Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zondag 31 januari 2010

Semmy, Droppie, Borre en Fien....

Tja...allemaal dieren. Het was een soort dierendag hier vandaag. Marianne en Marlies kwamen langs met hun 13-weken oude Borre, een ongelooflijk lief leuk hondje, een bernersennen of zoiets...een soort Sint Bernhard hond, maar dan net anders. Ik zal vast alles fout schrijven, want verstand van honden heb ik niet echt. Wel vind ik honden gewoon heel leuk..... En ondertussen lijkt het alsof Semmy onze poes verkering heeft met Fien, een leuk poesje van nummer 50 hier in de straat. Fien scharrelt altijd rond het huisje...En Droppie, de andere poes, die slaapt gewoon door alsof er niets aan de hand is in dit leven hier! Nu zondagavond staat een beetje in het teken van de CITO. Roos moet deze week CITO's maken en is druk aan het oefenen. Spannend want er hangt een heleboel van af toch! Vanmiddag nog een paar uur op kantoor doorgebracht, de BTW-aangiftes gedaan, op tijd! En nu vroeg naar bed, me voorbereiden op een drukke intensieve week!
Fijne avond nog...het was een lekker weekend! Liefs, Anita

zaterdag 30 januari 2010

Mooie witte wereld....

En dan opeens is de wereld weer zo maagdelijk wit...dan loop je op zaterdagochtend een beetje slaperig de keuken in, en dan zie je zo'n mooie witte tuin, met prachtig zonlicht er doorheen...en eigenlijk had ik het wel verwacht. Want toen ik gisterenavond zo rond half negen wegreed uit Wageningen, was het werkelijk spekglad. Het had geijzeld, de ruitenwissers zaten vastgevroren en je glibberde werkelijk over de weg. En jawel gisterenavond op het journaal zag je het al, veel aanrijdingen. Onderweg naar huis kreeg ik af en toe een hagelbui, en dan opeens was het weer mooi strak op de weg, niks te zien, dan weer sneeuw...hoe plaatselijk kan het zijn. Maar toen ik bij Alphen nog een keer een hagelbui kreeg, toen had ik wel verwacht dat hier iets zou vallen. Prachtig werkelijk waar. Ik moet altijd direct aan onze boerderij denken, want de wereld die wit is, is daar op zijn mooist, zonder sporen, zonder voetstappen, al die bomen met dat mooie witte dekje...gelukkig maakt Els altijd prachtige foto's. En dus blijven deze beelden altijd aanwezig voor het nageslacht...
Vandaag is een mooie dag, mijn vriendin Ada is jarig, mijn collega Monique van Coachboulevard wordt morgen 45, dus overal zijn feestjes, helaas kun je maar een feestje tegelijk vieren! Maar toch voor al die jarigen 'happy birthday'.
Dit weekend staat in het teken van lekker genieten, ontspannen en samenzijn...ik wens jullie allemaal veel plezier! Liefs, Anita

vrijdag 29 januari 2010

Vrijdag in Voorschoten en in....Wageningen...'was ik maar dichter, dan was ik dichter bij jou'

Lieve mensen, vanochtend kwam ik wat traag op gang. Het hoefde ook niet zo...ik kreeg een telefoontje (nieuwe opdracht in maart...teambegeleiding super! bij een financiele dienstverlener, wat kan het leven mooi zijn!)terwijl ik nog met een kopje koffie zat bij te komen van een tot nu toe drukke week. Veel de weg op, Amersfoort, Ermelo, Wageningen, ja we kunnen het niet uitkiezen he...en gisteren een dag les gegeven en aansluitend een dinertje met de Haagsche Intervisie Groep. Een mooi groepje vrouwen, wat deelt en in verbinding is gekomen ooit met elkaar en het blijft! We gaan de volgende keer de zumba dansen...welnu, spannend toch? Een combinatie van fitness met een soort salsa ofzo...klinkt wel spannend. Ik ben de oudste, dus we zullen wel pret hebben! En nu zit ik keurig in mijn pak op kantoor. Heb vanmorgen vier bc's nagekeken. Een offerte gemaakt, een factuur gemaakt, gekeken of er al geld gestort is (tja dat is ook wel belangrijk zo aan het einde van de maand)en drink nu nog een kop koffie voordat ik vertrek.Ja want mijn dag zit er nog lang niet op...ik vertrek zo dadelijk naar Wageningen. Daar heb ik een tweetal groepsinterviews over de cultuur, samenwerking, waarden en normen. Mooie sessies, en naar aanleiding daarvan mag ik een analyse maken over deze organisatie. Met een plan van aanpak hoe we een en ander kunnen verbeteren en wat mijn rol daarin kan zijn. Veel te doen dus. En eigenlijk is hier ook nog zoveel te doen. BTW-aangifte moet nog wel voor maandag, reflecties schrijven voor mijn Leergang, nog een paar herkansingen nakijken...druk, druk, druk. Maar eerst morgen naar de kapper. Want ik zie er uit als een boef, een oude dus he...een bleke oude boef. En wie weet dus ook een keertje een zonnebank kuurtje inplannen voor mijzelf. Volgende week weer een volle week voor de boeg, maar het oog wil ook wat toch...dus dit weekend aandacht voor lijf en leden. Ja want wij zijn ook bewuster aan het leven An en ik. Geen chips en zoetigheden meer, wat minder glaasjes wijn, wel twee per avond als we samen zijn, maar wat balans, om de boel wat strakker te krijgen en om ons leven wat te verlengen als het even kan. Want dat is toch wel ons ultieme doel. Toen ik afgelopen week in het LUMC rondliep, toen voelde de wereld van het ziekenhuis ver weg. Ik was mijn afsprakenkaart vergeten, wist niet welke arts ik zou krijgen, want mijn professor Willemze is er niet meer, en dus kreeg ik mevrouw Netelenbos. Een lieve dame, die ik al eerder heb mogen ontmoeten. Het is allemaal goed met deze mevrouw van Loon. Ze is gewoon heel druk, volop in het leven. Nieuwe klanten en opdrachten, en hopenlijk ook ergens zomaar wat tijd....tijd voor vrij zijn, tijd voor elkaar, tijd voor de kinderen. Die komen vanavond weer. Lekker is dat...maar ook wel even goed, als ze een poosje alleen zijn met mama. Ik ben pas rond tien uur of half elf thuis schat ik in...maar dan trek ik ook echt de stekker eruit. Lijkt me heerlijk. En maandagochtend vroeg, dan ben ik de eerste en ga ik lekker aan de slag hier op kantoor. Heerlijk!! Lieve groet, tot zover, en met de spreuk 'wat ik maar dichter, dan was ik dichter bij jou' en met een glimlach, neem ik even afscheid van jullie. Voor dit moment, ik ga de sneeuw in, als ik Piet van het weerbericht mag geloven...Anita

