Korte terugblik....

Dag allemaal, een beetje moe maar voldaan, kijk ik terug op mijn eerste werkdag. Ik was zo rond kwart voor tien bij Arinso en om kwart voor vier weer thuis (nee geen zorgen, rustig gereden, files, en getankt) en op weg naar Arinso werd ik gebeld door een heel lief vriendinnetje, die mij wilde bijstaan. Zij had mijn weblog gelezen en mijn nachtelijke avontuur inclusief de benodigde zorgen baarden haar weer zorgen, vandaar dat lieve telefoontje. En werkelijk het helpt, al die steun en lieve aandacht. Bij Arinso zag ik Hans, Kirsten, Cock, Chea en al die lieve collega's die er steeds weer voor me zijn...en dat doet goed, dat blijft goed doen. Lunchen met Jan, Erwin en Ewout. Toen ik thuis kwam was Annemarie er niet. Zij is bezig met een website en Joost, een vriend van ons, gaat deze voor haar maken. Wordt volgens mij super! En ik ben zo trots op haar, op mijn vrouw, met alles wat ze doet en gaat doen. Haar exposities, haar werk, haar creativiteit...haar atelier. Eindelijk is het zover en krijgt haar leven nu echt inhoud, krijgt zij een eigen plek, kan zij doen waar ze goed in is en heeft zij haar eigen werk (nee geen hobby.....). Haar cursus, haar Kamer van Koophandel-verhaal, haar bedrijf, haar website, haar grote schilderijen van 2 meter bij 1.20 meter. Fantastisch, jullie gaan nog veel van haar horen...ik hoop dan ook dat iedereen naar haar expositie komt in Den Haag, de uitnodiging volgt....mail me even persoonlijk als je een uitnodiging wilt ontvangen.

We hebben net gegeten en ik bekeek even de verzameling smurfen van Rosanne...ze mist nog de Baksmurf en de Potige Smurf. Dus wie heeft deze voor haar? Zij heeft dubbel de Grote Smurf, 2 x de Smurfin , de Muzieksmurf, 2 x Azrael...dus wie kunnen wij helpen en wie helpt Rosanne?
En dan is haar verzameling helemaal compleet....leuk toch?
Zo dadelijk komen Ilse en Tommie, (ex)collega's een borrel drinken...lief he...en morgen meld ik mij weer, na vieren.
Duimen dus.
Anita en een fijne avond....

Oh ja nog even....als er iets is wat je hier leest en wat je niet fijn vindt om te lezen, omdat je het gevoel hebt dat het niet netjes is, of niet correct naar jou toe, dat is zeker mijn intentie niet. Mijn vrienden, collega's, kennissen kennen mij goed genoeg om te weten dat ik zo niet ben en zo niet in elkaar steek. Deze weblog is voor mij een medium om met jullie die mij lief zijn in contact te blijven. En als je zeker weet dat je niet tot deze doelgroep behoort, lees deze weblog dan niet. Dan is het niet voor jou bestemd!!!

Wakker liggen....

en soms lig je zomaar wakker...en dan ga ik er maar weer uit. Dan schrijf ik op mijn weblog, soms zeggen mensen onze weblog. Maar de teksten die hier staan, zijn mijn teksten, mijn gevoelens en mijn interpretaties, dus ben je het hier niet mee eens, spreek mij er dan op aan en niet Annemarie, zij leest dit alleen maar en heeft er twee keer een stuk op geschreven, toen ik in het ziekenhuis lag en meer niet! Ik ben dus verantwoordelijk voor alles wat hier staat en niemand anders.
Ik kan niet slapen, ik ben zenuwachtig, nerveus voor alles wat komen gaat...reintegreren bij Arinso morgen en donderdag de uitslag van de arts, om vier uur...
weet je, tien maanden geleden was alles zo anders, zag de wereld er echt nog zo anders uit...en soms vind ik het eng waar ik allemaal voor sta...of dit nu mijn lichaam is, mijn gezondheid of mijn baan. Vrijdag belde een collega mij om me te vertellen dat mijn baan die ik terug ga krijgen essentieel anders is dan de baan die ik had voor ik ziek werd...tja en dat houdt me bezig! Maar optimist als ik ben, zal ik me open stellen voor nieuwe dingen en dus ook voor deze nieuwe baan...maar het houdt me meer dan goed voor me is, bezig...
net zoals de uitslag donderdag me bezig houdt...want wat als....er toch weer iets moet gaan gebeuren...wat als ik ooit in de WAO zou komen, wat als...en ook daarvan zeg ik, ach we zien wel...maar soms droom ik over mijn toekomst en die is zo verdomde onzeker geworden. Mijn professor zegt dat ik moet leren leven met die onzekerheid.... het voelt alsof mijn garantie een beetje is verlopen....
en tenslotte krijgen we soms mailtjes waar je niet zoveel mee kan, die je alleen maar doen beseffen dat niet iedereen zo goed begrijpt wat hier echt aan de hand is...en dan gaat het niet over geld...en dat is ongelooflijk jammer...
gelukkig krijgen we veel meer mails die er wel toe doen, die wel echt gemeend zijn, die wel recht vanuit het hart komen. En daar hou ik me dan maar aan vast...en nu zal ik proberen nog even rust te krijgen, voordat ik morgenvroeg in de auto stap naar Nieuwegein....
slaap lekker allemaal, ja echt allemaal!
Anita