En met deze mooie bloemetjes, zo mooi en kwetsbaar, gekregen van mijn schoonouders, en mijn onafscheidelijke glas Spa Henriette, begin ik aan een blog. Het is zondagmiddag. Toch maar de auto gewassen, want die was zo ongelooflijk vies van buiten en ook van binnen. En nu, met heel zachtjes muziek aan, de kranten voor me, even een moment rust. Helemaal niks. Dit vind ik altijd zo fijn, die hele stille zondagen. Boekjes lezend, niets hoeven, heerlijk. Gisterenavond een heerlijke maaltijd gekookt voor Emmy en Reynaud, spontaan. Zomaar ontstaat zo iets, dan realiseren we ons opeens, dat we hen alweer even niet hebben gezien, en dan vraag ik of ik lekker mag koken voor hen. Gezellig. En omdat de koning jarig was geweest, hebben we die prachtige fles Veuve Cliquot maar ontmanteld met elkaar. Oranje boven! Koningsdag was heerlijk, slenteren door ons dorp, leuke mensen ontmoeten, samen met Joke. Gewoon simpelweg gezellig. Vrienden van Joke ontmoeten, collega's van Annemarie. Dennis een oud collega van ADP schijnt bevriend te zijn met de nieuwe collega van Annemarie. En zij zijn weer bevriend met de nieuwe eigenaars van De Markiezen, de wereld is klein en Wassenaar krijgt er weer een leuke horeca gelegenheid bij denk ik zomaar. Best goed, en ik hoop nu echt eens, dat deze gelegenheid, gewoon ook in de avonduren open is en blijft. Jawel, dat glas wijn u begrijpt het... Grappig terwijl ik 'u' schrijf, moet ik denken aan het Yarden College. Ik ben zo gewend mensen die ik niet goed ken, of mensen die ik voor het eerst zie, vanuit respect met u aan te spreken. Jawel, natuurlijk geleerd van mama van Loon. En een vrijwilliger sprak mij later aan, en attendeerde me erop, dat ik hen beter met 'je' kan aanspreken. En toen ik afgelopen week op het partijkantoor van de VVD te gast was, en deze meneer ook met u aansprak, zei hij 'zeg maar Hans'. Leuk he...nee niet Hans Wiegel hoor, die is wel van de VVD, maar werkt niet meer op het partijkantoor. Een andere Hans. Een hele leuke Hans vond ik. Wie weet waar dit weer toe zal leiden. Gek, soms ga ik blanco een gesprek in, en dan komt er altijd iets uit. Geen idee nog wat, geeft ook niet, de weg ligt open...Ik hou ervan, als er deuren open gaan. Ik hou van nieuwe contacten leggen, van mensen ontmoeten. Zo ook op onze Koningsdag, dan heb je zomaar mooie gesprekken met mensen, tegen wie je normaliter 'hallo' en 'dag' zegt. En op Koningsdag kwamen we ook onze buren nog tegen met mijn lieve kleine buurmeisje van 1 jaar. Josefien. Ik vind kinderen zo leuk. Altijd jammer dat ik nooit echt oma zal worden. Ach wie weet wat er nog komt.
Hier zit ik met Josefien bij Mila op het terras. Echt zo super leuk dit kindje.
De afgelopen week, was een fijne week. Even geen afleiding door 'gedoe', maar gewoon lekker hard gewerkt. Heel Nederland door gereden, Nijmegen, Amsterdam, Middelburg, Almere natuurlijk, Utrecht en lange dagen gemaakt. Vriendin Jolanda nog even bezocht in Kortgene. Heerlijk even buiten onder het afdak gezeten, houtkacheltje aan, broodje ham en verse jus. Ik voelde me net de Koningin, zoals ik altijd verwend word door haar. Heerlijk is dat. Donderdag mijn implantaat geplaatst, hechting erbij, doordat het bot nog wat versterkt is. En nu herstellen en dan over een paar maanden de brug erop. De pijn valt eigenlijk heel erg mee. Ik spoel, en spoel, slik pillen om bacteriën tegen te gaan. En het leuke van dit soort weken vind ik, dat je meters maakt, dat je bergen verzet en kunt verzetten. Ben erg benieuwd naar de komende week. Er gaat weer van alles gebeuren, extra vergadering ingelast voor de Ledenraad. Ontmoetingen met het Hoofdbestuur, althans een aantal bila's. Lekker rustig op de weg, vakantie, heerlijk is dat. Kun je een kwartier later weg ofzo. Fijn vind ik dat. Oh ja wat ook leuk is, de komende week ga ik eten met Paul. De filmer, want we gaan door met de documentaire. Dus we filmen nog een jaar ofzo door, en dan is de film klaar. Lijkt me zo gaaf, om de film die Paul maakt, over Yarden en Amsterdam Zuidoost, waar ik gewoon echt de hoofdrol in speel, te laten zien aan jullie allemaal. De film, die hoop ik op NPO komt, wordt ook ingezonden voor filmfestivals. Geweldig lijkt me dat. Niet omdat ik nu