriendinnen van An, alhoewel Lenneke, Pauline en mijn vriendin Jannie ontbraken, het werd en was een prachtig moment, veel of weinig thee en veel champagne, taart, cake, bonbons, zalmsandwiches, balletjes gehakt, maar vooral veel champagne...heerlijk. Mijn liefste is 47 jaar geworden en ik, nee wij, de meisjes en ik hebben er een super mooi moment van gemaakt! Foto's volgen binnenkort...het was vooral mooi en bijzonder, een apart momentje zo aan het einde van dit bijzondere jaar 2009!
Liefs, tot morgen Anita.... ik ga zo lekker slapen!

Sneeuwpoppen, glad, haperende ruitewissers en inbraken......

Goedemorgen allemaal! Wat een mooie wereld, althans om te zien! De sneeuw maakt de wereld zo mooi en zo moeilijk begaanbaar. Afspraken worden afgezegd, want iedereen is bang, treinen rijden slecht, auto's staan stil of rijden/glijden van de weg af...(heb je gisteren het journaal gezien, die man die boven op het dak van zijn auto, die langzaam aan onder water verdween, zat?). Sneeuwpoppen met ijsmutsen op, ook Annemarie en Floor hebben bij ons een prachtige sneeuwpop gemaakt. Open haard aan, kerstboom met mooie lichtjes...en koppen warme thee die gedronken worden. Heerlijk wat een mooie wereld...maar aan de andere kant, zijn er een stel onverlaten die zomaar die prachtige boerderij van mijn vader zijn binnengedrongen, en de hele boel overhoop gehaald hebben, deuren geforceerd...wat oneerlijk toch he. Dat mensen zich maar van alles toeeigenen, zomaar in je spullen zitten! Oh wat ben ik blij, dat die lieve vader van mij niet thuis was. Want je weet maar nooit waar dit soort lui toe in staat zijn...ongekend he...
Ik zit nu op kantoor, ben lekker gaan wandelen vanmorgen. Fietsen is niet echt mogelijk, autorijden is niet lekker in het dorp, de straten zijn spekglad, dus in alle stilte ben ik lekker gaan wandelen vanmorgen. En ik genoot van de stilte, en de schoonheid van de sneeuw! Nu luister ik radio 2 en ben ik aan het plannen voor januari 2010 alweer. Een volle maand, met prachtige opdrachten zoals het er nu uitziet. Heerlijk! Vrijdag kreeg ik op de valreep zomaar een aantal opdrachten erbij. Ik geniet enorm van dit soort opdrachten, maar ook de waardering voor alles wat ik tot nu toe heb gedaan, is erg positief! Straks nog eventjes naar Den Haag voor een coachgesprek...eens even kijken of ik er redelijkerwijs kan komen. Moet wel lukken denk ik...
Ik vraag me wel eens af, als het hier echt winter gaat worden, hoe dan ons leven er uit ziet. Nu al is alles ontregeld, de wegen, de rails, trams en bussen rijden soms niet...ik vind het wel iets spannends hebben. Ergens heel vaag in mijn geheugen denk ik aan 1963, toen waren we ingesneeuwd op de boerderij. Ik was klein, de Noordzee was bevroren, we hebben nog een filmpje dat Arie en ik over de ijsschotsen liepen met onze ouders. En nu...het is niks in vergelijking met toen, en toch is alles ontregeld...
En terwijl ik dit schrijf geeft de scheurkalender van Marijke Lingsma aan 'Ergernis? Verwonder je liever!' de spreuk die mij altijd doet denken aan mijn moeder en aan Remco, een collega van ADP, een jongeman, die deze spreuk altijd uitsprak. Mooi he...en wat een wijsheid!
Lieve mensen, ik ben wat onregelmatig met het schrijven. Ik blijf het doen, steeds maar weer. Ik wens jullie allen een prachtige witte kerst toe, maar wel zodanig dat we elkaar kunnen blijven bezoeken. Ik schrijf tussendoor nog wel...luister nu naar de top 2000, heerlijk op radio 2! Dag, liefs, Aniet...
Ik kijk terug op een goed 2009, met veel zorgjes, als beginnend ondernemertje, maar ook met veel plezier! En de vooruitzichten voor 2010 zijn echt goed!!!

Vorst en een lampje in mijn auto...

Goedemorgen allen! Nog even op kantoor voordat ik richting Utrecht vertrek, alwaar ik een vergadering heb bij een van mijn opdrachtgevers. Een hele dag vergaderen. Helemaal niks voor mij...ik ben er niet zo van. Maar ik geloof zomaar dat ik hier heel veel van kan leren, van al die slimme dames en heren. Daarna lekker even eten met en bij Frodo en Kirsten en de kids, en dan naar Schoonhoven. Vergadering van Eigenaren. Dus je merkt het, vandaag wordt mijn dag, de hele dag vergaderen...brrrrr. Ja en brrrrr staat ook voor kou toch, mijn oude mercedes snort vrolijk door de kou heen, houdt zich kranig en zowaar heb ik opeens een lampje wat het doet. Dus nu als je de deur opent, dan gaat er een mooi lampje aan (iets wat iedereen heel normaal vindt, maar ik inmiddels niet meer) en als je de auto afsluit, dan gaat geleidelijk aan dit mooie lampje weer uit. Luxe he...ik glimlach terwijl ik dit schrijf, omdat ik gisteren toen ik dit aan Annemarie liet zien, zij om me moest lachen! Annemarie....ja volgende week is zij jarig, 23 december, wat een dag zeg...en veel mensen hebben dan geen zin in haar verjaardag, maar ik wel hoor...en we vieren die dag, al die kerstdagen door met families erbij...komt wel goed!
Ik ga nog even genieten van een nespresso, een boterham en wens jullie een mooie dag..lees ik net de spreuk 'was ik maar een punt, dan was ik het einde'. Leuk he...niet van mezelf hoor!
Anita

Gezond, gezond, gezond!!!

Jawel...vanavond waren An en ik bij meneer van Riel. Onze (zo noem ik hem altijd) homeopatische arts. Hij ziet en zag altijd hoe het met me is. En toen ik hem zei 'meneer van Riel ik ben zo vreselijk moe...' toen gaf hij als antwoord 'niet zo gek, je bent keihard bezig voor jezelf en daarnaast ben je nog heel hard aan het werk tegen je ziekte, je leeft twee levens, maar je doet het heel erg goed hoor, er zijn geen actieve cellen'. En toen kreeg ik een verhandeling over de mexicaanse griep waar ik een tik van heb gehad, het begon met mijn koortsaanval, pijn op mijn zwakke plekken, mijn rug, mijn darmen, het klopt allemaal. Een hele rits met druppels kreeg ik mee, als aanvulling op mijn gestel, zodat ik verder kan gaan met mijn leven, en mijn lijf weer gezond kan en mag blijven!! Dus wij glimlachten naar elkaar, rekenden 150 euro af voor al die potten en nu zit ik gewoon zomaar te genieten met een glas wijn in de hand! Heerlijk he...Dus geen zorgen allemaal. Ondertussen heb ik in januari voor de zekerheid een afspraak in het LUMC, een keer de scan in, maar Anita van Loon is een echte, een hele echte van Loon en je weet het...die fietst door de kou naar Voorschoten, die van Loon die geeft niet op. We gaan door...vandaag was een mooie dag, naast Ede en Barneveld, mag ik nu ook een klus gaan doen bij de volgende bouwmarkt...ik ben apetrots, de directeur/eigenaar himself belt gewoon even op. OCW gaat door, de Leergang Defensie Coach gaat door. Nieuwe coachtrajecten, mooie opdrachten, mijn cursisten halen prachtige cijfers en zijn trots en blij! En ik...ik ben gelukkig. Heel erg gelukkig...en terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me dat heel erg dichtbij, mensen veel verdriet en ellende meemaken nu, onze vrienden Fer en Irene, zij zitten echt dik in de shit, om het maar eens even grof te zeggen....en ondanks mijn geluk, realiseer ik me, hoe snel je leven zomaar op zijn kop kan staan! Ik leef en voel mee...liefs, slaap lekker allemaal! Anita.....met een big smile!!

Fietsen door de vrieskou...

Jawel en na mijn avond bij Voorwaarde in Den Haag, ben ik samen met Carice door de vrieskou naar huis gefietst. Heerlijk. Ik was kwart over tien ongeveer thuis...met een heel koud hoofd, heerlijk! De avond was, zoals steeds weer, mooi en intens. Een avond vol bijzondere mensen, met mooie theorie, over authenticiteit, over leiderschap, over de gendertheorie. Een avond die altijd samengaat met 'bijpraten' met ontwikkelingen op het gebied van werk, maar ook over wat persoonlijker dingen die van invloed kunnen zijn op je werk, op je leven. Bijzonder...maar ook een avond met goddelijk lekker eten van de italiaanse traitteur en een mooi glas wijn erbij. Dus wederom was het heerlijk om daar te zijn! De nacht was een nacht vol krampen in mijn benen, terwijl ik toch medicijnen had ingenomen, dus tig keer uit bed, er weer in en er weer uit. Onrustig. Maar vanavond gaan we naar onze arts, meneer van Riel om eens even te horen hoe het met me is. Mijn lijf doet gek, mijn rug doet wat zeer, en ik ga vandaag voor alle zekerheid ook even bellen met het LUMC voor een afspraak. Puur controle, zekerheid is nu gewenst, dat er niks geks aan de hand is. Het begon met die koortsaanval, en het moet gewoon hierbij blijven. Ik informeer jullie weer, zodra ik wat meer weet. Geen zorgen, geen paniek, dit alles is slechts uit voorzorg.
Vandaag een rustige dag. Eventjes niets, helemaal niets....bijkomen en wat voorbereiden voor morgen, de bijeenkomst bij Coachboulevard. De voorbereiding op de Leergang. Dag, een mooie dinsdag gewenst...Anita

Lunchen in het dorp....met Loes!

Terwijl het winterse weer ons land is binnengekomen, ik met handschoenen aan op de fiets zit, trap ik door het dorp! Heerlijk vanmorgen vroeg naar kantoor. Lekker op tijd beginnen, een prachtig coachgesprek. Daarna op de fiets naar het Wapen van Voorschoten, een lunch met mijn oude jeugdvriendin Loes Jongejan, nu Stevens. Loes en ik hebben elkaar een jaar of twintig of langer niet gezien. Vroeger zaten wij samen op school, moesten wij collecteren in de remonstrantse kerk. Waar mijn moeder in de kerkeraad zat. En dat ging niet altijd even goed, zo liepen wij (omdat we dachten dat ma ons een seintje gaf) door de kerk heen met de collectezakken, terwijl dat nog niet echt de bedoeling was. Mijn moeder keek altijd streng achterom omdat wij zaten te 'scheuren van de lach' en dat was dus nog niet het seintje om naar achteren te lopen en te gaan collecteren. Loes en ik hebben dus vanmiddag in het Wapen herinneringen opgehaald, aan onze jeugd op Goeree- en Overflakkee. Heerlijk, en ondertussen zagen wij daar veel bekenden, Lineke, Berty, Elly, kortom bekenden van Loes, van mij, of van allebei...twee Flakkeese meisjes die nu een leven in het Westen hebben opgebouwd, Loes woont in Warmond en Anita in Voorschoten. Bijzonder hoe ons leven is verlopen....
Het is koud en fris. Heerlijk. Ik hoop dat ik de moed heb om straks op de fiets naar Den Haag te gaan, voor mijn Authentiek Vrouwelijk Leiderschap. Dan kan ik met een van de deelneemsters die ook in Voorschoten woont en altijd per fiets komt, terugfietsen, door de koude nacht. Dan slaap ik vast heel erg lekker....lijkt me wel wat.
Ik ga nog even denken en laat het jullie snel weten. Voor nu, nog een mooie maandag gewenst...die laatste weken van dit jaar, die doen mij veel....het lijkt wel alsof we met elkaar alles afronden, en even tijd nemen om bij te praten met elkaar. Heerlijk....Anita

Lekker wandelen door donker en koud Voorschoten...

