onverwacht naar het ziekenhuis...

Hallo, daar zit ik dan.... (Annemarie) in de blog van Aniet te schrijven. Ik moet jullie op de hoogte houden, dus daar gaan we dan.. Om kwart over tien terug uit het ziekenhuis. Berty vriendelijk bedankt voor het plotselinge oppassen. Kindjes geknuffeld en uitgelegd wat er aan de hand was/is en waarom Anita daar moet blijven. Snel even een broodje gegeten en even wat mensen gebeld, pfffffft.......
Vanmorgen schreef ze zelf al dat ze zo moe was. Eigenlijk de hele dag meer moe dan anders.
Vanmiddag na het bezoekje van Jannie en de mensen van DL direct weer in bed gekropen en in slaap gevallen. Inmiddels was er hoofdpijn bijgekomen en misselijkheid. Geen eetlust meer, kortom niet zoals het zou moeten gaan.
Buiten kletterde de regen er op los dat het een lieve lust was. Florine had gewerkt aan een werkstuk bij een vriendinnetje en sms-te dat ze nog even daar bleef tot het wat droger werd, Rosanne was naar streetdanceles tot half 7. Werkelijk het kwam met bakken uit de hemel.... Ik heb even een rondje door het huis gelopen of alles wel waterdicht was.
Anita en ik besloten het ziekenhuis te bellen nadat de temperatuur 39.1 was. In alle boekjes van het ziekenhuis staat dat je direct moet bellen bij hogere temperatuur dan 38.5 Om kwart over 6 de medeling van de dienstdoende arts dat we naar de EHBO post moesten gaan om bloed te laten prikken. Zij zou inmiddels melden dat we -en waarvoor we- daar zouden komen.
Ik heb snel een tasje gepakt (voor je weet maar nooit) en de kinderen opgewacht. Ze mochten een frietje gaan halen (joepie... ik had al keurig broccoli in een pannetje klaarstaan en vlees uit de vriezer gehaald)..... Even moederlijk toegesproken (wist toen nog niet hoe lang het zou duren) en met een warme en misselijke Anita in de auto gestapt (zakje mee voor de zekerheid). Bij de EHBO is er bloed afgenomen , een longfoto gemaakt en gewoon lichamelijk onderzoek gedaan. Wachten op de uitslagen duurde lang. De longfoto werd gemaakt om te kijken of daar misschien de haard van infectie zat die voor de koorts zorgt. Die foto bleek goed. Het bloedbeeld was voor dit moment na de eerste chemokuur ook eigenlijk wel goed, de waarden waren in vergelijking met afgelopen maandag zelfs al mooi aan het sijgen. Alleen de waarde van de witte bloedlichaampjes die de bacterien evt. zouden moeten aanpakken was erg laag en daarom zou het beter zijn om antibiotica te geven. Er is nog een keer bloed afgenomen om op kweek te zetten en om te kijken of daar misschien wat bacterien in rondzwemmen die er niet horen...
Anita was erg misselijk en heeft gespuugd. Dat luchtte wel wat op gelukkig. Even later, na overleg met de hematoloog kwam de arts vertellen dat Anita moest blijven en aan het infuus ging. Vocht (kan geen kwaad na zo´n dag weinig drinken en overgeven) en even later ook antibiotica. Het nare bericht dat ze niet mee mocht naar huis en dat het misschien wel een paar dagen zal duren (de bloedwaarde moet eerst uit de gevarenzone en de kweek moet bekeken worden) hakte er wel stevig in...... We hebben in zo´n korte tijd al zoveel te verwerken gehad!!
We hadden net plannen gemaakt om naar onze twee vadertjes te gaan zondag, want dan is het tenslotte vaderdag! Nou ja, het is nu pas donderdag (nacht), dus met een beetje geluk is ze zondag weer thuis!
Het volgende nare bericht was dat het LUMC helemaal vol zat, dus dat er gebeld moest worden voor een plek ergens in de buurt. Daar zou ze met de ambulance naar toe gebracht worden.
Ik had het moeilijk, nu kon ik niets meer doen. Het zou nog wel even duren voordat dat geregeld was en ik moest eigenlijk terug naar huis. Het was inmiddels kwart voor tien (ik vond dat ik Berty moest aflossen die ik om half acht vanuit het ziekenhuis had gevraagd om bij de kinderen te zijn). Ik wilde net weggaan toen er rare bultjes op Aniets wangen te zien waren. Misschien toch een allergie voor de antibiotica..... Dat moest toen weer uitgezocht worden en wellicht een ander soort. Vreselijk om naar huis te gaan en haar daar achter te laten...
Ik kreeg een half uur geleden (dus dat is net voor 12 uur) een smsje van haar dat ze me belt als ze in het andere ziekenhuis is. Ze gaat naar het Diaconessenhuis in Leiden. Ik ben benieuwd...
Thuis hier is alles nu rustig. Hoorde van Rosanne dat er twee natte plekken boven het toilet in de badkamer zitten. Ik heb er nog niet naar gekeken en ik geloof ook niet dat ik het wil zien. Dat kunnen we er even niet bij hebben hoor! Het enige positieve dat ik nu kan bedenken is dat er misschien een ongestoorde nacht voor me ligt.... mmm lijkt me heerlijk. Mijn liefje kan zo bellen, ik hoop dat ze zich wat beter voelt en ook lekker kan gaan slapen.
Morgen meer, groeten van Annemarie

Overal haar en opstandig....

Vandaag ben ik vooral moe, ik heb de hele ochtend geslapen, en wil wel weer slapen nu. Onvoorstelbaar hoe moe je je kunt voelen...geen energie, gewoon helemaal niks. En het huis verandert langzaam aan in een spoor van haren, overal vindt je mijn grijze haren nu...en het wortdt steeds dunner. Vanmorgen onder de douche ging ik mijn haar wassen en mijn handen waren omwikkeld met haren...eng gevoel vind ik dat. Maar het moet maar.
Net wel even vreselijk gelachen, want Jannie was even hier en toen zette ik zo'n muts op, scheuren van de lach, want je loopt letterlijk voor gek hoor, gevoelsmatig...maar ik zie wel als het zover is, als ik echt een kale kop heb.
Ondertussen lees ik het ene boek na het andere, en vind ik de dagen maar saai, want het scenario is of aan tafel, achter de pc, of slapen, of in de stoel en dan vaak ook weer slapen...

Ik ben opstandig, neem geen druppels en niks in van onze homeopathische arts en merk dat ik dit traject niet verder in wil. Ik red het wel met de medische wereld. Voor Annemarie lastig, want zij ziet dit als een stukje opgeven van mijn kant. Zij ziet dit als niet willen knokken, terwijl ik dat echt wel wil. Ik knok wel, ik ga ervoor, voor haar, voor mijzelf, voor al die lieverds om me heen...

Morgen weer en morgen meer.
Liefs, ik zal mezelf oppakken en weer wat positiever naar alles kijken. Annemarie gaat even weg, even op de fiets wat boodschapjes doen, lekker goed voor haar.
Anita