woensdag 27 januari 2010

Zo vader, zo dochter...

En mijn vader hoeft niet geopereerd te worden! Hij opgelucht en wij ook, dat moge duidelijk zijn. Alles is goed, een klein beetje de levensstijl aanpassen, iets keuriger wellicht en het leven zal nog heel lang duren voor hem, hoop ik! En zijn dochter die gaat ook lekker, uitgebreid bloedonderzoek in het LUMC, verder niets aan de hand. 27 juli weer terug, voor controle, een keer per half jaar. En gewoon normaal leven, niet al te gek doen...heerlijk!
En gisterenavond hebben Annemarie en ik lekker gegeten en gekookt voor Monique en Daphne, twee collega's van Coachboulevard, twee vriendinnen eigenlijk..prachtig gewoon, hoe je zomaar samen kunt zijn met mooie mensen! Nu nog even op kantoor, na een intensieve dag in Wageningen, lekker naar huis. Morgen dagje trainen in Utrecht...en vrijdag weer naar Wageningen...het is de moeite waard en meer dan dat!
Ik wens jullie een fijne avond. Ik ben blij en opgelucht en gezond en vrolijk...liefs, Aniet

maandag 25 januari 2010

Even in alle rust bijpraten!

Tja...wat kan het leven zomaar druk zijn he...maar ook druk, met een beetje uitslapen in het weekend. Spontaan Kirsten en Frodo en de hele familie op bezoek krijgen. Bijpraten en tijd hebben voor simpelweg een goed gesprek...dus eigenlijk is dat niet heel druk zijn. Ik heb wel veel gewerkt en ook deze week weer. Ik krijg net een akkoord op een coachtraject wat in maart gaat starten! Ik heb vanmiddag een mooie bedrijfsanalyse gepresenteerd tot volle tevredenheid van mijn opdrachtgever! Ik ga woensdag starten met een analyse in Wageningen, kortom veel te doen. En ondertussen wil ik jullie al een paar belangrijke data doorgeven, die je alvast in de agenda moet noteren. Want het weekend van 20 en 21 maart 2010 organiseren wij hier zowel op zaterdag- als op zondagmiddag een expositie voor Annemarie. Met natuurlijk een goed glas wijn, een lekker kopje nespresso, of iets anders. Met tijd voor elkaar, voor vrienden, bekenden, relaties en buurtbewoners. We gaan mensen uitnodigen in de zakelijke sfeer, maar ook mensen uit onze vriendenkring en familie. In de hoop dat jullie gaan genieten van het werk van Annemarie, misschien ook een beetje van Rosanne, en vooral van het samenzijn. Een mooie combinatie van netwerken, kunst en wijn! Klopt weer helemaal toch of niet?
Verder, het gaat goed. We gaan een weekje naar La Belle Coulette, een prachig huis in Frankrijk van onze vriendinnen Evelien en Carine, zie ook www.labellecoulette.com
we gaan daar vooral lezen en wandelen en eventjes niks hoeven samen. Heerlijk....wijn drinken en kopen denk ik, dat er ook nog wel bij zal gaan horen. Dit alles staat pas in mei op de agenda, maar het vooruitzicht is al geweldig....wandelschoenen achterin de auto...lekker in het meizonnetje buiten zijn, wandelen naar de bakker, genieten van de rust. Wat kan een mens zich nog meer wensen...
En wat gebeurt hier nog meer....niet zoveel. Er is veel te doen, op werkgebied, zoveel, dat ik alle zeilen bij moet zetten soms. Maar het is ook wel genieten, van de resultaten, de reacties. Heel geleidelijk aan druppelen factuurtjes binnen, nog niet snel, soms duurt het lang, maar ook daarin lijkt er gestaag iets te veranderen. Dus de lucht lijkt op te klaren, ook op dat gebied. De tv is binnen, de computers werken weer, overal virussen en ellende. Ook op mijn werkpc, heftig, want ik kan niet meer zonder. Opgelost volgens mij, veel tijd en energie kost dit, maar we hebben nu een adresje gevonden, snel en adequaat! En goed!!
En tussen al die mooie dingen door, dat hele gedoe rondom de bloedvaten van mijn vader. Zal hij dan toch geopereerd gaan worden, als het aan mij ligt wel. Rustiger dan nu...weet je, ik wil nog zoveel en zo lang met mijn vader genieten! Ondertussen staat februari voor de deur...oom Wim wordt ergens in de tachtig, ver in de tachtig. Tante Anita wordt 86, Ma zou 78 zijn geworden dit jaar op 10 februari. Kortom...veel verjaardagen, diners, weet ik wat. En momenten van bezinning, momenten om stil te staan bij de snelheid waarmee de weken voorbij vliegen. En tussen alle bedrijven door probeer ik dus ook zomaar even niks te doen. Met Annemarie een avondwandeling te maken 'we laten de hond even uit' terwijl we geen hond hebben. Een hond...tja het onderwerp komt steeds voorbij. Annemarie wil het graag, de meisjes ook. Zelf hou ik ook wel van dieren, maar de last, de zorg, het gebonden zijn houdt me nog tegen....
