Feest!!!!

Lieve, lieve mensen die er gisteren waren, die voor de deur stonden (en wij die de bel niet hoorden), die in gedachten bij ons waren, die kaarten, bloemen en smsjes stuurden, ongelooflijk bedankt voor de heerlijke avond! Voor de prachtige kaarten, wensen, bloemen en wijnen, met namen als Chateau Lamour, Talent, voor boekjes die meer zeggen dan menig woord...maar vooral voor jullie onaflatende steun het afgelopen jaar!

Ik voel me ongelooflijk gelukkig met al die mooie dingen die mij zijn overkomen...het was super om gisterenavond op mijn eigen feest voor Mirjam vier boeken te signeren...'t voelt zo bijzonder!

Nu alles is opgeruimd, luisteren we met zijn viertjes naar de cd die Jan speciaal voor me heeft gemaakt, geweldig...die gaat in de auto mee en daar swing ik mee door 't land...en in dit stukje een paar foto's van alle indrukken van gisteren. En Karin ik ben zo benieuwd naar alle foto's weer...dank jullie wel! Ik ben rijk!!!

Anita

Boekhandel De Kler in Voorschoten!!!

Voor alle mensen die in Voorschoten wonen, zojuist kwam het verlossende telefoontje van boekhandel De Kler, zij hebben een 20-tal boeken van mij besteld en deze liggen over ca. 1 week op de toonbank! Geweldig he...dus iedereen die via De Kler mijn boek heeft besteld, krijgt hiervan bericht...en ook in de bibliotheek in Voorschoten komt mijn boek te liggen!

Dag, zo meteen komt er een mevrouw van de Voorschotense Courant hier op bezoek...voor een interview en dan...voorbereiding van ons feest! Tot vanavond...voor diegenen die willen komen!

Anita

Borrelen en interviews....

Lieve mensen, morgen is het zover, dan heffen wij hier vanaf een uur of acht, of later als dat je beter uit komt, het glas met al diegenen die ons lief zijn op gezondheid, liefde, geluk en alles wat men zich maar wensen kan! Dus het wordt gezellig...echt gezellig...ik kan bijna niet wachten!
En zojuist heb ik een afspraak gemaakt voor morgenochtend vroeg, hier thuis, voor een interview over mijn boek voor de Voorschotense Courant. Leuk he...en ondertussen zijn er al 74 boeken verkocht (en dan heb ik het nog niet over De Kler de boekhandel hier in het dorp...). Moet je je voorstellen dat mijn boek hier in de bibliotheek komt te staan en dat het straks gewoon op een stapeltje ligt hier in de boekhandel zelf...

En ik hoop dit weekend of volgende week de uitnodigingen voor de expositie van Annemarie in Den Haag te ontvangen. Dan zal ik zorgen dat iedereen deze krijgt en hoop ik op een spetterende expositie in Den Haag. Ongelooflijk wat leuk...en echt geloof me, het wordt prachtig!

Een hele dikke zoen...het leven voelt zoals leven moet voelen! Geweldig!
Ik ben zo gelukkig!

Liefs
Aniet

Boeken, boekwinkel, bibliotheek en de Haagsche Courant...

Jeetje wat leuk zeg....ondertussen groeit het aantal verkochte boeken gestaag. En vandaag was ik even bij de boekwinkel in het dorp en daar vertelde een mevrouw me, dat er veel vraag is naar mijn boek. Dat er al 12 in bestelling staan. Maar dat de moeilijkheid erin zit dat De Kler centraal inkoopt en morgenochtend gaat de cheffin het regelen en anders belt zij mij op, want zo gaf ze aan 'vandaag was er iemand gekomen van de Bibliotheek in het dorp en die wil het boek zo snel als mogelijk hebben'. En toen we in gesprek waren zei ze 'oh bent u Van Loon, de schrijfster zelf...ja weet u wij spreken hier, ja het is niet zo netjes over dat 'Kankerboek' van Van Loon want mevrouw, er is veel vraag naar hoor, wat leuk voor u....' Waarop ik als antwoord gaf, en dit is echt waar, dat ik in contact ben met de Haagsche Courant (ik heb vandaag een boek daarheen gestuurd) want zij willen mij wellicht gaan interviewen)en dat ik, als ik hier geinterviewd zou worden, kan verwijzen naar boekhandel De Kler in Voorschoten waar het boek direct te koop is...
En zo heb ik het op mijn manier gewoon nog een beetje druk met mijn boek...spannend he..

En dan nu weer de kunst, vandaag was ik in het atelier van mijn vrouw, geweldig zeg...daar worden toch bijzondere dingen gemaakt...jullie gaan echt nog versteld staan op de expositie in Den Haag! Ach wat ben ik trots...er gebeuren zoveel mooie dingen!

En tenslotte nog mijn werk...het is weer zo lekker om daar te zijn. Het voelt zo goed...ik geniet echt met volle teugen. Loop weer lekker in mijn pak en ben zomaar blij met alles wat er op mijn pad komt...wat kan een mens gelukkig zijn! Dag, een fijne avond....
Anita

Vergaderen....en exposeren....

Annemarie's nieuwe schilderijen bij Mas O Menos....

en nog meer van haar nieuwe werk....