Gisteren was zo'n zaterdag waarvan je er nog wel 100 wilt. Rustig, niet te veel gedaan, lang de krant lezen, nog een kopje koffie, paar boodschapjes doen. Alles te voet door Voorschoten. Heerlijk..aan het einde van de middag zijn wij bij een neef van mijn vader Jan-Willem gaan eten, in Rotterdam. Gezellig, bijpraten, praten over de familie en met mijn neus in de stamboom van de familie van vaders kant. Leuk...herkenning, van namen en verhalen over de familie. Een schilderij waarop de vader van Jan-Willem staat. En ondertussen werden An en ik verwend door een mannelijke kok, ook bijzonder, en vooral lekker! Dus dank je wel Jan-Willem, het was goed. In 2010 doen we het over, hier in Voorschoten! Daarna nog even een borrel drinken bij Berty...lekker te voet door Voorschoten, dikke jas aan, koude neus, en bij Berty gezellig aan de Malbec, een goed glas rode wijn. En vannacht om 1 uur wandelden wij dus lekker samen door het koude Voorschoten, leuk, genieten van kerstversieringen, genieten van huizen die al slapen, lichten die geleidelijk aan doven en de nacht die valt. En daarna zo ontzettend lekker geslapen in ons schone bed. Vanmorgen laat wakker worden, kopje koffie en thee op bed. En nu, zomaar niks...blaadjes lezen, de krant. Vanmiddag een spelletje, hoe lekker kan het leven zijn en vanavond....dan gaan we weer wandelen door Voorschoten, omdat de nacht in je bed, dan nog lekkerder is, dan nu. Heerlijk....je slaapt veel lekkerder, je hebt minder kramp, het is heerlijk...
Ik wens jullie allemaal een heerlijke zondag toe! Geniet van de rust, van het niks hoeven (ik kan nog zoveel doen, maar geef mijzelf vandaag vrij, morgenochtend vroeg ga ik aan de slag). Liefs, Anita

Een vrije ochtend....

En vanmorgen had ik zomaar een vrije ochtend. Na een mooie dag in Barneveld, waar ik aan de slag mocht met de bouwmarktmanager en zijn team, kwam ik gisteren zo rond een uur of vijf thuis. Mijn vader en Els waren net binnen, gezellig. Annemarie zag er, zoals altijd, prachtig uit en ik zit dan gewoon een beetje te glimmen, een gezellig huis, kaarsjes aan, prachtige bloemen van Suzie Fleurs op tafel, mijn vrouw en mijn vader met zijn vriendin. Wat een rijkdom!! De meisjes waren thuis, de een ging drummen, de ander turnen. Tante Anita en oom De hadden voor ons allemaal een pakje voor de Sint meegegeven, hoe mooi kan familie dan zijn. Die familie van Loon is klein, maar eigenlijk gaan we door dik en dun voor elkaar. Zo'n stevig, een beetje apart lijntje loopt er door die familie heen. Eng vind ik het, dat mijn familie, mijn vader, mijn tante, maar ook mijn tante Tanneke en oom Wim (van moeders kant) zo oud zijn nu...dit betekent dat ik hen ooit los zal moeten laten, gewoon zal moeten laten gaan...ik wil er nog niet aan denken!
En vanmorgen was ik moe, vanmiddag twee coachgesprekken, vanavond mijn laatste les in Den Haag, weer een module afgerond. En dan morgen een coachgesprek vroeg in de ochtend, een dag naar Ede, veel gesprekken, en last but not least een bijeenkomst over Casa Cochetta. En prachtig buiten in Italie, waar het idee is ontstaan om 12 weken per jaar hier met jonge kankerpatienten aan het werk te gaan. Training, coaching, schilderen, van alles...samen met Fro ga ik daar naar toe. Maar dat betekent wel, dat ik deze week het kei- en keidruk heb gehad. Ongekend....maar ook weer zo mooi, zo intens!
En vanmorgen heb ik mijzelf dus vrij gegegeven, ik heb geslapen tot half elf...heerlijk, ik had het nodig. Emmy en Reynaud gaven mij vorige week aan, dat ik dit af en toe moet proberen, ook Annemarie heeft dit al vaak tegen mij gezegd. En ik heb het zo nodig...ik werk zo hard nu. Ik doe prachtige dingen, maar mijn hoofdje staat niet stil...dus af en toe niks, af en toe een momentje voor mijzelf, zoals nu, is heerlijk! Lieve mensen...ik neem nog een nespresso en lees de krant en ga dan naar kantoor. Deze ochtend was zo lekker...ik ga kijken of ik volgende week, tussen alles door, nog een vrije ochtend in kan plannen...Liefs, fijne dag, Anita

Een hele goedemorgen!

'Alles wat aandacht krijgt, groeit'. Dat is de spreuk van de Coachingskalender van vandaag! EN het kan geen toeval zijn maar zojuist kreeg ik van Harry een mooi document over Servant Leadership toegestuurd. En vaak vragen mensen mij waar Servant Leadership voor staat. Welnu, ik zal een stukje uit dit verhaal citeren, zodat het voor een ieder duidelijk is :
“Een dienend leider herken je aan de mensen om hem heen: die groeien. Maar hij moet bovenal zorgen dat er geld wordt verdiend”.
Medewerkers hebben veel vertrouwen in een dienend leider. Ze worden niet afgeleid door een onveilige omgeving, door de gedachte dat ze op hun tellen moeten passen of door twijfels aan de bedoelingen van hun leider. Dit vertrouwen is essentieel voor het goed functioneren van individuen, teams en organisaties. De dienend-leider moet beschikken over empowerment (faciliteren en ondersteunen), bescheiden zijn en zijn beperkingen erkennen, verantwoordelijk zijn en anderen doelen geven, zich op de achtergrond houden, zodat zijn medewerkers de credits krijgen die ze verdienen, over een ethische visie beschikken en moed tonen.Een Dienend Leider is in staat een leeromgeving voor de ander te creëren, een omgeving waardoor de ander kan groeien en bloeien. Nog meer essenties? Ja, de Dienend leider is bezig met waar het écht om gaat en niet met toeters en bellen. Een andere essentie: Het moet wel enigszins in je genen zitten. Een dienend-leider in een conflict kiest voor een oplossing waarbij beide tegengestelde waarden op zo’n manier verbonden worden dat ze elkaar versterken. Managers die deze methode toepassen merken al snel dat dingen positief veranderen en dat de grootst onoplosbare problemen toch kunnen worden opgelost.
Welnu, en de schrijver van dit document, Ed Voerman, geeft ook aan, dat in deze tijd waar het economisch wat minder goed gaat, dat dienend/dienstbaar Leiderschap nodig is.

En ik denk dat veel mensen, die mij wat beter kennen, en verder kijken dan die mevrouw in dat mooie zwarte leren jasje, nu begrijpen waarom Dienstbaar Leiderschap mij zo aanspreekt. Bezig zijn, bezig gaan met waar het echt om gaat in dit leven! Gisteren sprak ik zomaar onverwachts een vriendin van mij, van ons, en zij begrijpt dit zeker! Zij leest dit tussen de regels door...leuk he!
Vandaag wordt een mooie dag, vanavond de laatste dag van een module in Amsterdam. Een leuke club, enthousiaste jonge mensen. Vol interesse en motivatie om hun document, hun businesscase goed af te ronden. Mensen van ING, ABN-AMRO, Gemeente Amsterdam, UWV, Zorginstellingen, maar ook die jongen van 19 die het bedrijf van zijn vader gaat overnemen de fietsenmaker uit Volendam! Allemaal mensen die ter voorbereiding op een HBO-opleiding een jaar deze opleiding volgen. Mooi en vooral ook erg bijzonder, om deze mensen een stukje te mogen begeleiden in hun leven. Want zo voelt het! Maar vanmiddag is er nog een leuke ontmoeting, met een directeur die ik alleen maar telefonisch heb mogen 'ontmoeten'. Een mooi gesprek, het gaat over vrouwen en zelfleiderschap, over coaching, over vrouwen die de balans zoeken in de combinatie van topfunctionaris en zorgtaken thuis. Ik ben benieuwd...ik hou jullie op de hoogte!
En hiernaast mij, in het atelier, verschijnen hele mooie portretten, prachtig werkelijk waar. Ik ga mij nu even richten op wat publiciteit rondom deze portretten, echt geweldig! Vrouwen in de Voorstraat van Voorschoten, geschilderd door Annemarie Smitshuysen....wow!
Fijne dag, Anita

Maandagochtend....

Sinterklaas is weer naar huis. Vijf graden boven nul. Een volle agenda...zo meteen weer naar de militairen. Heerlijk is dat, ook door de leuke collega's..door de sfeer! Morgen is weer een moment waar ik naar uit kan kijken, een gesprek met iemand, die ik nog niet ken. Maar dit kan zomaar betekenen dat er weer een nieuwe vorm van samenwerking gaat ontstaan. Leuk! Spannend...heeft te maken met doelen stellen, keuzes maken. Geleidelijk aan ontstaat het beeld voor 2010. Met hierin een aantal grotere opdrachtgevers, en veel ruimte voor kleine, leuke bijzondere zaken. Ik denk hier veel over na. Juist omdat die balans nodig is. Om bij te blijven, scherp te blijven. Ik leg geleidelijk aan de focus - trainen, coachen en advies. En trainen is dan op maat, coachen is zowel voor groepen als individuelen en advies kan op allerlei gebied. Ook voor bedrijven. En aan de hand van dit alles, ga ik mijn website aanpassen. Mijn profiel optimaliseren, met een nette foto, maar ook een gekke, een vrolijke, een bijzondere...niet alleen die keurige mevrouw toch, gewoon lekker Aniet, en dat wil ik zijn en blijven....
Oh en dit is een mooie spreuk 'je kunt ergens van houden en het toch loslaten....'
Soms moet je iets loslaten, omdat dat beter is voor je balans, of zomaar omdat je het gevoel hebt dat het niet meer klopt...of omdat die ander misschien niet meer gelukkig is...goh mooie uitspraak. Gaan we over nadenken...ik wens iedereen een bijzondere dag! Geniet ervan, voor je het erg hebt is deze voorbij! Ik ga nog wat mails beantwoorden en vertrek dan, om vanmiddag hier weer terug te komen. Voor een coachgesprek...lekker altijd om zo te eindigen op kantoor.
Liefs, Anita

Mooie muziek van Claudia de Breij

Goedemorgen allemaal! Het is zondagochtend/begin van de zondagmiddag...we hebben net een lang lekker ontbijt gehad, rustig, Florine en Annemarie praten nog wat na. Rosanne is met haar nieuwe drumstokken in de weer boven en ik zit even rustig aan de computer om mijn weblog weer eens wat meer aandacht te geven! Lekkere momenten zijn dit, niks hoeft, de krant wacht...en ondertussen luisteren we naar Claudia de Breij, zij heeft een hele mooie cd gemaakt, die ik speciaal voor het liedje - Voor haar - voor Annemarie heb gekocht...een liedje van Frans Halsema. Mooi, intens, een soort liefdesverklaring...een lied wat ik (stel dat ik zou kunnen zingen) ooit voor haar zou willen zingen, ik brom het nu maar gewoon een beetje mee...ook goed, het gaat om het gevoel toch...We hadden aan tafel een leuk gesprek over karma. Rosanne kwam met dit woord....En over de echte betekenis ervan. Mooi als de echte betekenis hiervan tot je doordringt, dat je zomaar dingen voor iemand anders doet. Niet om er iets voor terug te krijgen, want dan heb je het over een ander begrip!
Gisterenavond was suprise-avond...bewust kies ik voor dit woord, omdat het vooral niet gaat om dure kadootjes. Ik zou eigenlijk al niet meer weten, wat de kinderen nodig hebben, niks volgens mij, ze hebben alles, dus proberen we hier vooral die gezelligheid toe te voegen...maar het blijft in mijn beleving altijd ingewikkeld. Want hoe doe je dat nu goed? Hoe voeg je iets toe, aan kinderen die luchtjes van 45 euro willen hebben ofzo, of laarzen van 200 euro...hoe maak je dan, dat een klein kadootje ook nog leuk wordt gevonden. Maar daar zit mijn eigen valkuil, dat ik me hier nog mee bezig wil houden. Ik heb hier blijkbaar nog wat te leren. Ik hoef niet mee te doen in dit alles.....gisterenavond was een leuke avond. Veel leuke momenten, vrolijke foto's die ik later nog een keer zal laten zien! Grappig terwijl ik dit schrijf, worden hier de leuke jongens en meisjes uit de klas besproken tussen moeder en dochter. En hebben we het over 'mooie ogen' en meer van dit soort uitdrukkingen. Zo leuk he...als kinderen groot worden. Dan gebeuren er van die spontane dingen. Komen er jongens en meisjes aan de deur, om Florine te halen! Dan gaan ze lekker films kijken bij elkaar, chillen, leuk is dat! Het doet me ook terugdenken aan mijn eigen middelbare schooltijd, op de RGO in Middelharnis. Al die oude bekenden, die nu net als ik, gewoon vijftigers zijn...grote kinderen hebben, pubers opvoeden, mooie banen hebben, leuk!
Nu vanmiddag rustig de tijd. Het is vies weer, het regent...een boek, een filmpje, zomaar niets.
Ik wens jullie een mooie zondagmiddag. Ik hoop dat jullie ook genieten van elkaar, met elkaar, van dit moment. Liefs, Anita oh ja...woensdag komen Pa en Els eten. Ik vind het zo fijn!!

