En nu is het nog een beetje nacht. Heerlijk is dat, Nederland slaapt nog, en ik zit al lekker achter mijn computer, na te denken en wat te schrijven. Waarover, over van alles. Vandaag is een dag van afscheid nemen. Van Dick. Een bijzonder mens, de vader van Aram. Voor mij staat Aram voor een mooie familie, mooie mensen, die ik ooit in mijn leven mocht ontmoeten. Zo'n gezin met een gouden randje. Aram is een soort van 'zoon' voor me, destijds geworden, toen hij verkering had met Tessa. Bijzonder hoe hij ergens is gebleven. En ook hoe hij er was toen mijn vader overleed. En nu, vandaag nemen we afscheid van zijn vader. Met een prachtige tekst van Frank Boeijen...
Ik werd wakker, omdat ik lag te rekenen. Nee, niet mijn eigen boekhouding, maar die van Verenigingszaken en ik voelde de behoefte om dit direct op papier te zetten. Ik lag maar te malen, te draaien en was eigenlijk om 04.40 of zo al klaar wakker. Computer aan en mailen. Zo werkt dat in mijn systeem. Soms word ik overvallen door een vraag, en reageer dan soms te positief. Zonder na te denken en dan neemt mijn hoofd het over. En wil ik deze vraag ook concreet beantwoorden, met realiteitszin. En dit gebeurde dus vannacht. En zo ga ik de dialoog in met iemand om 5 uur in de ochtend...
En nu, nu zit ik hier...ik denk dat ik een nespresso neem. En even geniet van de stilte, ik hoor een brommer, zal wel een krantenmeneer zijn, en verder is het nog aarde donker en dood stil. Heerlijk....
Gisterenochtend reed ik over de nieuwe A1 naar Almere. Prachtig. Een mooie weg, met heel veel banen wel zes ofzo...een aquaduct waar ik doorheen mocht rijden en op dat moment ben ik wel trots op wat wij Nederlanders allemaal kunnen. En hoe die mannen (en misschien een enkele vrouw) onze wegen in de nachtelijke uren gereed maken voor al die auto's. Ongekend hoeveel auto's....
Gisterenavond was ik even in Haarlem, bij Arnold, bij mijn oude team en ben ik even met Aty een hapje gaan eten. Leuk, hoe we nu vanuit vriendschap andere dingen met elkaar delen dan vroeger. Toen we nog samenwerkten, als we dan bij Loetje gingen eten, dan ging het over werk, het team. Nu ging het over Aty, over haar gezin. Over mij, over de vakantie, of bedenk maar iets. Over 'mijn' wijnbar. Of zomaar over iets wat voorgevallen is in een van onze levens. Leuk, gezellig en ongedwongen. We zagen Hans Klok nog. De broer van Arnold, nee hoor gekkigheid. Die illusionist. Grappig is op dit terras zit vaak een bekende Nederlander, zo heb ik daar een keer Wendy van Dijk met het hele gezin gezien. En Bastiaan Ragas. Ik heb eigenlijk niks met bekende Nederlanders, dus grappig dat ik dit nu meld.
De stilte...ik luister nog even naar de stilte..en realiseer me hoeveel energie je hiervan kunt krijgen...dus ik geniet er nog even van. De dag die voor me ligt, zal veel met me doen. Op alle fronten...dus ik pak nog even mijn moment.
Hier wat woorden die zomaar in me opkomen ..
Als...
Als jij er ooit niet meer zult zijn
Dan zal ik doorgaan
Met jou in mij..
Als..
Als jij er ooit niet meer zult zijn
Dan zal ik doorgaan
En jij, je zult altijd onderdeel zijn van mij..
In ieder gebaar, in iedere ontmoeting
zal ik iets van jou zien...
In iedere hand, getekend door het leven
zie ik jouw hand
en wat deze mij heeft gegeven...
Als...
Als jij er ooit niet meer zult zijn
Dan ben ik jou, in mij...
Volgens mij gaat dit over mijn vader. Ik merk, dat ik zo vaak ben zoals hij was, doe zoals hij deed...
Pa van Loon. Vandaag zal ik weer afscheid nemen van een vader, een vader van wie intens gehouden wordt, net zoals ik dat doe van jou. Dag Pa...
Aniet