Voor de wijnliefhebbers heb ik een geweldig bald Wine Life...heerlijk gewoon om zomaar te lezen, te genieten, via dit blad kom ik weer op allerlei sites...vol met heerlijkheden. Ga maar eens op zoek. Een blad voor de echte liefhebber, de genieter. En let ook op www.restaurantweek.nl wil je al heel lang een keer eten in dat chique restaurant. Via deze site is dit mogelijk ergens in maart, vroeg boeken en genieten, juist voor iedereen die dit normaal gesproken niet doet. Dus kijk maar, boeken kan vanaf 3 februari a.s. heerlijk....avonden tekort volgens mij....
Nu, tijd voor mijn Annemarie, dit stukje was speciaal voor mijn schoonmoeder Emmy...gewoon zomaar. Liefs, Anita

Nieuws of niet...

Even snel het nieuws...morgen om negen uur zitten Pa en Els in het Dijkzigt Ziekenhuis in Rotterdam. En ikzelf ook om negen uur in het LUMC. Ik puur voor controle, en Pa omdat men toch overweegt om hem te gaan opereren en morgen worden er eventueel nog wat onderzoeken gedaan, en dan wordt besloten hoe en wat. Spannend voor hem. Tja...zomaar kun je je zorgen maken over je vader van 80. Maar hij is kwiek en alert, niks aan de hand, maar nog een keer een tia...dat laten we achterwege....risico's willen en nemen we niet!
Hier is alles goed, druk, lekker druk, maar het weekend was rustig, alhoewel ik toch wel weer wat gewerkt heb, vandaag was ik in Amersfoort en Ermelo. En nu zit ik nog even na te sudderen op kantoor. Morgen een rommeldagje, wat afspraken, een nieuw UWV-traject, en twee intervisie-coaches, Monique en Daphne die lekker bij ons komen eten...
En maak je maar geen zorgen, want het is goed en komt goed.
'voor alle mensen die ooit hebben geleefd, is er uiteindelijke een lente gekomen die ze nooit zullen meemaken. Geniet dus van de lentes die van jou zijn...'
Mooi he...fijne avond, binnenkort uitgebreid en meer. Liefs, Anita

woensdag 20 januari 2010

Een woensdagmiddag in Huis ter Heide....

En zomaar tussen alle bedrijven door, werk ik vanuit Camp New Amsterdam. Ik loop mee met een collega van Coachboulevard. Een bijzondere ervaring, een bijrol, en dat is ook wel weer een keertje lekker. Even rustig observeren, terugkeren bij jezelf. Mijn computer is hier erg traag. Vannacht sliep ik weer in een klein kamertje, met een douche en toilet op de gang. Gekke ervaring, die ook weer went. Zo simpel is het leven...de dingen wennen. En het leven gaat door. Mooi door vind ik wel weer...geleidelijk aan vult de agenda voor februari zich weer. Niet al te vol, ook wel weer lekker want januari was wel erg hectisch...de interimklus gaat niet door. De markt is overspannen en daarmee ook het aanbod. Mensen bieden diensten aan voor heel weinig geld. Het is zo ongeveer iets of niets...en op zich is dat ook wel weer goed. Misschien moet ik wel niet gaan interimmen, iedere keer kom ik hierop uit. Mooi moment om voor mijzelf op te reflecteren.
Mijn vader...tja daar is toch zomaar wat mee aan de hand. Hij wordt doorverwezen naar het Dijkzigt Ziekenhuis. Zijn aderen zijn hier en daar toch wat dicht aan het slibben. Dus een gesprek met een specialist op dit gebied kan ons helpen. Statistisch gezien is er 18% kans dat hij weer een tia krijgt. En vervolgens als hij geopereerd zou gaan worden is de kans 3 tot 4% dat het niet goed gaat. Dus wat doe je dan...daar gaan we nog een keer over praten denk ik. Mijn vader, ja mijn grote lieve vriend en vader, ik wil hem nog heel lang bij me houden, dus ik denk dat ik zou opereren. Je weet maar nooit wat er gebeurt als je de boel op zijn beloop laat...wat is wijsheid...
Liefs, vanuit Huis ter Heide...ik ben blij dat ik straks weer naar huis ga. Aniet

maandag 18 januari 2010

Zomaar een maandagochtend....

