Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zondag 12 juni 2016

Wandelen door Zwolle....

Vrijdag was ik in Zwolle, voor mijn werk, voor Yarden. En deze vrijdag was weer zomaar zo'n dag met een heel mooi randje...een rondleiding over de begraafplaats Kranenburg. Een man, vol passie, de doodgraver van Zwolle, zo noemde hij zichzelf...
En vertellen kon die man, rustig, bescheiden, maar zo vol liefde voor deze begraafplaatsen, vol respect voor iedereen. Zo vol kennis, over bomen, bloemen en vogels. En op dit soort momenten, dan realiseer ik me steeds maar weer, hoe interessant mijn leven is. Hoe vol van indrukken ik kan zijn. Soms wel te vol, want als het dan eenmaal weekend is, dan wil ik stil zijn, niet zoveel praten en soms maar zomaar genieten van een boek. De veelheid aan contacten, aan ontmoetingen, maakt dat ik in het weekend, me heel graag afzonder. En ook weer terugga naar mijzelf...ook heb ik een bezoek gebracht aan de Synagoge in Zwolle, waar wij kennis mochten maken, met het jodendom, en mochten luisteren naar twee heren, bijzonder, een openheid die zo gesloten leek...toegankelijk en toch weer niet...
En nu, op zondag, zitten Annemarie en ik stil aan tafel, ieder met zijn eigen gedachten en beslommeringen. Samen en toch alleen...het huis is bijna klaar, nog wat kleine dingen en dan is alles zoals we het willen...fijn, voelt dat. Vanmiddag komt er nog iemand even langs, om wat op te meten, en dan is de boel klaar. Mooi, eenvoudig maar o zo mooi...
De week die voor me ligt, is vol, en ik zie er wel een beetje tegenop...het afscheid van Cluster West is nu echt bijna zover. En ik realiseer me, dat ik hiermee weer dingen af zal sluiten en dat er vervolgens ook hierdoor weer deuren open zullen gaan. Daar waar ik een deur achter me dicht doe, gaat er ergens anders weer een deur open. Dat heet leven volgens mij...
Geraakt, dit woord komt bij me op. Afgelopen week heb ik een boekpresentatie bijgewoond, en dat boek heet 'Geraakt' interviews en foto's van mensen werkzaam in de Uitvaartbranche, met in dit boek ook een interview met onze Pien. Trots ben ik, op hoe zij in dit mooie boekwerk staat, dichtbij, een prachtige close up van een mooie vrouw. Een vrouw die staat voor zichzelf en haar keuzes in dit leven. Mooi, en het woord geraakt zal het woord van de voor mij liggende week zijn. Ik denk zomaar, dat ik geraakt zal zijn en dat ik mensen zal raken. Dat we elkaar vast zullen houden en weer loslaten, dat we verder gaan, en af en toe nog eens omkijken, met een glimlach...met een traan, maar vanuit ons hart verbonden. Dat is waar ik voor wil staan in mijn leven, bij Yarden, in mijn vriendschappen, en eigenlijk overal...ik zal je altijd mijn hand reiken...en denk terug aan de zondagschool 'kinderen van een vader, reikt elkaar de hand' en eventjes ben ik terug, op onze boerderij...daar waar alles is begonnen....