Vandaag was een dag waarop ik zomaar na ging denken over van alles en nog wat. Het kwam doordat ik met iemand in gesprek raakte, die ik niet kende...een mevrouw die bij IBM gewerkt had, en nu voor zichzelf was begonnen. Die koos voor de ruimte en vrijheid van het zelfstandig zijn...mooi, hoe dat woord ruimte steeds weer terugkomt in mijn leven. Ook ik ben altijd op zoek naar ruimte, mijn eigen ruimte...En hiermee bedoel ik niet dat ik niet onder iemand kan werken. Of niet met iemand kan samenwerken, juist wel, ik ben wel een teamplayer. Ik ben alleen erg zelfstandig, ik vraag niet zo snel om hulp, dat is iets heel anders...en soms is het verwarrend voor mijn leidinggevende hoe ik ben, want ooit zei een directeur tegen mij dat ik een probleem heb met autoriteit. Welnu dan heb je me nooit begrepen, dan ken je me echt niet. En dat klopt ook wel in dit geval. Want ik heb geen autoriteit nodig in dit leven, ik denk niet in rangen en standen. Ik respecteer iemand in welke functie dan ook. En als je mijn directeur bent, dan respecteer ik dit, dan mag je een autoriteit zijn als je dat ook bent.....maar er zit wel iets in mij dat zegt dat je het moet verdienen en ik denk dat in dit voorbeeld, het daar is misgegaan.....
Ik ga er altijd van uit dat je uit mensen het beste naar boven kunt halen als je hen ruimte geeft. Ruimte geeft om zich te mogen ontwikkelen, om te mogen groeien, om zelf een beslissing te mogen nemen. En soms kan dat betekenen dat je het fout doet, maar dat doe je dan ook maar een keer...want het leereffect is zoveel groter. En de persoon die dit ooit tegen me zei wil volgens mij zelf graag een autoriteit zijn, alleen mist hij hiervoor de kwaliteiten. Want een autoriteit kun je zijn vanuit je eigen waarden, vanuit je eigen kern. En als ik denk aan een autoriteit, dan komen grote namen bij mij naar voren, van mensen die ik bewonder. Die ik bewonder om datgene wat ze zijn, of uitdragen. Ik moet natuurlijk denken aan mijn grote voorbeeld Neelie Kroes, maar ook iemand als Anita Arts, van Prorail is zo'n vrouw. Gerlach Cerfontaine weer zo'n naam. Maar ooit heb ik mogen werken voor een directeur in de wereld van het Openbaar Vervoer, Jan Kouwenhoven. Een geweldig mens, voor wie ik een heilig respect had, om wie hij was. En het mooie van dit soort mensen is, dat zij zich nergens op laten voorstaan, dat hebben zij niet nodig. Zij hoeven zich niet te laten voorstaan op hun functie of status, want de indruk die zij maken komt door hun persoonlijkheid en door niets anders. En soms kom je minder bekende mensen tegen, die dit ook hebben, soms zit er een pareltje in je team en dan weet je dat je later nog veel van deze man of vrouw gaan horen....en in negen van de tien gevallen komt dit ook echt zo uit. En nu merk ik, nu ik dit schrijf, dat ik ouder begin te worden, want dan kun je zeggen 'ooit heb ik mogen werken met...' jawel ik werk al ruim 30 jaar!! Ik was 17 toen ik begon, als medewerker op de kosten/crediteurenadministratie van Peek en Cloppenburg Lampe. Mac en Maggie kwam toen op....geweldig...solliciteren in een jurk. De eerste en enige keer en daarna nooit meer. Toen ik mijn contract had getekend vroeg ik of ik in een broek naar kantoor mocht komen....en die mevrouw moest zo lachen om me....
Leuk he...en we begonnen over het begrip autoriteit...en ik, die daar niet mee om zou kunnen gaan...ja, niet iedereen met wie ik samenwerk of samengewerkt heb, kent me echt! Dat is wel duidelijk...
Anita
