In den Rustwat....jubilarissen van Arinso

Vanavond werd ik opgehaald door Kirsten en Petra, een van onze jubilarissen. Het was erg fijn om eventjes een aantal collega's en directieleden van Arinso te mogen ontmoeten. Een prachtige ambiance, mooie bloemen en een zacht zonnetje. Even bijpraten en zien hoe goed het is om dit soort collega's te mogen hebben. Peter Bouten, mijn algemeen directeur, stelde mij gerust. Ik hoef mij geen zorgen te maken over mijn baan of andere dingen, er wordt een kamer voor mij ingericht in het nieuwe pand en men wacht op mij. Heerlijk gevoel en ook wel de rust. Leuk om mijn jubilarissen Aytrie (heel kort door de files), Petra en Wilma te mogen zien met hun partners. Deed me goed, voelt intens en warm.
Ik ben er een uurtje geweest, heb een appelsap gedronken en nadat ik weg ben gegaan, zouden zij aan tafel gaan. Kirsten zal de speeches verzorgen, die wij samen gemaakt hebben afgelopen zondag hier aan tafel. Petra zorgt voor mooie kadootjes en attenties en alles bij elkaar voel je je als jubilaris bij Arinso gewaardeerd. Prachtig is dat.
Ik was blij Hylke te zien, hij komt vrijdag bij me langs hier, om te praten over mijn werk en watvoor bijdrage ik de komende maanden kan leveren. Voelt goed.

Net even wat gegeten, want Annemarie had al met de kinderen gegeten, Romano is blijven eten. Het is al met al heel gezellig geweest vanmiddag hier in de tuin, met Rosanne, Milou, Romano en Florine. Het streetdance optreden van Rosanne en Milou was erg leuk, veel bekenden gezien, Berty, Monique, Nicolien. Was fijn. Ingewikkeld vind ik het als er iemand komt die niet weet dat ik ziek ben, zo kwam Ingrid naar ons toe en toen schoot ik vol. Annemarie heeft haar verteld hoe het met mij is....ik was ook bang dat ik vanavond emotioneel zou worden, maar uiteindelijk is dat niet gebeurd. Gelukkig. Uiteindelijk was het allemaal maar hartverwarmend en intens.

En nu zit Annemarie en leest het boekenweekgeschenk van de week van de thriller van Saskia Noort en ik schrijf op mijn weblog. Dit is een mooi medium om mijn dagelijkse beslommeringen met jullie te mogen delen. Net even met Rosanne haar geschiedenisles doorgenomen.
Vandaag kwam ik mezelf een beetje tegen, het niets doen, het niets mogen ondernemen, niet mogen helpen in het huishouden en het voelt zo alsof je nutteloos bent. Terwijl je ziet dat er zoveel dingen moeten gebeuren. En ook het gevoel dat je nergens een bijdrage aan levert. Kirsten en Petra zeiden vanmiddag - jij bent aan het overleven en daar ben je nu heel hard mee bezig Aniet en dat is het allerbelangrijkste - en zo voelt het ook. Ik heb mij voorgenomen een soort plan van aanpak voor mijn leven te schrijven voor mijzelf en Annemarie, de komende maanden.

Welnu, een mooie en fijne avond allemaal nog.
Veel liefs, ik hoop dat onze jubilarissen een geweldige avond hebben met elkaar. Ik ben in gedachten bij hen.
Dank je wel Arinso.
Anita

het moet hem zijn...

En taalfouten heb ik wel meer gemaakt zie ik achteraf, sorry hiervoor.
Net bedoelde ik 'en Rosanne vindt het heel aardig en dit moet hem zijn, dat vriendje van Florine natuurlijk....sorry
Aniet

Mutsjes en een homeopathisch arts.....

Goedemorgen allen! Voor het eerst, weliswaar met onderbrekingen, een nacht geslapen. Heerlijk zeg...zoals alle gewone dingen heerlijk zijn. Een dropje eten, een bordje macaroni, alleen dat glaasje wijn en die kop koffie lukt nog niet goed....komt wel.
Ja het waarderen van alle goede dingen in het leven was altijd al iets wat ik goed kan/kon, maar nu waardeer ik ook die gewone, kleine dingen nog meer. Die gesprekjes, die er werkelijk toe doen.
Lieve berichten op mijn telefoon van Jo-Anne, ja ik ga je zeker bellen, je weet zoveel en steunt me in dit proces enorm. Leuk als jullie een keertje komen....er is nog zoveel tijd gelukkig ik.
Hester, gefeliciteerd want je was jarig. Leuk, ik ken je (nog) niet, maar dat komt zeker...dank voor je lieve berichtjes.