Lieve mensen, lekker door het donker op de fiets naar kantoor! Heerlijk, lekker vroeg beginnen. Ik doe hier op de tweede etage altijd het licht aan, alle andere ondernemers slapen dan nog...en dat is net als vroeger. Vroeg op staan, dan ben ik op mijn best. Rustig mijn ding doen, een kopje koffie. Wat administratieve dingen, vanmorgen al twee businesscases nagekeken. Nu zo dadelijk een vervolggesprek in een van mijn coachtrajecten. Wat gemaild, nieuwe afspraken, iemand van het AMC, iemand uit Belgie die ik ooit op een beurs heb ontmoet vorig jaar...kortom weer nieuwe bewegingen. Zomaar uit het niets. Vandaag komt er hier een meneer, die iets wil gaan organiseren voor kinderen/families die met kanker in aanraking zijn gekomen. En daar iets van trainingen aan wil verbinden...spannend. Daarna iemand van de Rotary uit Voorschoten, zomaar ontmoetingen....vanavond lesgeven in Voorburg. En dan weer twee dagen de kazerne in, boekje mee, leven als een nonnetje...ik weet dat ik Annemarie nu alweer ga missen. En eigenlijk de meiden ook wel....het is zo stil, zo ongezellig dan...
Vandaag is Arie jarig, mijn broer en Karin, uit Dalem, en vast nog heel veel meer mensen...dus allemaal gefeliciteerd. Ik drink in gedachten met jullie een kopje koffie en wens jullie een mooi nieuw levensjaar toe. Met alles wat daarbij hoort...en de spreuk van vandaag is 'Als het leven geen zin heeft, dan maakt het maar zin...' beetje een bijzondere toch. Ik vond deze leuker :'Iets niet weten is erg, iets niet willen weten is erger....' een Nigeriaans gezegde. Dag, Anita

zondag 17 januari 2010

Familie-diner, broer Arie is 53 jaar, althans bijna...

En nu is het zondagavond 17 januari 2010, vanavond zijn wij met zijn vieren op uitnodiging van mijn broer uiteten geweest bij Villa Augustus in Dordrecht. Pa en Els, tante Anita en oom De, en natuurlijk broer Arie zelf met mijn nicht Noor. Gezellig, ongedwongen, lekker eten! En toen wij daar zaten realiseerde ik me hoe leuk het is om een familie te hebben. En om dingen met elkaar te delen. Om samen te zijn. Met mijn vader en zijn Els, met tante Anita (bijna 86) en oom De, heerlijk gewoon. Praten, lachen en ook simpelweg genieten. Wat kan het leven toch mooi zijn...
nu nog eventjes samen op de bank en dan naar bed. Een drukke week wacht, veel afspraken, veel avonden weg, een nachtje slapen in een kazerne, kortom genoeg te doen! Ik wens jullie veel liefs, slaap lekker voor straks, Anita

vrijdag 15 januari 2010

Hier word je even stil van......

Dit verhaaltje kreeg ik toegestuurd door Jolanda en dit verhaal is zo mooi en ik wil het jullie dus niet onthouden. Ga er maar even voor zitten...ik stuur het per mail niet aan mensen door, maar ik deel het op deze manier met jullie. Simpelweg omdat het zo waar is....ik wens jullie een mooie dag toe op deze vrijdagochtend!