Deze bloemen kregen we vorige week van Suzy...papavers of heten ze anders?
Hoe bizar is je leven soms...zo ben je bezig met exposities, schilderijen, praten hierover, Annemarie onder de aandacht brengen van allerlei mensen en instanties en een paar dagen later, kom je na een jaar afwezigheid zomaar weer bij een klant binnen en zit je in een vergadering...bijzonder, vreemd, en alles lijkt zo ver weg...alle onderwerpen hebben een voorgeschiedenis, en dat is niet jouw voorgeschiedenis. Ooit zat je er middenin...en nu sta je er bij en kijk je er naar. Goed voor je relativeringsvermogen, en het komt wel weer goed. De ontvangst was hartelijk, oprecht en vriendelijk en daar gaat het om...En ondertussen bereiken ons berichten dat er positieve reacties op het nieuwe werk van Annemarie zijn gekomen, bij Mas O Menos...leuk is dat. Het is zo leuk voor haar, dat er reacties komen en stel je toch voor, wanneer er een schilderij verkocht zou worden... En nu ben ik lijstjes aan het maken voor vrijdag, de borrel. Boodschappen aan het halen en ondertussen maak ik allerlei afspraken voor een lunch, een ontmoeting, een gesprek, hier, op kantoor en buiten kantoor...heerlijk! Dag een fijne dag nog verder...vanmorgen mocht ik het meemaken, een ongelooflijk lange file en ik, ik stond er samen met zoveel anderen, middenin...het was alsof ik er helemaal niet tussenuit geweest ben....drie vlokken sneeuw en heel Nederland staat stil...maar met heerlijke muziek, wat telefoontjes, kwam ik uiteindelijk toch wel weer in Nieuwegein aan...

Anita

Reacties op mijn boek....

En op deze mooie paaszondag, die wij lekker lui hebben doorgebracht, met een heerlijk omeletje en verder niet zoveel tot nu toe...lees ik alle reacties van mensen die mijn boek al binnen hebben! Lief en leuk is dat. Zelf heb ik mijn boeken nog niet binnen, omdat ik als schrijver moet werken met formulieren en dan een factuur krijg, maar dat geeft niet...ik vind het wel stoer me te realiseren dat er bij een aantal mensen nu een boek van mij in de kast staat, of op tafel ligt...en met name de liefde tussen An en mij springt eruit...dat is een van de reacties die ik krijg! En dat is ook iets wat boven alles uitspringt, iedere dag weer...het besef dat we elkaar hebben, de lol, de rust, het gemakt waarmee we samen zijn en de dingen die we doen...
Gisteren en vannacht, tot vanmiddag hebben we doorgebracht in Utrecht, in hotel Karel V, een overheerlijk arrangement, in een prachtige kamer, met alle luxe van dien...in bad liggen met champagne en je boek lezen...tv kijken vanuit een hemelbed. Dit hotel was vroeger een hospitaal voor militairen, een prachtig stukje monument...een geweldige ambiance...
En daar in Utrecht, kwam ik een oud collega van me tegen, een vrouw met wie ik bij ADP altijd lekker heb samengewerkt, en wij herkenden elkaar en zij zei me'Anita ik heb de laatste tijd veel aan je gedacht....' ook zij was opnieuw gelukkig in de liefde, na een scheiding. En haar nieuwe liefde zat op de stoel en is zomaar opeens overleden, nu twee weken geleden....ongelooflijk...wat een verdriet. Zij had zich hierna afgevraagd wat nu erger zou zijn, kanker krijgen en er samen nog over kunnen praten, of dit wat haar is overkomen. En zomaar in die winkel spraken wij hierover...en zij zag mij en Annemarie en zag dat dit helemaal goed was. En ik gaf haar als antwoord 'ik denk dat datgene wat jou is overkomen zo erg is, je hebt niks meer tegen elkaar kunnen zeggen, geen afscheid kunnen nemen en je zou nog zoveel willen zeggen nu het niet meer kan. En wij hebben samen gesproken over al dan niet dood gaan en alles wat daarbij hoort....wij hebben elkaar zoveel gezegd het afgelopen jaar' ......oh ik moet maar steeds aan haar denken nu...
en ik kan niet zoveel, dan haar alleen maar sterkte en heel veel kracht toewensen. Net nu zij de liefde weer gevonden had. Net nu zij weer gelukkig was....oh ik denk aan je! En weet je ik ben zo gelukkig en het leven lacht ons weer toe...soms is het leven zo oneerlijk voor mensen he....
Fijne paasdagen, wij gaan naar Emmy en Reynaud, voor een familie-diner met An's familie...
gezellig...
met liefs,
Anita

Zomaar een groet vanuit Voorschoten...

Lieve mensen, gisteren weer gewerkt. En het was heerlijk en leuk! Ik heb genoten, volgende week drie keer. Ik heb er nu al zin in...en vrijdagavond, gisteren dus zijn we uiteten gegaan bij Mas O Menos, met uitzicht op de schilderijen van Annemarie. Haar nieuwe, moderne werk....ik merk dat ik zelf een fan ben van het werk wat hier hangt en wat we in Den Haag gaan plaatsen! Maar het hangt er prachtig, ziet er mooi uit, fleurig...weer een stukje naamsbekendheid. En Mas O Menos is de moeite waard om een hapje te gaan eten!
Vandaag vertrekken we voor een heerlijk culinair weekendje naar Utrecht, Karel V, een arrangement, waar we boeken meenemen, lekker wat gaan wandelen door de stad, genieten samen...het gaat goed. Het leven lacht ons toe...
Mijn boek begint te verkopen, na een week al zestig stuks ofzo...en dat voor een beginner. Bij de boekhandel hier in het dorp zegt men 'er is al meer naar gevraagd' maar de uitgeverij vraagt verzendkosten en dat maakt het boek nog eens 2,10 duurder...ingewikkeld hoor. Maar wel heel leuk. Gisteren had ik een gesprek met iemand die ik ken vanuit een Vrouwennetwerk, en deze dame is heel erg bezig met gender studies, met vrouwen en hun ontwikkelingen. Ik ga via deze club wel eens naar een executive coachdiner. Waar je met allerlei vrouwen uit het bedrijfsleven kunt dineren en netwerken. Erg leuk. En deze dame zoekt voor haar kantoor nog kunst. Dus ik heb Annemarie aanbevolen, kunst, met de vrouw als onderwerp. Nu mag ik haar van alles toesturen over Annemarie en ga ik haar ook uitnodigen voor de expositie in Den Haag. Leuk he...zo'n mevrouw die ook weer deuren voor Annemarie kan openen...mooi he..

En dan ons feestje, 28 maart, a.s. vrijdag...ik verwacht veel mensen, overal vandaan...ook al heb je een andere afspraak, drink een borrel met ons mee...zodat we met elkaar het glas kunnen heffen op de nieuwe tijd die voor ons ligt!
En voor nu veel paaseieren, fijne paasdagen, met zon en sneeuw...
Liefs
Anita

Weer volop in het leven staan....