Ja en mijn haar zit er nog op en ook niet. Regelmatig volg ik een spoor haar hier in huis en trek ik er bossen uit, het valt eruit (als je het was en borstelt) maar er zat zoveel op die pruik. Gisteren zei een mevrouw tegen me 'je ziet er niks van hoor...' die dacht dat ik al met een pruik liep.....grappig he.
Gisteren heb ik twee mutsen gekocht, bij een atelier van een mevrouw die zelf kanker heeft gehad. Was ook wel goed om een kop thee met die mevrouw te drinken en wat te praten over kanker enzo. Ja raar dat je dat nu opeens wilt, maar ja thee drinken is toch ook niet echt mijn ding en dat doe ik nu de hele dag door...en appelsap, dat zijn echt van die drankjes die ik associeer met ziek zijn, terwijl Marion Lips altijd thee drinkt dus...zegt niks, en zij is gelukkig echt niet ziek! En toen ik thuis aan Rosanne die muts liet zien, zei ze 'je lijkt wel een bakker'......leuk he...een of ander gek ding, maar het bedekt wat, er hangt wat in je nek, ach je moet wat het voor het geval dat...maar voorlopig nog die grijze, zich geleidelijk aan uitdunnende pruik.

Gisteren ben ik op de fiets naar het dorp geweest, om een kadootje voor vaderdag te kopen en hele mooie grote bijzondere rozen voor mijn Annemarie. Leuk he...die bloemiste zei 'he Aniet ik heb het druk gehad hoor met boeketten maken voor jou....en er was iemand die jou witte bloemen wilde geven, maar ik heb er maar wat fleurigers van gemaakt....'. En vandaag is het de dag van de jubilarissen, dus Kirsten pikt mij op en ik ga een uurtje mee. Heerlijk. Even gezellig kletsen met iedereen.

Gisteren ook een gesprek gehad met een homeopatisch arts. Tja en wat ik daar nu echt van vind, daar ben ik nog niet uit. Die meneer ziet veel, maar op sommige vragen kon hij niet echt meer zeggen, dan mijn specialist. Hij kijkt naar de patient zelf, en niet alleen naar het ziektebeeld. Hij vond mij eigenwijs en wijs genoeg. Hij verklaart waarom je nu ziek bent geworden en in mijn geval heeft dat te maken met het feit dat ik, zo zegt hij, altijd vooruit ben gegaan in het leven. Altijd vooral een volgende stap wilde maken, door wilde gaan en aan wie dan ook wilde laten zien, dat ik het wel kon. (vroeger werd regelmatig gezegd op school, als ik weer eens iets anders deed dan opletten 'van jou komt niks terecht in dit leven'). En altijd mezelf heb weggecijferd voor de ander.
Boeiende theorie....ik merk dat ik daar heel nuchter over nadenk en het meer als een gegeven neem wat hij zegt. Ik merk dat ik wel heel erg mijn eigen koers vaar in dit leven en ook in dit ziektebeeld heel goed weet wat ik wil/niet wil. Waar ik heen wil en hoe ik er naar kijk. En dat is eigenlijk heel simpel - ik ga deze lastige strijd winnen, hoe dan ook - ik word regelmatig een stoer wijf gevonden. En dat ben ik ook wel een beetje. Stoer en stevig, niet opgeven en gewoon doorgaan. En dus beloof ik jullie...dat ik gewoon weer helemaal terug kom, met een nieuwe look...nieuwe haartjes, wat minder gewicht en vooral erg relativerend denk ik zo.
Ik merk nu, dat ik vaak denk 'mens waar maak je je nu toch druk om...doe het gewoon of doe het gewoon niet'. En zoals ik in het begin al schreef, dat je blij met en dankbaar voor de meest gewone dingen in het leven en dat is echt een kadootje. Dat geld weliswaar iets is wat je nodig hebt in dit leven, maar niet meer zo belangrijk is. Geluk zit em in zoveel andere dingen...

Maar ook merk ik dat er in mijn hoofd een onaflatende stroom gedachten rondspeelt. En dat gaat over werk, de manier waarop je een balans in je leven hebt/krijgt, liefde, vriendschap. Maar ook over allerlei materiele dingen. Dus dit ziek zijn brengt mij veel meer, dan alleen het feit dat we die tumor eruit knikkeren en dat ik erg teruggeworpen word op mijn kracht, en op de liefde en zorgzaamheid van iedereen om me heen. En ik ben blij dat ik dit alles met zoveel mensen mag delen. Haal er uit wat er voor jou in zit zou ik zo zeggen.

Geniet van deze dag...het is prachtig groen buiten, allemaal verschillende tinten. Van bovenaf klinkt al muziek en Florine maakt een tosti voor mij (bizar eetpatroon heb ik nu hoor...soms niks, soms van alles...even wat gewicht erbij eten. Er zit al weer twee kg bij, ik weeg nu 75). Zodat ik kuur twee aankan.
Vandaag is woensdag, kinderdag, de kinderen lunchen hier en Florine neemt haar vriendje Romano mee. Heerlijk, ze is verliefd. En Rosanne vindt het maar wat stoer, dat haar zusje een vriendje heeft en ze vindt het ook heel erg aardig. Lief he...
Daarna gaan ze met elkaar naar een straatspeelmiddag hier in de buurt, waar Rosanne gaat streetdancen met haar vriendinnen. Even kijken natuurlijk. Ik maak nu ook al dit soort dingen mee. Leuk he....
Dikke zoen.
Aniet