Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




donderdag 16 oktober 2008

Een dag vol kadootjes....

Even een foto van mijn krullen, mijn woeste haardos...zo serieus begon ik deze dag...

En toen deze dag begon met wat gepieker, zorgden mijn vrienden en vriendinnen er weer voor, dat het een dag met een glimlach is geworden! Vanmorgen kwam Ada langs op kantoor, met twee vrolijke potjes met planten, daarna stapte Jannie binnen, en met zijn viertjes, Annemarie was er ook, dronken we gezellig koffie! Heerlijk, lachen en blij zijn dat we elkaar kennen en elkaars vrienden zijn! Daarna heb ik in Utrecht geluncht met Nathalie, mijn vriendinnetje uit Renkum/Zwitserland en ook dat was fijn...mooi om haar weer te zien, om lekker bij te praten! En toen ik in de auto stapte, stond Ria op de voicemail en later in de middag kwamen Hans en Ria op kantoor langs met twee prachtige boeketten, een voor mij en een voor Annemarie...en zo eindigde onze dag gewoon heel mooi!
En toen ik thuis kwam, had Floor gekookt, heerlijk...en nu las ik deze spreuk : 'Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt' mooi he...en hoe vinden jullie deze
'Charme wordt beetje bij beetje ontdekt. Schoonheid valt met de deur in huis'.
En met deze mooie woorden eindig ik deze dag. Het komt weer helemaal goed. Een paar mooie telefoontjes, met perspectief voor de toekomst, soms moet je wat langer wachten, maar leren verlangen naar is ook wel fijn! Als ik vroeger iets heel graag wilde hebben, zei mijn moeder altijd 'leren verlangen naar is ook fijn' en vanmorgen dacht ik aan mijn moeder. Vroeg ik haar in stilte misschien wel om raad en dit is haar antwoord realiseer ik me nu! 'Bedankt mam je bent er steeds als ik je nodig heb!'
Liefs, Anita

Recessie....of niet?

En de kranten staan er vol van en bol van...en soms word ik er een beetje bang van...contacten zijn goed, concrete uitbreiding van opdrachten laat even op zich wachten. Men wil wel, maar...en ook worden mensen met wie ik mooi contact heb zomaar ontslagen. Dus best even spannend. En voor iemand die altijd de regie wil hebben en houden ingewikkeld. Dus vanmorgen ben ik een beetje zorgelijk, vind ik het allemaal een beetje eng. Maar gisterenavond vertelde ik het nog, dat zekerheid in dit leven niet is te beinvloeden. Onze gezondheid, en als ik dit schrijf, moet ik denken aan mijn collega. Een jonge vrouw, die zomaar een ernstige hersentumor, kwaadaardig, heeft. Een tumor die nog niet zo bekend is, en die nu allerlei behandelingen moet ondergaan. Ongelooflijk. En dan zeuren wij over...inkomsten, opdrachten en zekerheden. En terwijl ik dit schrijf, recht ik mijn rug en ga ik er op af. Probeer ik weer nieuwe kansen.
Zo was ik gisteren in Sliedrecht. Bij de Merwebolder, een instituut waar geestelijk en lichamelijk gehandicapte mensen wonen en werken. Om te kijken of ik daar een team wat kan helpen. Ik ga daar nu een voorstel voor schrijven. Leuk vind ik dat. Het mooie is als je daar rondloopt, dat je steeds zwaait naar bewoners, die naar je lachen of 'hallo' roepen. Een omgeving waar je blij van wordt. Heerlijk.
Dag een mooie dag, ik ga Nathalie weer zien, dat is zo lang geleden!
Liefs
Anita