Fluitende vogels en verder niet zoveel....

Terwijl ik zomaar niks zit te doen. Rustig buiten zit, een beetje slaperig, en dat terwijl ik heel lang heb geslapen, een glaasje water erbij, luister ik zomaar naar de vogels. Die fluiten zo mooi...ik geniet van de stilte en van de rust. Heerlijk gewoon. Gisteren was een mooie dag met mijn vader. Annemarie was er bij, de 'heren' van de bakkersfamilie lieten zich weer zien, met een tas met vier prachtige afbakbroden erin. En Pa genoot. En zeker toen Els ook nog even langs kwam, met heerlijke vers geplukte kersen. En tijdens de broodmaaltijd, genoot de hele woonkamer van een Voorschotense krentenbol. Het was zo fijn om Pa zo gelukkig te zien. Een telefoongesprek met zijn kleindochter Noor, die 16 jaar is geworden gisteren. En hij was zo helder aan het praten met haar. En weet je als dit zo is, als Pa gelukkig is, dan ben ik het ook. Aansluitend zijn wij bij Noor op verjaardagsvisite geweest. En ook dat was leuk. Een klein groepje mensen, oude bekenden en mijn broer, die gelukkig is in zijn mooie nieuwe oude huis. Een prachtig monumentaal pand in het hartje van de stad Dordrecht. En ik, ik was zo moe en heb echt 12 uur aaneengesloten geslapen. En eigenlijk slaap ik nog een beetje, zomaar even in de tuin...heerlijk. Ik wens jullie een mooie zondag. Geniet maar, luister naar de vogels en verder hoeft er eventjes niets te gebeuren. Dag, liefs, van mij Anita
Annemarie zet net een lekker bordje met vers gebakken brood en kipfilet naast me neer. Lekker en lief!

Mooie stoere auto.....

En vandaag heb ik zomaar een ongekend mooie auto in ontvangst mogen nemen. Een Audi A3 Pro Business Line Sound ofzo...een zuinige stoere, mooie auto. Een auto, die wel bij me past. En ook een auto die mij sterk doet denken aan mijn Mercedes Sportcoupe...een auto met een glazen schuif/kanteldak...grijs en beige leer...en een prachtige navigatie, een Bose sound system...hoe gek kun je als vrouw zijn, als het om auto's gaat. Ik denk dat zelfs mijn vader deze auto ok zou vinden, ook al staat er geen ster op. En daarnaast is vandaag de dag, waarop Floor als uitzendkracht is begonnen bij Yarden. Hard werken, de mensen hebben medelijden met haar geloof ik...hoeft echt niet. En vandaag heb ik ook een nieuwe collega aangenomen, geweldig...hiermee komt mijn team er nog sterker voor te staan. Een dag met bijzondere gesprekken, intensief en goed. Ik heb er weer zin in...meer dan zin! Het komt goed. Fijne avond, morgen dagje trainen, even iets anders. Bezig zijn met....beweging. Er gebeuren goede dingen! Heerlijk.
Anita

Leiderschap, wat is dat dan?

Vandaag had ik het grote genoegen om tesamen met een grote groep leidinggevenden van de Politie een inleiding te mogen genieten van een militaire kolonel. En deze meneer sprak over leiderschap in oorlogsgebieden, over leiderschap en wat dit zoal in kan houden en eigenlijk lijkt dit heel simpel :
Een goed leider beschikt over skills and drills, dus hij kan waarvoor hij is opgeleid, hij beheerst zijn vak (en hij kan ook zij zijn), hij is fysiek en mentaal sterk en krachtig en hij vertoont leiderschap. En leiderschap staat voor de juiste mensen om je heen verzamelen, lef tonen, dichtbij jezelf blijven, geloven in jouw eigen competenties, dichtbij je persoonlijke waarden blijven (en voor mij is dat respect, vertrouwen en transparant zijn), maar ook ervoor zorgen dat mensen met plezier aan het werk zijn. Ongeacht het vak, de inhoud, de omgeving, zorgen dat mensen 'in flow' zijn. Dat je ook luistert naar de mens die de operatie runt, dat je aandacht hebt voor de ander, en mensen een inbreng laat hebben. Vandaag heb ik geleerd, dat frictie betekent dat er een verschil is tussen de planning en de uitvoering. En zo bemerk ik, dat er een frictie is tussen de realiteit van Clustering en het gedachtengoed hierover. En die frictie zit 'em in de cultuur, de verschillen in cultuur. Maar fricties kun je wegnemen, door erover te praten, door openheid en transparantie. Niet door scherpe woorden, elkaar de loef afsteken, maar juist door met elkaar de handen ineen te slaan. En dit laatste is wat ik wil en wat ik wil bereiken met mijn Cluster West. Dankjewel kolonel Jan voor datgene wat ik vandaag weer heb mogen leren. Zomaar een 'kadootje' en vanavond had ik een prachtig coachgesprek op kantoor en kreeg ik zomaar een leuke mail van mijn leidinggevende, temidden van al die andere mails..het leven is toch mooi! Slaap lekker allen! lieve groet, Anita