Ja echt, ik heb het gevoel dat ik weer volop in het leven sta. Ik rijd met die zwarte mercedes weer volop rond. Ik organiseer van alles, ben druk met de expositie van Annemarie voor vrijdag a.s. bij Mas O Menos. En ook met de expositie bij Schutter die officieel 18 april a.s. start. Uitnodigingen volgen....Gisteren waren we even bij Schutter en volgende week brengen we alle doeken van Annemarie naar Den Haag, zodat als daar een partij van Shell (jawel!!) is op 31 maart a.s. het werk van Annemarie daar al hangt...goed he. Bij Schutter was men onder de indruk van het werk van Annemarie en al haar doeken die we bezitten (acryl op doek) inclusief een aantal nieuwe (twee doeken van 2.00 x 1.20 meter!!)komen daar te hangen. Alles bij elkaar 11 of 12 schilderijen!!! Bij Mas O Menos komt haar andere werk te hangen, 5 werken, vrouwen getekend met pastelkrijt en vijf nieuwe doekjes (acryl op doek) met titels als Zilver, Love etc. bijzonder, grappig, vrolijk van kleur en heel anders dan haar andere werk. En hier thuis...hier wordt het leeg...maar hier komt haar schilderij te hangen wat mee gaat doen aan de wedstrijd! Heel bijzonder en mooi...en verder zoeken we hier en daar wat oud werk om ervoor te zorgen dat ons huis ´aangekleed ´ is als wij onze borrel geven op vrijdag de 28e maart a.s.
En voor die borrel heb ik heel toepasselijke wijn gevonden ´Goeie Tye´ een symbolische lekkere rode en witte wijn uit Zuid Afrika...want die zijn aangebroken he...goeie tye...

Bij Arinso zit ik weer volop in de mail en het is slechts een kwestie van tijd, waarbij ik netjes luister naar de arboarts. Maar ook zij voelt wel aan, dat ik verder kan, wil en hiervoor ook de energie heb. Ik heb er zin in. Ik heb nog een aantal afspraken met allerlei mensen uit mijn netwerk, voor een lunch, of iets anders. Om eens bij te praten, over werk, over leuke dingen, en over wat we voor elkaar kunnen betekenen. Zo lunch ik ook met iemand, voor wie ik altijd champagne haal in Epernay...of met mijn mentor Anita Arts, van de Raad van Bestuur van Prorail. Leuk en ik doe mee met een onderzoek voor Nijenrode, over vrouwen en topposities. Ja die heb ik dan nog wel niet...maar wat niet is kan nog komen toch. Via De Baak ben ik hiervoor benaderd. Het onderzoek wordt gepresenteerd in mei en daar ben ik voor uitgenodigd. Ik ben sinds mijn ontmoeting met Neelie Kroes (ik heb haar een exemplaar van mijn boek beloofd en ga haar dit zelf brengen heb ik al besloten) geinteresseerd in dit onderwerp. Goed dat Arinso besloten heeft een vrouw tot directeur te benoemen. De voornaam is al ok, Anita...tja ik ben het niet, het is Anita Lettink. Een vrouw die terecht deze functie heeft gekregen...dus wie weet wanneer ik een keer zo'n positie mag bekleden...we doen ons best, en god doet de rest....je weet maar nooit waar netwerken je kunnen brengen! Maar voor dit moment is het Arinso waar ik mij voor in zal zetten, waar ik mij bezig kan gaan houden met nieuwe uitdagingen! Heerlijk...ik vind het heerlijk om weer volop in het leven te staan!

Dag, fijne avond...
Anita

Gewoon weer naar kantoor....

Zo en vanmorgen was het zover. Gewoon de wekker om zes uur af laten gaan...en zo rond half zeven in de auto, op weg naar kantoor. Daar lekker gepraat. Mails gelezen en weer het eerst MT van onze afdeling bijgewoond. Lekker meedenken en meedoen, en het voelde goed. Even over de afdeling lopen, even wat bijpraten en vrijdag krijgt dit alles een vervolg. Daarna ben ik lekker bij Ellen in Amstelveen gaan lunchen...en mijn afspraak bij het Vrouwennetwerk, heb ik een maandje opgeschoven...even pas op de plaats en weer niet alles tegelijk willen. Dat is namelijk mijn grote valkuil....
En hier thuis is alles rustig, Floor zit aan de computer, Sims, ik heb net met Rosanne haar huiswerk gemaakt, geschiedenis, leuk is dat. Ik vind het heerlijk om haar te helpen met haar huiswerk. Tussendoor mocht ze lingo kijken. Annemarie zit lekker in bad. Even bijkomen van hard werken in haar atelier. Ze heeft het ongelooflijk druk, morgen hebben we een afspraak bij Schutter en daarna gaan we even naar Mas O Menos, om afspraken te maken voor haar exposities. Het huis zal leeg zijn, dus iedereen die volgende week op de borrel komt, zal lege muren zien...en dat geeft niet, dan komen jullie maar terug op een van haar exposities. En zojuist werd er gebeld, de bloemist, met bloemen van tante Suus, geweldig toch he...tante Suus die mij iedere chemo verwende met een prachtig boeket. En nu weer, met een prachtig boeket op de goede afloop.
Welterusten...
dikke zoen,
Anita

't voelt super hoor, om weer een 'gewoon'mens te zijn!!!

'Zondag....vandaag blijf ik de hele dag dichtbij je....'

Wat foto's bijgevoegd : van boven naar beneden - Annemarie met Oom De, foto twee - Arie, tante Anita en Anita, foto drie - Pa en Els en foto vier - het atelier van Annemarie met als je goed kijkt haar nieuwe werken...

