De laatste dag in Egypte

Wat een bijzondere omgeving, El Gouna...in 1995 was hier nog niets. nu een prachtige plaats, een soort Venetie, met kanalen, mooie baaitjes...genieten van de zon, en de ongelooflijk vriendelijke mensen! Een weekje zomaar niets hoeven, veel slapen, wat lezen. Veel toch ook in mijn hoofd doordat er veel gebeurd op werkgebied. Het fijne is, dat ik hier wel goed kan nadenken over de dingen die ik doe! Over de keuzes die ik maak. Over de intensiteit van mijn leven. Dus op afstand zijn is goed voor het maken van de juiste keuzes. En ik zou geen van Loon zijn als ik een keuze niet met volle overgave doe en maak! Nu lig ik aan het zwembad en schrijf mijn blog zomaar in de zon...het lijf is lekker getint, niet te erg, maar net wat lekkerder dan gewoon! Ik voel me goed, alleen speelde mijn rug me wel parten af en toe. Tja..ook dat mag er zijn! Het leven is genieten vind ik en dat is wat ik doe en ga doen! Hard werken en genieten! Morgen ga ik weer naar mijn vader toe! Heerlijk om hem weer te zien! Morgen wordt en dat weet ik nu al een intense dag....ik heb een prachtig boek gelezen, Annemarie leest het nu...heftig. Het lijkt op mijn leven, mijn ziek zijn, alleen de afloop is anders. Ik heb erom gehuild zo mooi...en ook dat is fijn. Om zomaar kwetsbaar te t elkaar gegeten, en elkaar weer mogen zijn. We hebben een lieve vent ontmoet, volgens mij voor vrouwen wel een prachtig exemplaar. We hebben met elkaar gegeten. En gisteren elkaar weer ontmoet..en waarom vind ik hem zo leuk...omdat hij zo mooi dichtbij zichzelf is gebleven! Zo authentiek...leuk gesprekken voeren over liefde en het leven...dag, we vliegen heel laat. Komen vannacht pas thuis...maar we komen er aan. Nog eventjes thuiskomen is ook weer heerlijk! Ik heb jullie ook gemist ondanks die heerlijke zon...ik geniet nog even!! Kus Anita