Hier word je even stil van,,,,,
REGEN
Een klein lief meisje stond onder een luifel. Ze had net boodschappen gedaan in de supermarkt, met haar moeder.Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld. Het stortregende buiten. Je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten.We stonden allemaal onder deze luifel aan de ingang van de supermarkt.We wachtten, sommigen geduldig, anderen 'geïrriteerd', omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid.Ik ben altijd wat dromerig als het regent. Ik verdwijn in het geluid en in het beeld, dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoelt.Herinneringen van 'rennen en spetteren' als een 'kind', zo zorgeloos spelen in je gedachten, als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress...Haar stem was zo mooi toen het de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten.'Mama, laten we door de regen gaan rennen', zei ze. 'Wat?', vroeg mama.'Laten we door de regen gaan rennen!', herhaalde ze.'Nee, lieverd. We wachten totdat het wat minder wordt' antwoordde mama.Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde: 'Mama, laten we door de regen gaan rennen.' 'We worden doornat als we dat doen,' zei mama.'Nee, dat zullen we niet, mama. Dat is niet wat je zei vanmorgen', zei het meisje terwijl ze aan haar mama's arm trok.'Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden?'Het meisje zei kalmpjes: 'Weet je dat niet meer? Toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je: 'Als we hier samen doorheen komen, komen we door alles heen!'Iedereen was opeens muisstil. Ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen.We stonden allemaal doodstil.De volgende minuut kwam er niemand en ging er niemand weg.Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden. Sommigen zouden het weglachen of haar voor gek uitmaken. Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei. Maar dit was een groot moment in een kinderleven. Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in de goede dingen en de hoop van het leven.'Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen. Als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, nou, dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig,' zei mama. Daar gingen ze. We stonden daar allemaal te kijken en te lachen, toen ze daar vooruitsprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen. Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd voor het geval dat... Ze werden doornat.Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's.En ja, ik ook. Ik rende en werd nat. Ik had ook een wasbeurt nodig. Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiële bezittingen en je gezondheid wegnemen. Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen...Vergeet daarom niet om 'tijd' te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken.Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd. Bewaar de herinnering aan zonnige dagen voor de donkere momenten.Een vriend zond mij deze boodschap om mij te herinneren aan het leven en de waarden in het leven...Samen een glaasje wijn, een frisse pint, een gezellige BBQ met buren en vrienden, een terrasje, genietend van de dagelijkse dingen, eneen beetje humor...Ik hoop dat je het ook waardeert.IK HOOP DAT JE STEEDS DE TIJD NEEMT OM DOOR DE REGEN TE RENNEN.Ze zeggen dat het een minuut duurt om een speciaal persoon te vinden,een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden, maar een heel leven om hen te vergeten.Stuur dit naar mensen die je nooit zal vergeten en vergeet niet om het ook naar de persoon te sturen die het naar jou gestuurd heeft.Het is een korte boodschap om hen te laten weten dat je hen nooit zal vergeten.Als je het naar niemand doorstuurt, dan betekent dit dat je gehaast bent.Neem de tijd om te leven! Houd contact met je vrienden, je weet maar nooit .........
Mooi he...ik ben er iedere keer weer stil van. Puur door de eenvoud. En ben blij dat Jolande me dit stuurde. Dag lieve mensen, Anita

woensdag 13 januari 2010

Mooie week!

Tja en deze week is eigenlijk wel een heel mooie week! Ongekend druk, veel interviews met medewerkers en managers uit een Bouwcentrum in Amersfoort en Hoevelaken. Coachingsgesprekken, intervisie-coaching bij Defensie, morgen dagje trainen, vrijdag weer coachingsgesprekken en nog scripties beoordelen, kortom volle volle drukke dagen. Maar zo leuk, zo intensief, zo bijzonder....en ondertussen ben ik zomaar tussendoor voorgedragen voor een interimklus! 2 dagen per week, soms een paar uur meer. Prachtige opdracht, die met wat kunst en vliegwerk zou passen in de agenda. Voor een nieuw jong dynamisch bedrijf HRM opzetten, een ongekend leuke klus volgens mij en vanmiddag hoorde ik dat mijn papieren goed aansluiten bij de behoefte....spannend, op papier pas ik. Wie weet hoe dit verder zal gaan...duim maar, zou rust geven en los van rust, het zou prachtig zijn om zo'n soort opdracht te mogen uitvoeren! Maar ook al lukt het niet, of gaat het onverhoopt niet door, dan nog merk ik, neemt het werk gestaag toe. Komen er mooie en vooral bijzondere dingen op mijn/ons pad! Annemarie haar portretten komen in de eindfase...en jawel, zomaar spontaan kreeg zij een opdracht deze week. Meer kan ik er niet over zeggen. Alleen dat een week als deze, een pluim op onze hoed is. Een stukje genieten, blij zijn, omdat hard werken uiteindelijk beloond lijkt te gaan worden. Met vooral mooie en leuke dingen...we gaan slapen, welterusten...wie weet morgen vanuit Utrecht nog een berichtje van mijn kant. Ik heb er weer zin in...koud he? Oh ja, mijn Leergang Authentiek Leiderschap is afgerond, maar we stoppen niet. De hele club komt lekker hier dineren op een maandagavond in maart. Ik ga voor hen koken...en ondertussen lijkt het alsof die hele club andere banen krijgt. Nieuwe kansen krijgt...dus twijfel niet, en teken in op die Leergang, bij De Roos en Vermeulen of bij Voorwaarde, kijk maar www.voorwaarde.nl en het komt goed! Ik heb genoten...en wil wel weer een Leergang of iets gaan volgen...maar ook met deze groep mensen hou ik wel contact....het is super!
Liefs, fijne nacht, Aniet

zondag 10 januari 2010

Een 'verwenavond'...in spaanse sferen!

