Zomaar eventjes op mijn eigen plekje, mijn eigen kantoor...

Deze dagen loopt alles door elkaar heen. Mijn afspraken, Yarden, nieuwe ontmoetingen...en zomaar, temidden van dit alles, temidden van zachte natte sneeuwvlokken die buiten weer vallen, zit ik hier om half vier dinsdagmiddag op mijn eigen kantoor. Na te denken over 2011, over mijn jaarplannen, mijn prognoses, over de meeting die ik de hele dag heb mogen ervaren. En altijd als ik hier ben, ben ik omringd door schoonheid. Door de kunst van Annemarie, door mooie prachtige literatuur. Door teksten, door citaten. En een tekst staat hier op een kaartje 'ik mis je. Dat is duidelijk...' en deze tekst is altijd voor mijn moeder. Want missen doe ik haar wel vaker. In de auto praat ik met haar, zomaar over wat mij bezighoudt...of over iets wat ik zie, of voel. En deze dagen, de dagen waarop zij het zo moeilijk had, zo vlak voor haar overlijden, denk ik altijd vaker aan haar. En steeds weer voel ik het gemis. En laatst mailde iemand me 'dat zij haar moeder extra zou omhelzen...voor mij' en dat is mooi he...doe dat maar. Kijk maar diep in haar ogen, geniet maar gewoon heel even...van het feit dat je moeder nog bij je is, nog met je praat, nog met je lacht. Als ik Annemarie en haar moeder zie, ben ik zomaar een beetje stil...twee prachtige vrouwen, die in liefde met elkaar verbonden zijn. Die lachen, die dansen, die samen leuke dingen doen...oh wat heerlijk toch...
Een ander citaat vind ik ook zo mooi 'De roos heeft geen waarom. Ze bloeit omdat ze bloeit. Ze maalt niet om zichzelf. Ze verlangt niet gezien te worden.' een citaat van Silesius uit ca. 1650.
Voor mij is dit een spreuk die past bij servant leadership. Simpelweg zijn en niet zoveel meer...en vanuit dit zijn, een tevredenheid ervaren.
En dan nog deze, de spreuk die past bij een reiziger, en ik noem mijzelf soms een reiziger, zo zei ik ooit tegen een geliefde 'ik trek een poosje met je op...' alleen merk ik, dat ik nu graag reis, maar het liefst steeds weer thuiskom...thuis bij Annemarie. Mooi he...'iedere dag trek ik erop uit, steeds op zoek naar een andere weg'door Friedrich Holderlin. Zo dadelijk ontmoet ik weer iemand op een van die wegen...zomaar hier bij mij op kantoor. Een onbekende dame...ik ben benieuwd! En morgen weer...via mijn website. Geweldig toch...dag, heb een mooie, intense en waardevolle avond! Liefs, Anita

Schoonhoven....

En gisterenavond zaten we zomaar samen op de bank in Schoonhoven. Kijken naar de nieuwe tv en wachten op de nieuwe huurder. Geweldig, het huis is verhuurd voor lange tijd, een aantal jaren...wat een heerlijk idee! Voelt goed...mijn mooie appartement is 'onder de pannen'. En nu, nog even voordat ik vertrek richting Utrecht, mijn weblog schrijven...het lijkt te dooien, en dit maakt de straatjes hier als een spiegel...en niet alleen hier, maar overal. Ik heb, en moest vreselijk lachen, al twee keer echt plat op mijn gezicht gelegen...door de sneeuw, is onze heg naar voren gekomen...er lag een soort lawine van sneeuw op...en de zwaarte maakte, dat deze naar voren klapte...maar sneeuw was ook wel handig tijdens Annemarie's feestje, want normaliter heb ik heel veel ijsklonten nodig voor de wijnkoeler. Nu voldeed zo af en toe een schep sneeuw. Leuk gezicht ook nog...
Het is druk, de laatste loodjes voor het einde van 2010...en als ik denk aan 2010 dan denk ik aan verbinding. Zomaar verbinding, met mooie mensen, met mensen die mij opsporen via Hyves, via de website, of die zomaar mijn leven binnenstappen. Dit gebeurt en dit zijn de meest bijzondere contacten. Maar het is ook het jaar van de liefde geloof ik...Annemarie en ik, al 4 jaar getrouwd, al 5 jaar samen. Maar ook mijn vriendinnen, die twee bijzondere vrouwen, die elkaar gevonden hebben...misschien wel in essentie hier op een feestje. De zakelijke kerstkaart die wij stuurden was de kaart van de verbinding...een kaart met handen die in elkaar grijpen, handen die elkaar vasthouden. Zomaar, want soms is dat gewoon nodig, dat je elkaar eventjes vasthoudt...dat je elkaar dichtbij laat komen. Ons leven vraagt erom...zo komt er vanmiddag een mevrouw op kantoor. Zij heeft via een cursiste over mij gehoord en wil een gesprek...bijzonder toch. Ik laat iemand altijd komen, en als het klikt dan is het goed...dan gaan we door! Dag succes vandaag, geniet van de dag die voor je ligt...lieve groet, Anita