Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




maandag 14 januari 2013

En zomaar eventjes een teken van leven...

Tja en daar zit ik dan, met allemaal wondjes in mijn buik, en een flinke snee. Omdat die verdomde steen zo vast zat in die galblaas, en er eventjes wat gemord moest worden om alles eruit te halen. Maar het is eruit, de galblaas en de steen. En ik ben mooi gehecht...in mijn navel en nog op een paar andere plekken, onder mijn borstbeen die snee, en die doet zeer. Je lijf doet sowieso zeer...alsof ze je zomaar lekker getrapt hebben ofzo..ik weet geloof ik niet zo goed wat zeer is. Ik zit nu even beneden, maar lig het liefst heel lang in mijn bed, slaap veel, ben moe en duf. Gestopt met de pijnstillers, want 4000 mg paracetamol vond ik wel heel veel. En nu goed bijkomen, want de verleiding zit er in, dat je na een kort en intensief opnametraject in het LUMC, snel weer verder wilt. De arts zei de 23e terug en dan weer beginnen. Maar dat vind ik wel heel lang..dus ik ga donderdag of vrijdag zomaar eens wat doen, geen afspraken, een beetje lummelen, stukje autorijden en rondkijken. Kijken hoe het is...want ik krijg zoveel lieve en leuke berichtjes, en kaartjes en bloemen, dat ik er een beetje verlegen van word. Annemarie zegt altijd 'jij deelt zoveel'...maar volgens mij krijg ik al die aandacht gewoon omdat ik Anita ben. Niet meer en niet minder toch...eten doe ik nog niet zoveel. En dus val ik weer lekker af...en dat wil ik graag. Ik wil heel graag een mooie slanke buik...ja hoe ijdel kun je zijn, als je 53 bent, een slanke buik. Ja dat wil ik...gewoon omdat dat lekker voelt, omdat ik Annemarie zie en altijd een beetje jaloers ben op dat mooie lijf. Tja, je kunt niet alles hebben he...ik glimlach als ik dit schrijf. Ondertussen probeer ik mails te lezen, te reageren soms. Smsjes te volgen en doe ik af en toe een businesscase. Maar het liefst lees ik een boekje en slaap ik wat. Dus dat ga ik gewoon maar weer eventjes doen. Heerlijk...toegeven aan dit gevoel. Geen zorgen dus, ik ben er weer en ik kom er weer aan. Maar ik merk, dat de rust me goed doet, me rust geeft. In mijn hoofd, mijn hart en mijn ziel...dag, Anita