Vrijdagmiddag of avond alweer bijna....

En na een mooie intensieve middag bij een klant, een groep docenten van een ROC College, begint nu geleidelijk aan het weekend. Langzaam aan ruim ik de dingen hier op. Morgen nog iets doen aan mijn surprise...en dan mag Sinterklaas komen, op de Papelaan 58! Een weekend voor de boeg....vanmiddag telefonisch contact met iemand die voor de derde keer hodgkin heeft gehad en nu eruit geknikkerd gaat worden bij zijn werkgever. Lekker gedoetje zeg, hoezo zorgvuldig werkgeverschap! Welnu...gelukkig kennen wij goede advocaten en daar zal aan gewerkt worden! Ondertussen hebben wij de film 'komt een vrouw bij de dokter' gezien...dus kanker, en alles wat daarbij hoort, is weer onderdeel van ons leven geworden. Een mooie, intense film. Tranen, verdriet, pijn en herkenning soms....maar wel met een heel groot verschil....'ik ga door met leven'!
Het weekend ligt voor ons en ik heb er zin in. Gewoon simpelweg zin in, morgen de krant met Rosanne rondbrengen. Dan nog een poosje hier naar kantoor. Wat dingen regelen en doen....en morgenavond surprise-avond.....altijd heel erg leuk!
Voor nu, genoeg, veel liefs....Anita

Ramses Shaffy is dood!

Ja en ik zie jullie al denken, 'dat weten wij ook wel', lees de krant, kijk tv en merk hoe Nederland rouwt om het verlies een groot levenskunstenaar! Prachtig, gisteren heb ik naar DWDD gekeken en gezien hoe uit allerlei hoeken mensen verdriet hebben om dit verlies. En zo heb ik mijn eigen emotie bij dit verlies. Want Ramses hoort bij mijn moeder, hier achter mij op kantoor hangt het schilderij wat Sophie gemaakt heeft voor me met de tekst 'Zing vecht huil bid lach werk en bewonder' het strijdlied van mijn moeder. Het lied wat zij tot haar dood wilde horen en als het woordje 'vecht' kwam, dan ging haar arm omhoog, ook nog toen er niets meer omhoog ging of kon, toen zij nergens meer de kracht voor had, bij dit liedje kwam haar laatste stukje kracht naar boven. Ik heb een cd box met 100 liedjes van Ramses, met en zonder Liesbeth, geweldig...dit was haar cd. Ik weet zeker dat ik dit nu weer zal gaan draaien...meer zal gaan draaien, zoals altijd rond deze decembermaand zij weer meer op mijn netvlies komt, dan de maanden ervoor..dit was haar maand, haar maand waarop wij voor het laatste van alles met elkaar hebben gedeeld. Voordat zij zich hulde in lange zwijgende uren, waarop ze lief naar je keek en soms ook lachte, waarop haar ogen steeds vaker zich sloten en zij insliep, voordat zij uiteindelijk haar ogen sloot! Dus zeg ik nu heel stil 'dag Ramses dank wat je voor mijn moeder hebt betekend' een lieve groet, Anita

'Pijn is tijdelijk, verliezen is voor altijd'

Goedemorgen! Op deze mooie dinsdagmorgen, lekker vroeg alweer op kantoor, van alles vergeten, dus weer terug naar huis, een rommelig begin. En het mag er zomaar zijn...deze uitspraak is van Sven Kramer, onze topschaatser. Mooi he...staat voor mij ook voor, doorbijten, gewoon net iets meer moeite doen, en een beetje voelen dat het je moeite kost, en dan je doel bereiken. Gisterenavond kwam ik terug uit Amsterdam met de trein, na een leuke op een na laatste les, en toen kwam Annemarie me tegemoet gelopen, weet je en dan ben ik zomaar heel erg blij!
Vandaag is een lekkere dag, een dag waar ik stil sta bij Servant Leadership. Er komt iemand met me praten over dit onderwerp, een mevrouw die het over Servant Leadership gaat hebben in haar afstudeerscriptie of zoiets. Dan een bezoekje aan Dennis en dan de eerste certificering van de Leergang Coach Defensie. Leuk al die mannen in die mooie pakken, een feestelijk moment, een hoogtepunt. En nu zeker voor mij, nu ik als hoofddocent aan deze Leergang ben verbonden. Trots voel ik me hierop, blij ook voor deze nieuwe kans. Langzaam aan ontstaan er van die hele mooie momenten. Momenten waar ik blij mee ben, echt blij. Momenten van waardering, alsof al die zaadjes die ik gezaaid heb, geleidelijk aan uit gaan komen. Ik voel me zo rijk hierdoor. Morgen is weer zo'n lekkere dag...op kantoor, lekker met de fiets, in de middag even naar Den Haag en dan komen eindelijk Arie en Fransje weer eens bij ons eten. Ik ga koken...heb er zin in!
Als ik hier op kantoor zit, lees ik af en toe hele mooie boeken. Boeken die ik gebruik voor mijn lessen, voor mijn coachtrajecten, of zomaar om te genieten. Vanmorgen is zo'n moment....en nu lees ik weer zoiets leuks 'een schip is het meest veilig als het in de haven ligt. Maar daarvoor is een schip niet gebouwd' en soms laat ik mensen dit soort uitspraken lezen en vraag hen hoe zij dit zien. Leuk is dan de verschillende invalshoeken, de verschillende zienswijzen die je te horen krijgt. Gisteren vroeg ik een groep mensen 'wat is leiderschap' en zij hadden allen prachtige documenten geschreven over de beste stijl van leiderschap, maar deze basisvraag gaf nog heel verrassende uitkomsten. Woorden, als motiveren, charisma, verbinding, oog en oor voor de medemens, dienstbaarheid, interesse komen dan boven drijven. Leiderschap, ik lust er wel pap van. Zo'n boeiend onderwerp....en zo kijk ik nu vol verwondering naar Servant Leadership en hoe wij mensen dat uitdragen. Gisteren las ik een artikel hierover, dat in tijden van crisis Servant Leadership wellicht een stijl is die ons verder kan helpen. Ik denk er over na. Ik ga mijn kopje koffie drinken en wens jullie een hele mooie dag toe. Met veel liefs, Anita

Gezond weekend....

Ons weekend was lekker en gezond...veel wind en regen, fietsen, wandelen en schelpen zoeken...de wind door onze haren, veel slapen, heerlijk...Vlieland. Wij zagen huisje 'Rika' van Eveline en haar gezin, waar wij haar 50e verjaardag hebben gevierd. Wij zagen veel duinen, en genoten van het buitenzijn, de kou, de golven met schuimende koppen. En nu weer thuis, weer terug, heerlijk...thuis komen is altijd goed. Nu een drukke volle week voor de boeg, met hier en daar een rustmoment tussendoor. Ik heb een afspraak, een fijne dag...liefs, Anita

Puppy en charisma....

Zojuist was Manon even hier. Manon is een fantastische fotografe uit Voorschoten, dus als je ooit voor je site, je bedrijf foto's nodig hebt...ga naar haar website www.vonkfactor13.nl super! En zij heeft een bruine labradorpup...echt super. Foto's volgen nog.
Ondertussen nog even een stukje tekst wat ik even wilde delen :
'Charisma' komt van het griekse woorde charein 'zich verheugen'. Ons wezen is vreugde. Als je dat wezen, je kern kunt bereiken, word je zelf een bron van vreugde. Je straalt dan een zeer fijne energie uit die mensen tot in hun kern aanspreekt : charisma. Charisma is de energie van onze kern. We hebben deze energie al eerder kracht genoemd.' Mooi he... Aniet

Tv, tijdschriften en toeval...

Dag allemaal! Nadat ik vanmorgen zomaar heb uitgeslapen, want het lichaam was gewoon even moe...zit ik nu heerlijk relaxed op kantoor. Welnu, relaxed, nee niet helemaal...want ook al werk ik me tienduizend slagen in de rondte, dan nog betekent dat niet dat je dan geen zorgen hebt. Want mijn opdrachtgevers zijn erg traag als het om betalen gaat, sommigen laten een factuur wel drie tot vier maanden liggen. Ingewikkeld zo'n proces met dure maanden voor de deur en verplichtingen die doorgaan...dus er achteraan jagen, dat het geld binnenkomt is tegenwoordig ook een aktiviteit van me! Maar uiteindelijk komt alles goed toch...daar geloof ik in. Dus terug naar het begin...nog een keer omdraaien in bed, rustig de krant lezen met een kop koffie(ja ik kan het zomaar doen wat een rijkdom he..) en nu pas op kantoor. En toeval bestaat niet ......gisterenavond zou Irene komen. En uiteindelijk had zij zoveel zorgen aan haar hoofd, dat hoofdpijn het van haar overnam en kwam zij niet. En ik was moe, was om half acht thuis, na een intensieve dag. En ik zette de tv aan, nederland 2, een special over kanker. Heel interessant bij Teleac. En het ging in eerste instantie over darmkanker, over overleven, over chemo, over MRI-scans en de hele mikmak. Heel stil hebben wij gekeken, met al die zieke mensen die we kennen in ons achterhoofd, met veel herkenning. Nog steeds ingewikkeld en ook zat er tussen de post het blad Kracht van KWF, een prachtig blad, waar ik zelf ook in heb mogen staan. En in dat blad staat een interview met Mart Smeets en hij zegt zo mooi 'Er is leven en er is dood. En er is niets tussenin.' En zo voelt het voor mij ook. Ik leef weer als een sneltrein, maar wel eentje die zich af en toe realiseert, dat de pauze iets langer moet duren, dat het onderhoud iets meer tijd vraagt, dat de rust ook echt rust moet zijn. Na mijn koortsaanval probeer ik dit soort pauzes in te lassen. Dan lees ik lekker wat boeken. Dan doe ik soms gewoon maar niks..en dat is wel een ongekende luxe. Ik realiseer me dit iedere keer weer!
Nog eventjes deze uitspraak uit een heel aangenaam boekje 'Grote denkers, kleine denkers' : 'Algemeenheden worden nooit saai. Het zijn wijzelf die saai worden als we opgeven nieuwsgierig en ontvankelijk te zijn. We merken dan dat we niet zozeer een nieuwe omgeving nodig hebben, maar een nieuw gezichtspunt' door Norman Rockwell .
In dit boekje gaat de schrijver uit van het principe 'kijk naar de wereld door de ogen van een kind' en op basis van uitspraken van grote denkers als Ghandi, maar ook van kleine denkers als zomaar een Josje van 12 jaar, komt hij tot prachtige inzichten. Leuk...ga ik gebruiken in mijn leven. Dank je wel...en een fijne dag! Anita

Een mooie spreuk....

Om in alle volheid te kunnen leven, moest je voortdurend in beweging zijn. Want alleen op die manier was iedere dag anders dan de voorgaande.

Fijne dag, Anita

Wat een dag!!!

Lieve mensen! Wat een dag weer, sprankelend, begon zo rustig! Een opdracht! Docent in een traject waar ik tot nu toe als intervisie-coach bij betrokken was, en nu mag ik zelfstandig een hele Leergang draaien...wow...ik voel me zo trots! Start in januari, meelopen al eerder...echt een mooie opsteker. Daarnaast coach bij een ander Ministerie, op basis van iets wat ik ooit daar in een heel andere setting heb laten zien. Zomaar een smsje... eerste afspraken staan al genoteerd in de agenda. Een verzoek via een cursiste om voor haar bedrijf een dag te begeleiden. Een uitnodiging voor het 25 jarig bestaan van het Omniversum, een dagje 'non verbale coaching/analyse' op uitnodiging van een relatie van me....een dag vol kadootjes. Een leven vol kadootjes lijkt het nu wel opeens....vanmorgen kwam die meneer hier mijn kantoor binnenlopen en toen kreeg ik een mooie fles wijn! En ondertussen heeft een groep aan wie ik les heb gegeven de cijfers binnen en het regent mooie voldoendes en dus bedankjes naar mij. Terwijl de mensen het zelf hebben gedaan! Ik ben blij, blij en trots....ik stap zo in de trein naar Amsterdam. Heerlijk...liefs, Anita

Zomaar simpelweg genieten....