Regenachtige zondagen....

Me buigend over roosters, franchisegebieden en postcodes voor mijn Cluster, zit ik nu zomaar met mijn nespresso te kijken naar de regen, en denk ik aan Voorschoten Jazz en hoe verdrietig dit eruit ziet met al die druppels. Maar het lijkt alsof er heel voorzichtig een klein, vrolijk zonnetje door de bladeren van de Catalpa heen komt...zomaar, een cadeautje. Gisteren had ik nog zoveel plezier, zomaar met mijn vader samen. Hij toonde mij zijn rechterhand, met een grote droge bloedblaar erop, en hij zei 'wat een oude hand he..' waarop ik zei 'ja Pap, die hand is zomaar 82 jaar oud' en hij grinnikte wat. Toen begon hij erover dat zijn hand zo droog was, zijn huid. En als je tussen twee vingers een stukje vel houdt, dan blijft het staan alsof je het kunt vouwen. En ik deed dit dus en zei dat hij te weinig drinkt, te weinig vocht in zich heeft. 'Oh zit dat zo' was zijn antwoord en daarna zei hij 'wacht even dan neem ik een slokje thee' en zo gezegd, zo gedaan. En toen daarna er nog niets veranderd was en zijn huid nog net zo droog was als daarvoor, lachte hij en zei 'het helpt niet'. En lieve mensen, dit soort gesprekjes met mijn vader, daar kan ik meer dan intens van genieten. Want hoe vaak komt het nu voor, dat je, bij leven en welzijn, gewoon zomaar iedere zaterdag met je vader samen bent. Tijd hebt voor elkaar, elkaars hand vasthoudt, kunt lachen en kunt huilen en ook nog die dingen zeggen, die belangrijk zijn. Hoe gek is het niet, dat ik dit nu als intens ervaar, terwijl de band tussen mijn vader en mijzelf, altijd heel bijzonder was. Maar het lijkt alsof de nadagen van zijn leven, voor mij echt heel speciaal zijn. Misschien is dit wel de reden, weer een bewustwording, van datgene wat er is, datgene wat wij samen hebben en dat we hier ook echt de tijd voor nemen met elkaar. En ik zou iedereen toe willen schreeuwen om te genieten met je vader, je moeder, diegenen die je dierbaar zijn, nu het gewoon nog kan. Familie, ouders, voor mij de bakens van mijn leven, koester elkaar, doe het gewoon. Sta stil bij alles wat er is en praat met elkaar, over grote en kleine dingen nu het nog kan. Zo vaak zou ik nog willen praten met mijn moeder, en dat doe ik dan ook maar gewoon, alleen in de auto. Zij zal mij wel horen. En vandaag geniet ik nog steeds van mijn Pa van Loon, de mooiste en grootste vriend in mijn hele leven, want wat hou ik toch van jou! En wat geniet ik van ons samenzijn. Gisteren was zomaar weer een pareltje...fijne zondag, het is vaderdag. Dit stukje is speciaal voor hem! Anita

Zo ver als je dromen reiken, zo ver kun je komen.....