zo bijzonder ben, om naar te kijken, ik denk dat ik me dood schrik, maar omdat het zo'n gave ervaring is. Die zoektocht door Amsterdam Zuidoost, al die ontmoetingen, al die mensen, met wie ik een mooie band heb opgebouwd, om hen allemaal weer terug te zien in Amsterdam Zuidoost en straks op de film. Geweldig lijkt me dat. Uiteindelijk is mijn leven, mijn loopbaan bij Yarden wel een heel bijzondere tijd geworden. Ik maak daar wel hele mooie en gave dingen mee. Ik ontmoet prachtige mensen. Ben bezig met super mooie dingen, denk aan het Prinses Maxima Kinder Oncologie Centrum. Opening 5 juni. We gaan op 9 juni een rallye rijden voor dit goede doel. Want dit is ook weer zo'n schitterend initiatief, waar ik trots op ben. Dat ik hier mijn bijdrage aan mag leveren. En Yarden maakt dit alles mogelijk. Yarden, dat bedrijf, dat soms zoveel shit te verduren krijgt, maar echt zo'n ontzettend mooie club is om bij te mogen horen. Ik ben ongekend trots op mijn Yarden. En op alles wat we met elkaar doen. Daarom baal ik soms, als het even niet zo lekker gaat. Juist omdat ik, en met mij al die andere 1098 mensen, zoveel geweldigs aan het doen zijn. Vrijwilligers en mensen in loondienst. Dus ja, ik wil lekker verder. In deze rol, en met alles wat voor ons ligt. Want jullie gaan nog van ons horen. Met Zuidoost, met het 100 jarig bestaan van Vereniging Yarden, met de documentaire, met ....ach nog zoveel meer.
Dus hoop ik ligt er weer zo'n mooie Yarden week, of gewoon een hele mooie week voor me. Ik heb er zin in. Liefs, geniet nog even na. De regen is er wel, maar thuis is het ook heel fijn toch...
En met deze mooie bloemetjes, zo mooi en kwetsbaar, gekregen van mijn schoonouders, en mijn onafscheidelijke glas Spa Henriette, begin ik aan een blog. Het is zondagmiddag. Toch maar de auto gewassen, want die was zo ongelooflijk vies van buiten en ook van binnen. En nu, met heel zachtjes muziek aan, de kranten voor me, even een moment rust. Helemaal niks. Dit vind ik altijd zo fijn, die hele stille zondagen. Boekjes lezend, niets hoeven, heerlijk. Gisterenavond een heerlijke maaltijd gekookt voor Emmy en Reynaud, spontaan. Zomaar ontstaat zo iets, dan realiseren we ons opeens, dat we hen alweer even niet hebben gezien, en dan vraag ik of ik lekker mag koken voor hen. Gezellig. En omdat de koning jarig was geweest, hebben we die prachtige fles Veuve Cliquot maar ontmanteld met elkaar. Oranje boven! Koningsdag was heerlijk, slenteren door ons dorp, leuke mensen ontmoeten, samen met Joke. Gewoon simpelweg gezellig. Vrienden van Joke ontmoeten, collega's van Annemarie. Dennis een oud collega van ADP schijnt bevriend te zijn met de nieuwe collega van Annemarie. En zij zijn weer bevriend met de nieuwe eigenaars van De Markiezen, de wereld is klein en Wassenaar krijgt er weer een leuke horeca gelegenheid bij denk ik zomaar. Best goed, en ik hoop nu echt eens, dat deze gelegenheid, gewoon ook in de avonduren open is en blijft. Jawel, dat glas wijn u begrijpt het... Grappig terwijl ik 'u' schrijf, moet ik denken aan het Yarden College. Ik ben zo gewend mensen die ik niet goed ken, of mensen die ik voor het eerst zie, vanuit respect met u aan te spreken. Jawel, natuurlijk geleerd van mama van Loon. En een vrijwilliger sprak mij later aan, en attendeerde me erop, dat ik hen beter met 'je' kan aanspreken. En toen ik afgelopen week op het partijkantoor van de VVD te gast was, en deze meneer ook met u aansprak, zei hij 'zeg maar Hans'. Leuk he...nee niet Hans Wiegel hoor, die is wel van de VVD, maar werkt niet meer op het partijkantoor. Een andere Hans. Een hele leuke Hans vond ik. Wie weet waar dit weer toe zal leiden. Gek, soms ga ik blanco een gesprek in, en dan komt er altijd iets uit. Geen idee nog wat, geeft ook niet, de weg ligt open...Ik hou ervan, als er deuren open gaan. Ik hou van nieuwe contacten leggen, van mensen ontmoeten. Zo ook op onze Koningsdag, dan heb je zomaar mooie gesprekken met mensen, tegen wie je normaliter 'hallo' en 'dag' zegt. En op Koningsdag kwamen we ook onze buren nog tegen met mijn lieve kleine buurmeisje van 1 jaar. Josefien. Ik vind kinderen zo leuk. Altijd jammer dat ik nooit echt oma zal worden. Ach wie weet wat er nog komt. 
