Samen met Rosanne in bed computeren

Het is nu zaterdagavond en Rosanne en ik zitten samen in bed met onze laptop. Gezellig hoor. Annemarie brengt Florine naar een vriendje en wij hebben met TMF op de achtergrond onze eigen gezelligheid in bed.

Het was een bijzondere dag, vanmorgen ben ik zelfs met Annemarie en Rosanne naar Albert Heijn geweest, lekker boodschappen gedaan, daarna heb ik weer een uurtje geslapen. Pa en Els zijn geweest, was fijn en goed. Het gekke is dat je nu over heel andere dingen praat, maar ook over wat er voor me ligt en hoe we elkaar hierin gaan steunen. Ongelooflijk. We lijken allemaal heel sterk.

Nadat zij om een uur of vier weer wegreden, ben ik weer gaan slapen en nu lig ik eigenlijk alweer in bed. De pijn is er constant, wordt onderdrukt door pillen, maar ik vind het een goede dag.

Ik heb net mijn 'nachtpil' ingenomen...en ik heb het gevoel dat alle medicijnen goed werken.

Annemarie zei vanmiddag 'schat ik ben wel een beetje bang voor dinsdag' en eigenlijk ben ik dat ook wel....ik vind het doodeng...maar ik wil er zo graag voor gaan!!!!

Morgen komt mijn broer met Noor, ik had hem net nog aan de telefoon. Fijn hoor al die vormen van contact..

Ik ben duf van de medicijnen...zak af en toe weg. Mijn hoofd gloeit...heb last van mijn ogen...die tranen.

Rosanne vraagt zich af of jullie wel weten wie zij is, vandaar dat ik hier nog een foto er bij plaats, zodat echt iedereen weet wie Rosanne is.

Liefs

Anita

Wil ik nog even met jullie delen....

Lieverds, ik wil vandaag hier een foto plaatsen....zomaar om te laten zien waarom ik deze strijd moet overwinnen!!!

Met veel liefs, Aniet

Lekker geslapen vannacht...

Ja het is echt waar! Deze nacht heb ik, gezeten met allemaal kussens in mijn rug, volgestopt met pillen, van half twaalf tot half acht geslapen. Ik heb de klok gezien van 03.30 en opnieuw 40 mg morfine genomen en ben toen hand en hand met Annemarie in slaap gevallen.
Want ik moet proberen goed te slapen, goed uitgerust te zijn, om met voldoende energie alles wat voor me ligt te kunnen bestrijden. En ik wil heel graag bij en met Annemarie slapen, om zo samen met haar te zijn. Ik las net op mijn site dat Ronald, een vriend van me uit mijn ADP-tijd, de Alpe d'Huez gaat beklimmen voor mensen met kanker. Hij gaat dus nu fietsen voor mij, als eerbetoon voor de strijd die wij, mensen met kanker, moeten leveren. Nooit gedacht trouwens dat ik ooit zou schrijven, wij - mensen met kanker, en dat ik het dan over een doelgroep zou hebben, waartoe ik zelf ook behoor....maar ja, zo wilde ik ook boerin worden en ben ik uiteindelijk nu manager HR Services bij Arinso....soms vraagt het leven andere dingen van je....

En weet je, als we die vergelijking nog even trekken, om zo'n berg op te kunnen fietsen, heb je goede begeleiding nodig en veel supporters, en mensen die je verzorgen, en met wie je kunt praten...en zo voelt het ook. Annemarie is mijn dag- en nachtverzorger, en met haar haar moeder en Reynaud, mijn familie, onze vrienden. De meisjes niet te vergeten. En al die supporters dat is iedereen die met me meeleeft en mensen om mee te praten, die zijn er ook...dus als we doorgaan met deze vergelijking, dan moeten we met elkaar deze berg toch kunnen beklimmen? Dus help me maar, allemaal...ik heb jullie nodig...

Veel liefs, een mooie zaterdag, vanmiddag komt Pa met zijn Els. Fijn he...en ach er zullen nog wel wat mensen komen dit weekend, onverwachts, en laat maar komen...iedereen mag komen, alleen niet allemaal tegelijk, want ik wil even heel goed voelen en praten met iedereen die komt.
Het doet me zoveel goed...net heb ik weer een 'dagpil' genomen en het mooie is dat ik hierdoor, zo lijkt het....wat recht kan lopen en dat levert me ook weer energie op.

Oh ja, ons huis staat vol met prachtige bloemen, geel, rood, rozen, oranje...pioenen en rozen, vrolijke bloemen....

Anita