Hallo hier ben ik weer! Op een zaterdagavond, nadat ik een prachtige middag met mijn lieve vader heb gehad. En met om ons heen een viertal bakkers, ja echt, van die broodspecialisten. De oudste een vader van 85 jaar woont ook in de Samaritaan en zijn zoon, een hele leuke dikke bakker, zoekt ons altijd op. Pa noemt hen ´de heren´ en toen kwamen er nog twee bakkers bij. Vader en zoon. De zoon levert brood aan De Engel, aan Niven Kunz, aan sterren en bijna sterren restaurants. En hij maakt een heel bijzonder desembrood, echt een delicatesse. En volgende week zaterdag krijg ik dit brood om thuis af te bakken...hoe leuk toch weer, contact met de bakkers. Een mooi gesprek over zieke vaders, over oud worden, over het leven...zomaar spontaan op zaterdagmiddag in de Samaritaan. En om nog even door te gaan over brood. Vanmorgen waren de eierkoeken op bij de bakker, dus had ik vijftien krentenbollen bij me. En de hele woonkamer genoot van de krentenbollen en Pa zei, terwijl hij zat te genieten ´wat ben ik blij dat die eierkoeken op waren...´. Heerlijk he...En die spreuk welke ik als titel gebruik, dat zou zomaar mijn lijfspreuk kunnen zijn. Want volgens mij werkt het zo. Vandaag was ik, na een bizarre nacht vol kramp, vanmorgen bij de kapper. Ik zie er nu weer wat beschaafder uit. Daarna boodschapjes gedaan voor vaderdag, en toen naar Middelharnis. Waar ik mijzelf eens even van lekkere broeken heb voorzien, wit, zwart, beige, twee polo´s. En de dame die mij hielp, zie ´zo u bent snel, ik heb nog nooit iemand zo snel kleding zien kopen´. Ik wist mijn maat niet, vroeg een dame even in de spijkerbroek te kijken, die ik aanhad, zocht er drie broeken bij en twee polo´s en klaar was ik weer! Heerlijk...nu, met loungemuziek en een glas witte Sauvignon Blanc uit Nieuw Zeeland! En goed nieuws, die Roos, die heeft een voldoende gescoord voor wiskunde en zij gaat gewoon zomaar HAVO doen. Goed he..wat een knappe bol! Zij loopt te glimmen van trots! En ik met haar. Verder geen nieuws...ik ben moe, ga straks lekker voor de tv hangen en probeer vannacht een hele lange volle nacht te slapen. Ik ben zo moe...vandaag ging het goed bij Yarden. De Clustering begint geleidelijk aan iets te worden, dankzij goed werkende, meedenkende mensen...en mijn trots op alles wat we doen met elkaar groeit gestaag! Voor nu, met in gedachten mooie liedjes die ik vandaag in de auto heb mogen beluisteren, een dikke zoen voor iedereen! Ik ben blij, dat mijn vader blij was en gelukkig vandaag. Ik ben blij omdat Roos het goed gedaan heeft, en ik ben blij, dat ik zomaar even niks hoef! We gaan eten...liefs, Anita

Kwetsbaarheid....

Zondagmiddag oh nee maandagmiddag, een beetje koud, terwijl ik een boek lees 'Niets dan tranen' waarin mensen vertellen over het verlies van hun geliefde, of hun dierbare, voel ik de kwetsbaarheid die dit leven ook in zich heeft. Niet melancholiek, niet verdrietig, maar vooral een bewustzijn van datgene wat er ook is. Soms gebeuren er dingen, die je niet kunt beinvloeden, of die je niet voor kunt zijn. Soms raakt een woord je, een zin, een uitspraak en dit maakt, dat je die kwetsbaarheid voelt...een berichtje in je mailbox, een telefoongesprek. Ik voel het op dagen zoals vandaag,hoe samenwerken niet lijkt te werken, hoe praten soms niet genoeg is. Hoe afstand maakt, dat je de dingen niet juist kunt uitdragen...kwetsbaar voel ik me dan. En kwetsbaarheid is mooi, de afgelopen week was mijn stem geraakt, schor bijna, hees en kwetsbaar, omdat ik het gevoel had, heel hard te moeten roepen, voordat ik gehoord werd. En dat gevoel dat herken ik nog wel van vroeger, ik wilde zo graag gehoord worden, dat ik gek ging doen om dit te bereiken en daarmee eigenlijk het tegengestelde bereikte. Nu word ik simpelweg stil en heb ik de neiging me terug te trekken, in stilte te zijn, om weer dichtbij mijzelf te komen. En ik herken in de kinderen soms dit gedrag. Zo anders, en toch ook zo gelijk. Kwetsbaar zijn, is eigenlijk zo mooi, zo krachtig ook, want als je durft kwetsbaar te zijn, dan bereik je elkaar, steeds maar weer. Dan kom je weer bij elkaar, je hoeft niet hard te roepen, te schreeuwen, als je je tranen laat zien, dan reik je als het ware je hand naar de ander. En als die ander je hand dan pakt, dan lijkt het alsof de wereld een stuk mooier is. Kwetsbaarheid...hoe prachtig toch? Door simpelweg te zeggen soms, dat je het ook eventjes niet meer weet...kwetsbaar, klein en daardoor ook zo groots. Wat is het leven toch intens...