Ja want nu begint het gewone leven weer en is een weekend om bij te komen, te ontspannen, na een week hard werken...geweldig hoe het leven weer voor ons ligt. Bizar toch dat je al die tijd, heel diep binnen in je, wel weet dat je het gaat overleven, maar dat de angst zich meester van je maakt...dat je gaat piekeren, over alles in je leven. Terwijl ik steevast geloof in het feit dat alles goed komt. Als je op een kruispunt staat en de weg even niet meer weet, is er altijd wel iemand die je de weg wijst...iemand dichtbij, of iemand veraf...ik merk dat mijn wereld, mijn netwerk zo groot geworden is, en dat dit dus maakt, dat mijn weg wel ergens heen gaat...en dat er na een dieptepunt altijd weer een hoogtepunt gaat komen dat hebben we dit jaar wel ervaren.... dus lieve mensen alles komt langzaam in beweging...en voor ons ligt een heel nieuwe toekomst!

Vandaag op zondag, gaan we samen met Emmy en Reynaud en de meisjes even lekker erop uit...een expositie bezoeken van Gemma, een vriendinnetje van mij en ergens een glaasje drinken ofzo...gezellig, heerlijk, en dan op tijd naar huis, naar bed, want morgenvroeg weer uit bed naar Arinso....morgenavond ga ik naar het Vrouwennetwerk in Den Haag, een kennismakingsavond. Ik was hier vorig jaar al voor uitgenodigd, maar toen mailde ik dat ik ziek was en nu ben ik opnieuw uitgenodigd..in Pulchri. Leuk kijken of ik daar weer een contact kan leggen voor Annemarie en haar schilderijen...zou toch wel sjiek zijn...als ze daar zou hangen, volgend jaar ofzo...ik zei het toch al, een heel nieuwe toekomst ligt voor ons...

Lieve groet voor een mooie zondag...

Anita

Bloemen, bloemen, kaarten en smsjes....

'Als we het echt samen willen, is het geen droom.....' en het is uitgekomen! Dank jullie wel voor alle lieve bloemen, kaarten en smsjes die we hebben mogen ontvangen gisteren en vandaag....het lijkt wel feest hier!
Ik wil nog even zeggen dat wij ongelooflijk blij zijn met alles wat we samen met jullie hebben mogen beleven het afgelopen jaar, momenten van onzekerheid, eenzaamheid, ziek zijn en verdriet, zijn door jullie geworden tot momenten vol rijkdom...
En nu, met het gevoel, dat ik weer aan het begin van een heel nieuw leven sta, waarin alles anders is, is iets wat wij echt samen willen, geen droom en het is uitgekomen! Ik mag mij weer gezond noemen en wij gaan hiervan genieten....

Liefs, een fijn weekend,
Anita

Uitnodiging....feestje om te vieren dat.....

Lieve mensen...

Annemarie en ik willen jullie, al onze vrienden, bekenden en al die mensen die ons hebben bijgestaan uitnodigen om op vrijdag 28 maart a.s. vanaf een uur of acht in de avond een borrel te komen drinken bij ons. Het wordt simpel en vooral gezellig, we halen ongelooflijk veel wijn in huis, ik weet niet of we glazen genoeg hebben, maar jullie zijn allemaal welkom.....we hebben wijn, bier en fris en nootjes, meer niet..het geld is op...maar gezellig wordt het zeker...en ik hoop dat er ongelooflijk veel mensen komen om te toasten, te swingen, stil te staan bij alle kansen die we nu hebben met elkaar...de wereld ligt aan onze voeten...
dit is de enige uitnodiging die we versturen, dus we hopen dat jullie met elkaar komen...neem vooral geen kadootjes mee, daar gaat het niet om, kom gewoon om even samen met ons stil te staan bij die giga tumor die we verslagen hebben....
dag, tot de 28e vanaf een uur of 8 in de avond, kinderen alles en iedereen is welkom...
Liefs
Anita en Annemarie.....

En vanaf morgen, staat dit op de site www.boekscout.nl.....met foto's erbij...

Boekscout.nl presenteert met trots:
Anita van LoonKanker, ongeloof, oneerlijk, onmacht.
Het ene moment sta je volop in het leven. En dan opeens krijg je te horen dat je kanker hebt. Je gelooft het niet. Het is oneerlijk en je bent machteloos. Een medisch circus begint. Dit boek gaat over het proces dat je doormaakt, met je partner, je familie, je vrienden en collega's maar vooral met jezelf. Maar ook over de wil om te overleven, de overweldigende steun die je ervaart. En ondanks al die steun voel je je soms zo vreselijk eenzaam. Een zorgeloos leven lijkt voor altijd voorbij.
Anita van Loon:
"Ik ben 48 jaar jong en getrouwd met Annemarie Smitshuysen (kunstenaar). In co-ouderschap zijn wij verantwoordelijk voor de twee dochters van Annemarie; Rosanne en Florine. Onderwerpen die mij boeien zijn: wijn, culinair genieten, literatuur, theater, kunst, fietsen en reizen. Ik beschrijf in mijn boek het proces wat je doormaakt als je zomaar opeens kanker krijgt. De enorme impact die dit heeft op mijzelf en iedereen om mij heen."

Tarara....de uitslag!!!