Hier zit ik met Josefien bij Mila op het terras. Echt zo super leuk dit kindje.
De afgelopen week, was een fijne week. Even geen afleiding door 'gedoe', maar gewoon lekker hard gewerkt. Heel Nederland door gereden, Nijmegen, Amsterdam, Middelburg, Almere natuurlijk, Utrecht en lange dagen gemaakt. Vriendin Jolanda nog even bezocht in Kortgene. Heerlijk even buiten onder het afdak gezeten, houtkacheltje aan, broodje ham en verse jus. Ik voelde me net de Koningin, zoals ik altijd verwend word door haar. Heerlijk is dat. Donderdag mijn implantaat geplaatst, hechting erbij, doordat het bot nog wat versterkt is. En nu herstellen en dan over een paar maanden de brug erop. De pijn valt eigenlijk heel erg mee. Ik spoel, en spoel, slik pillen om bacteriën tegen te gaan. En het leuke van dit soort weken vind ik, dat je meters maakt, dat je bergen verzet en kunt verzetten. Ben erg benieuwd naar de komende week. Er gaat weer van alles gebeuren, extra vergadering ingelast voor de Ledenraad. Ontmoetingen met het Hoofdbestuur, althans een aantal bila's. Lekker rustig op de weg, vakantie, heerlijk is dat. Kun je een kwartier later weg ofzo. Fijn vind ik dat. Oh ja wat ook leuk is, de komende week ga ik eten met Paul. De filmer, want we gaan door met de documentaire. Dus we filmen nog een jaar ofzo door, en dan is de film klaar. Lijkt me zo gaaf, om de film die Paul maakt, over Yarden en Amsterdam Zuidoost, waar ik gewoon echt de hoofdrol in speel, te laten zien aan jullie allemaal. De film, die hoop ik op NPO komt, wordt ook ingezonden voor filmfestivals. Geweldig lijkt me dat. Niet omdat ik nu zo bijzonder ben, om naar te kijken, ik denk dat ik me dood schrik, maar omdat het zo'n gave ervaring is. Die zoektocht door Amsterdam Zuidoost, al die ontmoetingen, al die mensen, met wie ik een mooie band heb opgebouwd, om hen allemaal weer terug te zien in Amsterdam Zuidoost en straks op de film. Geweldig lijkt me dat. Uiteindelijk is mijn leven, mijn loopbaan bij Yarden wel een heel bijzondere tijd geworden. Ik maak daar wel hele mooie en gave dingen mee. Ik ontmoet prachtige mensen. Ben bezig met super mooie dingen, denk aan het Prinses Maxima Kinder Oncologie Centrum. Opening 5 juni. We gaan op 9 juni een rallye rijden voor dit goede doel. Want dit is ook weer zo'n schitterend initiatief, waar ik trots op ben. Dat ik hier mijn bijdrage aan mag leveren. En Yarden maakt dit alles mogelijk. Yarden, dat bedrijf, dat soms zoveel shit te verduren krijgt, maar echt zo'n ontzettend mooie club is om bij te mogen horen. Ik ben ongekend trots op mijn Yarden. En op alles wat we met elkaar doen. Daarom baal ik soms, als het even niet zo lekker gaat. Juist omdat ik, en met mij al die andere 1098 mensen, zoveel geweldigs aan het doen zijn. Vrijwilligers en mensen in loondienst. Dus ja, ik wil lekker verder. In deze rol, en met alles wat voor ons ligt. Want jullie gaan nog van ons horen. Met Zuidoost, met het 100 jarig bestaan van Vereniging Yarden, met de documentaire, met ....ach nog zoveel meer.
Dus hoop ik ligt er weer zo'n mooie Yarden week, of gewoon een hele mooie week voor me. Ik heb er zin in. Liefs, geniet nog even na. De regen is er wel, maar thuis is het ook heel fijn toch...