De maand van het leiderschap ....juni 2011

En de maand juni 2011 is de maand van het leiderschap. Na een jaar, een jaar nadat ik offertes heb uitgebracht, komt de reactie, een kick off, workshops bij OCW, een leiderschapsprogramma voor de Politie, deze maand de kick off daar, een leiderschapsdag waar ik bij aanwezig mag zijn, kortom het begint. Het lijkt alsof alles wat ik al die jaren gezaaid heb, nu zijn revenuen krijgt. En samen met mijn team Daphne, Henk en Monique staan wij met elkaar voor leiderschap. Voor inspirerend leiderschap. Verzorgen wij op maat programma's voor grote organisaties en dragen wij iets uit. En datgene wat wij uitdragen kan soms heel dichtbij jouw eigen kern komen, zodanig dat je niet anders kunt, dan reflecteren op wie je echt bent en wat je echt doet. En net nadat ik een prachtige opdracht heb aanvaard, in vaste dienst, bij Yarden om een cluster West vorm te geven, komt dit alles binnen. Dus maak ik steeds keuzes en in het verlengde daarvan lange werkweken, om alles goed te doen. En nu komt het al voor, dat ik ervoor kies om iets door een van mijn collega's te laten verzorgen. Netwerken heet dit, een prachtig fenomeen, waardoor er een mooie beweging ontstaat, waarbij je als het ware voor de ander zorgt en hij of zij voor jou. Waardoor werk van 'ons allen' wordt en niet alleen van mij of van jou. Delen...en dat is zo wat ik van huis uit heb meegekregen, om te leren delen. Zodat een ieder mee kan eten uit de ruif, open je hart en deel je liefde, open je deur, geef de ander een bed. Volgens mij is dit de basis van ons zijn, en is dit de basis van het Christendom. En zelf ga ik nooit meer naar de kerk, af en toe overweeg ik dit, wil ik graag nog eens naar de remonstrantse kerk waar mijn moeder lid van was. Om dit weer te ervaren. Gisteren was onze lieve buurvrouw Jeannette hier om te eten en sprak zij over de oecomenische kerkdienst hier in Voorschoten. Een volgende keer ga ik daar eens naar binnen. Want in een kerk, daar pakt de rust, de stilte mij steeds weer en datzelfde ervaar ik soms bij een plechtigheid rondom een uitvaart. Dan zie ik de emotie, dan voel ik het contact en stilte maakt zich meester van mij. En dat is zo heerlijk. Stilte om te zijn met mijn gedachten...'de enige manier om te komen waar je wilt zijn, is te zijn'. Alleen maar te zijn...en dat is wat ik vandaag zomaar eventjes ga doen...zijn. En in mijn hart deel ik dit mooie moment met een ieder die me lief is of dierbaar.
Liefs, Anita