Lieve allemaal!
En nu dan eindelijk het verlossende telefoontje...hij belde mij terug, want hij was nog niet klaar om vier uur...brrrr spannend. En na intensief beraad met alle deskundigen aan tafel heeft men Anita van Loon nogmaals bestudeerd. De eerste MRI tot en met de laatste MRI en men gaat er van uit dat er slechts nog littekenweefsel zit...en dat de rugklachten nu voortkomen uit de zware behandelingen die ik heb gehad. En dat deze pijn langzaam aan zal slijten.
Dokter Willemze gaf aan dat ik echt een kanjer van een tumor heb gehad, en dat er niet zoveel meer van over is. Dat de behandelingen die ik heb gehad, veel, zwaar en intensief zijn en dat dit veel kapot heeft gemaakt in mijn lijf. En dat hier de rugpijn, stijfheid, zwakke botten uit zijn voorgekomen. Indien ik last blijf houden van uitvalsverschijnselen mag ik hem bellen en zal de neuroloog mij nog nader onderzoeken.
En verder ben ik...jawel voor nu uitbehandeld! Hij gebruikt het woord remissie niet, maar voorlopig houden ze me streng onder controle en ik moet alert zijn! Maar er hoeft niets te volgen voorlopig....een petscan zal worden gemaakt over een maand of twee. Dit is het meest optimale op scan-gebied en hier licht iedere afwijking direct op. Dit is voor alle zekerheid iets wat hij wil doen over ca. twee maanden, zodat dan ook de volledige uitwerking van de bestralingen hierin kan worden meegenomen.
Dus lieve mensen, goed nieuws gewoon. Nu kunnen we echt langzaam aan gaan opbouwen. Zo belt de arboarts mij terug en gaan we stap voor stap weer terug op de ladder in dit leven...Anita van Loon komt terug. Op allerlei gebied gaan jullie van mij horen....
mooi he, en morgen komt mijn boek uit, dat is de eerste stap! Morgen bezoek ik Arinso en waag het niet me nog als een zieke te behandelen, we gaan gewoon aan de slag, hoe ingewikkeld een opdracht ook kan zijn!!!
En jullie allemaal bedankt voor smsjes, mailtjes, berichtjes, kaartjes, bloemetjes, en liefde die ik vandaag weer heb mogen voelen en ervaren...jullie zijn werkelijk geweldig! Zonder Annemarie, zonder jullie steun had ik het niet gered...en nu lekker de hort op! Een wijntje drinken op onze toekomst....
dag, dikke kus, ik blijf jullie informeren via mijn weblog...zodat jullie dicht bij me kunnen blijven en ik mag altijd dokter Willemze bellen, ongeacht hoe vaak....veilig gevoel toch???

Liefs
Aniet

Spannend dagje....

Goedemorgen allemaal...na een wandeling naar het dorp, waar ik bij Suzie een bos prachtige oranje rozen kreeg ben ik weer thuis. Op de weg terug kreeg ik last van mijn been, alsof de kracht eruit was...ik liep als een oude dame...en gelijk denk je weer 'wat is dit nu weer...' heeft het mijn rug, mijn wervel te maken, of....ik heb er werkelijk schoon genoeg van, om steeds weer iets te voelen...
Vanmiddag heb ik contact met professor Willemze en zal ik dit ook maar weer melden. Om vier uur en daarna schrijf ik weer op mijn weblog, zodat iedereen dezelfde informatie heeft...
het is mooi weer, ik doe de deuren naar het terras open en laat 'buiten' weer binnen komen...
Annemarie is aan het werk, ik liep zojuist langs Mas O Menos en gluurde even naar binnen, wordt erg mooi, en het wordt nog mooier met al die mooie doeken van Annemarie aan de muur...geweldig! Volgende week vrijdag...
Vanavond gaan we naar Schutter Wijnservice in de Balistraat in Den Haag, een italiaanse avond en alvast wat praten over 18 en 19 april a.s. de grote Wine en Art bijeenkomst....ik heb er zoveel zin in...
Nu ga ik maar even iets heel anders doen, want het duurt nog zolang voordat het vier uur is...
Dag,
Anita

Korte terugblik....

Dag allemaal, een beetje moe maar voldaan, kijk ik terug op mijn eerste werkdag. Ik was zo rond kwart voor tien bij Arinso en om kwart voor vier weer thuis (nee geen zorgen, rustig gereden, files, en getankt) en op weg naar Arinso werd ik gebeld door een heel lief vriendinnetje, die mij wilde bijstaan. Zij had mijn weblog gelezen en mijn nachtelijke avontuur inclusief de benodigde zorgen baarden haar weer zorgen, vandaar dat lieve telefoontje. En werkelijk het helpt, al die steun en lieve aandacht. Bij Arinso zag ik Hans, Kirsten, Cock, Chea en al die lieve collega's die er steeds weer voor me zijn...en dat doet goed, dat blijft goed doen. Lunchen met Jan, Erwin en Ewout. Toen ik thuis kwam was Annemarie er niet. Zij is bezig met een website en Joost, een vriend van ons, gaat deze voor haar maken. Wordt volgens mij super! En ik ben zo trots op haar, op mijn vrouw, met alles wat ze doet en gaat doen. Haar exposities, haar werk, haar creativiteit...haar atelier. Eindelijk is het zover en krijgt haar leven nu echt inhoud, krijgt zij een eigen plek, kan zij doen waar ze goed in is en heeft zij haar eigen werk (nee geen hobby.....). Haar cursus, haar Kamer van Koophandel-verhaal, haar bedrijf, haar website, haar grote schilderijen van 2 meter bij 1.20 meter. Fantastisch, jullie gaan nog veel van haar horen...ik hoop dan ook dat iedereen naar haar expositie komt in Den Haag, de uitnodiging volgt....mail me even persoonlijk als je een uitnodiging wilt ontvangen.

We hebben net gegeten en ik bekeek even de verzameling smurfen van Rosanne...ze mist nog de Baksmurf en de Potige Smurf. Dus wie heeft deze voor haar? Zij heeft dubbel de Grote Smurf, 2 x de Smurfin , de Muzieksmurf, 2 x Azrael...dus wie kunnen wij helpen en wie helpt Rosanne?
En dan is haar verzameling helemaal compleet....leuk toch?
Zo dadelijk komen Ilse en Tommie, (ex)collega's een borrel drinken...lief he...en morgen meld ik mij weer, na vieren.
Duimen dus.
Anita en een fijne avond....

Oh ja nog even....als er iets is wat je hier leest en wat je niet fijn vindt om te lezen, omdat je het gevoel hebt dat het niet netjes is, of niet correct naar jou toe, dat is zeker mijn intentie niet. Mijn vrienden, collega's, kennissen kennen mij goed genoeg om te weten dat ik zo niet ben en zo niet in elkaar steek. Deze weblog is voor mij een medium om met jullie die mij lief zijn in contact te blijven. En als je zeker weet dat je niet tot deze doelgroep behoort, lees deze weblog dan niet. Dan is het niet voor jou bestemd!!!

