Wat is het toch heerlijk als je jong bent en je druk kunt maken over wie als eerste mag gaan douchen, als dat je zorgen zijn voor een dag die voor je ligt...dat is volgens mij het leven van puberende meisjes, die elkaar intens liefhebben en elkaar af en toe intens vervelend vinden. Twee zusjes, die door alles heen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Hier en daar, steeds maar weer. Mooi toch...en zo begon de zaterdag, al heel vroeg. Roosje moest een wedstrijd spelen, heeft weer een doelpunt gescoord. Annemarie heeft haar opgehaald. Floor heeft een turndag. Vanmorgen vroeg al in Wassenaar wat boodschappen gedaan, leuk is dat...zo heel vroeg, dan ontwaakt het dorp en dan loop jij al bij de boekwinkel ofzo...heerlijk! En wij zijn vervolgens onze dag gestart als klusjesvrouwen, nadat ik eerst met Roos haar krantenwijkje heb gedaan. Leuk hoe mensen hierop reageren, zo vroeg een meneer me, of ik op de payroll sta bij mijn dochter. En mensen glimlachen als je de krant komt brengen. En daarna ben ik lekker wat gaan snoeien, wat blad gaan vegen, harken en opruimen. Annemarie heeft de buitenlamp die met de storm was omgewaaid gerepareerd en zo komt geleidelijk aan de zaterdagse rust hier weer terug.
Nog even wat boodschappen doen in het dorp en dan kruip ik even onder de zonnebank, om lekker te slapen. Heerlijk gewoon. Straks komt er een vriendinnetje slapen bij Floor, dus lekker makkelijk eten, frites met verse sla. En morgen uitgebreid gourmetten met de meisjes, gezellig.
Wat kan het leven, ook voor een volwassen mens, toch eenvoudig en simpel zijn. Je hebt niet zoveel nodig, los van een goede gezondheid en een liefdevolle omgeving. En terwijl ik dit schrijf, denk ik aan Fer, aan Herry, aan Jan, aan al die mensen die het qua gezondheid een stuk minder hebben en keihard moeten knokken op dit moment. En hier vanuit de Papelaan, zijn wij in gedachten steeds weer heel dichtbij. Meer kunnen we niet doen...en ik weet hoeveel pijn het doet, hoe oneerlijk het is, die k....kanker! Dag lieverds!
Anita
