Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




vrijdag 13 april 2012

Stilte...

En ik realiseer me, op deze mooie vrijdagavond, dat het stil was op mijn blog. Dat ik niet geschreven heb, al een week ofzo...en deze week eindigde met op vrijdag de 13e de uitvaart van Wieger's moeder in Leeuwarden. Kijkend naar een collega uitvaartverzorger uit Noord, vol bewondering, hoe deze dame omging met een haperende muziekinstallatie en toch een mooie uitvaart wist neer te zetten. Verwondering over familie-omstandigheden en genieten van de pure muziek, passend bij deze mens. Wieger is een medewerker uit mijn team. En mijn standpunt is al heel lang, dat ik naar uitvaarten van ouders of dierbaren van mijn teamleden ga. Heftig, intens, emotievol. En zo had ik een prachtige rit over de afsluitdijk. Zo reed ik 420 km vandaag. Zo had ik vanuit de auto contact met collega's. Gesprekken, met klanten, zo werk je mobiel tegenwoordig. In mijn trainingen staan we stil bij het Nieuwe Werken. Welnu, ik was een soort van schoolvoorbeeld vandaag. Ondertussen water drinkend, tomaten etend en 3,5 kg kwijt in 1 week tijd. Zomaar omdat ik regelmatig leef. Gisteravond een mooi diner met een collega in Sanz. En Erika uit haar bed gebeld, zomaar om bij te praten. Kortom mijn mobiele wereld is belangrijk. En de storing bij Vodafone zorgde deze week voor veel onregelmatigheid. Een smsje met mijn broer. Een reservering in een Zorghotel voor Pa en Els, alles gebeurt vanuit die auto. Een emotievol gesprek met een collega, of zomaar inspreken bij Ada. Het gebeurt onderweg naar een afspraak. Heerlijk. En ondertussen zat ik vanmorgen in Laren aan de koffie en sprak een dame mij aan en herkenden wij elkaar. Een vrouw van een oude vriend van Annemarie ofzo...hoe bijzonder. Ik was daar even, nadat ik bij Monique was geweest, om de Politie voor te bereiden. Leuk, hoe een dag verloopt. En deze week was ook weer afscheid nemen, mensen aanspreken, en met mensen in gesprek gaan. En zo heeft weer iemand mijn team verlaten. En steeds weer realiseer ik me, dat het goed is, zoals het is. Want iemand moet ergens willen zijn. En het moet werken, en lukken, de klik tussen hem/haar en het overige team moet er zijn. En is dit niet zo, dan raakt me dat, maar het leven is ook loslaten weer verdergaan. Zo had ik een prachtige ontmoeting, zomaar met een nieuwe medewerker in Cluster West, Ina, ergens tussen de 2e en de 1e etage. Zomaar komen er mensen op je pad, waar ik dankbaar voor ben. Kadootjes van het leven. Vandaag op de Afsluitdijk fotografeerde ik prachtige luchten, wolken, zon en de zee...en heb ik tien minuten of een kwartier zitten slapen in de zon. Heerlijk...even genieten. En ik wens jullie allen, een mooi, een rustig weekend toe. Jannie uit Den Haag en ik, wij vieren ons 35-jarige samenzijn, met een hotel in Zeeland, en een bezoek aan mijn vader. Mooi he...echte vriendschap. Dag, liefs, Anita