Op bezoek bij Pa en Els in Veghel

En gisteren, na een lome luie zaterdag, waarbij ik even voor Yarden wat geld ben gaan afstorten, en lekkere boodschappen heb gedaan omdat ik dit weekend ga koken! Heerlijk, genieten van alles wat Albert Heijn ons te bieden heeft...zomaar op zaterdagochtend. Rozen kopen van de zoon van Suzie Fleurs voor Annemarie, Kees van een jaar of 8, die bloemen verkoopt voor de bloemenwinkel van zijn moeder...en zijn moeder die dan het spel meespeelt en vraagt aan mij 'of ik vreemd ga nu ik bloemen bij een ander koop' leuk vind ik dit soort acties van kinderen. Ik denk dan altijd dat als ik zelf een 'Basje' zou hebben gehad, dat hij ook dit soort gekke dingen zou verzinnen. Ik weet nog hoe ik vroeger als klein meisje, al bloemen plukkend langs de weg naar huis, uiteindelijk thuis kwam met een boekt boterbloemen en paardebloemen voor mijn moeder...maar mijn fietsje was ik kwijt, dat lag nog een halve kilometer terug, langs de kant van de weg. Mooi vind ik dat...dit soort overleveringsverhalen over mijn eigen jeugd. Ik krijg altijd te horen van Annemarie en andere vrouwen die zelf kinderen hebben, dat ik gekke dingen doe met kinderen. En oh wat zijn kinderen leuk...wat kun je genieten van hoe zij denken en kijken! Zo krijgt Floor een vakantiebaantje bij me, ze gaat een schitterend document in Word maken, waar de gehele Cluster wat aan heeft. Ze gaat een locatieboek maken en vanuit deze eenmalige actie, wordt dit boek 'levend' bijgehouden. Keihard werken, want ze moet om kwart over zes bij mij in de auto zitten. Ik weet nog dat vroeger bij ADP, Tessa ook een vakantiebaantje bij me had. En hoe geweldig was dat wel niet...want ook Tessa werkte keihard! Juist of misschien wel omdat ik haar 'moeder' was. Bonusmama zou Roos zeggen...eervolle titel vind ik wel! En gisteren reden we in de grote blauwe Mercedes van Annemarie naar Dordrecht, waar we Arie en Noor ophaalden om met zijn viertjes naar Pa en Els in Veghel te gaan. En oh, wat zit hij daar te genieten. Werkelijk een heel ander mens, dan als hij in de Samaritaan zit. En toch is ergens anders wonen geen alternatief, want een locatie als Veghel is niet te betalen...dus voorlopig maar regelmatig 'op vakantie' naar dit mooie plekje. Hij wilde direct een kadootje voor Els kopen, want dat had hij in de hal in een vitrine gezien...en jawel hoor, een schot in de roos. Hij is zo schattig, hij wil altijd dat jij of ik, of iemand die hem dierbaar is, een kadootje koopt van zijn geld. Geweldig...die man. Kijk maar naar de foto's...een beeld zegt vaak meer dan een woord. Vandaag ga ik koken voor Jeannette, mijn vriendin uit onze straat. Een vrouw die vorig jaar haar grote liefde heeft verloren, haar oudere man, die in een rolstoel zat en zij heeft hem tot zijn dood thuis verzorgd. Een prachtige vrouw, die door gaat met haar leven. En gisteren kwam ik bij Suzie en toen stond daar een kado van Jeannette voor ons - een prachtige rieten mand, vol met verschillende sla planten. Leuk, creatief en prachtig...een fijne zondag! Liefs, Anita

Clusteren....en loslaten....

En zomaar is het vrijdagavond en mag ik eventjes genieten, loslaten en niks hoeven...terugdenken aan overleg, een rouwauto met een gebroken achteras, overleg waar een positieve intentie voelbaar is. Verschillen die maken dat er een verbinding kan ontstaan, Alkmaar, Haarlem, Amsterdam, drie werelden die samenkomen en met elkaar gaan we ervoor. Ik ben moe van een week hard werken, er gebeuren prachtige dingen, op allerlei gebied. En ik zit zomaar met een glas wijn voor de tv...samen met Annemarie. Even ontspannen...en ondertussen plaats ik wat foto's van 31 mei, de kick off van de Cluster hierbij...een impressie, wat sfeerplaatjes. En een citaat uit een prachtig schilderij van Annemarie 'love is the true nature of being' mooi he...morgen naar mijn papa, hij is 'op vakantie' met zijn Els, naar het zorghotel in Veghel...we gaan bij hen dineren, Arie, Noor, Annemarie en ik...leuk he? Liefs, fijn weekend, Anita

Mooie dagen, cluster West, OCW en inspiratie....en Pa gaat op vakantie!

Zo, wat een tijd geleden weer zeg! Veel gebeurd, emotievolle heftige week achter de rug...Cluster West is een feit, Inspirerend Leiderschap gestart bij OCW, voorbereiding Politie gestart, mooie modules verzorgd, gek gedoe rondom telefonie...en langzaam aan begint er zich iets te vormen...nu vlak voor het naar bed gaan, een glas sauvignon blanc uit Nieuw Zeeland. Mijn vader gaat morgen op vakantie naar het Zorghotel met zijn Els. En zaterdag gaan wij met elkaar bij hen op bezoek, lekker dineren in het Zorghotel..wat een feest. Hij zal genieten en hij verdient dit zo...
Een mooie spreuk 'als je meester bent over je eigen leven, zegt dit niet dat jij weet wat er morgen gebeuren gaat, maar wel dat je klaar bent, om alles wat komt te ontvangen'. Betekent dat je meeveert met het leven, mee beweegt met alles wat komt en steeds weer probeert hier stappen in te zetten. Vanavond had ik het nog met twee mensen over dienstbaar leiderschap, en hoe geweldig het is, dit als gedachtengoed in je mee te dragen. Zojuist ging ik de straat op, om onze buurvrouw Jeannette een kaartje te bezorgen. Een lieve weduwe, die een jaar geleden haar grote liefde heeft begraven. We hebben haar uitgenodigd om bij ons te eten op 1e Pinksterdag...en op straat kwam ik haar tegen, in gesprek met 2 buurmannen. En ik zei om elf uur in de avond 'dag lieve buurvrouw ik heb post voor je' en haar reactie was 'mooi he...in onze straat, ik hou van je'...heerlijk toch! Vanavond spraken we over normvervaging, welnu in de Papelaan is er niks aan de hand hoor. Liefs, slaap zacht. Anita