Lieve mensen, en temidden van een volle agenda, heb ik vanmorgen lekker rustig aan gedaan. Opgestaan, koffie gedronken, de krant gelezen, mails beantwoord, twee telefoongesprekken gevoerd....na de douche weer verder met de mails. Allemaal vanaf die oude keukentafel. Heerlijk. Nu op kantoor. Een gesprek met een oud-cursist van me. Bijzonder, hij komt koffie drinken bij me, om bij te praten. Mooi mens. Dan eventjes in alle rust op kantoor zijn. En om een uur of vier met de trein naar Amsterdam, daar een afspraak met een nieuw bureau (volgens mij erg aansprekend) om te kijken of ik volgens hun concept ook kan en wil gaan trainen. Leuk! Dan een college, maar eerst komen er nog twee cursisten bij me langs, die of moeite hebben met de lesstof, of een les gemist hebben. Een dag die maakt, dat tussen alle drukte door, ik ook zomaar mag genieten...simpelweg genieten...dat is net zoiets als luisteren naar hele mooie muziek. Norah Jones, of Susan Boyle, oh zo prachtig...
En buiten regent het...ongekend wat een regen....Anita

En de spreuk van vandaag op mijn kalender is : 'zoek wat je mist bij de dingen die je hebt'....

Susan Boyle...

Lieve mensen, terwijl de meisjes (ja het zijn er drie deze ochtend, er slaapt een vriendinnetje samen met Floor in haar nieuwe bed) boven nog aan het tutten zijn, drinken wij een kop koffie in de keuken en luisteren naar de nieuwe cd van Susan Boyle...de dame die in de UK tweede werd in de wedstrijd 'Britain's got talent' met haar nummer 'I dreamed a dream' de video-clip van haar werd onvoorstelbaar veel miljoen keer bekeken via You Tube, indrukwekkend, hoe deze ogenschijnlijke 'moeke'(en ach oordeel niet verwonder je slechts...) de hele wereld plat kreeg, staande ovaties kreeg, de wereld emotioneel raakte. Bij Servant Leadership hebben wij deze video ook bekeken, geweldig, geweldig...en ook deze cd (een liefdeskadootje voor mijn Annemarie die nu snotterend rondloopt) is onvoorstelbaar mooi! Super werkelijk waar. Ik zit hier te genieten achter de pc, maar ben ook geraakt door het verhaal achter deze mevrouw. Een vrouw alleen, die leefde voor haar moeder. En ondertussen is haar moeder overleden en heeft zij dit album aan haar moeder, haar grootste fan voordat zij bekend werd, opgedragen. En nu staat zij als een diva op de foto, slank, netjes verzorgd, mooi haar, mooie kleding, de bloemetjesjurk ingeruild voor stijlvolle kleding. Maar diep van binnen is zij volgens mij nog steeds die mevrouw die ooit dat podium opstapte, en vanuit haar passie ging zingen...de buitenkant is veranderd, haar inkomen is veranderd, maar ik hoop alleen maar dat zij authentiek mag blijven. Dat zij mag blijven wie zij is. Want hoe vaak zien we niet, dat mensen door succes opeens hele andere mensen worden. Misschien was ik dit zelf ooit ook wel, ik weet het niet, de wereld om mij heen wel. In mijn trainingen zeg ik altijd 'blijf dicht bij jezelf, dat hou je namelijk het langst vol' krijg geen verbeelding als je in een dikke auto rijdt. En ik hoop toch zo, dat dit ook bij onze kinderen zo mag blijven. Ik zie daar soms van die dingen gebeuren, die maken dat ik mij zorgen maak. Hoe moet dat als ze ooit zelfstandig zijn. En niet alleen deze kinderen, maar zoveel kinderen, die welgestelde ouders hebben, met dure dikke auto's, stevige banen, veel geld, we gaan even shoppen in...noem maar een stad. We kopen gewoon alles wat we nodig hebben, en het liefst nog van een bepaald merk. We gebruiken luchtjes die mijn moeder vroeger kocht voor een hoogtepunt in haar leven. Dus het heeft volgens mij, althans zo behandel ik het in de literatuur van mijn lessen met de nieuwe generatie, the Y-generation...dus ik zou hen allemaal naar deze cd willen laten luisteren. Want wat ik wel zie, is dat deze kinderen hier, in essentie prachtige mensen zijn. Dank je wel dat ik hier mee in aanraking heb mogen komen! Fijne dag, dank je wel Susan Boyle. Liefs, Anita

Douchen enzo...

Wat is het toch heerlijk als je jong bent en je druk kunt maken over wie als eerste mag gaan douchen, als dat je zorgen zijn voor een dag die voor je ligt...dat is volgens mij het leven van puberende meisjes, die elkaar intens liefhebben en elkaar af en toe intens vervelend vinden. Twee zusjes, die door alles heen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Hier en daar, steeds maar weer. Mooi toch...en zo begon de zaterdag, al heel vroeg. Roosje moest een wedstrijd spelen, heeft weer een doelpunt gescoord. Annemarie heeft haar opgehaald. Floor heeft een turndag. Vanmorgen vroeg al in Wassenaar wat boodschappen gedaan, leuk is dat...zo heel vroeg, dan ontwaakt het dorp en dan loop jij al bij de boekwinkel ofzo...heerlijk! En wij zijn vervolgens onze dag gestart als klusjesvrouwen, nadat ik eerst met Roos haar krantenwijkje heb gedaan. Leuk hoe mensen hierop reageren, zo vroeg een meneer me, of ik op de payroll sta bij mijn dochter. En mensen glimlachen als je de krant komt brengen. En daarna ben ik lekker wat gaan snoeien, wat blad gaan vegen, harken en opruimen. Annemarie heeft de buitenlamp die met de storm was omgewaaid gerepareerd en zo komt geleidelijk aan de zaterdagse rust hier weer terug.
Nog even wat boodschappen doen in het dorp en dan kruip ik even onder de zonnebank, om lekker te slapen. Heerlijk gewoon. Straks komt er een vriendinnetje slapen bij Floor, dus lekker makkelijk eten, frites met verse sla. En morgen uitgebreid gourmetten met de meisjes, gezellig.
Wat kan het leven, ook voor een volwassen mens, toch eenvoudig en simpel zijn. Je hebt niet zoveel nodig, los van een goede gezondheid en een liefdevolle omgeving. En terwijl ik dit schrijf, denk ik aan Fer, aan Herry, aan Jan, aan al die mensen die het qua gezondheid een stuk minder hebben en keihard moeten knokken op dit moment. En hier vanuit de Papelaan, zijn wij in gedachten steeds weer heel dichtbij. Meer kunnen we niet doen...en ik weet hoeveel pijn het doet, hoe oneerlijk het is, die k....kanker! Dag lieverds!
Anita

Lesgeven en hoge koorts!!!

Gisteren stond ik voor een groep in Amsterdam. De module - persoonlijke effectiviteit - en die ochtend voelde ik me al erg moe. Veel te laat naar bed natuurlijk, moe, beetje wallen onder mijn ogen..druk, druk en nog meer van dat. En het ging in de ochtend nog heel goed. Goede energie, wel voelde ik me steeds warmer worden en toch had ik het koud...En tussen de middag met veel moeite een broodje gegeten en jawel hoor ik voelde me echt niet lekker. Ik worstelde me door het middagprogramma (de deelnemers waren enthousiast en hebben niets gemerkt) en ik had koorts. Dat voelde ik wel. De trein in, naar huis, gelijk mijn bed in en slapen. Gisterenavond 39 graden koorts. Beroerd. De hele nacht transpireren, en nu geen koorts meer. Gewoon een kop koffie en brood eten. Wel mijn afspraak voor vandaag gecanceld, want ik ga zo lekker nog even slapen. Te veel gewerkt. Mijn les die ik nu geleerd heb - in drukke tijden, op tijd naar bed, rust inbouwen - allemaal zaken die ik behandel in - persoonlijke effectiviteit - en die ik dus ook op mijzelf van toepassing moet en kan laten zijn. Ik vind een mensenlichaam wel knap, het geeft je gewoon een opdonder als het teveel is geweest. En dit was dus weer een signaal. Ik zie een aantal mensen al hoofdschuddend achter de computer zitten als ze dit lezen...en ja, jullie hebben gelijk, ik heb het ongekend druk, maar het is ook allemaal zo leuk. MAAR....ik zal zorgvuldiger zijn naar mijzelf toe. Af en toe lekker vroeg naar bed gaan. Wat minder glaasjes wijn drinken, dat doen we al regelmatiger, door de weeks. Om zo fris en fruitig te blijven. En af en toe gewoon helemaal niks doen...zomaar lekker een boek lezen, een stuk fietsen of wat dan ook...
Lieve mensen...nu even rust. Een weekend voor de boeg, de meisjes komen, en volgende week wel een paar dagen druk, maar ook een dagje PAN met Annemarie ingepland, zomaar tussendoor, heerlijk!
Liefs, fijn weekend, ik kom nog wel bij jullie terug...Anita

Zomaar twee keer op een dag...

Lieve mensen, en hier ben ik weer. Gewoon om een beetje mijn blijdschap met jullie te delen. Want stond ik vorige week in Utrecht te vertellen over 'flow' dan lijkt het nu wel, alsof die flow vandaag hier is losgebarsten. Al die zaadjes die ik gezaaid heb....langzaam aan komen er mooie bloemetjes, plantjes uit...
Vandaag bij het NIBC was bijzonder, intensief en mooi. Goede feedback, prachtige bloemen en een mooi boek. Bijzonder. En maandag mijn inventarisatie voor de nieuwe opdracht ingepland, ondertussen allerlei mails voor nieuwe dingen en opdrachten. Het voelt als kadootjes, als waardering en eigenlijk nog meer dan dat! Geweldig. Gesprekken om een training te gaan volgen eind van het jaar, bij een bijzondere enthousiaste club, om vervolgens deze training te kunnen gaan geven tegen mooie dagtarieven!. Een nieuwe club...zomaar weer. Mensen die me benaderen voor lezingen, trainingen, groepssessies. En dus zit ik hier gewoon een beetje te glimmen. En als ik dan denk aan die foto's van mijn 50e verjaardag, met al die prachtige vrienden en vriendinnen....dan ben ik simpelweg zo gelukkig! Gelukkig dat ik het leven weer leven mag, met mijn mooie vrouw, met mijn Annemarie. En tussen al die mooie momenten door, sijpelt er soms iets anders tussendoor....zorgen, verdriet, om al die mensen die nu met iets heel anders bezig zijn. Met een 'survival', met zorg en spanning en verdriet. Ook dat vergeet ik niet...
Liefs, een hele mooie avond....Anita

Fotoboek 50 jaar, 3e kerstdag, en nieuwe klus!!!

