Hallo, daar gaan we weer. Ik zal het wat korter houden dan gisteren. Jeetje wat een lang verhaal was dat geworden zeg, ik schrok er zelf van toen ik het terug las..
Zowel Anita als ik hebben niet erg ontspannen geslapen. Terwijl Anita doodmoe was van die rare dag en ellenlange avond kon ze toch niet echt doorslapen. Toen ik haar vanmorgen sprak bleek dat ze om twee uur vannacht pas in een kamertje in het Diaconessen ziekenhuis in Leiden lag. Dat is nota bene bij het LUMC om de hoek!! Als ik haar daar zelf had gebracht, had ze om elf uur al lekker in een echt bedje kunnen liggen. Het wachten was op een ambulance die haar moest vervoeren. En mevrouw van Loon was geen spoed... (blijkt dat Anita tegen die ambulancebroeder gezegd heeft: "goh zeg, lig ik een keer in zo´n ding, moet ik er al zo snel weer uit!!"
Vanmorgen om 8 uur werd er al 38.1 getemtperatuurd, da´s voor de ochtend al best hoog. Die rare bulten waren gelukkig gisteravond al (na een pilletje) weggetrokken.
Ik moest vanmorgen met prof. Willemze bellen of er een extra spuit chemo in de ruggenmergzak gegeven zou worden bij de eerst volgende kuur. Hij zei dat dat nu niet kon omdat daar waar gespoten zou moeten worden de tumor precies in de weg zit. Daarbij meldde hij dat de uitslag van de beenmergpunctie goed was, Gzd!!! (=God zij Dank). Eindelijk eens een goed bericht. Het is een grote tumor op een nare plek (L2), eromheen en tussen en in de wervel, maar het zit niet in de vliezen rond het ruggemerg! Hij wil na een paar kuren, als de tumor een eind geslonken is opnieuw bekijken of zo´n chemospuit nodig is na een nieuwe MRIscan en lumbaalpunctie. Zo, genoeg moeilijke woorden gebruikt. Om half drie mocht ik pas naar haar toe. Had natuurlijk wel al het goede nieuws doorgebeld. Nu was ik met een goed gevulde tas gekomen. Gisteren in de haast niet genoeg ondergoed ingepakt en ik moest iets zoeken wat als piyama kon dienen. Niet de electrische tandenborstel, want daar heb je zo weinig aan als de batterij leeg is. En natuurlijk lekkere zachte bruine dropkoppen.. Zo nog wat spulletjes om het verblijf zo prettig mogelijk te maken. Ze zag er wel goed uit eigenlijk (natuurlijk een vertekend beeld door de verhoging). Al hele verhalen over de dames naast en tegenover haar. Allemaal oude besjes, natuurlijk op haarkleur geselecteerd. Trouwens, die haren gaan nu wel erg hard hoor!! Jeetje zeg , het kussen ligt om de haverklap vol met haar...het gaat nu echt snel. Het wordt zichtbaar dunner en zelfs al enkele kale plekken bij de slapen. heel sneu. Ookal weet je dat het gaat gebeuren, toch is het moeilijk om al die losse haren steeds zo te zien. Ik vind het heel naar voor haar. Zooo veel losse haren telkens weer. Wat heeft een mens eigenlijk veel haren op z´n hoofd!! Het was moeilijk om weer weg te gaan. Het bezoekuur duurt tot kwart over drie, maar ik moest even over half 4 thuis zijn (om Rosanne naar haar tweede drumles te begeleiden), dus moest om drie uur al weg. Vanavond Anita´s vader en Els in het ziekenhuis getroffen. Alvast het vaderdagcadeau gegeven, want een bezoekje aan Flakkee zit er waarschijnlijk niet in zondag.
Het goede bericht vanmiddag was dat ze heel misschien morgen alweer naar huis mag.
Anita belde net (het is nu 21.55 uur en het moet zo rond tienen stil zijn), dat de temperatuur bij de laatste meting 37.9 was en dat de infuusnaald verplaatst is naar de rechterhand. Links deed teveel pijn, leek een beetje ontstoken te zijn. Nu het bericht dat ze waarschijnlijk morgen naar huis mag, afhankelijk van de reactie op de volgende zak antibiotica die er nu aanging en morgenochtend de laatste. Dan met pillen naar huis. Ik hoop het van harte. Ik vertelde dat ik aan het blogschrijven was en moest jullie allemaal de hartelijke groeten doen.
Net belde Rosanne aan met een samen-met-Hugo-gemaakte kersentaart (kersen uit eigen tuin)
dus Nietje, morgen is een mooi moment om naar huis te komen!
Wie weet schrijft ze het volgende stukje zelf weer, dat zou leuk zijn.
Voor nu of straks welterusten tot schrijfs! Annemarie
