Heerlijk vrij!!!

Wow, en na een intensieve, volle en goede bijeenkomst van onze Ledenraad van Vereniging Yarden, met fotosessie (ik ben benieuwd, zag er leuk uit..)was ik na een enorme file, vanwege een ongeluk, wegwerkzaamheden en wat al niet meer, om vier uur thuis. En eigenlijk voelde ik op dat moment mijn vermoeidheid. Dus ben ik buiten in de stoel gaan liggen en viel ik gelijk in slaap. Heerlijk, kop in de zon, en tijd voor mezelf. Wat een genot. De afgelopen weken voelden alsof ik in een achtbaan zat. Met ongelooflijk veel avonden, weekenden en lange lange werkdagen. Soms begon ik al om 7 uur in Almere op kantoor en zat ik er om 7 uur nog. Veel ontwikkelingen, waardoor je als collega andere collega's bijstaat. Veel ontmoetingen, wat dacht je van de dames in Hellendoorn, bij de kerk. 41 dames met wie ik in gesprek mocht over de dood. En Hellendoorn, is ruim 200 km van mijn huis, kun je voorstellen, hoe laat ik thuis was. Ja die mooie Benz die heeft zijn sporen wel verdiend deze week, die kruipt al naar de 90.000 km toe. Onvoorstelbaar zoveel. Was er een dag met de Surinaamse bewassingsverenigingen in Den Haag, een dag met onze vrijwilligers in Amsterdam, een eerste Yarden integratiediner, en veel vergaderingen. En daar tussen ook mijn eigen opleiding bij Danielle en Jitske in Baarn. Geweldig...teveel ontmoetingen om deze allemaal te benoemen. Maar wat gebeurt er veel. En jawel, mijn huis in Schoonhoven. Mijn huis in die prachtige plaats, vol herinneringen, ook aan mijn moeder, ook aan tante Tanneke, bij Belvedere aan de Lek, is verkocht. Een gemengd gevoel, het is goed zo, en ik zal deze prachtige plek gaan missen, en dit gevoel mag er ook zijn. Mijn leven gaat verder en is al verder gegaan en mijn basis is nu Wassenaar. En Schoonhoven is prachtig, zoals het er nu weer is. Mooi opgeknapt, verzorgd en netjes gemaakt. Ik wens degene die daar gaat wonen, enorm veel geluk en rust toe. Ik hoop dat hij net zo kan genieten van de prachtige lichtinval, en de charme van deze plaats. En ik, ik ga er nog een keer gewoon zomaar zitten mijmeren...heerlijk, in alle rust afscheid nemen van dit mooie huis. Dag huis! Weet je, herinneringen neem je mee, die wonen in je hart. Een beetje een tekst, zoals Noor deze uitsprak na het overlijden van mijn moeder 'oma zit in je hart' en zo is dit ook met dit huis. In mijn hart zit een soort van foto boekje, waar ik af en toe doorheen blader. Met een lach, met een traan, maar zo intens mooi... En nu, een hele week vrij. Fijn vrij zijn, slapen, lezen, opruimen, buiten zijn, want onze lieve heer heeft besloten deze hele week prachtig weer aan ons allen te schenken, zodat we kunnen gaan fietsen, buiten zijn, genieten, een frisse neus kunnen halen en kunnen bijtanken. Fijn, dit heb je nodig als mens. Zomaar heb je dit nodig...Afgelopen week mocht ik de heer Adjied Bakas ontmoeten met zijn rechterhand Ralph. Een prachtige man, die door een herseninfarct linkszijdig verlamd is, maar nog kan lopen, en hij overhandigde het boekje TROOST aan een delegatie van de Surinaamse Federatie tijdens ons Yarden integratiediner. En toen ik Adjied zag met die linkerarm, die niet meer doet, wat hij moet doen, toen dacht ik even aan mijn vader en zijn linkerarm. Glimlachend heb ik Adjied geholpen zijn jas aan te doen, en het was net alsof ik dit voor mijn vader deed. Mooie ontmoeting met een bijzonder mens. Zachtaardig en energiek. Ik voel mij rijk, en dat zeg ik heel vaak. Ik mocht de afgelopen weken de eerste groep van de Leergang Succesvol Leiderschap begeleiden naar hun eindopdracht, en samen met Ron de certificaten uitreiken. En de tweede groep, daar mocht ik een sessie voor verzorgen deze week over diversiteit. Prachtig, en ook hier weer sta ik oprecht te genieten, omdat er zoveel mooie mensen zijn, met wie je in dit leven mag optrekken. Vrijdagmiddag ontmoette ik een dame en zij was in een jaar tijd veel mensen verloren, waaronder haar echtgenoot. En wij spraken samen over het woord 'gelouterd'. Omdat dit een woord is, dat ik gebruik, omdat ik het gevoel heb dat mijn ziek zijn mij 'gelouterd' heeft en mij een leuker mens heeft gemaakt, dan ik was. En zij doorvoelde dit woord ook zo nadat haar man gekozen heeft zijn leven te stoppen, nadat hij een herseninfarct gehad had en naast verlamming, ook niet meer kon spreken. En dus opgesloten zat in zichzelf. En dit wilde hij niet. En ondanks dat dit zo moeilijk was, en een zeer ingrijpende keuze is geweest, is deze dame hem uiteindelijk dankbaar voor dit feit. Want zo hebben zij elkaar wellicht geholpen. En deze ervaring maakt dat deze dame zo anders naar haar leven is gaan kijken. En zomaar deze dame mocht ik op vrijdagmiddag ontmoeten bij Yarden. Ik heb haar ooit ontmoet als bezoeker van een symposium van Yarden. En zij had mij aangeschreven hierna. Dit symposium is voor mij ook een podium geweest, waar ik prachtige mensen heb ontmoet. Mensen met wie ik nu weer dingen doe of ga doen. Bij Yarden of niet bij Yarden. Soms ontmoet je mensen en weet je nog niet hoe die ontmoeting verder gaat. Wat je ermee wilt gaan doen en dan laat ik het maar los. Het leven gaat zijn eigen leven en geeft zelf de richting aan. Loslaten dus maar. Het komt vanzelf wel goed. En nu, moe maar voldaan, Nespresso en water, de stilte van de zaterdagavond, de kranten van een paar dagen nog op tafel, straks een heerlijk muziekje aan, hoe mooi kan het leven zijn. Toen ik thuiskwam stond er een doos met prachtige wijnen. Op Flakkee wachten mij dozen vol champagne en die haal ik binnenkort op. Kortom, het leven lacht mij toe. Vrijheid, ruimte en prachtige dingen die ik mag doen voor Yarden en voor mijzelf. Dank je wel voor dit leven! En terwijl ik dit schrijf ben ik mij ervan bewust, dat ik een ongekende mazzelaar ben. Als ik denk aan al die mensen om mij heen, die op dit moment ziek zijn, of ernstige keuzes te maken hebben, dan kan ik alleen maar zeggen 'ik ben er voor je'. En ik zal er altijd zijn voor diegenen die het nodig hebben. Ingegeven vanuit Ma van Loon reik ik je mijn hand en mijn hart. Liefs van mij.... Foto's van Adjied Bakas, mijn collega's uit Den Haag, de Surinaamse Federatie. Prachtig!