Tja deze foto zegt veel over hoe ik me nu voel. Vrij, vrolijk en alsof ik weer dansend door het leven mag gaan. Mooie ontmoetingen, met mooie mensen. Trainingen bij de Politie, die me raken. Gesprekken met voor mij nog onbekende mensen, waar ik Anita van Loon laat zien, vrij van oordelen, vrij van opsmuk. Een Anita die puur en authentiek is en dichtbij haar hart. En geloof me lieve mensen, hierdoor lijkt het alsof het leven je toelacht. Alsof je werkelijk je hand uit kunt steken, en ook die ander kunt laten meegenieten van alles wat er is. Zoals mijn moeder het me ooit geleerd heeft 'kinderen van een vader reikt elkaar de hand'. Misschien een nieuwe coachopdracht, een opdracht een MT te gaan begeleiden. En weer het geloof hebben in mijzelf, dat ik het kan. Nieuw-Vossemeer kruipt dichterbij. Volgende week vrijdag met een aantal mensen in het huis kijken, opmeten, etc. en zorgen dat het daar het huis wordt, waar wij van dromen. Bezig met nog veel meer, maar dan wordt het een opsomming en voor dit moment, voel ik ongekend rijk. Maar ook door dat gesprek met mijn vriendinnetje Monique, ook wij reiken elkaar al zoveel jaar, steeds maar weer de hand. We houden elkaar vast, op die momenten dat we het nodig hebben. We laten elkaar los en altijd is daar dat contact.
Zij gaf me ooit deze pot vol met prachtige teksten, kaarten, labeltjes etc. kado. Een pot vol ontmoetingen. En het lijkt alsof deze nu geopend is. En werkelijk het lijkt alsof ik een hele mooie reis aan het maken ben. Vrij, of bevrijd, ik weet het niet zo goed hoe dit te omschrijven. Maar wel weet ik, dat ik een ding geleerd heb, door al die gesprekken, dat ik altijd weer goed naar mijn innerlijke stem, met intuïtie moet luisteren. Soms laat ik dit even los, en dat is voor mij in ieder geval niet goed. Nu al nadenkend, op weg naar de volgende ontmoeting. Tussendoor gewoon werken, coachen, praten, reageren op de deelnemers van Top voor Talent, en vanavond een ontmoeting in theater Eemnes. Ik heb er zin in. Dag!
Weer een les geleerd vandaag!
Tja deze foto zegt veel over hoe ik me nu voel. Vrij, vrolijk en alsof ik weer dansend door het leven mag gaan. Mooie ontmoetingen, met mooie mensen. Trainingen bij de Politie, die me raken. Gesprekken met voor mij nog onbekende mensen, waar ik Anita van Loon laat zien, vrij van oordelen, vrij van opsmuk. Een Anita die puur en authentiek is en dichtbij haar hart. En geloof me lieve mensen, hierdoor lijkt het alsof het leven je toelacht. Alsof je werkelijk je hand uit kunt steken, en ook die ander kunt laten meegenieten van alles wat er is. Zoals mijn moeder het me ooit geleerd heeft 'kinderen van een vader reikt elkaar de hand'. Misschien een nieuwe coachopdracht, een opdracht een MT te gaan begeleiden. En weer het geloof hebben in mijzelf, dat ik het kan. Nieuw-Vossemeer kruipt dichterbij. Volgende week vrijdag met een aantal mensen in het huis kijken, opmeten, etc. en zorgen dat het daar het huis wordt, waar wij van dromen. Bezig met nog veel meer, maar dan wordt het een opsomming en voor dit moment, voel ik ongekend rijk. Maar ook door dat gesprek met mijn vriendinnetje Monique, ook wij reiken elkaar al zoveel jaar, steeds maar weer de hand. We houden elkaar vast, op die momenten dat we het nodig hebben. We laten elkaar los en altijd is daar dat contact. 
Zij gaf me ooit deze pot vol met prachtige teksten, kaarten, labeltjes etc. kado. Een pot vol ontmoetingen. En het lijkt alsof deze nu geopend is. En werkelijk het lijkt alsof ik een hele mooie reis aan het maken ben. Vrij, of bevrijd, ik weet het niet zo goed hoe dit te omschrijven. Maar wel weet ik, dat ik een ding geleerd heb, door al die gesprekken, dat ik altijd weer goed naar mijn innerlijke stem, met intuïtie moet luisteren. Soms laat ik dit even los, en dat is voor mij in ieder geval niet goed. Nu al nadenkend, op weg naar de volgende ontmoeting. Tussendoor gewoon werken, coachen, praten, reageren op de deelnemers van Top voor Talent, en vanavond een ontmoeting in theater Eemnes. Ik heb er zin in. Dag!
Weer een les geleerd vandaag!
