Bijna dagelijks ga ik wel twintig keer deze trap op en af, op weg naar mijn kantoor, ons kantoor op de Bosdrift. En trap vol verhalen, over vroeger en nu. Een trap vol slijtage plekken, opgelopen in een heel lang leven, een trap die af en toe wat verf laat bladderen, en een trap op weg naar het licht. En deze trap of een andere trap is het symbool voor mij voor 2024. We begeven ons op bekende of nieuwe paden, we lopen heen en weer, we klimmen en we dalen, maar 2024 zal voor mij staan voor beweging. Niets is meer wat het was, of zoals het was. Het leven gaat door, verlies en pijn dragen we mee. We ontmoeten, we nemen afscheid, we verlaten soms zelfs, we kijken nog eens om, en we gaan weer door. En in je hart, want dat is zo oneindig groot, neem je mee wat je mee wilt nemen. En soms doet dat ook pijn. Dat alles mag er zijn in 2024. Voor mij een mooi jaar, een jaar waar ik meer wil dansen, meer wil bewegen op de golven, een jaar waarin ik ook meer wil luisteren en meer stil wil zijn. Meer thuis wil zijn en met mijn vrienden, een jaar waarin ik er echt wil zijn, voor mijn team, voor Hilversum, voor Nieuw-Vossemeer, maar vooral ook voor al die mensen, die gewoon even die arm, die schouder, die stilte nodig hebben. En als ik denk aan het nieuwe jaar, dan denk ik ook aan vrolijke bloembolletjes die nu al een beetje omhoog komen, aan kleuren in de tuin, aan vrolijke gezichten, of mooie muziek. Een uitvaart dansfeest, een Avond vol licht, maar bovenal de kleuren van het leven. Ik ben zelf altijd in het blauw, bruin of groen gekleed. Saai, misschien wel, het is wat het is. Maar in mijn hart en hoofd ben ik vrolijk en vol van kleuren. Ik hou erg van al die mooie verlichting, blauw, paars, roze, geweldig. Ik heb dat nu ook in mijn auto, net zo'n discoballetje, en als ik dan in het donker, in deze grauwe periode mijn nieuwe auto uit de garage rijd, en ik druk op de startknop, dan kleurt mijn dag gelijk al. Of het nu kwart over vijf in de ochtend is, of laat in de avond, ik zit in een vrolijk gekleurde auto met heerlijke muziek en ik begin mijn reis. Waar naar toe dan ook, meestal naar Hilversum, en weer terug naar Nieuw-Vossemeer. Maar in 2024 ga ik ook op reis, dichtbij of verder weg, met in mij dat vrolijk gekleurde gemoed. En natuurlijk zal ik net zoals in 2023, af en toe via een blog, een bericht, stukjes uit mijn mooie leven met je delen.
Als ik naar mijn foto's kijk, die ik onderweg maak, dan zie ik veel bouwsels, trappen, doorkijkjes, en vanuit dit perspectief kijk ik naar het komend jaar. Klimmen, omhoog gaan, soms even uitrusten en doorgaan. Perspectief, af en toe je evenwicht verliezen, of het niet meer weten, betekent voor mij, even pas op de plaats, even niets meer doen. Tijd voor jezelf, bezinning en reflectie. En op al die momenten van pas op de plaats, kun je deze ervaring weer delen. Met iemand anders. Iemand die je tegenkomt in het ondertussen. Iemand groot of klein, die in je armen past. Iemand die je een omhelzing brengt, of iemand naar wie je even mag luisteren. En al die trappen, die ik op klim, doen me ook even glimlachen naar al diegenen die ik enorm mis. Van iets verder weg of heel dichtbij. Deze tijd denk ik altijd natuurlijk aan mijn lieve ouders. En hoe ik hen nu mis in mijn leven. En als ik boven ben aangekomen, hoe hoog dat ook is, dan weet ik dat zij mij altijd hun hand, hun armen zullen aanreiken. Een knipoog geven, of een glimlach. En hier, beneden op aarde, geef ik al die liefde door. Ook in 2024 zal ik er voor je zijn. En soms rusten we samen even op een trede van die hoge trap, omdat we moe zijn, of niet meer willen. Kijk om je heen, blijf vooral kijken, ook al kijk je door je tranen heen, er is liefde, overal is liefde. Meneer pastoor zei me gisterenavond 'als het nieuwe jaar begint dan slaap ik al en droom ik over vrede, overal...'. En laten we met elkaar blijven dromen over vrede op aarde, voor iedereen. En laten we in ons kleine wereldje hier, elkaar dus vasthouden en blijven geloven, dat het ooit zo zal zijn. En ondertussen kreeg ik een prachtig boek van Annemarie getiteld 'geen vaarwel vandaag' van Daan Heerma van Voss, ja het gaat over dood en afscheid, maar het leert me weer zoveel...lieve mensen, voor jullie allemaal een prachtig 2024!