Wakker liggen....

en soms lig je zomaar wakker...en dan ga ik er maar weer uit. Dan schrijf ik op mijn weblog, soms zeggen mensen onze weblog. Maar de teksten die hier staan, zijn mijn teksten, mijn gevoelens en mijn interpretaties, dus ben je het hier niet mee eens, spreek mij er dan op aan en niet Annemarie, zij leest dit alleen maar en heeft er twee keer een stuk op geschreven, toen ik in het ziekenhuis lag en meer niet! Ik ben dus verantwoordelijk voor alles wat hier staat en niemand anders.
Ik kan niet slapen, ik ben zenuwachtig, nerveus voor alles wat komen gaat...reintegreren bij Arinso morgen en donderdag de uitslag van de arts, om vier uur...
weet je, tien maanden geleden was alles zo anders, zag de wereld er echt nog zo anders uit...en soms vind ik het eng waar ik allemaal voor sta...of dit nu mijn lichaam is, mijn gezondheid of mijn baan. Vrijdag belde een collega mij om me te vertellen dat mijn baan die ik terug ga krijgen essentieel anders is dan de baan die ik had voor ik ziek werd...tja en dat houdt me bezig! Maar optimist als ik ben, zal ik me open stellen voor nieuwe dingen en dus ook voor deze nieuwe baan...maar het houdt me meer dan goed voor me is, bezig...
net zoals de uitslag donderdag me bezig houdt...want wat als....er toch weer iets moet gaan gebeuren...wat als ik ooit in de WAO zou komen, wat als...en ook daarvan zeg ik, ach we zien wel...maar soms droom ik over mijn toekomst en die is zo verdomde onzeker geworden. Mijn professor zegt dat ik moet leren leven met die onzekerheid.... het voelt alsof mijn garantie een beetje is verlopen....
en tenslotte krijgen we soms mailtjes waar je niet zoveel mee kan, die je alleen maar doen beseffen dat niet iedereen zo goed begrijpt wat hier echt aan de hand is...en dan gaat het niet over geld...en dat is ongelooflijk jammer...
gelukkig krijgen we veel meer mails die er wel toe doen, die wel echt gemeend zijn, die wel recht vanuit het hart komen. En daar hou ik me dan maar aan vast...en nu zal ik proberen nog even rust te krijgen, voordat ik morgenvroeg in de auto stap naar Nieuwegein....
slaap lekker allemaal, ja echt allemaal!
Anita

Uitslag....geen uitslag, donderdag om 16.00 uur bellen!!!

Tja, het duurde langer voordat ik de arts aan de lijn kreeg en om tien over half twee had ik professor Willemze te pakken.Het MRI-beeld is niet gewijzigd ten opzichte van het beeld van 29 november jl. Dit is een wat tegenvallend resultaat helaas. Hij had verwacht dat ik 'schoon' zou zijn. Hij ziet ook dat de wervel die beschadigd is, wat is ingezakt en er slecht uitziet. Daarnaast ziet hij nog littekenweefsel of tumorweefsel. Hij kan dit beeld niet goed interpreteren en heeft hier de radioloog voor nodig. Besloten is nu dat er donderdagmiddag om half twee overleg is over de MRI-beelden met de neuroloog, de orthopaed, professor Willemze en de radioloog. En donderdag om 16.00 uur heb ik een afspraak met Willemze om de uitslag van deze bijeenkomst te bespreken. Dus eigenlijk weten we niets. Kan zijn dat de orthopaed iets wil gaan doen aan de wervel, omdat ik last heb van mijn rug. Kan zijn dat er niets meer gaat gebeuren voorlopig en dat we even twee maanden aanzien, hoe het zal gaan en dat er weer een MRI komt dan. En het minst positieve scenario is dat ik opnieuw behandeld moet worden met chemo's....
We weten dus nog niks...zitten hier een beetje lullig naar elkaar te kijken! Donderdag meld ik me weer, nadat ik professor Willemze heb gesproken.

Dag,
Aniet

'Mother how are you today...'

Dit schilderij heeft Rosanne voor me gemaakt. Dit hangt op mijn kantoor in Nieuwegein.

Dit nummer draaide ik voor mijn moeder op haar begrafenis en dit nummer draai ik nu al voor de derde keer keihard....toch wel een beetje nerveus, toch wel heel spannend en ik weet nog dat ik altijd als het spannend was, heel hard om mijn moeder riep vroeger. Want dat is toch wel heel veilig, te weten dat zij er is en ik weet dat zij ergens nog steeds over mij waakt...

en het afgelopen jaar heb ik meer dan ooit aan haar gedacht, haar om hulp gevraagd, op die momenten dat ik mij volledig afzonderde...en vandaag is een dag, die volgens mij bepalend is voor mijn toekomst. Heb ik een remissie bereikt of.... Ik heb Emmy en Reynaud gisteren gezegd dat ik alles zal aangrijpen om gezond te worden en te blijven, ongeacht wat de uitslag is. Zo zal ik ook de arts, die hen helpt, gaan bezoeken, ik weet niet hoe je hem moet noemen, homeopaat of anders. Geeft niet...je moet volgens mij alle kansen benutten en dat zal ik doen...dat deed mijn moeder ook en het heeft haar leven nog een heel stuk verlengd. Ik kreeg een smsje van Kirsten, die met samengeknepen billen zit af te wachten en ik heb ongelooflijk veel lieve mailtjes, smsjes en zelfs kaartjes weer gekregen van mensen die met mij in spanning zitten....

'I found the love of my dreams....'galmt nu door de keuken en dat is zo ongelooflijk de moeite waard.....'here is a note from you daughter, with me everything is okay....' straks horen jullie meer van me....ik ga nog even muziek luisteren en broodjes halen voor Rosanne...

Liefs,

Anita

Duimen, duimen...en nog eens duimen...

Na een geweldig weekend, vol goed en gezellige momenten met mijn familie en Annemarie's familie...moeten we nu een ding doen met zijn allen...duimen, duimen en nog eens duimen....
we gaan nu naar bed, dank voor alle lieve smsjes, mailtjes en alles daar omheen...morgen is de eerste dag van een heel nieuw leven...slaap lekker...