En gisterenavond zijn wij te voet door Voorschoten gegaan, glijdend en glibberend soms, op weg naar Brigitte en Frenk. En toen wij daar eenmaal binnen waren werden we verwend, met mooie spaanse muziek, met spaanse wijnen en tapas. Een prachtig gedekte tafel, en alleen maar lekkers, gezellig praten over van alles en nog wat, en bijzonder voor mij was, dat dit diner met elkaar ons eerste diner samen was, zo lang ik in Voorschoten woon. We zien elkaar, op feestjes, op allerlei momenten, maar samen dineren, dat hadden we nog niet gedaan...en het was gezellig! Het voelde als een verwenavond, zeker toen ik een kadootje kreeg van Brigitte! Een geweldig kado, de voorpret is al voelbaar, een kado om samen van te gaan genieten.... En wij zijn erg blij met dit kadootje...weet je, soms doe je dingen in het leven, recht vanuit je hart. Zonder er bij na te denken en als je dan zomaar een kadootje krijgt, dan is dat zo intens en zo bijzonder. En vanmorgen onder de douche, of eigenlijk vanmiddag, want we zijn ongelooflijk lekker aan het chillen samen, niks doen, laat opstaan, naar de sneeuw kijken, nespresso drinken...zei ik tegen Annemarie 'dit soort dingen zijn zo leuk he....want als ik geld verdien, dan gaat dat op aan rekeningen, hypotheek, huur van het kantoor, een beamer, alimentatie of wat voor gekkigheid dan ook en dit, dit is zomaar onverwachts voor mijzelf, voor onszelf'. Heerlijk...en terugdenkend aan deze week, heb ik nog een kadootje gekregen! Ik heb een lezing gegeven over kanker, over mijn boek, bij de Rotary hier in Voorschoten en als dank kreeg ik naast een prachtig kunstwerk 'To be or not to be' een boekenbon. En gisteren heb ik voor die boekenbon lekker twee boeken gekocht...ach, hier geniet ik echt van merk ik...
Nu zit ik hier aan tafel, met mijn oude kloffie aan, ook daar kan ik zo intens van genieten...en schrijf ik wat kaartjes. En eerst ga ik mijn vader bellen, kijken hoe het met hem is, daar op die boerderij. Want zijn uitslag van zijn slagaderonderzoek, naar aanleiding van zijn korte opname in het ziekenhuis tijdens de kerst, is niet helemaal goed. Uitslag is 50-70 en bij 60-80 zou hij geopereerd moeten worden, de boel slipt geleidelijk aan een beetje dicht geloof ik bij hem. Hij krijgt de 19e nog een uitslag van een scan, die weer gemaakt is. Tja...ingewikkeld is dat toch wel he...een vader van 80, die altijd gezond is geweest, los van slijtage aan die knietjes van hem. Stress en zorgen, die verdomde inbraak erbij, kortom ik zou hem wel wat rust gunnen in alle opzichten, rust om nog lekker met Els te kunnen genieten van zijn oude dag....gelukkig houden ze hem onder controle! En straks, komen Emmy en Reynaud lekker langs, we hebben elkaar nog niet gezien sinds de kerst...en sommige dingen, moet je niet uitstellen, moet je gewoon doen, en een daarvan is samenzijn en genieten! Ik hoop dat jullie allemaal een beetje door de sneeuw heen komen, dat jullie genieten van het schaatsen, als je daar van houdt, van het buiten zijn. Ik wens jullie een mooie zondag...dag, liefs, Anita

Een

Een

vrijdag 8 januari 2010

Een vrijdag zomaar op kantoor....

Goedemorgen, oh nee, het is al middag...terwijl ik toch al vroeg weer hier was. Eigenlijk zou ik de hele dag op pad zijn, maar alsof het weer het geregeld heeft, ben ik nu zomaar op kantoor. Na een bezoekje aan de dokter vanmorgen, die eventjes naar mijn longen wilde luisteren (en dat was allemaal best weer goed, nog wat reutelend maar toch...), zit ik nu rustig op kantoor te werken. Radio 2 zachtjes aan....de eerste werkweek in januari zit erop. Een intensieve mooie week. Met prachtige indrukken, een heerlijk eerste blok van 'mijn Leergang' geweldig...ik heb genoten met 15 prachtige mensen vanuit de Defensie-organisatie. We hadden lol, hard gewerkt, geslapen in een gebouw op de kazerne in Huis ter Heijde...bijzonder, koud, basic, over de gang naar douche en toilet. Maar wat was het leuk!! En gisterenavond kwam ik zomaar redelijk op tijd thuis bij Annemarie en de meisjes. Heerlijk is dat zeg, om weer thuis te komen. Om weer te mogen slapen dicht tegen je lief aan...wat kan een mens dit missen. Ik denk dan altijd aan al die mensen die geen lief hebben...wat een gemis kan dat zijn! Gisteren was de sterfdag van mijn moeder, nu alweer zeven jaar geleden! En Annemarie had een prachtige roos gekocht en die staat nu bij haar foto...mooi he...zeven jaar geleden alweer! En nog steeds is zij dicht bij me, althans zo lijkt het iedere keer maar weer! Soms praat ik zomaar een beetje tegen haar aan....of vraag ik haar in stilte soms om raad. Het bijzonder vind ik nu wel, dat ik er ook familie bij heb gekregen door met Annemarie samen te zijn. Haar ouders, haar 'vader' Reynaud, haar broer Ruud. Met Ruud had ik deze week een mooi moment van samenzijn, bij zijn Rotary hier bij Van der Valk in Voorschoten. Ik heb daar een lezing gegeven over mijn boek, over kanker, mijn leven, intensief en mooi. Ik kreeg mooie reacties, een verzoek om een lezing te geven voor de vrijwilligers van het Hospice in Wassenaar door iemand vanuit het bestuur. En ik kreeg een mooi kunstwerk 'to be or not to be' van Els, een mevrouw die mij mooi toesprak en aangaf dat ik nu 'alleen maar hoef te zijn'. Mooi he...ik was geraakt en gisterenavond hadden Ruud en ik het hier samen aan de telefoon nog even over. Vlak voordat ik dinsdagavond die lezing verzorgde, was ik even bij Fer en Irene...ongekend, hoe ziek kan iemand zomaar zijn. Ik zat op zijn bed in de woonkamer en dan praat je met iemand die ongeneeslijk ziek is, pas 45 jaar jong, een kerel die bezig is met 'hoe lang nog' en 'hoe dan verder in mijn leven' en het bijzondere is, dat ik Fer bij me draag, hem steeds weer voor me zie...en wat kun je dan doen, dan denken aan hem, aan Irene, aan de meisjes. Er zijn als het nodig is...en weer, steeds maar weer, ben ik zo ongekend dankbaar voor het feit dat ik hier nu gewoon zit. Net wat brood heb gehaald, een stukje worst erbij en lekker zit te werken op mijn kantoor....en eindig ik met de spreuk van gisteren 'het meervoud van lef is leven' en weet je wat de spreuk van vandaag is 'als je altijd slaagt, neem je niet genoeg risico...' leuk he...
Nog wat dingen doen, wat bc's nakijken, een reflectie schrijven over gisteren, wat zaken voor een UWV-traject regelen en dan is het weekend, dan ga ik naar mijn lief Annemarie, om heerlijk rustig samen te zijn. Een filmpje te kijken, samen te zijn, dicht tegen elkaar op de bank te zitten, open haardje aan...heerlijk! Ik wens jullie een mooie dag...liefs, Anita

