Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zaterdag 13 november 2021

De juiste weg vinden....

 Ken je dat, dat je soms twijfelt, op een kruispunt staat en je afvraagt doe ik het juiste?


Welnu, daar sta ik nu. Volledige focus op Hilversum, de Uitvaartstichting, de Bosdrift en nu eindelijk weer thuis. Ongekend moe, ook zeer zeker voldaan, maar aan alles voelen, dat er nu weer een ander leven, een andere tijd moet komen. De juiste weg weer vinden, naar mijn eigen balans. Ik die dit nooit aanstipt voor mijzelf, ik doe het nu wel. Dus na de komende week, de opening van de Bosdrift (met alle respect voor Corona maatregelen die we zodanig zullen doorvoeren, dat we de reeds geplande gefaseerde opening, doorgang kunnen laten vinden) gaat het roer weer lekker om. De Bosdrift het wordt prachtig, een mooi verhaal in de Gooi en Eemlander, want het is werkelijk prachtig geworden. En dit willen wij graag aan een ieder laten zien.  En dan gaan we gewoon weer door met werken. En naast dit werken, ga ik ook weer gewoon met regelmaat thuis zijn. Genieten van de herfst, de natte tuin, de kleine Teun en vooral gewoon weer fijn samen te zijn met mijn gezin, mijn vrouw. Want soms is dat wat ik zo intens mis nu, want ja, ik ben alleen maar onderweg. Jawel, ik hoor het u al denken, 'dit is je eigen keuze' maar ik maak meer keuzes in mijn leven, dan werken. Ooit maakten we de keuze om de Randstad te verlaten en te vertrekken naar het mooie platteland, daar waar Zeeland Brabant kust. En ooit maakten we de keuze om een kleine pup te nemen, en dat is Teun, die is er nu ook. En opeens probeer ik, als mens die nooit heeft opgevoed, nu een pup op te voeden. Streng te zijn en rechtlijnig. Duidelijk te zijn, structuur aan te brengen. Ik, die bekend staat om haar stijl van leidinggeven, waarbij ik verantwoordelijkheid bij mensen terugleg. Ik die altijd ruimte geef, welnu ruimte geven aan Teuntje is niet zo handig kan ik u vertellen. Dus deze uitdaging is voor mij, om een klein hondje laten verworden tot een groot leuk hondje. Gelukkig is Annemarie er nog, zij doet wat zij kan, om dit beestje goed en keurig op te voeden. En ja, daar heb je het al, keurig...dat is een woord, wat vroeger ook nooit bij mij paste als kind. Ik was niet zo keurig, ik was ondeugend en onze Teun is dat ook. Om op te vreten zo leuk.

Hier thuis kleurt de tuin mooi geel en bruin. Vorige week nog een keer het gras gemaaid, alles bijgewerkt, de bladeren wat weggehaald en de rest mag gewoon blijven liggen. Goed als compost. De amaryllis bol komt langzaam aan uit de pot, de eerste bolletjes komen alweer boven de grond. Ik vind ook deze tijd van het jaar erg leuk. Er gebeurt veel, en vooral de kleuren van de bomen, de planten maar ook de kleuren van de lucht, zijn zo de moeite waard.. als ik vroeg in de morgen de zon zie opkomen, dan is de wereld, eventjes maar, zo stil en vredig, prachtig.

Afgelopen week was ik heel vroeg op kantoor op de Bosdrift en toen zag ik die mooie begraafplaats ontwaken. Ik probeerde al die werkmannen en al die Vito busjes even niet te zien, en zag in gedachten hoe vredig deze plek is en kan zijn. Een plek waar je kunt landen, kunt bijkomen van alles wat er in je leven is of niet meer is en speelt. En als je dan moe maar voldaan, of rustig nog even op adem wilt komen, dan wandel je het kantoortje binnen, of de grote deur en kom je in het rouwcafé, een bijna huiskamer achtige setting. Een blokje op het vuur, de stilte of zomaar even een stukje muziek maken op de piano, hoe fijn is dat. Een praatje, met die aardige vrijwilliger die er is, om jou bij te staan, die er gewoonweg is voor jou...dat, hoe simpel ook, is mijn droom. En als deze mag uitkomen, en ik jou thee zie drinken, uit dat mooie gebloemde ouderwetse kopje, dat kopje vol verhalen, dan maakt dat me blij. Opdracht volbracht. 

En iedereen die me kent, weet dan, dat ik alweer nieuwe plannen bedenk, om verder te gaan met deze mooie unieke Stichting, om deze voor de langere termijn, toekomstbestendig te maken. Daar hebben we het nog wel over. Ik ga nu de krant lezen, Nespresso drinken, mijn gaai opzoeken, als hij nog weet wie ik ben, en zomaar eventjes wandelen. Morgen even naar mijn oude buurjongen, naar Hans en Mirna, naar mensen, waar ik lang niet geweest ben, maar bij wie ik zo graag weer even aan de keukentafel schuif, samen met An en met Teuntje...spannend, hoe zal Teun zich gedragen, welnu, niet denk ik, haha...geeft niks, het mag en kan. 

Ik wens iedereen een fijn weekend. Zorg goed voor je energie, voor jezelf en die ander. Ben gelukkig, geniet, alleen, of samen, laat je vaccineren, oeps gevaarlijke uitspraak, maar ik meen het wel. En zorg dat onze samenleving, onze horeca, onze mensen elkaar gewoon kunnen blijven zien, met oud en nieuw, of op een ander moment, om het leven te vieren, om stil te staan bij elkaar, bij die ander, bij jou en bij mij. Dus laten we in godsnaam ons goed gedragen en zorgen dat onze vrijheid mag blijven bestaan. En doe mij een lol, werk thuis, dan is de A27 echt filevrij, ongekend, beetje egoïstisch, jazeker...een wereld van verschil.

Ik geniet nu al van de stilte, de rust, het mooie licht in de tuin. En ik ben klaar voor de opening, mijn pak hangt in de kast, mijn schoenen loop ik straks nog even verder in, het is prachtig echt waar...dag, tot volgende week, kom maar gewoon, ik zou het super leuk vinden.