Love you all....enne Rosanne heeft de 5 km gelopen bij de Voorschotenloop en is 66e geworden (van de 175 veelal volwassenen) en ze is superblij en trots...en wij ook!
Aniet

Vrijdag 14 maart a.s. komt mijn boek uit!!!

Lieve allemaal, ja het is zover...vanaf vrijdag 14 maart a.s. is mijn boek te bestellen via de erkende boekhandel bij jou in je woonplaats of via www.boekscout.nl!

Hier nog eenmaal alle gegevens die je hiervoor nodig hebt :
Titel : Kanker, ongeloof, oneerlijk, onmacht
Schrijver : Anita van Loon
Schilderij cover : Annemarie Smitshuysen
ISBN nr : 978-90-8834-188-5
Uitgeverij Boekscout.nl Soest
www.boekscout.nl

Voor de mensen uit Voorschoten die mijn boek willen bestellen, stel ik voor dat we massaal Boekhandel De Kler gaan bezoeken. Dit zal ik zelf ook doen en vragen of zij een aantal boeken op voorraad willen nemen. Dat zou helemaal leuk zijn toch...Anita van Loon op de stapel in de winkel zelf!!
Ik heb van diegenen van wie ik een prive-mail adres had, dit doorgegeven aan de uitgeverij. En jullie krijgen een mail op 14 maart a.s. met een introductie aanbieding om mijn boek te bestellen!Een aantal zakelijke adressen worden op 21 maart door Boekscout benaderd met informatie over mijn boek....dus nu gaat het echt gebeuren!

Voor de rest gaan wij dit weekend vieren dat er twee mensen 84 jaar zijn geworden! Mijn tante Anita en Annemarie's vader...leuk he...wat een leeftijd! Proost!

Anita en Annemarie

Mooie rozen en mijn eerste boek....en...weer een expositie voor mijn Annemarie!!!

Lieve mensen allemaal, terwijl ik hier op tafel een prachtig boeket met mooie rozen heb staan, gekregen van mijn liefste Annemarie, omdat ik het eerste exemplaar van mijn boek heb ontvangen. Met een eigen ISBN-nummer. Geweldig....deze week verstuurt de uitgever allerlei informatie nog naar mij toe over publiciteit en hoe dit boek te bestellen, maar alvast op voorhand hier voor jullie wat gegevens :

Titel : Kanker, ongeloof, oneerlijk, onmacht
Schrijver : Anita van Loon
Schilderij cover : Annemarie Smitshuysen
ISBN nr : 978-90-8834-188-5
Uitgeverij Boekscout.nl Soest
www.boekscout.nl

Het boek staat nu nog niet op de site van boekscout maar zal hier binnenkort op verschijnen.
Geweldig toch...

En alvast een klein voorproefje :
Ik heb zo vaak de vraag gesteld
Naar het waarom van dit jaar...
En telkens weer
was er door jullie een antwoord daar....
soms van een vriendin tijdens een glas wijn
soms een kaartje op een onverwacht moment
soms een smsje als ik in het ziekenhuis lag
En steeds weer realiseerde ik me dan
dat je op sommige vragen
nooit het juiste antwoord vinden kan....
en dat dat ook niet geeft..
want het allerbelangrijkste is toch....
dat je gewoon maar verder leeft.....

Anita van Loon
december 2007

Lieve mensen, ik hoop dat jullie allemaal genieten van dit boek!
En jawel, dankzij het feit dat wij een borrel gingen drinken op de verjaardag van Omar, een vriendje van Rosanne, en daar zijn vader ontmoeten. Die eigenaar is van een restaurant hier in de Voorstraat van Voorschoten, Mas O Menos. Dit restaurant wordt momenteel verbouwd en gaat 21 maart a.s. open en dan zullen daar prachtige schilderijen van Annemarie hangen...geweldig he...een opening, een feestelijke bijeenkomst en weer zijn al die prachtige werken van Annemarie te zien.
Dus mensen, kom naar Voorschoten, kom lekker eten bij Mas O Menos en bewonder, kijk en koop haar werken. Annemarie wordt volgens mij wel een beetje zenuwachtig...want ze heeft het ongelooflijk druk, ze is hele dagen in haar atelier bezig, met allerlei doeken, groot en klein, want er moet nogal wat getoond worden aan het publiek! Super he...
Daarnaast is ze druk met haar opleiding bij de Kamer van Koophandel, hoe zij een kunstzinnige ondernemer kan worden. Gisterenavond ging het over de financiele kant van deze onderneming en zij kwam helemaal stil thuis, want dit is niets voor de kunstenaar...dus An blijft schilderen, en ik doe de rest van het verhaal. De PR, de zaak en alles wat daarbij komt. Leuk duo he...
Oh ja en voor ik het vergeet vandaag wordt de papa van Annemarie 84 jaar! Gefeliciteerd en zondag hebben wij ter ere van dit heuglijke feit een intieme brunch voor Pa Smitshuysen hier in huis!
Een dikke zoen.
Van een blije en opgewekte Aniet

Ik ben een beetje nerveus....

Gisterenavond zijn we vroeg naar bed gegaan...moe. Vannacht heb ik heel onrustig geslapen en was ik steeds wakker...en al heel vroeg zit ik hier in de keuken aan de pc, een beetje zenuwachtig voor wat komen gaat. Mijn MRI die zo bepalend kan zijn voor mijn toekomst...watvoor beelden zal men zien en welke uitslag zal ik horen a.s. maandag...het is toch niet zo gek, dat ik nu wat nerveus ben....
Dag, fijne dag,
liefs
Aniet

En net belde mijn vriendinnetje Jannie....

en ze was een beetje geschrokken van mijn bericht op mijn weblog over mijn gesprek van vanmorgen....maar eigenlijk wisten we dit toch allemaal al. Deze meneer is alleen heel duidelijk en eerlijk. En ik wil dit ook, ik kan hier iets mee...en maak je vooral geen zorgen, ik ga er niet naar leven. Ik ga niet zitten wachten totdat....of wat dan ook. Ik ga door, door met leven (wie zingt dat liedje ook alweer...)en volgens mij doen we dit al een beetje...ik ga af en toe lekker te laat naar bed, ik lach volop en geniet. Ik doe te veel dingen, ik sjouw soms te veel, ik maak me soms wat zorgen, maar ik ga vooral door met leven...samen met Annemarie, samen met al mijn vrienden en vriendinnen en reken maar...dat we gaan feesten als die uitslag van de MRI goed is....swingen gaan we dan...
en Jannie, je bent lief, maak je geen zorgen...het komt allemaal goed!
Aniet

Gesprek met dokter Willemze....

