Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




donderdag 2 februari 2012

Koude start....

En iedere ochtend is die auto, zo heel vroeg, zo heel koud...min 6 of min 7. Dikke jas aan, gelukkig is de weg mooi droog, want wat een kilometers rijd ik op dit moment weer. Wat een mooie week, een week met de jaarafsluiting voor Cluster West. Een resultaat wat aan het begin staat van nog meer moois...nog zat te doen, maar steeds meer krijgen we het goed met elkaar. Doen we mooie dingen en zetten we ook mooie dingen neer. Prachtige mensen, volop in verbinding, kortom de weg is geplaveid voor een goede toekomst. Dan de tweede leergang van de Politie, bomvol, 14 deelnemers. Trots bijna hierop, samen met Monique ga ik deze draaien. Leuk...een mooi project. Wie weet een derde...ik ben benieuwd...het gaat goedkomen, ik geloof het...ondertussen coach ik er lustig op los. Mooie gesprekken, mooie ontmoetingen. Veel businesscases nagekeken, gewoon lekker gewerkt. Nu me richten op de verhuizing van papa. Alles is uitgezocht, afspraken gemaakt. Arie is gisteren met Els naar het nieuwe appartement geweest. Het wordt heel mooi. Heel anders ook, maar wij gaan het met elkaar heel mooi maken, geloof me maar. Zodat hij de tijd die hem nog rest, en dat kan best nog een poosje zijn, geloof me, een mooie plek heeft om te wonen. Ondertussen werk ik gewoon iedere dag heel erg hard...pfffttt wat ben ik moe. Dus vanavond ga ik simpelweg naar Willem Alexander en Maxima kijken. 10 jaar geleden was ik met Ellen samen een weekend naar Schiermonnikoog, en toen trouwden Alex en Maxima....en vandaag stuurde Ellen mij een smsje hierover. Op de dag dat zij afscheid heeft genomen van haar vader, zijn crematie vond vandaag plaats. En morgen, morgen gaan wij samen Annemarie en ik naar het afscheid van Wim, de broer van Vincent. Heftig...afscheid nemen...loslaten, steeds maar weer...slaap lekker voor straks. Ik vertel eigenlijk niks over mijn eerste pianoles. Die was ook niet heel spannend, toonladders spelen, een beetje hardop noten opzeggen (zingen zegt die meneer) maar het is ook wel weer leuk. En mijn les is, dat ik een keer les krijg....boeiend om te constateren hoe ik hier mee omga. Eigenwijze donder ben ik wel...althans ik denk dat mijn moeder dit zou beamen....Dag, slaap lekker, Anita