dinsdag 5 januari 2010

Een dinsdagmiddag....

Dag allemaal, vandaag was een dag, waarop ik zowaar mijn eerste twee facturen voor 2010 (een nog voor werk uit 2009) heb gemaakt voor dit nieuwe boekjaar! Een leuk begin op de 5e dag van het nieuwe jaar. Nu nog wachten op de betaling, dat blijft een ingewikkeld ding....Vandaag ook meegedaan met een soort marktonderzoek om een website voor ondernemers te beoordelen. Interessant en boeiend! En ondertussen wel al ruim 53 beoordelingen achter de rug, hele goede en hele dramatische...van alles zit er tussen! Ook alweer een aardig begin van 2010. Zo dadelijk even naar Nila toe, zij is jarig en ondertussen ook even bij Irene en Fer kijken. Ingewikkeld en heftig lijkt me dat. Daarna een lezing bij de Rotary over kanker, over mijn boek. Een mooi, simpel verhaal, wat meestal wel binnenkomt bij mensen....
Morgen op tijd op, en dan richting Soesterberg, de kazerne, alwaar ik mijn eerste Leergang Defensie Coach helemaal zelfstandig ga draaien. Ondertussen belde men van Filippo en wordt mijn agenda gestaag volgebouwd met leuke gesprekken. Ik heb er zin in, meer dan dat zelfs...maar ook maak ik ruimte, en laat ik dingen los. Zo werd ik nu verwacht op een receptie, met een borrel enzo...en die heb ik gelaten, ook vanwege de drukte. Ik mail de betrokkene uitgebreid en zal op mijn eigen wijze afscheid nemen van deze ex-collega van me...ik hoop dat hij geniet van dit moment.
Deze dinsdag was een vruchtbare dinsdag. Ik heb er van genoten....ik hoop dat jullie ook een mooie dag hebben. Op mijn coachkalender staat 'Veranderen is leren' en daar eindig ik dan maar weer mee! Lieve groet, Anita

maandag 4 januari 2010

Afscheid is de deur naar de toekomst

Een mooi begin van 2010! Zoals ik al eerder heb aangegeven moet je soms dingen achter je laten en van hier uit kun je weer deuren openen naar de toekomst. Sta je weer op een kruispunt om een nieuwe weg in te slaan. En voor mij betekent dit dat ik steeds weer zal zoeken naar een weg, die mij wat rust geeft. Dus op dit moment betekent dit dat ik die dingen die ik niet goed doe, of niet goed kan doen, doordat ik die rust niet heb, los laat. En zo heb ik mijn Boksbond alweer losgelaten. Mijn bijdrage aan deze sportbond is minimaal geweest tot nu toe, los van leuke wedstrijden bekijken en een paar vergaderingen bijwonen, stukken lezen enzo..En daarbij staan er vergaderingen ingepland die samenvallen met opdrachten van mij, waardoor ik zelfs een aantal vergaderingen niet kan bijwonen helaas....
En ik vermoed van mijzelf, dat ik nog meer van dit soort keuzes ga maken. Enerzijds om meer kwaliteit te kunnen bieden aan de dingen die ik wel doe. En anderzijds om rust te organiseren en meer tijd voor onszelf, voor Annemarie en de kinderen, voor mijzelf te krijgen. Dus dit afscheid is een deur naar de toekomst....ik wens jullie een fijne werkweek, rijd voorzichtig, het is glad, ik ben al heerlijk op kantoor. En ga lekker aan de slag. Liefs, Anita