Mijn eigen vertrouwde dokter Willemze is weer terug en vanmorgen had ik een gesprek met hem in het ziekenhuis. Hij is vijf maanden lang in Parijs werkzaam geweest en heeft het fantastisch gehad. Maar hij was wel op de hoogte van mijn situatie en samen hebben we alles nog een keer doorgelopen. Alle behandelingen, de MRI-beelden van 29 november jl., de lumbaalpuncties (met een traumatisch dieptepunt op 31 december zoals hij het noemde...), mijn bloedwaarden. Mijn huidige status, rugpijn, stram en het gevoel het lichaam te hebben van een oudere dame dan van een dame met mijn leeftijd. Dit alles is volgens hem gewoon toe te schrijven aan de stevige behandelingen die ik het afgelopen jaar heb doorstaan. Het zal nog drie tot zes maanden duren voordat ik hier een beetje vanaf ben. Als er niets bijkomt of tussendoor komt. Hij verwacht op basis van dit alles dat de MRI morgen een remissie zal laten zien. En als dit niet zo is, als er nog aktieve cellen zijn, dan volgt er weer een serie chemo-kuren. En dan begint het hele circus weer opnieuw, kaal worden, ziek worden, etc...Dat heeft hij me als antwoord gegeven op mijn vraag hiernaar 'wat als er nog aktieve cellen te zien zijn morgen dokter?'.
Ook gaf hij aan dat de kans groot is dat de kanker weer terug komt, en dit hoeft niet in de vorm van een tumor te zijn, het kan een lymfklier zijn of een andere uitzaaiing...en zo gaf hij aan.
Hij gaf aan dat ik een bijzonder geval ben en dat de nacontrole, mocht de MRI goed zijn (dit weten we volgende week pas, ik mag hem maandagmiddag bellen...)zal bestaan uit regelmatig lichamelijk onderzoek door hemzelf, bloedprikken en eens in de drie maanden een MRI of CT-scan.
Ook gaf hij aan dat mijn weerstand door alle behandelingen minder goed is dan deze ooit was. Dat ik sneller ziek zal zijn, sneller moe, doordat mijn lichaam een enorme opdonder heeft gehad. Daarbij geeft hij aan, dat een tumor als deze nooit voor 100% weg kan zijn, en dat ze spreken over een remissie als er 90% van de tumor weg is. En hoe die resterende 10% zich gedraagt, daar hangt alles van af. Het kan zijn dat dit zich pas na jaren weer laat zien, maar het kan ook zijn, dat deze 10% sneller weer aktief gaat zijn en de kanker dus ergens weer de kop op steekt....
Ingewikkeld maar waar. Hij gaf aan dat ik antwoorden wil, die hij mij niet kan geven. Die niemand mij kan geven.
Dus morgenochtend een MRI, en maandag de 10e maart rond 13.00 uur kan ik hem bellen voor de uitslag. En afhankelijk van die uitslag volgt een afspraak...spannend, dus duimen met zijn allen....
En liefs,
Anita

De kinderen zijn er weer....

En gisterenochtend (in verband met de vakantie kwamen de meisjes deze week pas op zaterdag)kwamen Rosanne en Florine weer...met al hun spullen, en met mooie tulpen omdat mama Annemarie een atelier heeft. Leuk he...en toen ze in het atelier gingen kijken vonden ze het eigenlijk maar niks, dat zag je zo...een schuur, waar nog de lucht van auto's, van olie of benzine hangt en een eind fietsen van het huis...dus ik vermoed zomaar, dat dit bezoek niet vaak herhaald zal worden. Florine zegt dan nog heel slim 'leuk mama' maar Rosanne roept rondom 'getsie' of iets anders. De kinderen denken anders over een atelier, of een huis dan wij dat doen. Een huis is voor hen al snel te klein, zij denken in afwijkende maten, als je het hebt over een huis, of een atelier. En dat is hen niet aan te rekenen. Eigenlijk willen ze hier geen Idols kijken, want bij papa hangt zo'n giga tv aan de muur, dus onze tv valt hier al snel bij in het niet...en zo gaat dat op heel veel fronten, maar dat is dan maar zo. Maar soms is het wel heel ingewikkeld...want hoe breng je een kind van 10 of een kind van 13 nu bij, dat het hier niet om gaat. Dat geluk of gezondheid een veel belangrijk iets is dan de grootte van je tv....
En eigenlijk zijn dit dingen waar we de kinderen niet mee willen vermoeien, maar het wordt wel lastig, als hun leven de ene week bestaat uit shoppen, pretparken, Snowworld, bioscoop en uiteten en de andere week uit aardappels, groente en vlees eten. Maar als ik dan zie hoe ze kroelen met Annemarie, hoe ze kletsen tegen haar, en hoe ze genieten van de rust (ze waren bekaf toen ze hier aan kwamen), dan maak ik me misschien zorgen om niets...
En als er dan iets is waar ik me druk om kan maken, dan is het alleen maar dat ik hoop dat ze later begrijpen wat belangrijk is in hun leventje...en dat het niet uitmaakt wat ze doen, welke positie ze hebben, of hoeveel ze verdienen, maar vooral of ze gelukkig zijn...
En dit zijn zo mijn zondagse beslommeringen...Milou logeert hier, en we gaan zo lekker naar buiten, wandelen over het strand en ergens wat drinken ofzo...
Een mooie en fijne zondag...
Anita