Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




vrijdag 25 augustus 2017

Omzien in verwondering....

En nu op vrijdag 25 augustus 2017, een vrije dag, zit ik hier aan tafel, omringd door kranten, mooie tijdschriften en luister ik naar prachtige muziek! Kwaliteitsmomenten, zoals die er zoveel zijn in mijn leven. Aan de vooravond van mijn 58e verjaardag, eventjes tijd, om in alle rust te schrijven en te herdenken. Het hoort zo bij wie ik ben...Alweer een jaar, zonder mijn vader, zonder mijn grote vriend, nog regelmatig denk ik aan hem, vol liefde en intensiteit. En ook mijn moeder, begeleidt mij, waar ik ook gaan mag. Afgelopen week vond ik een foto van haar, en realiseerde ik me, dat zij op die foto ongeveer mijn huidige leeftijd was, en wat lijken we op elkaar. Die bril, dat dikke grijze haar. En zeker nu ik het iets anders draag, haha, mijn haar zit wat vrouwelijker, althans dat hoop ik dan maar en ja, als ik nu (niet in korte broek) rondloop met nette kleding aan, dan ben ik de dochter van mevrouw van Loon-Dirkx. En daar ben ik simpelweg trots op. Mijn afgelopen jaar was een prachtig jaar. Met een geweldige baan, waar ik genoeg weerstand tegenkom, of hobbels te nemen heb, maar ik ga ze aan. Zoals ik alles wil aangaan in mijn leven. Met prachtige ontmoetingen, vriendschappen en een heel fijn leven hier in Wassenaar. Kinderen die groter worden, hun eigen weg steeds meer gaan, en wij, die ook onze eigen weg heel mooi vinden. Kwaliteitsmomentjes zoeken, even pas op de plaats soms, maar steeds weer je realiseren, hoe lekker ons leven is. Geen ziekte, wat gedoe, maar wie heeft dat niet. Geen echte geldzorgen, ja een huis in Schoonhoven, dat nog verkocht moet worden, maar ach, anders ga ik het weer verhuren, kan maar zo. Alles kan opgelost worden, toch....Vereniging Yarden, mijn collega's, af en toe een soort van spontaan coachtraject, een training, het maakt me blij. Ik realiseer me aan veel dingen, ook gesprekken met jonge mensen, dat ik ouder aan het worden ben, in een soort andere levensfase terecht kom, en ik vind het fijn. Fijn om gewoon te genieten van kleine dingen, geen grootse dromen meer te hebben, die te maken hebben met een meer...Ik wil gewoon nog heel veel leuke mooie dingen doen, voor mijn medemens, voor de leden van Yarden. Jonge managers helpen op hun weg, en ja, ik ga met ingang van januari 2018 toch weer een inschrijving in de KvK doen, omdat ik uiteindelijk daar mijn hele leven lang mee door wil gaan. En als ik nog iets toe zou willen voegen aan deze blog, dan is het dit. Laten we in godsnaam wat beter voor elkaar zorgen. Elkaar in elkaars waarde laten. Elkaar wat minder beschadigen en misschien wel simpelweg meer vertrouwen hebben in de medemens. Ik zie om mij heen, nog veel pijn, verdriet en mensen die elkaar beschadigen. Pesten op het werk...is voor mij een te groot woord, maar het gaat soms wel over elkaar niet zorgvuldig bejegenen ofzo. Waardoor mensen bang zijn, of angst leren kennen. Waarbij mensen, zichzelf uit het oog verliezen. En als ik daar iets aan kan bijdragen, dan zal ik het doen. Want de wereld is al ingewikkeld genoeg, en onze eigen kleine wereld, daar kun jij wat aan doen, om die wat mooier te maken dan deze is. Nog even terugdenkend aan vorige week vrijdag, dat was ook zo'n mooi voorbeeld, van hoe je het samen best heel mooi kunt hebben, ook al ben je nog zo anders. Dat geeft niet, vanuit verbondenheid, vanuit zorg voor elkaar, kun je iedere dag, thuis en op je werk, het leven wat leuker maken. Ik ga ervoor, ook als ik morgen 58 mag worden. Dit soort kleine ambities zijn de mijne. Heel veel liefs. En iedereen bedankt voor alles dit jaar, want ik voel me rijk, door alle mooie woorden, aandacht en liefde. En dat meen ik, zo oprecht! Ik ga morgen genieten van de kaartjes, de mensen die binnenwandelen of bellen, of in gedachten bij me zijn. Ik ga toasten met Pa en Ma van Loon, op mijn 58e levensjaar! En ook al zie ik jou niet, in gedachten toast ik op jou, en op jou en op jou...op het leven!