Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




donderdag 1 december 2022

Zin of geen zin....


Zin of geen zin. Soms heb ik er geen zin in, zomaar in iets, in die kop koffie, of in dat glas wijn met iemand. En vroeger was ik keurig en deed ik het dan toch maar. Nu niet meer. Ik heb heel vaak zin, in al die dingen en soms helemaal niet. En volgens mij is het hoog tijd, dat iedereen goed luistert naar wat hij of echt wil.  Want volgens mij is dat leiderschap, want als je leiderschap toont maak je keuzes. Je doet iets wel of je doet iets niet. Maar je doet iets niet een beetje wel en een beetje niet. Daar heb ik een broertje dood aan. Mensen die maar wat doen, omdat ze vinden dat het moet. En ik hou van mensen die keuzes maken. Je kiest voor een vak. Voor het werken bij een Stichting of organisatie. Voor de man of vrouw van wie je houdt, voor de mens die je wilt zijn. En als het je niet bevalt, wat je doet, dan ga je ermee aan de slag. Je kiest of je in de tuin werkt vandaag of niet. Heb je geen zin, prima dat is ook een keuze. En natuurlijk dat kan niet altijd. Soms heb je gewoon een klus te klaren die niet zo goed bij je past, maar het is het onderdeel van een groter geheel. Of het hoort bij je baan. 

Het leuke is dat ik me hier bewust van ben geworden, door Teun. Als hij geen zin heeft, gaat hij zitten, dan moet je hem bijna wegslepen. Als hij niet wil gehoorzamen, dan doet hij het gewoon niet. Als hij zin heeft om te blaffen, dan blaft hij. Als hij je niet leuk vindt, dan vindt hij je niet leuk. Dan gromt ie naar je...of laat je links liggen. Ik laat Teun heel veel los lopen. En hij kan hierdoor eigen keuzes maken, en nu hij wat ouder is geworden, luistert hij beter. En kan dit dus ook. Hij rent soms heel ver bij je vandaan, en kijkt zo af en toe om. Of je er nog bent, of je eraan komt. Ik geloof erg in ruimte en vrijheid, ook in een organisatie. Ik ben wars van hierarchie, ik kies ervoor om mensen vertrouwen te geven, en dus ook om Teun het vertrouwen te geven. En ik geloof in het goede, en in het feit dat mensen en ook dieren hier het beste bij gedijen. Dat je vanuit vrijheid mag leven, zijn en voelen. En dat jij kunt bepalen welke kant je op gaat, rechts of links, of ga je terug, het kan....vroeger had ik een collega, en zij had een of twee keer per jaar helemaal geen zin. Verder werkte zij geweldig goed, was betrouwbaar en een geweldig iemand voor de organisatie. Zij had met haarzelf en haar collega's afgesproken, als zij zo'n moment had, dat ze echt geen zin had. Dan kwam ze niet, dan belde ze, nam ze spontaan een vrije dag. En kwam de dag erna als herboren terug. Mooi leiderschap tonen. De consequenties voor lief nemen, maar hiermee wel staan voor waar je voor staat. En luisteren naar je innerlijke stem. Naar je hart.

'ik heb geen zin'. Een ingewikkelde zin om uit te spreken. Geen zin in wat dan...ik hoor mezelf wel eens zeggen 'ik heb geen zin meer om te praten'. Dan wil ik stil zijn, in mezelf terug keren, dichterbij mezelf komen. En in mijn werkzame leven, doe ik dit steeds meer. Soms maak je keuzes die uiteindelijk niet goed zijn, dan draai ik deze terug. Dan maak ik de keuze te stoppen. Of iets niet te doen. Zo ben ik voorzitter geworden van een Stichting, die uiteindelijk niet goed voor mij voelt. Waar ik me niet thuis bij voel. Waar ik duidelijk geen zin in heb. En dus. Want ik ben toch die vrouw die een broertje dood heeft aan iets een beetje doen. Dus doe ik het niet meer. Zo heb ik ook geen zin meer om groepen te trainen, iets wat ik vroeger heel veel deed, en met passie deed, voor organisaties, voor mijn eigen bedrijf. Soms is iets klaar. En dit is klaar. Fijn is dat eigenlijk. Steeds een punt durven zetten. En dan vanuit nieuwe energie weer verder gaan. Keuzes maken. Leiderschap is een keuze.

Ik heb geen zin meer om dingen te doen, die ik niet meer leuk vind. En volgens mij ben je dan eerlijk.  Eigenlijk wist ik dit al, toen ik door mocht gaan met mijn leven, nadat ik ziek was geweest. Toen maakte ik voor de allereerste keer de keuze vanuit mijn hart. Om te stoppen met een baan, waar ik geen zin meer in had. Spannend, want het was 'een grote baan' voor mij, vol zekerheid. Maar het was nu verworden tot iets anders. Waar ik niet meer bij paste. En dit ben ik blijven doen, alle jaren hierna. En ja, dan ben je eerlijk. Naar jezelf en de ander. Naar jezelf en de organisatie. Zo zei ik tegen een vriendinnetje van me, toen we probeerden elkaar te zien en te spreken, even tussendoor 'ik ga voor kwaliteit in onze relatie'. Ik zie je liever af en toe en dan heel goed, dan even snel tussendoor. De tijd samen is kwaliteit, de tijd mag dan stil staan, je kunt mijmeren, zijn, delen en vanuit rust. En het mooie is, dat zij tijd en zin had, en mij een brief stuurde hierover. Hoe gaaf. Een brief met een 'dank je wel voor de wake up call'. Want is dat niet wat we allemaal doen, rennen, vliegen en draven. Terwijl handelen vanuit stilstand, vanuit rust, vanuit je passie krachtig is, en laat zien dat je keuzes durft te maken. Dat je leiderschap toont. 

Ik hoop dan ook, dat jij doet wat bij je past. Waar je zin in hebt. Keuzes maakt. Leiderschap toont. Wel of niet uit de auto, of de rijdende trein stapt. Het maakt je gelukkiger geloof me...een mooie dag gewenst, ook namens Teun....