Gisteren heb ik bij Roel, Karin en Sanne gegeten en kreeg ik een prachtig zilvergrijs fotoboek van mijn 50e verjaardag (zilvergrijs heeft te maken met mijn mooie haardos!). Geweldig, een mooie impressie van Anita en haar vrienden! Heerlijk...zo was ook dat moment in Dalem weer heerlijk!
Thuisgekomen telefoon van Flakkee, want kerst is toch voor ons altijd een speciaal moment en voor families over het algemeen. Maar wat ingewikkeld, als iedereen bezig is met een tweede relatie, aanhang, kinderen, gescheiden ouders en weet ik wat al niet. Verplichtingen over en weer, en er zijn maar twee kerstdagen. En wij vieren tweede kerstdag, althans daar ga ik nu gemakshalve maar even van uit (moet nog ingeregeld worden) met de familie van Annemarie. En dus eerste kerstdag met mijn familie. Maar....Arie viert eerste kerstdag met de familie van Anja en dus met zijn Noor en haar broer en zussen! En zo nog een aantal perikelen....dus hebben wij besloten dat er dit jaar een derde kerstdag is, en die is op de boerderij. Arie, An en ik zorgen voor de happen, Pa en Els voor de ambiance en tante Anita en oom De en Lydia (die schakelen we nog wel in, want dit is het moment dat de jonge generatie zorgt voor de oudere generatie hebben wij zo bedacht) zijn ook van de partij. Gezellig op de boerderij. Het familiehuis van de van Lonen en zolang dit nog ons familiehuis is, zullen wij er zijn op dit soort hoogtijdagen. Kerst is ook altijd een eerbetoon voor mijn moeder. Het was ons laatste goede moment met haar in ons midden. Zes jaar geleden alweer!
Zo en dat is dus geregeld, broer en ik waren het er zo over eens. Gezellig, gemakkelijk en ongedwongen. Nu nog een kersttenue uitzoeken!
En vandaag was mijn interview over vrouwen en leidinggeven, voor een boek. Vanmiddag mijn lezing over Persoonlijke Effectiviteit...en tussendoor, een smsje met een opdracht. Geweldig...bij een Ministerie, even hands on, helpen met ordenen, processen op de rit krijgen, advies, kortom zsm starten. Gewoon zomaar uit mijn netwerk...geweldig toch! Dit is zoals het moet gaan. En er komt nog meer...wordt vervolgd. Ik hou je op de hoogte. Er staan een aantal spannende zaken op stapel...gesprekken, kansen, of niet...jullie horen mij weer. Liefs, Anita

Een zaterdag in november.....

Dag allemaal. Vandaag was zo'n zaterdag waar niets hoeft, alles mag. De kapper, wat boodschapjes doen op de fiets, bloemen voor Annemarie kopen, zomaar iets voor mezelf kopen...spulletjes voor mijn surprise kopen. Even wandelen, uitwaaien samen op het strand...heerlijk. Daarna een glas italiaanse wijn op het Kurhausplein drinken met elkaar en nu zomaar rustig thuis. Niks hoeft....ja, wij zouden naar Irene en Fer gaan. Maar het gaat niet goed met Fer. En eigenlijk is hij steeds in mijn gedachten, is hij steeds onderwerp van ons gesprek. Zo hebben wij vanavond afgesproken dat ik alles op papier zet voor Annemarie, alleen maar voor het geval ik weer ooit ziek zou worden. Zodat alles geregeld kan worden. Gekke gedachte, en toch mag je ook voor deze verantwoordelijkheid niet weglopen. Ingewikkeld, want naast ziek zijn, komen er zoveel andere dingen, waar je rekening mee moet gaan houden. Geld, zaken, verzekeringen, werk, huis, hypotheek, kortom alles gaat door, alleen jouw leven lijkt te stoppen doordat kanker zomaar binnen komt wandelen. Ingewikkeld en verdrietig. Angstig ook...zomaar opeens werd ik weer even bang. Bang omdat het allemaal zo onzeker is, bang omdat 1 op de 3 mensen kanker krijgt. Bang omdat kanker zo vaak weer terug komt. Vanmorgen zat ik bij de kapper en dat meisje vertelde over haar buurvrouw. Zes jaar geleden kreeg zij kanker. Na 1,5 jaar was zij 'schoon' maar dit jaar kwam de ziekte weer terug en drie weken geleden is deze mevrouw overleden. Potverdomme....dacht ik even. Maar ook dacht ik 'leef je leven, leef vandaag, doe je ding, kijk diep in de ogen van je geliefde en realiseer je hoe gelukkig je bent, nu, vandaag...'. Jan, mijn zogenaamde 'broer' op Flakkee is ook ziek. Darmkanker. Volop in de bestralingen. Hartstikke ziek, nog een week geloof ik nu, en dan twee maanden wachten, op de uitslag. Heeft het gewerkt, slaat de behandeling aan...ach die onzekerheid. Ik voel zo mee, met hem, met Fer, met al die mensen om je heen. Ver weg en dichtbij...met de schoondochter van Anneke hier in Voorschoten. Met iedereen, omdat kanker je zomaar bang maakt, voor alles wat er soms kan komen....terwijl je eigenlijk vanuit jezelf, een sterk iemand bent. Gelooft in kracht, in het goede...soms zomaar even is dat gevoel er weer. Een beetje bang...lieve mensen, partners, familie, maar vooral ook de zieke zelf, ik denk aan jullie! Liefs, Anita

Bericht uit Utrecht!

En in de pauze van mijn laatste dag in Utrecht, heb ik alweer van die hele mooie dingen mogen beleven. Wij zijn met een kleine groep goed opgeleide mensen bezig met 'verandermanagement'. Leuk, interactief en lerend van elkaar. Maar ook elkaar de hand reikend. Geweldig. Vanmiddag sluiten we deze module af. En dat is altijd leuk. Ik word 'gescoord' als docent, en over het algemeen genomen is die score hoog. Op de een of andere manier een vorm van waardering. Zo werd ik gisterenmiddag tijdens de Leergang Defensie Coach ook gescoord door de opdrachtgever, die bij mij in de groep op de zogenaamde 'backbench' zat. En dit was ook erg goed. Ik was trots hierop en eigenlijk ook, omdat ik mijzelf 'verhuur' aan Coachboulevard en het dus erg belangrijk vind, dat mijn opdrachtgever en dus onze klant tevreden is. Een mooi compliment kreeg ik van hem 'ik ben verantwoordelijk voor de certificering van docenten voor het Defensie. En als ik jou zie vandaag, dan zou jij door mij gecertificeerd worden'. Welnu...mijn dag kon niet meer stuk. Dat begrijp je.
Vanmorgen was ik al vroeg hier, rond 8 uur. Vrijdag rijden is op de heenweg nooit erg, terug naar huis is het op de een of andere manier altijd gekker...dus wie weet hoe laat ik er ben vanavond. Maar dan, is het weekend. Even bijkomen en uitrusten en praten met onze vriend, bij wie kanker is geconstateerd. Potverdorie zeg...wat een schok, wat een verdriet...ik ben er mee bezig merk ik in mijzelf. Ik wil niet dat iemand zich voelt, zoals ik me ooit gevoeld heb...want die rotziekte hakt er meer in, dan je lief is. En daarom wil ik er juist zijn, voor hem, voor haar, voor die familie....Liefs, Aniet

Een vroege vogel....

Goedemorgen! Vanmorgen was ik ouderwets vroeg op kantoor. Wilde nog zoveel doen, voordat ik weer vertrek en genoot dus van de stilte hier op kantoor vanmorgen vroeg. Straks mijn tweede Leergang voor Defensie. Leuk, met hier en daar wat aanpassingen voor mijzelf. Alweer geleerd. Dan nog wat lesgeven, vanavond en morgen. En aansluitend nog een ontmoeting met iemand die ik al ruim een jaar niet heb gesproken....Ondertussen gebeurt er zoveel om me heen, thuis, hier, samen, met de kinderen. Allemaal mooie dingen, maar wel een heleboel...dus voor ons ligt een weekend vol rust maar weer een keer. Uitslapen, naar de kapper, lekker lang de krant lezen...bloemen halen bij Suzie...en tijd voor elkaar.
Ik kreeg een tijd geleden een kaartje van iemand met de tekst 'de kunst is om je hart warm te houden en je verstand niet te verliezen'. Goh wat zou het leven leuk zijn, als iedereen dit deed. Ik kreeg een berichtje van een vriendin, zij vertrekt voor een maand naar Guatemala, gaat daar werken als vrijwilliger in een vrouwengevangenis. En weet je, als ik dit lees, dan zou ik zo meegaan. Het lijkt me geweldig dat te mogen ervaren, mee te maken hoe dat leven er uit ziet. En ondertussen maak ik me zorgen om mijn sinterklaas-surprise...tja, hoe belangrijk kan het zijn???
Mensen maken zich zorgen om me. Omdat ik het druk heb, maar lieve mensen, dat is niet nodig. Want druk zijn, het druk hebben met mooie dingen, die me energie geven, is goed. Geen zorgen dus. Ik geniet, ik zit in een flow...en af en toe, stap ik er af, doe ik even helemaal niks...zomaar niks. Alleen genieten. Of lui zijn, of bladeren vegen. En terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat ik twee jaar geleden al zo blij was als ik de bladeren had geveegd die dag, dat was alles wat ik toen deed of kon doen. Kun je nagaan, wat een rijkdom ik nu mag ervaren.
Liefs, een fijne dag...van deze vroege vogel!

Boekhandel De Kler - stemmen op Rosanne!

Lieve allemaal!
willen jullie aub allemaal naar boekhandel De Kler in Voorschoten gaan en gaan stemmen op de tekening van Rosanne. Rosanne heeft een tekening gemaakt over 'Vrede' en is als enige van haar school geselecteerd! Zij zit nu bij de 18 beste tekeningen. En a.s. vrijdag is de prijsuitreiking. Het zou superleuk zijn als iedereen die Rosanne kent gaat stemmen op haar tekening!
Dank jullie wel! Aniet

Een dagje op Flakkee....

En gisterenmorgen, klokslag negen uur, stapte ik bij Pa en Els de boerderij binnen! Een kop koffie erbij en lekker even bijpraten, over de kerst, over drukke weekends, over de moeder van Els, kortom over zoveel dingen die een mens meemaakt zomaar in een paar dagen tijd. Lekker ontspannen, zittend in de serre...
En om tien uur vertrok Els en waren Pa en ik weer lekker even samen. Altijd zo gezellig, altijd een beetje praten wat ons bezighoudt, en bijzonder vind ik altijd weer, om dan met mijn vader zo samen te zijn. Hij zit daar dan als een moderne oude man, met een leuk modern shirt aan. Een leuke broek, en met zijn lieve lieve gezicht! Wat kun je veel om iemand geven, dat flitst dan altijd door me heen. En weet je, toen Julia Campfens kwam, met wie ik een interview had over mijn middelbare schooltijd, toen zei hij 'ik ben soms wel een beetje bang omdat ik al zo oud ben, niet om dood te gaan, maar omdat het hier nog zo leuk is' en dat is weer zo'n kenmerkende uitspraak voor mijn vader. Hij geniet nog zo van het leven! Zijn vrienden, oom Koos en oom Dirk kwamen nog, en toen ben ik weer vertrokken. Om vier uur was ik weer op kantoor voor een coachgesprek. En weer een ervaring samen met mijn vader rijker. Ik ben er dankbaar voor!
Anita

Boksen, zilverkleurige meisjeskamers en nog veel meer!

Vandaag stond in het teken van boksen, Roos en ik zijn naar de NK-boksen in Rotterdam gegaan! Leuk spannende partijen, en nog leuker was dat we op de eerste rij zaten naast 'fast Eddy Smeulders' een oude Europees kampioen, die ik vroeger op tv wel heb zien boksen. Hij zat leuk te praten met Rosanne en met mij, leuk, ook om commentaar vanuit zo'n bekende boksman te horen over de wedstrijden! En terwijl wij in Rotterdam waren, hebben Annemarie en Florine de kamer van Florine mooi zilver geschilderd. Dus, als de komende week haar nieuwe bed komt, dan ziet die kamer er al heel anders uit! Een volwassen kamer bijna...en nu zit ons weekend er alweer bijna op, vanavond natuurlijk nog 'boer zoekt vrouw' en dan vroeg naar bed. Er wacht ons een drukke week! Ik wens jullie een mooie avond! Anita

Een nat weekend is begonnen!!

