Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zondag 22 juni 2008

Kleuren, en mensen en Oranje....

Nog een keer die hele mooie bijzondere bloem die Reynaud me gaf....hij ging als het ware steeds een beetje open en af en toe een beetje dicht, hij veranderde langzaam van kleur, van hard roze naar wat lichter, met een geel hart...


Een nieuw werk van Annemarie, ik zie er zeilbootjes in, blauw, wit, wat groen, grijs...maar het kan ook een lucht zijn, met allerlei nuanceringen, kleuren, vormen, hangt op dit moment in 'Mas O Menos' hier in het dorp...

Gisterenavond zaten we hier in huis, met een oranje shawl om, An met een oranje vestje aan, Florine en Nila samen op de bank (terwijl de spelers van Rusland en Oranje op hun mannelijkheid door hen werden goedgekeurd of afgekeurd)en constateerden wij eigenlijk direct al dat Rusland beter speelde dan Oranje. En ondanks dat prachtige doelpunt van Ruud van Nistelrooy hield ik mijn hart vast! En jawel, de Russen wonnen terecht! En vanmorgen buiten aan het ontbijt met Rosanne, Nila en Florine constateerden wij dat er nu wel heel veel 'verdrietige' Nederlanders rond zullen lopen. Voor mij is zo'n moment er eigenlijk niet. Ik constateer dat iets voorbij is en probeer dan weer verder te gaan, er wel bij stil te staan, het een plekje te geven, zodat ik door kan in het leven. En ik vind eigenlijk dat een EK dan een geweldig evenement is, maar voor mij niet meer dan een wedstrijdje....En realiseer me daarbij ook, dat ik na de vorige wedstrijd van Rusland er al rekening mee hield, dat zij Oranje zouden uitschakelen. En de beste mag winnen vind ik eigenlijk wel! Maar als ik er dan over na blijf denken, dan realiseer ik me dat voor Ruud van Nistelrooy een EK winnen, net zoiets is als voor een werkend mens een goede beoordeling krijgen, of een bonus halen. En volgens mij kom ik nu weer bij mijn werk uit....verdomme zeg! Ik denk dat we nog een laagje dieper moeten gaan. Want als ik mijzelf tegen 18 dames hoor zeggen dat ze zelf de regie moeten houden over hun eigen leven, dan moet ik dit ook zelf doen! En jawel dat doe ik wel, en zeker nu! Maar het maakt me eigenlijk geen donder meer uit of iemand me goed of niet goed vindt! Ik moet zelf waarde hechten aan de dingen die ik doe en hier zelf een oordeel over hebben, kritisch naar mezelf kijken en dingen veranderen die volgens mijzelf niet goed zijn. En natuurlijk (maar dat is voor mij echt zo natuurlijk) vanuit respect met anderen omgaan! En volgens mij moet ik geen dingen meer doen waar ik mezelf niet meer in kan vinden. En al realiseer ik me dat dit verhaal een zooitje is (ik begon met oranje en eindig in het groen) zal ik jullie dit eventjes uitleggen. Meneer De Bono is een psycholoog en hij heeft ooit een boek geschreven over de '7 denkhoeden van De Bono'. En in dit boek gaat hij er van uit dat mensen op verschillende momenten, in verschillende situaties steeds een ander 'hoedje' opzetten en dan anders kunnen reageren. Zo spreekt hij over een witte, een gele, een groene, een rode, een blauwe, een paarse en een zwarte hoed. En jawel begon ik vanmorgen in dit verhaal met een oranje/rode hoed (emotie, je reageert vanuit je hart, vol emoties en dit kan zowel positief als negatief zijn) nu heb ik weer een groen hoedje op (groei, ontwikkeling, kracht, geloven in je kunnen, in datgene wat je kunt creeeren). En weet je, het kan geen toeval zijn, ik heb een groene polo aan...echt waar! En in de loop van mijn verhaal zie je deze kleur veranderen. Ik word even boos en laat dit dan weer achter me, en denk vooral in mogelijkheden!

En terwijl ik dit schrijf, moet ik denken aan de verjaardag van Evy, bij Kirsten en Frodo! Daar naar toe gaan is al heerlijk, omdat de meisjes dit ook leuk vinden. En volgens mij is dit het begin van iets leuks, als je het met zijn allen leuk vindt! Dus wij naar Nieuwegein, mooi weer en we lopen de tuin in, en daar zit de familie van Kirsten. Leuk, een soort herkenning, haar ouders, haar zus, en vrienden. Ik kende veel mensen van de verhalen en zij kenden mij van mijn weblog, mijn boek. Herkenning, warmte en mooie gesprekken, een lekker glas rose erbij, een roze tompouce met aardbeiensmaak en allemaal bijzondere kinderen. Die spelen met elkaar, die delen met elkaar. Evy boven op de tafel tussen de glazen in toen we 'lang zal ze leven' gingen zingen, geweldig! Dit soort momenten kleuren je leven zo geweldig, als ik weer even terug ga naar De Bono, geel en groen en veel rood! Zon, energie, liefde, kracht, warmte, energie en aandacht voor elkaar. Als ik ooit een bedrijf ga beginnen worden dit mijn kleuren, en zoek ik een palet van mensen om me heen (Kirsten doe je mee??? Je hoort zo bij me...)om dit samen te realiseren...En eigenlijk wil ik jullie nog iets vertellen, allemaal in het kader van kleuren...ik heb van Annemarie een kado gekregen. Zo geweldig mooi. Ik wilde dit al een hele tijd kopen, maar vond het te duur om zomaar te kopen. Een lamp, die allerlei kleuren licht geeft. Zo kun de lamp op de gele stand zetten, of op de rode, of de blauwe, de groene...geweldig mooi. Zelfs even kun je alle kleuren laten overlopen in elkaar...en deze lamp kreeg ik zomaar van Annemarie. Juist op die avond dat we met die groep van 18 dames aan het praten waren geweest over De Bono....kan toch geen toeval zijn! Gisteren stond de lamp op de oranje stand, later hebben we de kleur maar weer aangepast naar wat roze...en die lamp hebben we gericht op dat mooie schilderij van Annemarie, die zwarte mevrouw (nog zonder lieveheersbeestje op haar bil...).
Kleuren....een mooie gekleurde zondag gewenst!

Dikke zoen...
Anita