Afgelopen week was de week van de Liefde...14 februari Valentijnsdag en eigenlijk vind ik het eerlijk gezegd maar onzin, deze dag en dat meen ik oprecht. Ja tuurlijk heb ik een lieve kaart gekocht en geschreven en niet anoniem, aan Annemarie gegeven. Maar verder, denk ik, dat liefde iets is wat een onderdeel van je leven mag zijn. En volgens mij predik ik dit niet alleen, maar probeer ik dit uit te dragen in mijn zijn. En het ene moment doe ik het wat beter dan het andere moment. Het ene moment ben ik wat zorgvuldiger in mijn liefde, mijn liefde naar mijn medemens, dan het andere moment. Deze week was weer zo'n week vol mooie momenten. Een ontmoeting met Kirsten en steeds als wij elkaar zien, dan willen we een ding, en dat is verder gaan met samenwerken. Soms kom je mensen tegen in je werkzame leven en dan is er zo'n enorme klik...dat je moeiteloos, zonder woorden, met elkaar kunt samenzijn en werken. Dat lijkt bijna op houden van en lijkt er niet op, nee is ook zo. Houden van een mens, die zomaar je leven binnenwandelt en nooit meer weggaat...wat heerlijk was het weer. Daar aan de kade in Nieuwegein, lekker aan de borrel in de kroeg van Gabija...lekker samenzijn en jawel, wie kwamen wij tegen een clubje collega's van NorthgateArinso...zo grappig, dat gebeurt ons altijd. Kirsten en ik hebben daar allebei kort gewerkt ik werd ziek, zij werd met mij een beetje ziek, en ongeveer tegelijkertijd vertrokken wij, want we wilden daar niet zijn zonder elkaar...mooi he...
En afgelopen week, had ik mooie gesprekken met mijn teamleden, mooie momenten van contact. En mooie gesprekken in de auto, en tegenwoordig ook via whatsup of sms, hoe bijzonder dat je contact hebt via de digitale weg. Maar het is er allemaal...en thuis, thuis zit ik lekker in mijn stoel, zomaar te zijn. Wat lastiger is, is mijn lijf. Mijn lijf is met regelmaat ziek, zo ook gisteren weer, hoge koorts, en uiteindelijk eerder naar huis, mijn bed in. Vandaag ook. Een nacht zweten, vreselijk zweten en nu, nu lijkt het wel weer een beetje te gaan. Kou gevat, hoesten, op mijn borst wat benauwd. Maar dit weekend wordt een heerlijk weekend, we bezoeken de Alblasserwaard, we gaan eten bij de Limonadefabriek en jawel.....gearrangeerd door Annemarie, een hereniging met twee hele bijzondere mensen voor mij, Roel en Karin...soms kun je mensen zo intens missen, en soms loopt het leven, dat je elkaar gewoonweg niet meer ziet...en opeens voelde ik het verdriet...in een gesprek met Annemarie. Ik ging voelen en voelde het gemis...en we gaan elkaar weer zien. Heerlijk...ik verheug me erop. Later meer, een fijn weekend, ik ga vooral rusten en me niet zo druk maken...heerlijk! Anita
Uit het boekje liefde wat bij de Happinez zat van deze maand, het prachtige gedicht van Toon Tellegen. Geweldig mooi....
ZIJ keek naar mij.
Waar heb je dat uit, vroeg ik.
Uit zee, zei zij.
En streelde mij.
Zij streelde mij.
Hoe wist je dit, vroeg ik.
Ineens, zei zij.
En kuste mij.
Zij kuste mij.
Hoe kom je dáár aan, vroeg ik.
Vanzelf, zei zij.
En lachte om mij.
Zij lachte om mij.
Mijn God, zei ik.
Niet waar, zei zij.
En keer naar mij.
Toon Tellegen