Na een wat onstuimig begin is er nu een lekker sfeertje in huis. Buiten is het nat, ik ben al twee keer natgeregend vandaag op de fiets. Eerst vanmorgen met Rosanne samen de kranten rond brengen door de regen. Toen nog wat boodschapjes halen bij Albert Heijn en weer was het prijs! Nu staat er lekkere muziek op van Diana Krall, heb ik mijzelf getrakteerd op een pink roze agenda van Pink Ribbon voor 2010. Beetje gek bijna, maar 'zonder voorstellingsvermogen kunnen we niet vrij zijn' toch...dus glimlach ik bij de gedachte, dat ik een zakelijke afspraak maak voor 2010 en dan dit knalroze geval op tafel leg. Ouderwets een papieren agenda, ja dat klopt. Voelt ok! En ondertussen merk ik dat er al een aantal opdrachtjes geboekt staan voor 2010. Goed he...maar met name het doel is wat mij aanspreekt! Geld bijeen brengen voor onderzoek naar borstkanker! Dus eigenlijk zou iedereen gewoon zo'n agenda, zo'n armbandje moeten kopen of iets anders, alleen al voor dit doel!
Gisteren was de dag van de workshops, zowel Annemarie als ikzelf hebben een goede sessie gedraaid. Intensief en vooral bijzonder...dus moet gingen we naar bed. Laat ook wel weer, door al die onstuimigheid. Vandaag staat in het teken van de kamer van Florine schilderen, dat gaan An en Floor zo doen. Ik breng Rosanne en Milou naar de schaatsbaan in Leiden. Morgenmiddag de NK-boksen in Rotterdam. Helemaal goed. Voor de rest geen afspraken, gewoon even genieten van de rust. De volgende week is zomaar weer een volle week...maar met een mooi begin, lekker een dagje met mijn vader op de boerderij! Maandagochtend om 9 uur sta ik op de stoep bij hem. Ik heb al allerlei lekkers gekocht, zodat we samen kunnen lunchen. Ik vind het heerlijk om hem een beetje te vertroetelen! Aansluitend die dag nog een coachgesprek! Dinsdag wat gesprekken op kantoor, in de avond een college. Woensdag een hele dag bezig met mijn bouwmarkt. Donderdag Defensie Leergang en 's avonds nog een les. Vrijdag hele dag lesgeven, het afsluiten van alweer een module en aansluitend nog een gesprek met iemand in Utrecht. Dus vol vol en nog voller...
Maar wel weer erg leuk, gevarieerd en vol prachtige ontmoetingen! En mooie opdrachten....ingewikkeld, want het patroon wat ik nu zie, is dat opdrachtgevers traag en langzaam zijn in de betalingen, soms duurt het wel een paar maanden...maar ja, wat in het vat zit, verzuurt niet zeggen ze toch...Afgelopen week gaf ik als antwoord, toen iemand na mijn lezing vroeg wat mijn droom is. En toen gaf ik als antwoord "bezig zijn met mensen coachen, begeleiden zodanig dat geld er niet meer toe doet" wat zou dat toch mooi zijn. Nu is geld nog steeds iets wat er bij komt, wat we nodig hebben om te overleven enzo...
Het heerlijke van hard werken, is ook dan weer dat moment, dat je relaxed bij de open haard kunt zitten. Een glas wijn kunt drinken, simpelweg tv kijken, een boek lezen, of een film kijken...werkelijk heerlijk! De krant helemaal lezen, nog een tweede krant halen en lekker doorakkeren! Ik mag dat wel...en zo langzaam aan kruipen we richting die donkere decembermaand...die feestdagen, die altijd weer met plannen te maken hebben. Zijn de kinderen hier of daar, de ene familie, de andere, of allebei...en weet je alles is zo geweldig leuk altijd, dat ik gewoon heel graag overal wil zijn. Lekker wijntjes drinken met mijn vader en Els, met mijn familie, maar eigenlijk ook met Emmy, Reynaud en Wim (gek dit zeg ik eigenlijk nooit, dit is de vader van Annemarie, en ik noem hem altijd 'Annemarie's vader' uit respect voor hem. Net zoals ik altijd u zeg tegen tante Anita en oom De...is toch niet zo gek he...). Gelukkig is de maand december voor mij een rustige wat afspraken betreft, dus kan ik tijd maken voor familie, voor mijn liefste Annemarie, voor vrienden, maar het is wel een drukke maand qua werk. Ik heb meer dan 100 business cases die ik na mag kijken in de periode december/januari!
Ik wens jullie een mooi, rustig, lekker en vooral gezellig weekend. Wij gaan het wel voor elkaar krijgen hier...liefs, Anita

Fris in je hoofd zit erop! Nu een teamontmoeting, en Annemarie is op weg naar Servant Leadership!

Goedemorgen, nog eventjes op kantoor. Mijn sessies bij 'fris in je hoofd' zitten erop. Vier sessies van een uur, met veel napraten en delen. Met mooie rijke emoties, veel verbinding. Het was prachtig! Dank je wel! Gisterenavond was Annemarie bij me, en dat was ook bijzonder, mijn eigen vrouw in de zaal....intens en indrukwekkend!
En nu, op deze vrijdag, heb ik zo dadelijk een ontmoeting met een team. Het gaat over samenwerken, communicatie, het delen. Leuk, actief, spelend bijna...en ondertussen is Annemarie op weg naar het klooster, om te gaan schilderen met een groep mens die bezig zijn met Servant Leadership. Leuk en vanmiddag, kook ik, ben ik met Rosanne, Floor komt later. Ook daar heb ik weer zin in. Roos en ik gaan zondagmiddag naar het NK boksen in Rotterdam. Met zijn tweetjes. Helemaal gaaf! Verder ga ik vooral uitrusten, want dit was me het weekje wel...mooi, veel indrukken, en dus tijd weer voor ontspanning!
Voor jullie een mooie dag...liefs, Anita
En voor al die mooie mensen die ik heb mogen ontmoeten de afgelopen dagen - dank jullie wel dat jullie er waren -!

Wat een prachtige avond!

De eerste avond 'Fris in je hoofd' zit erop! Een prachtige avond, in een bijzondere ambiance...zomaar midden tussen de winkels in Hoog Catharijne, zit een prachtige vergaderlocatie - Seats2meet - mooi, vrolijk, vriendelijk en bijzonder...en zo waren ook mijn inleidingen, mijn workshop. Met bekende en minder bekende gezichten. Met mooie mensen, die geraakt werden, door mijn eerlijke, openhartige kwetsbare verhaal! Dank jullie wel al diegenen die er waren. Dank...
Vanavond nog een avond, en ook deze dag begon alweer zo mooi! Een mooi gesprek over nieuwe mogelijkheden in Den Haag, wordt vervolgd!!
Zondagmiddag ga ik samen met Rosanne naar de NK boksen...leuk, spannend, en gaaf! Voor nu, brrr wat een regen!
Dag, Aniet

Events, evenementen, lezingen, en workshops....ons leven is er vol van!

Tja en het lijkt wel alsof er een soort eindspurt is ingezet om 2009 tot een mooi en succesvol jaar te maken, zakelijk gezien dan! Zo zijn wij allebei druk met het geven van lezingen en workshops, zo staat Annemarie vrijdag in de Leergang Servant Leadership, waar zij een workshop begeleidt over het maken van een zelfportret! Leuk! Morgen en overmorgen sta ik op het evenement in Utrecht, 'Fris in je hoofd' waar ik per avond, twee keer een uur een verhaal ga houden over Personal Empowerment. En vrijdag begeleidt ik weer een teamsessie met als thema communicatie en samenwerking! En dinsdag 10 november staat Annemarie hier voor de Rotary in Voorschoten om te vertellen over 'van mondhygieniste tot kunstenares' op uitnodiging van broer Ruud. En ik sta ergens in november voor een groep bij de NIBC in Den Haag, en praat over persoonlijke effectiviteit. En op 24 november sta ik voor diezelfde Rotary in Voorschoten om te praten over mijn leven, mijn ziek zijn...en vertel over mijn boek! En volgens mij houdt het hiermee nog niet op...wordt vervolgd! Dank jullie wel voor al die lieve mooie bloemen, smsjes en berichtjes...wij zijn echt heel feestelijk verwend vandaag! Liefs, ook namens mevrouw, mijn vrouw de kunstenares! Anita

Mooie paarse pennen en veel regen!

Vandaag schrijf ik met mooie paarse pennen. En heb ik een fijne dag op kantoor. Lekker wat rommelen, wat afspraken maken. Wat telefoontjes, een nieuwe opdracht, een leuke vrolijke opdracht. Een vervolg op mijn bouwmarktverhaal. Ik ben er blij mee en trots op...weet je nog die stromen van het afgelopen weekend. Soms moet het zo gaan. Het ene valt weg, het andere komt er voor terug. Dus is het zomaar een goede dag. Onze trouwdag, het regent, het is nattig en vies...een paar lieve kleine attenties naar elkaar toe, gewoon omdat dit een speciaal moment is. Even stil staan bij wat er zo mooi is in dit leven. Vanmiddag was ik even bij de boekhandel in het dorp. En die mevrouw vroeg hoe het nu met me is en gaat. En ik gaf als antwoord 'heel goed mevrouw en ik geniet er zo intens van! Om me heen hoor ik zoveel verdriet en ellende en zorgen en ziek zijn, dat ik me realiseer dat ik heel gelukkig mag zijn met deze uitkomst!'. Heerlijk! Dat besef en daarom lieve mensen, is het zo belangrijk om elk moment te genieten. Heel eenvoudig, van een vriendschap, een arm om je heen. Een woord van steun. Een vriendelijke blik. Mooi toch....en dus geniet ik gewoon van mijn mooie paarse pennen. Die heb ik gekregen van Leonie...vrolijk, hip en ze schrijven zo lekker! En terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan die mooie pen die ik ooit van Berty voor mijn verjaardag kreeg. Die heb ik werkelijk helemaal opgeschreven. Hij is volledig terziele gegaan een paar weken geleden, gewoon opgebruikt...weet je en dan opeens is de oplossing daar, en nu is dat simpelweg die mooie paarse pen! Een fijne dag! Morgen 'Fris in je hoofd' nog interesse, er zijn nog een paar plekken, schrijf je in....zie www.frisinjehoofd.nl
Liefs, Anita

Authentiek vrouwelijk leiderschap....vervolg!

Moet je je voorstellen. Heb je een vriendin, en zij heeft een prachtig programma Authentiek Vrouwelijk Leiderschap, straks heet het Authentiek Leiderschap M/V spreekt me nog meer aan! Haar kantoor is gevestigd op de Nieuwe Uitleg te Den Haag, een prachtige lokatie, met een goddelijk lekkere italiaanse cateraar op de hoek. Volg je daar dit programma, dan gebeurt er van alles...je hebt contact met hele bijzondere mensen, in dit geval vrouwen, maar het kunnen net zo goed mannen zijn. Het gaat over leiderschap, over authenticiteit, over rolmodellen (dus ma van Loon was er ook bij, dat begrijp je..) en ondertussen krijg je een prachtige map vol mooie literatuur, inhoud, vergezeld van een lekker glas wijn, een heerlijke maaltijd en als het dan tijd is om op te breken, krijg je als toegift een geweldig boek 'De mythe van het glazen plafond'van Marike Stellinga. En deze dame zegt gewoon 'dames niet lullen, jullie kunnen alles bereiken wat je maar wilt. Niks glazen plafond, gewoon gaan...' spreekt mij wel aan! Oh ja en ik zou het bijna vergeten, in dit prachtige pand, hangt prachtige kunst, van ene Smitshuysen...dus kun je je voorstellen hoe ik daar zit te glimmen....van trots, omdat die Smitshuysen mijn vrouw is, al bijna drie jaar, morgen dus! En alle vrouwen om mij heen, geef jezelf een kadootje en ga gewoon dit programma volgen. Mail naar Voorwaarde, of laat het mij weten en ik zorg dat je informatie krijgt, via mijn vriendinnetje Leonie...
Dag, ik ga genieten van mijn nieuwe boek, van mijn nieuw verworven inzichten, en morgen van ons kleine intieme feestje! Liefs, Anita

Harken, bladvegen en kletsnat regenen op het strand van Katwijk!

Vandaag was de dag waarop ik blad wilde vegen, het grind wilde harken en ons plan was om een strandwandeling te gaan maken! Vanmorgen, of eigenlijk begin van de middag de tuin in, alle bladeren wegvegen, het grind harken en toen begon het al geleidelijk aan steeds harder te regenen! Annemarie en ik hebben samen gedaan wat we wilden doen en besloten daarna toch richting strand af te rijden. Katwijk leek ons wel wat, nog wat ruiger, wat minder mensen...en toen we het strand opstapten met onze regenjacks aan, begon het me toch keihard te regenen...dus eenmaal erop, natte benen, natte haren, direct weer eraf en lekker ergens naar binnen, voor een hapje en een drankje! En toen weer snel naar huis, open haard aan en lekker warm worden. Heerlijk...de regen, dat echt kletsnat worden, doet me herinneren aan vroeger, op de fiets naar school (en natuurlijk deed je zo'n stom regenpak niet aan, dat was toch geen gezicht) en dan kwam je aan op school en was je helemaal door en door nat. En voordat je dan weer droog was en warm werd, dat duurde uren. Je haar zat niet, alles was nat......brrrr. Vandaag voelde ook even zo...binnen in huis is het dan lekker warm. Gezellig ook, de kaarsjes aan. Heerlijk. Vanavond vroeg naar bed, lekker tv kijken in bed. Morgen Defensie, en daarna mijn Authentiek Leiderschap, dinsdag coaching, woensdag afspraken en Fris in je Hoofd, donderdag ook. Vrijdag Annemarie haar workshop voor Servant Leadership en ik het ROC College. Een heerlijke week ligt voor ons...en dinsdagavond gaan we uit, omdat we drie jaar getrouwd zijn, drie jaar lief en leed met elkaar delen. Pijn, verdriet, ziek zijn en weer gezond worden, maar bovenal, ongekend veel van elkaar houden. Lol hebben, lachen, praten, ruzie maken soms. Maar vooral het gevoel hebben dat het klopt, dat het goed is waar je voor bent gegaan met elkaar. Liefs, fijne avond, Anita

Stroomopwaarts....

