Terwijl de specht probeert weer in de oude juttepeer een gat te maken, en dus weer terug is in onze tuin, luister ik naar Sting en heb ik net, van alle bonnen die ik nog in mijn bezit had, een prachtige telescopische takkenschaar gekocht en ook een stevig hand takkenzaagje. Heerlijk idee, om straks weer bezig te gaan in de tuin. Nu al af en toe wat rommelen, wat rondlopen en kijken hoe het voorjaar voorzichtig boven de grond uit gaat steken. Bolletjes, in vele kleuren paars, blauw, roze en soms een verdwaalde gele schat ik zomaar in, zullen zich laten zien. Op het werk alweer bezig met voorbereidingen om verder te gaan met de renovatie van de Bosdrift, de paden, maar ook met groen en boomonderhoud, het weer wat lichter maken, gras bijzaaien vanaf eind februari, daar en hier. En dan zul je zien, dat alles er weer zo anders uit gaat zien. Heerlijk vooruitzicht, het voorjaar.
Gisteren was een heerlijke dag op de Bosdrift, werkelijk overal mensen, enthousiast en betrokken, cursisten, trainers, bezoekers, vrijwilligers, medewerkers, familieleden van een dame in de 24-uurs kamer, mensen die een graf wilden uitzoeken, kortom veel leven in dat prachtige gebouw. Een gebouw waar het gaaf is, om 20 mensen te zien eten op zolder. Om allerlei auto's op het terrein te zien staan, iedere plek bezet, waar overal licht brandt, de kachel aan is, de oude kopjes volop gebruikt worden. Een mevrouw nog een tas vol mooie Royal Albert kopjes kwam brengen. Het leven is terug op de Bosdrift. De ergste gekte als het over de sterftecijfers gaat, lijkt wat voorbij, maar met een goed gevulde agenda, begint het leven zelf ook weer rustig op gang te komen. Af en toe iemand in afzondering omdat hij of zij corona heeft. Maar ondertussen leven we wat normaler. Een glas wijn drinken, uit de mooie Duitse Moezel glazen van Judith soms na afloop van een hele lange dag werken. Gezellig. De keuken is een vol, de cateraar komt af en aan. Alles bij elkaar gebeurt er veel.
Ondertussen wordt het lichter, ook vroeg in de ochtend al, je voelt het aan alles. En ons eerste weekje vrij staat bijna voor de deur. Gek, voor het laatst echt op vakantie geweest in 2019. En nu in 2022 gaan we met de meisjes lekker een weekendje weg. Niks bijzonders, een prachtig stil plekje in het bos. Onze lieve vrienden uit den Haag in ons huis. Kortom gezelligheid alom. Ik ben blij en voel me tevreden. En ondertussen hoor ik muziek van Dire Straits en realiseer ik me, dat ik die muziek voor het eerst luisterde toen ik 19 jaar was. Sultans of Swing. En in die tijd draaide ik muziek op feestjes, was ik een soort van huis-tuin-en-keuken-dj en was ik dus redelijk actueel met muziek, had ik een gigantische collectie elpees, cd's en we dansten alsof ons leven er van af hing. Heerlijk, wat een fijne herinnering. Welnu, dit jaar wil ik dansen met iedereen die me lief is, hier in de tuin. Genieten van het leven. Mooie wijnen erbij en vooral die ouderwetse gezelligheid. Nu al kan dit, in klein gezelschap en dat is ook heel fijn. En zo was ik vanmorgen al lekker allerlei hapjes aan het voorbereiden, omdat er vrienden komen borrelen vanmiddag. Gezellig. Borrelen zodanig dat je niet meer hoeft te eten daarna. Ik hou er zo van.
En terwijl ik naar deze foto kijk, en het idee dat ik straks weer lekker op dit bankje zit, gewoon een boekje te lezen, of samen met jou in gesprek. Teun die rondrent, of zomaar lekker buiten ligt te slapen. De deuren weer open, los zeggen ze hier in Brabant, een glas wijn terwijl de zon onder gaat. Weet je, wat heb je dan nog meer nodig? Niks toch...fijn gezelschap, de vogeltjes op de achtergrond.
Gisteren liep ik over de begraafplaats met bezoekers en hoorden we de vogeltjes alweer. Mevrouw vond het zo een geruststellend idee voor later, als zij er niet meer was, dat haar kinderen op een bankje bij haar natuurgraf zouden zitten. Genieten van de rust, de vogeltjes, het mooie park. Prachtig gewoon. Iemand vroeg me een keer of zij in de zomer, mocht gaan liggen in het gras, bij de begraafplaats. En weet je, natuurlijk mag dat...probeer maar te genieten daar op die rustige plek.
Komende week ontvang ik een aantal andere beheerders, een groep mensen, allen verbonden aan het LOB en dan vertel ik iets over deze unieke plek. Over wat we daar allemaal doen en aan het doen zijn. En ik hoop dat iedereen een rondleiding wil. Het is alsof het mijn Bosdrift is. Zo voelt het althans. Heerlijk. Mijn Bosdrift en mijn Achterstraat. Fijn he...
En ondertussen staat ons leven bol van de misstanden van mannen die zich nogal veel permitteren en hierdoor mensen blijvend beschadigen. Ongekend wat een bende. Wat een ellende, en wat een verdriet en angst. Voor iedereen. We leven in een gekke wereld vind ik, laatst zag ik hoe het er aan toe gaat in de politiek, hoe de kamer voorzitter haar stem moeten laten gelden, hoe we elkaar aanspreken daar, wat we ons permitteren en op dat soort momenten vraag ik me altijd af 'waar gaat we nu naar toe' . Ik ben een optimist, in alles, maar soms raakt het leven en de mensen in dit leven me meer dan goed voor me is. Dan vraag ik me af, hoe het nu komt, dat we nu op dit punt zijn aangekomen. En een ding valt me altijd op, het is zo druk, zo veel, zo vol. We zitten zo op elkaars huid. We pesten elkaar soms. Idioot toch, volwassen mensen. We permitteren ons handelingen, omdat we bekend zijn, of beroemd, ongekend toch? Macht is ook zo'n gek iets. We gaan er zo bijzonder mee om. We zijn echt in de war. Van het pad af soms. We zijn zo uit balans vaak lijkt het me.
En weet je, ook al heb ik geen invloed, ik kan wel proberen een heel klein beetje mijn bijdrage te leveren. Door je te coachen, te begeleiden, door je af en toe een stukje verder te helpen in je leven. Kleine stapjes, vanuit vertrouwen en veiligheid. En wil je daar meer van weten, kijk maar op mijn website www.anitavanloon-levenskunst.nl en kom een keer op de koffie, of hier, of een keer aan het einde van een dag in Hilversum. Na het werk. Ik heb de tijd.
Later als ik niet meer werk en dus met pensioen ga, dan ga ik daar meer tijd aan besteden. Aan coachen, trainen, op kleine schaal. En nu, nu doe ik het tussen alles door. Naast mijn werk, omdat ik echt denk, dat ik je soms even wat verder kan helpen. Een klein stukje, zodat je het weer alleen kunt, zonder mij...
Voor nu, veel mooie muziekjes verder, een fijn weekend. Geniet maar gewoon, een beetje in de stilte nog, hopelijk mogen we binnenkort het terras weer op, een glas wijn drinken met elkaar. Een beetje genieten, nu nog even thuis, met elkaar, met je vrienden. Een mooie dag gewenst! En kijk eens om je heen als je buiten loopt, het leven zit vol leuke knoppen, alle takken, struiken en bomen knallen open...heerlijk!