Stress, 19 meldingen van overlijden, ICT-perikelen....

Goedegenade...na een geweldige expositie van Annemarie, die erg succesvol en gezellig was. Waar prachtige reacties, opdrachten en verkopen uit voort zijn gekomen, was het zomaar weer maandag. Een bizar begin van de dag, 19 meldingen van overlijden, collega's die uit balans waren, planning die niet strak liep, en vervolgens werden we de gehele dag eruit gegooid door ICT. Continue lag de verbinding plat en hoe afhankelijk zijn we nu vandaag de dag van ons digitale netwerk! Gesprekken, stress, zorgen en ik heb ook mijn zorgen over hoe mensen met nabestaanden omgaan. Dus als leidinggevende is het nodige te doen. Er moet gewerkt gaan worden aan kwaliteit en communicatie is een issue. Morgen een lunch met 21 mensen bij OCW, over inspirerend leiderschap...het wordt bijzonder. Daarna weer naar Almere, en dan maar hopen dat de stress minder gaat worden!
Voor nu, naar bed, lekker slapen!
Liefs, Anita

Expositie en printers die niet werken enzo...

Goedemorgen allemaal, voor dag en dauw weer op. De printer hier thuis werkt niet vandaag, dus zo dadelijk ga ik naar kantoor, om daar een en ander nog te printen voor vandaag en morgen. Ook nog wat facturen! Komt goed...de zon schijnt, er wacht ons een mooie dag...een dag vol kunst! Leuk, het ziet er hier prachtig uit....en de tuin is vol met kunst....Mensen kunnen zo, achterom komen lopen en genieten van ons heerlijke terras, vol mooie kunst...ik heb er zin in! Het wordt heel leuk...geloof me! En er hangen schilderijen, waarvan ik denk, 'niet erg als Annemarie deze niet verkoopt hoor'.
Voor iedereen die niet kan komen, geen zorgen...volgend jaar doen we het weer! En tussendoor is het altijd mogelijk om met Annemarie een afspraak te maken, zodat je haar kunst kunt bekijken! Hier thuis of in haar atelier.

Verder, heb ik lekker gewerkt, samen met mijn mensen, aan het vormgeven en inrichten van een clusterkantoor. Aan het laten wennen van mensen aan hun opdrachten, hun werk, aan het oplossen samen met collega's van het Hoofdkantoor,van allerlei telefonie achtige dingen. Gewoon door het samen te doen...
Ondertussen zijn wij op de fiets naar Wassenaar geweest, zomaar een middagje strand genoten...heerlijk Hemelvaartsdag op het strand, ik wilde naar mijn vader, maar Els had heel andere plannen. Dus het was goed, als ik een keertje niet ging of kwam...voor nu genoeg, kunst, en mooie paarse, blauwe bloemen in de tuin, dankzij Reynaud..die lieverd!
Hopenlijk zie ik jullie...kus, Anita

Kunst, expositie zaterdag 4 en zondag 5 juni a.s.!!!

Lieve mensen, zin in een mooi glas wijn! Zin in prachtige kunst, gezellig samenzijn en echt genieten van de schoonheid van het leven? Kom dan a.s. weekend even langs op de Papelaan 58 te Voorschoten. De jaarlijkse 'huis-expositie' van Annemarie speelt zich hier weer af, je bent welkom vanaf 13.00 uur. Voor een kop koffie, thee of een glas wijn, maar ook om zomaar te genieten van prachtige portretten, mooie abstracte kunst, of zomaar samenzijn! Hier vast een heel klein tipje van de sluier...tot zaterdag, of zondag! Neem je vrienden mee, je bent welkom!
Liefs, Anita