zaterdag 2 januari 2010

zaterdag 2 januari 2010

Goedemorgen, terwijl de tuin bedekt is met een heel dun laagje bijna poederachtige sneeuw, althans om te zien, was ik al lekker vroeg wakker. Een hoestje zat me dwars en ik wilde Annemarie nog even laten slapen. Heerlijk op zaterdagochtend vroeg de krant lezen, even bijkomen...even genieten van de stilte nog! Nu ontwaakt geleidelijk aan het huis, de douche draait even overuren, de kachel wat hoger gezet, een rustig muziekje op de achtergrond, een hoofd wat nog een beetje slaapt, ondanks de douche, maar door de weldaad van de rust! Zo dadelijk ontbijten met zijn viertjes, heerlijk....en dan zien we het wel weer. In onze keuken hangt een soort schoolbordje waar iedereen op schrijft wat er gekocht moet worden en Rosanne begint altijd met haar lijstje : chips, koekjes, 7-Up, drop, kauwgum, Fanta. Dit weekend de kerstboom en al die versieringen eruit...weer een gewoon huis van je huis maken. Heerlijk toch...even met zijn viertjes, dan is het zo gebeurd. Dit zijn altijd van die klussen die Annemarie alleen doet hier, en nu hebben we besloten dit met elkaar te doen. Zodat zij ook maandag haar eigen dingen kan gaan doen, als de meisjes weer naar school gaan. Dit is een van de nieuwe dingen voor 2010. Dat Annemarie meer tijd krijgt voor haar werk. En niet altijd klaar hoeft te staan voor anderen, niet altijd alleen alle zorgtaken hoeft op te pakken. Annemarie heeft het vermogen om zichzelf altijd op de laatste plaats te stellen. Eerst de kinderen, haar partner, de strijk, etc. en dan pas mag ze schilderen. En nu is schilderen haar vak, haar werk, het is uit de hobby-sfeer verdwenen en dus betekent dit dat je hier een duidelijker aandacht voor mag vragen/nemen. En boodschappen doen kunnen we ook met elkaar.
En wat nemen jullie je voor voor het nieuwe jaar? Ik wil wat meer rust inbouwen in mijn agenda, mezelf wat minder uitputten, wat meer vanuit de balans zien te werken. Waardoor ik weer wat kleur op mijn wangen krijg, maar ook zomaar eens een wandeling kan maken met Annemarie samen. Heerlijk....of met de kinderen en Annemarie natuurlijk! In mijn horoscoop stond dat we een weekje vakantie moeten boeken samen, zou goed zijn....welnu, eens kijken of we dit ergens voor elkaar kunnen krijgen....lijkt me heerlijk een weekje voorjaarszon pakken!
Voor nu, een mooie witte dag, ik hoop dat de chaos niet weer ontstaat op het spoor en op de weg...Anita

vrijdag 1 januari 2010

2010 is begonnen.....

Onze 2010 is begonnen, rustig, allebei een beetje ziek. Een tv die het niet meer doet, ongelooflijk harde knallen, veel rookontwikkeling door vuurwerk (en hierdoor het heel benauwd krijgen met een bronchitis), angstige poezen. Minder spectaculair dan ik mij had voorgesteld, maar wel gewoon de realiteit. Dat je niet alles aan kunt, dat je ook grenzen hebt, dat je ook als 50-jarige soms situaties krijgt voorgeschoteld, waar je mee te dealen hebt. Feiten die je niet kunt veranderen.....en misschien is dat maar goed ook. Vandaag hebben Annemarie en ik heerlijk samen met een glaasje champagne een prachtige film gekeken 'Holidays' een mooie lieve vrolijke sprookjesachtige film! En toen kwamen de meisjes, Roos, uit haar doen. Van een week vol spektakel naar een huis, waar de tv is verdwenen en vervangen door een kleintje voor de komende dagen, van feesten, Londen, shoppen, vliegen, naar 'wat eten we vandaag' tja...ook voor kinderen is de overgang soms groot. En toch, we hebben het ermee te doen. Het is zoals het is. We pakken onszelf op en maken er op onze eigen wijze een mooi 2010 van. Minder spectaculair, of toch wel...juist door die basic instelling, juist doordat we er soms zo hard voor moeten knokken. En geloof me...2010 wordt mooi! Want als we het voor elkaar krijgen dat we liefde voelen, vriendschap mogen ervaren, gezelligheid en warmte kunnen realiseren met elkaar, gezond mogen blijven, wat doet dan de grootte van je tv ertoe......volgens mij is de essentie dat je er bent voor en met elkaar! Ik ga naar Annemarie toe....ik wens jullie een 2010 toe, zoals een ieder dat wenst!
Op dit moment ontbreken wij op de nieuwjaarsborrel op de boerderij, een groot feest meestal, omdat ik ziek ben....en in gedachten hef ik het glas op al die mensen daar! Op mijn familie, op An's familie, op iedereen....op 2010!
Anita