Opleving was van korte duur!!

Laatste nieuws. De opleving was van korte duur! Zojuist eerst Arie gesproken die bij Pa was, en daarna nog gebeld naar het ziekenhuis. En het beeld is misschien nog wel iets minder goed dan gisteren. Alhoewel hij geestelijk goed is, maar we begrijpen niet meer wat hij zeggen wil. Zijn spraak is moeilijk. De situatie is heel ernstig. Morgen mag ik al lekker vroeg naar hem toe, zodat ik nog eventjes alleen met hem kan zijn. Vader en dochter...een herinnering die ooit was. Hij heeft weer hoge koorts, en het lijkt alsof er een infectie is op dit moment...dat wist de verpleegkundige niet zeker...dus de hoogtepuntjes worden steeds minder hoog, de dieptepuntjes steeds dieper, op weg naar het einde...hoe lang nog, een paar dagen, een week, wij hier weten het niet...ik hou jullie op de hoogte, ga naar bed, ik zou wel een week willen huilen, zo voelt het nu...ik heb verdriet, het doet zeer, mijn vader...hij is er nog, maar eigenlijk al niet meer...mijn grootste vriend, mijn vader, ik heb verdriet om wat hij nu nog moet doorstaan! Dag, tot morgen, liefs, Anita en slaap lekker allemaal!! Toen Arie hem gisteren zei dat Chris het gras wilde maaien, gaf hij aan dat het gras voor het huis op standje 4 gemaaid moest worden en daar waar vroeger de boomgaard is, standje 5. Ongekend he...

De stilte ervaren....

En op deze eerste paasdag, ben ik zomaar helemaal alleen. Annemarie is even naar haar moeder, Reynaud en vader en ik heb geslapen onder de zonnebank. Ik heb zere ogen, alsof er een waterval aan tranen achter zit...en nu luister ik muziek en lees ik voor het eerst sinds weken weer de krant. Een glaasje wijn erbij, zomaar eventjes niks...mijn gedachten gaan op de loop, wandelen als het ware mijn leven door...het voelt zo oneigenlijk, zo bizar ook, om na te denken over mijn vader en wat er voor ons ligt. Zijn verdriet, zijn niet meer kunnen te moeten zien...ik kreeg een mailtje van iemand en zij schreef 'de grote sterke vader van je is geveld...' ongekend he...als kind denk je altijd dat je ouders onsterfelijk zijn....en ik dacht dit altijd van mijn vader. Hij was zo sterk, zo groot, en zelfs nu nog als zijn 'goede'hand de mijne pakt, dan voel ik ergens heel ver weg die kracht...ik hoop nog zo zijn hand te kunnen voelen morgen....
Anita

Een opleving!!!

En terwijl ik eigenlijk een beetje aan het waken was vannacht (zo van hoor ik de telefoon wel....)kreeg ik zojuist te horen, dat mijn vader weer even een kleine opleving heeft. De zuster zei dat deze dag, de beste weer is van de afgelopen vier dagen en dat hij zijn duim naar haar heeft opgestoken. Mijn leuke lieve vader, die met dat kleine beetje charme wat hij nu nog in zich heeft, toch iedere keer weer de zonzijde ziet van het leven! Sprak hij afgelopen week nog de wens uit, om tussen het revalideren door, nog een keer op de boerderij te gaan kijken, zo dachten wij gisteren en eergisteren dat zijn einde heel nabij was. Familieleden van een meneer die bij hem op de kamer ligt, wensten mij sterkte en nu doet hij weer even zijn best. Het schijnt dat dit beeld past bij zijn ziektebeeld, zo geeft tante Anita aan, een opeenvolging van pieken en dalen....dus op deze eerste Paasdag eventjes een iets zonniger bericht! Morgen ga ik weer naar hem toe, en ik hou jullie op de hoogte...dank je wel voor alle liefdevolle berichten!
Wat misschien nog wel bijzonder is om te melden, dat Annemarie mij gisterenavond heeft verrast op een heel bijzonder etentje in Rijswijk, de Herenstraat bij De Wits. Een trendy gelegenheid, met een mooi glas wijn, heerlijk, samen genieten, de telefoon op tafel tussen ons in...het was fijn! Zo lief, Annemarie wil mij eventjes rust geven en laten genieten, van ons samenzijn, zodanig dat ik eventjes niets hoef...vandaag is een dag van niets hoeven...heerlijk! Liefs, Anita en voor jullie allen, fijne Paasdagen!