Goede zaterdagochtend! En wat een mooie naam voor een Zuid-Afrikaanse wijn. Voor mijn bewoner in Schoonhoven, heb ik een fles prachtige rode wijn met deze titel uitgekozen. Een wijn die staat voor het volgende 'Zoals de bron van een stroom zijn oorsprong vindt aan de top, is de bron van een familie terug te voeren naar de grootouders' een fles wijn met een etiket geschilderd door Jeroen Krabbe, waarvan per fles 1 euro gaat naar de Stichting WorldGranny. Een stichting die zich inzet voor een wereld waarin alle ouderen met hun familie een gezond, veilig en sociaal leven kunnen leiden! Wat zijn er toch een bijzondere dingen in de wereld....
En stroom staat voor mij ook voor de weg die we te gaan hebben, denk je eergisteren nog veel werk te hebben, blijkt diezelfde avond, dat er een deel komt te vervallen doordat jouw coachee de benen heeft genomen, letterlijk ontslag dus...dus ga je weer mee met de stroom. En zo word ik net weer gebeld door iemand die met mij wil praten over zijn dromen en heb ik dus weer een afspraak in de agenda. Bijzonder, indrukwekkend en nog meer dan dat...via LinkedIn is deze meneer op mijn spoor gekomen.
Maar ook is dit een zaterdagochtend waar we weer geconfronteerd zijn met kanker. Een vriend van ons heeft gisteren dit bizarre bericht gekregen. Darmen en uitzaaiingen...potverdomme, wat is het leven toch oneerlijk. Dit maakte dat wij gisterenavond, toen iedereen weg was, na het bijeenkomen voor Floor's verjaardag, samen op de bank zaten en ons weer realiseerden, hoeveel geluk wij hebben gehad. Wij mogen doorgaan met leven, genieten, vrolijk zijn, maar daarom juist meer staan wij stil bij dit intense verdriet, die angst, die onzekerheid, die oneerlijkheid weer, waar ik in mijn boek over heb geschreven! En wij leven op onze manier intens mee...en zullen er zijn!
De week die achter ons ligt, was vol, indrukwekkend vol. De week die voor me ligt, ook, maar weer anders. Spannend ook wel weer. Maar eerst nog een goddelijk weekend voor de boeg...met rust, een glaasje bij Huub, rustig boodschapjes doen, en dan lekker eten maken, zodat als Annemarie thuis komt van Lenneke, haar vriendin (zij helpt haar met schoonmaken in haar nieuwe huis), het gezellig is in huis. Met bloemen en een glas wijn...en de komende week is de week waarin wij drie jaar getrouwd zijn! Ongekend, drie jaar alweer...wat gaat de tijd snel...en wat hebben wij het fijn! Ik wens jullie een leven, dat heel erg stroomopwaarts gaat, een leven waarin je je bewust bent van alle mooie dingen, maar ook van die mensen die je steun nodig hebben...een leven waarin je oog en oor hebt voor de mensen om je heen. Waarin je elkaar kunt steunen in moeilijke tijden, net zoals jullie mij hebben gesteund destijds. Dat maakt het leven zo de moeite waard! Liefs, Anita

Fris in je hoofd....

Tja ik zie u denken...is iemand om 23.29 uur nog fris in haar hoofd? Jawel, want dit is de naam van een Event in Utrecht op 4 en 5 november aanstaande. En ik ben op die avonden een van de sprekers. Per avond doe ik twee keer mijn verhaal, mijn presentatie...en het leuke is dat ik beide avonden helemaal volgeboekt ben. Per keer ca 20 tot 25 luisterende gasten...dus 100 man die mijn verhaal horen. Over persoonlijke kracht, over vanuit je kracht de dingen doen...ik zit te glimmen. En een van die gasten is mijn eigen vrouw, die een keer mijn verhaal gaat aanhoren...en dan als een spion rond gaat lopen om te horen, wat men over mij zegt...lief he...mijn Annemarie!
Dikke kus, we gaan naar bed! Slaap lekker.....Aniet

Korte nachten.....

En soms dan is het er zomaar...dan kom je thuis en raak met je elkaar in gesprek, over opvoeding, over het huishouden, over je relatie en dan drink je, hoe laat het ook al is, samen nog een glaasje wijn...en opeens bemerk je hoe lekker het is, dit soort momentjes met elkaar. Hoe 'rijk' het ook is om zoveel met elkaar te delen! En ach dan zijn de nachten wat kort...en dat, dat voel ik vanavond of morgen wel...het komt goed! Vrijdagavond met 'so you wanna be a popstar' in bed is ook zo lekker....
Liefs, Anita

Drukke boel....

Dag, dag...jeetje wat een hectiek...alle avonden voor een groep! Vanavond weer Amsterdam, morgen Den Haag en vrijdag Utrecht. Morgen overdag mijn bouwmarkten...kortom effectief weekje qua inzetbaarheid. Met mooie resultaten vind ik zelf! Tevreden cursisten/klanten. Maar wel laat thuis. Gisterenavond kwart over elf. Vanmorgen even uitgeslapen tot negen uur en toen weer aan de bak. Nu even naar Rotterdam...ja ja...ik zie al die lieve tantes, moeders, schoonmoeders alweer zuchten....het is druk. Maar volgende week is de balans weer wat rustiger. En dat moet ook. Tijd voor reflectie met mijzelf. En ergens weer eens even orde op de zaken stellen. Administratief, maar ook qua kantoor. De stapels papier groeien gestaag. Netjes mapjes aanleggen enzo...helemaal mijn ding. Volgende week wel weer een Defensie Leergang, wat coachtrajecten, een teamsessie bij het ROC, mijn congres Fris in je Hoofd en jawel op maandag weer een mooi moment voor mijzelf, mijn Leergang Authentiek Leiderschap!
Verder gaat alles zijn gangetje...ik zie mijn lieve Annemarie heel laat in de avond, of heel vroeg in de morgen. De meisjes zie ik eigenlijk helemaal niet, doordat ik constant de hort op ben...jammer is dat. Dat is niet goed. Voor ons allen niet. Maar dat maak ik wel weer goed. Oh ja..en bijna zou ik het vergeten, maar Florine wordt a.s. weekend 15 jaar. Dus vrijdagmiddag een kop koffie bij ons thuis, en stuur haar maar een kaartje ofzo...is wel lief en leuk! Ze is keihard aan het werken omdat ze volgende week proefwerkweek heeft!
En nog een hoogtepunt...3 november a.s. zijn Annemarie en ik alweer 3 jaar getrouwd! Dus dat gaan we in alle stilte eventjes vieren die avond met zijn tweetjes. Lekker een hapje eten, even niets aan het hoofd. Een mooi glas champagne en even stil staan bij het geluk wat ons ten deel is gevallen, om samen verder te mogen gaan in dit leven...ik voel dit nog dagelijks!
Dag liefs allemaal van mij...
'mooi zijn de stromen die komen uit de bron van het hart'! Prettige dag!

Boksen in Carre, met Hans!

En gisterenavond gingen Hans (van Rietje) en ik samen naar het Ben Bril Boksgala in Carre! Geweldig, wat een spektakel, alleen al voor het oog. Bekende boksers als Alex Blanchard liepen daar rond. Maar ook filmsterren en bekende nederlanders. Temidden van blonde dollies en nog meer bijzondere mensen. Genieten werkelijk waar. Met prachtige partijen, een ware knock-out, een titelgevecht met het Wilhelmus. Een coach die steeds weer riep 'meppen' ja zo kan ik ook coachen! En het leuke was, dat Hans en ik niet wisten van elkaar, dat wij boksfans zijn. En dus worden wij wel elkaars maatje bij dit soort evenementen. Geweldig...wat een sfeer! In de taxi naar Carre, zat een marokaanse man en hij vond ons wel erg nette mensen voor een bokswedstrijd! Toen we in gesprek raakten, kenden hij en ik veel boksers van nu en vanuit het verleden. Hij moest lachen en zei 'oh dit gesprek moet ik eigenlijk opnemen'. Helemaal leuk...
en nu, nu zit ik weer in Amsterdam (ik was vannacht om twee uur thuis en zat om acht uur vanmorgen alweer in Amsterdam) waar ik drie dagdelen les geef. Lekker. Genieten! Voor jullie een mooie en fijne dag...liefs, Aniet

Prachtige natuurlijk he...zou die champagne al werken???

Maak stilte tot een onderdeel van je leven....

Tsjonge jonge...wat een spiritualiteit! En dat na samen met Annemarie een prachige romantische film te hebben gezien, de film Last Chance Harvey...heerlijk! Champagne erbij...ik vind een regenachtige zaterdagmiddag, daar past zo'n sprankelend glas wel bij...de lichtjes al een beetje aan. Nu zit An lekker op de bank, de Bee Gees maken hun muziek, een geweldig concert op de dvd....en zomaar is daar toch dat mooie relaxte gevoel! En dan lees ik opeens dat je stilte tot een onderdeel van je leven zou moeten maken. En eigenlijk realiseer ik me wel, dat ook door Servant Leadership, ik temidden van de hectiek van iedere dag, zomaar die stilte momenten pak voor mezelf. Ook lees ik nu dat je alles wat je in je leven anders zou willen, jezelf moet voorstellen en het vervolgens dan moet loslaten. Ook meer observeren is goed voor ons welzijn. Dus lieve mensen, zomaar in stilte op een bankje in het bos zitten, of wandelen door het bos, en lekker tegen al die grote mooie bladeren aanschoppen kan zo goed zijn voor ons. Zo ongekend lekker...dus genieten wij nog eventjes door van dit bijzondere weekend. Verwonderen wij ons over alles, kijken terug op ingewikkelde vraagstukken en gaan wij zomaar weer door...het is goed, zoals het is. Ik ga een lekker kopje soep maken ofzo...iets wat past bij dit weer. Heerlijk...dag, liefs, Anita

Zaterdagochtenden...en veel regen!

Tja en in tegenstelling tot ons vorige weekend, is het nu slecht weer, het regent en wij zijn vol met 'kinderdingen'. Bijzonder want nooit eerder heb ik kranten rondgebracht (is wat lastig als je op een boerderij woont als je jong bent....)en nu heeft Rosanne een krantenwijk. En voor zaterdagmiddag moeten die krantjes hier in de wijk rondgebracht worden. Dus vanmorgen, na haar wedstrijd voetballen (1 doelpunt voor Rosanne) ben ik samen met Roos kranten rond gaan brengen. Een goede lichaamsbeweging, veel lopen. En eigenlijk zo gepiept! Het bijzondere is, en dat realiseerde ik me vanmorgen maar weer, dat een zaterdagochtend in mijn huidige leven, zo enorm anders is als een zaterdagochtend in mijn vorige leven. Vroeger stond ik op rond acht uur, half negen, ging lekker onder de douche, wandelde langs mijn winkeltjes, haalde vers brood en wat kranten en dan begon de dag...in alle rust. En was het dan een uur of een, dan voelde ik mij uiterst relaxt! En het weekend was begonnen! Nu...veel gedoe, kinderen die naar sport moeten, vriendinnetje wat nog boven ligt te slapen. Annemarie die de deur uitgaat voor de voetbal, uit bed, kop koffie, het hele spul komt weer thuis, kranten rondbrengen...kortom bijzonder! En Annemarie zegt zo mooi 'indirect heb je hiervoor gekozen' en om eerlijk te zijn, kies je hier niet echt voor, als je van iemand gaat houden. Dan neem je alles erbij, en gaandeweg de rit, ervaar je wat dit alles is. En toch, na dit hele relaas, durf ik te veronderstellen, dat ik het niet anders zou willen. Dat ik blij ben met mijn Annemarie en ook weer veel leer van puberende kinderen, van opvoeden en alles wat daarbij hoort. Maar vooral van mijn geluk met deze vrouw.. Reynaud smste gisteren dat hij nog een 'verwenweekend' wenst, nou ik sluit me daar gewoon bij aan....zomaar eventjes rust! Een mooie film, een lekker boek...ach dat zit er ook voor ons nog wel in, vandaag of morgen. Wel lastig in de regen lopen met een bril, wat een uitvinding die ruitewissers op de auto, want je ziet geen hand voor ogen meer!! Fijn weekend,
Anita

Vrijdagmiddag op kantoor...

