Mijn buurmeisje van drie...Phileine...

Vandaag stapte ik uit de auto, en daar kwam mijn buurmeisje van drie, Phileine langs en ze zei tegen mij (gisteren was ze met haar ouders op bezoek op de expositie van Annemarie) 'he jij woont toch bij de buurvrouw?'.....lief he....Anita

Mijn vader...

Eventjes een korte update. Ik was vandaag weer in het ziekenhuis bij mijn vader. Hij is erg emotioneel. Hij loopt weer!!! Alleen zijn arm doet nog niks, of niks, hij voelt in zijn bovenarm al weer iets. Hij slikt nog niet goed, maar ik geloof zomaar dat hij hier weer een beetje bovenop gaat komen. En met hulp van al die lieve mensen, gaan we het weer redden. Er komt veel op ons af...en als jullie een kaartje willen sturen, mail me maar, dan stuur ik het adres naar jullie toe!
Liefs, Anita

Licht en schaduw!

Wat een titel voor een stukje op mijn weblog! Achter ons ligt een prachtig weekend vol kunst, vol lovende reacties, leuke opdrachten en veel aandacht voor Annemarie Smitshuysen, de kunstenaar. Ruim 115 mensen zijn er geweest en de reacties zijn zondermeer lovend, op haar veelzijdigheid, op haar creativiteit...en menigeen zal blij zijn met een kunstwerk van Annemarie. Portretten, bloemen, abstracte kunst, het is er allemaal. Mensen uit de straat, mensen van heinde en ver, familie en bekenden, vrienden en kennissen, en het was vooral weer heel gezellig! Het samenzijn zo met elkaar...en wij kijken terug op een prachtig weekend, een mooie expositie!
En terwijl wij nog druk waren met het opruimen van alles, het afwassen en ordenen van ons huis, ging de telefoon. Els...mijn vader was niet goed geworden. Gisterenmiddag nog was hij er met Els, met tante Anita en oom De en toen hij thuis was heeft de auto in de garage gezet, de katten eten gegeven en in de serre werd hij niet goed. Een beroerte, een bloedprop in zijn hersenen. En uitval aan zijn linkerkant, zijn been, zijn arm, hij kon niet meer praten. Els heeft heel alert gereageerd en direct de ambulance laten komen en in no time, lag hij op de intensive care in het Van Weel Bethesda Ziekenhuis. En dus zaten wij gisterenavond om kwart voor elf, in het ziekenhuis aan zijn bed. En het is wel heel ingewikkeld, om je vader daar te zien liggen, moeilijk pratend en een linkerarm die 'dood' is zoals hij het zelf zegt. Zijn been doet het alweer een beetje, dus wellicht biedt dat iets van perspectief. Ik weet het niet...ik hoop het maar. Alles komt direct in een ander perspectief te staan. Mijn vader heeft een beroerte gehad, en wat betekent dit allemaal weer, voor zijn toekomst....vanavond ga ik er weer naar toe. Arie is er nu, en Els natuurlijk. Ik zit op kantoor, probeer even wat dingen af te ronden en zal vanmiddag die kant wel weer op gaan. Heftig! En vandaag zou ik nog wel naar tante Tanneke gaan, die 85 jaar is geworden vandaag. Ik ga haar zo maar bellen...zo bizar..dus die gekke titel sloeg op het licht, het vrolijke, het mooie van dit weekend en zomaar een paar uur later, ziet alles er anders uit...is alles veranderd van kleur en lijkt het eventjes heel donker, alsof er een schaduw over ons geluk is gevallen....mijn vader...het is zo verdrietig hem zo te zien!
Ik hou jullie op de hoogte, liefs, Anita