Spannende dagen.....

Ja spannend, want de verbouwing van de aula op de Bosdrift is begonnen. En ja dit is een van de mooiste sfeerbeelden van deze uniek begraafplaats. En geloof me, iedereen die er nu komt, die wordt langzaam aan betoverd. De sfeer, de verandering, het terugbrengen van wat ooit was, en het prachtige licht, maken deze begraafplaats tot een betoverende plek. Zondag 30 mei, en je kunt je nog aanmelden gaan we er twee keer rondwandelen. Kijk op onze website en aanmelden kan via aanmelden@uitvaartstichtinghilversum.nl en op zaterdag 29 mei in de ochtend wandelen we over Zuiderhof en in de middag de Noorderbegraafplaats. Live muziek, een kop koffie of thee, en bijzondere verhalen delen we met jou. En ja het is spannend, want er worden nu muren gesloopt, gaten in muren geslagen, openingen gemaakt voor deuren, en deze plek zal verworden tot het hoofdkantoor van onze Uitvaartstichting. Trots, blij, gespannen, nieuwsgierig en ongeduldig, hoop ik ergens medio november 2021 dit prachtige pand te mogen openen. Ik schrijf erover, en ook onze website houdt je hierover op de hoogte. Interesse een keer te kijken, laat het me weten. Ondertussen heeft mijn collega Gert-Jan gezorgd dat ik schoenen met stalen neuzen en een bouwhelm heb, dus ik mag als een echte bouwvakker het pand betreden. En ik heb er zin in. En als ik daar rondloop, binnen of buiten, dan ontmoet ik mensen en ontstaan er van die prachtige gesprekken. Gesprekken over het leven, gesprekken over de dood, gesprekken over de pijn die je voelt. Foto's worden er gemaakt, verbindingen gelegd, de vrienden van de Bosdrift is ontstaan. Door mensen die houden van deze plek. En ik, ik ben er een van, ik ben ongekend veel gaan houden van deze plek. Ik vind het uniek en bijzonder, hoe het leven hier weer terugkomt en hoeveel mensen er langskomen, mailen en meer willen weten nu. 

Vanmorgen wilde ik heel vroeg de tuin maaien, omdat ik wist dat het zou gaan regenen, en mijn gras was veel te hoog. Onkruid tussen de tegels weghalen, en jawel vlak voor de bui, is alles gemaaid, ligt het er weer strak bij. Straks komt een vriendinnetje even langs, heerlijk, lekker broodje eten hier. En vanmiddag krijg ik mijn eerst vaccin. Ik ben als een kind zo blij. Gek he...als team zijn wij, ondanks alle risico's (veel uitvaarten, veel mensen) hier zo mooi doorheen gekomen. Door voorzichtig te zijn, door op elkaar te letten, door ons niet te begeven in de massa. En nu krijg ik mijn vaccin. Ik ben er blij mee. Het terras open, en hopelijk morgen in Wassenaar, even bij Mila en Simona op het terras, met Joke. Gezellig, eerst een gastcollege voor Apres la Vie, en dan slapen in het huis van Suzanne, hoe leuk, een nachtje Wassenaar, even terug naar een ander deel van ons leven. Gek om je gelijk te realiseren, hoe heerlijk geaard ik ben, hier in Nieuw-Vossemeer. Hoe ik geniet van het dagelijkse leven, de wijn die wordt afgegeven op nummer 20, zonder dat er een briefje in de brievenbus ligt. Het is gewoon. Het kan. Mensen die achterom komen en even zwaaien als je in de tuin zit. De voordeur, die soms dagenlang op de knip zit. Een man die zegt, nadat hij iets heeft afgehaald, ik zet wel een plantje voor je in de achtertuin als 'dank je wel'. Mooi toch. Meneer pastoor die drie tulpjes komt brengen, geplukt uit zijn eigen tuin. Heerlijk.

En tussen al dit moois door, geniet ik simpelweg in het nu. Ben ik me bewuster van ooit, van alles wat er is, of kan gebeuren. Zie ik om me heen veel zorgen en verdriet, dichterbij en verder weg, en leef ik, alsof het mijn laatste dag is, zou Andre Hazes zingen. En mijn stip op de horizon, is morgen ofzo. Ik ben simpelweg gelukkig. Met mijn lange haren, mijn leven, mijn korte broek (jawel ook vandaag heb ik die aan), mijn, vul maar in. Alles. Het leven is klein, en fijn. De mensen die ik zie, daar geniet ik van, ben ik gelukkig mee. En wat is er mooier dan dat...en soms spreek ik mensen, die verlangen, naar meer of anders, of vul maar in. En ik hoop dat ik je mee mag geven dat alles wat er nu is, al zoveel is. Probeer het te zien, er naar te kijken en meer nog, ervan te genieten. Mijn oude wijze moeder, die niet zo oud is geworden zou zeggen 'wie het kleine niet eert...is het grote niet weerd'. Mooi hoe die oude spreuken waar zijn. En wat zou zij glimlachen als zij zou zien, hoe ik nu haar woorden leef, haar woorden vertaal in mijn zijn. Haar zin 'het is toch nog goed gekomen met je' klopt hiermee. En ik, ik glimlach en leef, ik lach en zing (als ik alleen ben), ik realiseer me dat ik nog veel te leren heb, en dit iedere dag weer doe. En de mensen om me heen, die zien mij leren, die zien mij de dingen doen en soms anders doen. Dan heb ik weer iets geleerd, en volgens mij is dat ook leven, iedere keer weer je realiseren dat je nog veel te leren hebt. Als dit stopt, dan stopt alles, als je niets meer leert, als je uitgeleerd bent, is je leven voorbij, volgens mij. Gisteren zei ik tegen iemand 'ik ga door tot mijn 70e' omdat ik alle dagen zo geweldig gaaf vind. Omdat ik zo intens kan genieten van alles wat er is. Ook al ben ik bekaf, is paracetamol mijn beste vriend, ik ga door. Dag, een fijn weekend. Hier nog een prachtig plekje uit mijn leven, waar ik met regelmaat mag komen, mooi he....gemaakt door de mannen van t team groen en begraven, gisteren.....