En na een enerverende dag, samen met Ada naar Servant Leadership, en aansluitend nog een coachgesprek in Zoetermeer, zit ik nog even rustig op kantoor. Moe maar voldaan...zo kan ik deze week wel beschrijven. Een week met mooie contacten, gesprekken en veel nieuwe indrukken. Ik ben er blij mee. Ik geniet ervan. De zon schijnt prachtig, het is heerlijk weer...ik heb het dak van de auto open gedaan! Nog even een paar afspraken maken en dan zit het erop voor deze week. Een nieuwe volle week ligt voor me. Maar ook een week met mooie intermezzo's, met af en toe een rustige middag. Voor nu wens ik iedereen een prachtig weekend toe. Met veel zon, veel buiten zijn. Liefs, Anita

Wat niet uit het hart komt, zal een ander hart niet raken!

Zo...en met deze spreuk begin ik deze regenachtige dag. Een dag die is begonnen, met het genereren van beweging. Een aantal keer per week ben ik even bezig met LinkedIn. Een omgeving waar zakelijk Nederland, nee de zakelijke wereld, elkaar ontmoet. Elkaar berichten stuurt, vragen stuurt, uitleg vraagt. Zo heb ik vorige week via LinkedIn gevraagd naar het tijdschrift 'To be' een tijdschrift wat speciaal gemaakt is voor de Uitvaartwereld. Een tijdschrift waar het gaat over afscheid nemen, over er zijn, over verbinding. Een prachtig blad. En zowaar krijg ik nu twee verschillende nummers toegestuurd. Een glossy magazine over onderwerpen die ons raken, die heel dichtbij zijn, of heel dichtbij komen. En ik wil hier mee over lezen, temeer daar ik laatst gesproken heb met iemand van Yarden. Een mooie organisatie, waar ik graag als zelfstandige iets voor zou doen. Niet in vaste dienst, maar vanuit de verbinding. Terwijl ik dit schrijf denk ik aan de uitspraak'vrij zijn in verbondenheid'. Mooi he...gisteren sprak ik met iemand. En dan komt hier ook wel vaak, houden van, of het relationele aspect uit het leven langs. En dan denk ik wat is er mooier, als je vanuit vrijheid je wilt verbinden aan iemand. Gewoon omdat je graag met die ander wilt zijn, wilt blijven. Met elkaar je leven wilt delen. Heel erg mooi...ik hou ervan!
Vandaag is een mooie dag. Straks een gesprek, een soort van adviesgesprek. Vanmiddag een afspraak. En vanavond mijn boksbond. Leuk. Want maandagavond is het Ben Bril Memorial in Carre. Lijkt me zo bijzonder om daar in de zaal te mogen zitten. Ben benieuwd en ik zal jullie erover vertellen.
Ik ben weer lekker druk, ter voorbereiding op volgende week eigenlijk. Volgende week ben ik alleen maar aan het werk, overdag en in de avonden (op maandag na dan..). Met hele gave dingen, de bouwmarkt, trainingen, coachgesprekken...heerlijk. Ik verheug me erop...maar deze week ga ik al de hele week vroeg naar bed, om goed uitgerust te zijn voorafgaand aan die week.
Want ik merk wel dat ik vermoeider ben dan anders, dat mijn lijf dus ergens wat minder sterk is dan het ooit was. Maar ja, mag ook wel toch, leeftijd, heftig leven en ooit es wat gemankeerd. Dus het is toegestaan! Heb een lekkere dag, ondanks die regen! Ik ga aan de koffie!
Liefs, Aniet

Kirsten komt op tv!!!

Goedemorgen! Wat een heerlijk weer, lekker fris, een koude neus, koude handen, dicht tegen elkaar aan in bed, wat een genot he...die herfst! Beetje nachtvorst, vallend blad, wel een zooitje, maar ja...ondertussen zit ik op kantoor. Gisteren waren Daan en Arlette bij ons thuis en dat was meer dan goed! Geweldig! Heerlijke mensen, zij hebben de kunst van Annemarie bekeken en Annemarie gaat in de Leergang iets doen met haar kunst. Ik ben gewoon zomaar trots op deze vrouw van me! Leuk!!!
En toen ik gisterenavond op de fiets zat belde Kirsten. En ik vertelde haar dat ik een afspraakje had in de kroeg, met mijn vrouw! Kirsten verstond met een vrouw en zei 'wat gaan we nu krijgen?' mooi he...maar toen zij hoorde dat het afspraakje met Annemarie was, was het goed. En mocht het dus gewoon doorgaan. Goed die sociale controle van mijn lieve vriendinnetje. En nu ik het over Kirsten heb, morgen, donderdag 22 oktober moet je van half zes tot half zeven naar omroep Max kijken. Kirsten komt dan zo rond de klok van zes uur op tv. Haar tv-debuut op omroep Max. Geweldig toch! Het gaat over doorwerken en het bedrijf waar Kirsten nu werkt verzorgt trainingen ter voorbereiding op je pensioendatum. Zoiets als pensioen in zicht geloof ik...dus kijken! Ik zit te glimmen van trots voor de buis dat weet ik nu al!
Verder, heb ik het druk, volgende week weer een bomvolle week, met drie avonden les geven, en alle dagen helemaal gevuld met afspraken en werk. Super...deze week nog even wat adempauze. Tijd voor ontmoetingen, gesprekken en wat al niet meer...heerlijk. Maar ook voorbereiden voor volgende week. Voor nu, een hele mooie dag gewenst!
Liefs, Anita en kijken naar Kirsten he...morgen aan het einde van de middag!

Wat een prachtig weekend!

De zon scheen, de weergoden waren met ons, en alles liep zoals het had moeten lopen. Het verwen-weekend voor Emmy en Reynaud was goed! Zo was Patrick, de vinoloog bij Huub in goede doen en proefden wij Amarone...een goddelijk glas wijn, waar je niks mee moet, alleen maar van moet genieten, zo lunchten wij bij Belvedere en had Reynaud een champagne-onderonsje met Karin, de eigenaresse van de Limonadefabriek. Terwijl de zon scheen, gingen wij per boot naar Slot Loevestein, en wandelden wij over de vestingmuur bij Woudrichem, het was mooi en fijn, maar vooral heerlijk om zo met elkaar samen te zijn. Schoonhoven was onze basis, en waardig was ons weekend daar. Een mooi samenzijn, op een plek waar de rust zo duidelijk voelbaar is. Dank je wel!

En nu, nu is het maandagochtend, zo dadelijk een leuk gesprek, een coachtraject, dan allerlei telefoontjes, mails en wat al niet meer. Een rustige lekkere week ligt voor me. Tijd voor een goed gesprek, een kop koffie met deze en gene...kortom, tijd voor de balans.

Hier nog wat foto's die Reynaud me gisterenavond nog heeft gestuurd. Gisterenavond lagen wij al om 8 uur in bed. Met 'boer zoekt vrouw' als laatste beeld, gleden wij weg in een diepe slaap. Heerlijk, moe maar voldaan!
Liefs, Anita

Een waterig weekend!

Dit weekend staat in het teken van water, en vanmorgen toen ik wat boodschappen deed, begon het al, het plensde...en achteraf zal ik terugkomen op dit waterige weekend! Het is namelijk een verrassing voor Emmy en Reynaud. Een soort dankjewel voor al die bijzondere momenten met elkaar!
Afgelopen week was ongekend druk, negen dagdelen (soms ook avonden) les gegeven, veel contacten daarnaast. De komende week is vooral een week vol coachtrajecten, gesprekken, en Servant Leadership. Lekker en die week erop, is weer zo'n bomvolle week. Trainingen, coachen en wat al niet meer. Ook november loopt goed. Veel te doen...maar ook wel tijd voor een kop koffie met iemand die ik al lang niet heb gesproken. Zo heb ik afgelopen week een nachtje bij Ellen in Amstelveen gelogeerd, ik had haar sinds Pa's verjaardag niet meer gesproken. Was gezellig...lekker lang ouderwets praten met elkaar. Leuk toch he...vriendschappen! Gisteren was ik vooral bezig met verandermanagement, een klein groepje in Utrecht, leuk om stil te staan bij het effect van veranderen. En dat dan weer geplaatst in de context van alle veranderingen in ons leven, de wereld.
Ondertussen heb ik vanmorgen al mijn dagelijkse piano-moment gehad leuk om weer die akkoorden te kunnen spelen. Ik ben echt een kluns, maar het is zo bijzonder, als je er zomaar een melodietje uit hoort komen. Ik ben mezelf weer wat handiger aan het maken, zodat ik enigzins voorbereid in januari weer pianoles van mijzelf mag hebben. En niet als een sukkel bij die leraar aankom. Snap je...een vorm van ijdelheid!
Lieve mensen, we gaan genieten van het waterige weekend...we gaan ervoor! Heerlijk. En ik wens jullie allemaal een mooi rustig en vooral lekker weekend, met al diegenen die je dierbaar zijn! Liefs, Anita

Goedemorgen!

Goedemorgen lieve mensen! Of je nu op kantoor zit, thuis lekker met de kachel een beetje aan, of onderweg naar weet ik wat, vandaag is weer zo'n prachtige dag. Een dag met een flauw zonnetje, lekkere nachtvorst, waardoor je neus weer koud gaat worden en ik zit netjes in het pak op kantoor. Een kop koffie met Claudia, praten over onze business. Dan een gesprek bij het NIBC, waar ik in november een presentatie/lezing mag verzorgen en last but not least een coachgesprek. Morgen en overmorgen ben ik weer uithuizig, aan het trainen, vijf dagdelen in zijn totaliteit. Kortom dan weet je het wel weer...en het voelt zo lekker om zo bezig te zijn. Om hard te werken, met mensen in contact te komen. Zo had ik gisterenmiddag in Amsterdam, zomaar een mooi gesprek met een van mijn cursisten, over het leven, over citaten, over werk. Leuk en interessant. En aansluitend gisterenavond, na een volgens mij sprankelende avond Organisatiekunde, kwam ik in gesprek met iemand van het UWV, een cursiste. Deze dame is betrokken bij allerlei programma's binnen het UWV over diversiteit, vrouwelijk leiderschap etc. En zij vroeg mij of ik in januari een lezing wilde verzorgen over dit soort onderwerpen, bij het UWV. Voor de Raad van Bestuur, voor het management, voor een heel groot gezelschap...geweldig! En een hele lieve bescheiden jongen uit de groep vroeg me heel voorzichtig of ik ooit een boek had geschreven over wat ik had meegemaakt, hij herkende me uit Smaken Verschillen...schattig he! Doodop kwam ik om 23.10 aan op het station Voorschoten, waar mijn liefste Annemarie met de auto op me stond te wachten...heerlijk. Na een glas wijn, rolde ik zo ongeveer ondersteboven mijn bed in. Moe maar voldaan!
Nog even een mooi gedichtje van Plint, zie ook www.plint.nl :

Bekentenis
Ik mag je
Nee ik mag je niet
Ik moet je. Dat bedoel ik

Ik heb je lief
Nee heb ik niet
Ik word je lief. Dat bedoel ik

Ik ga met jou
Nee ga ik niet
Ik sta je bij. Beloof ik

Ben stapel op je
Hou je vast
Ik. Hou. Van. Jou

Geloof ik....

Simpel, gewoon heel simpel lief he...heb een mooie dag! Voor ons ligt een bijzonder mooi weekend..met twee bijzondere mensen...Emmy en Reynaud. Ik heb er zin in...dag, liefs, Anita