Aapjes....

 

Dit aapje ligt met regelmaat ergens in de tuin, of in de auto. En dit aapje wordt opeens een heel stoer aapje, als Teun iets heel spannend vindt. Dan loopt hij met een piepend aapje in zijn bek, door de tuin of staat hij tegenover een poes, waar hij eigenlijk een beetje bang voor is. En geweldig om te zien, hoe onze Teun beertjes, aapjes, olifantjes, rendiertjes heeft, die hem steunen in moeilijke tijden. 

En ook wij mensen, hebben af en toe een aapje nodig. Om even iets aan te kunnen, of door een moeilijke fase in je leven te gaan. En ik geloof altijd, dat er steeds weer aapjes zijn die ons helpen. En gisteren ofzo, kreeg ik van een vriendinnetje van mij, een bericht over de betekenis of rol van een hond in je leven. En geloof me of niet, als ik thuis ben en Teun is er niet, dan mis ik hem. Nu al, na 6 maanden in ons leven hier. Teun werd gisteren 8 maanden. En hij is al 6 maanden hier in huis. Van terror Teun, is hij onze waakhond, onze vriend, onze boef, onze eigenwijze...vul maar in. Teun is heerlijk. En Teun met een aapje of rendier in zijn bek, is nog meer heerlijk.

Vandaag zijn Teun en ik naar Zeeuws Vlaanderen gereden, naar mijn nichtje. Teun naast me in de auto, op de passagiersstoel. Een schattig gezicht, Teun, die mijn hand likt, als het spannend wordt, of zomaar even zijn aapje bij zich houdt. En op het strand daar bij de vuurtoren in Breskens, daar genoot hij volop. Van het avontuur, van andere hondjes, van het water, en de vrijheid. Heerlijk.

Gisteren heb ik, nadat ik zomaar even voelde dat het allemaal wel heel veel is, qua werk, qua inzet, qua activiteiten en ook in mijn hoofd, want die aanrijding is een teken, zoals Elsie zegt, een teken dat het even genoeg is, mijzelf wat vrije dagen toegekend. Wat vakantie, lekker verlof, een weekje zomaar thuis, nog wat dagen aan een vakantie geplakt, want ja, dagen heb ik nog meer dan genoeg. En ik merk, dat thuis zijn, hier, lekker de tuin sproeien. Een coachgesprek, een ontmoeting, me veel goed doet. Ik geniet ervan. Maar ik kan ook intens genieten van zomaar niks. Van lekker wat blad opruimen, wat snoeien, wat schoffelen. En dus maak ik nu meer en beter keuzes. Wat doe ik wel en wat doe ik niet. En als iets niet goed voelt, dan stop ik ermee. Dat is ook beter voor mezelf zorgen. Heerlijk. En een dagje Breskens, een lunch met mijn nicht, helpt enorm. Een gesprek met een fijne collega, doet me goed. En soms moet ik even leren, om net zo goed voor mezelf te zorgen als ik voor anderen zorg. En dat doe ik dus bij deze.

Vandaag las ik mooie verhalen over moeders en dochters, omdat het natuurlijk moederdag is, zondag. En moederdag met een moeder die niet meer hier bij je is, is wel gek. Dat merk ik nu. Zoals ik nu alles anders voel en ervaar, in deze levensfase. Ik zit dichter bij mijn hart dan ooit. En mijn moeder, vandaag haalde ik met mijn nicht herinneringen op aan onze moeders. En dan lachen we om al die prachtige herinneringen. Mijn moeder. Mijn wijze vrouw. Mijn raadgever. Mijn soms wat kille moeder, maar een vrouw, waar je op kon rekenen. De dominee die mijn moeder kende. Hoe mooi weer, de Remonstrantse kerk in Sommelsdijk. Mirna en ik moeten er nodig weer eens naar toe denk ik. Mijn moeder, streng maar rechtvaardig, vrolijk en ongedwongen, trouw tot in de eeuwigheid. Haar grote hart, haar wijsheid, mijn moeder, ik moest aan haar denken toen ik deze tekst las. Want ik denk dat ik het beste van twee werelden heb gekregen, van mijn moeder en mijn vader. Maar wie krijgt nu het beste van mij....

En deze tekst is een tekst voor al die vrouwen net als ik. Zonder kinderen. Gisteren sprak ik met een man op mijn werk, over het feit dat hij en zijn vrouw geen kinderen konden krijgen en de impact die dit heeft op je leven. En ik geloof zomaar, dat ik super vruchtbaar was ooit, haha...maar ja, ik maakte keuzes, waardoor mijn Basje van Loon nooit geboren is. Even voor de duidelijkheid ook niet verwekt is he...ik droomde alleen van een Basje. Dus voor al die vrouwen even dit. In je leven geef je heel veel door, aan anderen, aan mannen en vrouwen, aan collega's, aan vrienden en dus geef je altijd dingen van jezelf door. En nee, er is geen Basje die op mij lijkt, of die net zo ondeugend is, als ik ben . Maar dat geeft niet. Ik geef mijn streken, mijn wijsheid, mijn ondeugd wel door aan anderen. 

En ik hoop dat ik voor al die mensen, iets, hoe klein dan ook, heb gegeven, gebracht. Een woord, een zin, een houding, een...vul maar in. Volgens mij kun je er ook toe doen, op jouw eigen wijze. Ik probeer het, en doe mijn best. En probeer dus ook, door mijn leven, door de wijsheid van mijn ouders, door te gaan met leven, en iets te zijn voor mijn medemens. En nu, ook voor Teun. Mijn grote kleine vriend. Ik ben gelukkig, simpelweg gelukkig. Ik heb aapjes genoeg, om me aan vast te houden, als het eventjes niet lukt. Dank je wel.....