Goedemorgen...na zomaar een uurtje meer slaap, drinken wij nu een kopje koffie, een nespresso en zo dadelijk komt Florine, de 16-jarige om even met ons een kopje thee te drinken voor haar verjaardag. De slingers die Opa Reynaud had gekocht voor haar verjaardag met mooie glimmende cijfers met 16 erop, hangen hier op en rond haar stoel. Kadootjes liggen klaar...
Gisteren hebben Annemarie en ik zomaar gelummeld. Een nieuwe bril gekocht, voor beiden, voor Annemarie een hele mooie chique leesbril, voor mij een tweede bril, een beetje gek, een beetje hip...met een iets zwaarder leesgedeelte, mijn ogen zijn weer wat achteruit gegaan...geeft niet, ik kan beide brillen ophouden...daarna lunchen bij Het Wapen samen, bloemetjes halen bij Suzie...en gisterenavond heb ik lekker voor ons gekookt. Gezellig de tafel gedekt, overal kaarsen aan..hoe romantisch zag dat er weer uit. Vroeg naar bed....heerlijk!!!
Ik las ergens een mooi citaat 'of je het viert of betreurt, het gebeurt'....ik zou als ik ooit meer tijd heb, eens een boek willen schrijven met prachtige teksten, mooi, intens, gewoon van die zinnen die je tegenkomt en door wil geven. Aan mensen om je heen die verdrietig zijn...in mijn omgeving gaan mensen uit elkaar, en komen mensen bij elkaar...en wisselt emotie elkaar af. Van diep en intens verdriet tot intens geluk. En zelf hebben wij dit ooit ook zo mogen ervaren, enerzijds een intens verdriet, om het loslaten, of het losgelaten hebben en anderzijds de sterren uit de hemel kunnen plukken, gewoon omdat liefde met een hoofdletter op je pad is gekomen...
En mijn enige advies is - volg je hart, want alleen je hart wijst je de weg - maar dan nog is die emotie die hierbij vrijkomt, de nodige aandacht waard...dus ik/wij zijn er, ook in dit geval!
Het regent, ik heb mijn zaterdag geruild met mijn broer Arie. En dus gaan we straks naar mijn vader, we hebben een tasje bij ons, met een flesje wijn, met lekkere cake en kaaskoekjes...kortom we proberen er een mooie middag van te maken.
Ik wens jullie een mooie zondag toe....liefs, ik ben blij dat Annemarie en ik samen gaan...ik heb het gevoel haar zo te missen, als ik zoveel werk. Oh ja...en woensdag heb ik een gesprekje in Den Haag, met iemand van OCW en daarna ontmoet ik mijn liefste in de trein, want wij gaan een dagje op stap, omdat wij 4 jaar getrouwd zijn....en dat gaan we samen vieren, ik heb ergens een heerlijke tafel gereserveerd....genieten!
Dag, liefs, Anita
zondag 31 oktober 2010
zaterdag 30 oktober 2010
Een keer op zondag naar mijn vader....
En vandaag heb ik zomaar geruild met mijn broer. Want ik wil ook wel eens een zaterdag slenteren door het dorp, een kop koffie drinken in de kroeg, een boeket bloemen voor mijn Annemarie zelf kopen in plaats van digitaal te bestellen.....En dus ga ik morgen samen met Annemarie naar mijn vader en ben ik zomaar lekker thuis...de krant, een kopje nespresso, een bruine boterham van Albert Heijn met fricandeau en zeezout...ach wat kan het leven toch goed zijn!
En vanavond ga ik koken voor ons tweeen...heerlijk! Even voelen dat het huis ook mijn huis is....ik heb soms het gevoel dat ik hier slaap...en ja, ik weet het, ik doe het allemaal zelf. Ik werk zo hard...en alles wat daarbij komt kijken houdt me meer dan bezig.....dus hoe het te veranderen is zo eenvoudig nog niet!
De agenda is nog goed gevuld tot begin december, er is nog veel te doen...en de zorg rondom mijn vader lijkt alleen wat groter/steviger te worden geleidelijk aan. En dat geeft niet, want dit is het enige wat ik nu nog kan doen voor hem....
Gisteren op mijn werk een mooie middag gehad met het team. Geholpen bij de verzorging van overledenen, nou ja geholpen, meer gekeken en vragen gesteld...en het is zo bijzonder, want steeds weer zie ik mijn overleden moeder voor me, die kleur, dat lichaam....
Lieve mensen...straks ga ik lekker naar Albert Heijn, dat vind ik alleen al een feestje...om daar zomaar rond te lopen, te kijken naar dat immense aanbod van voedsel...wat een luxe, dat realiseer ik me steeds weer...gek he..en dan een keuze maken, dat is moeilijk!
Morgen is Florine jarig...zij wordt alweer 16 jaar. Maar zij viert dit bij haar vader en pas later hier. En op dit soort momenten is dat wel ingewikkeld, ook voor Annemarie...de moeder. Want zij ziet haar eigen dochter niet op de verjaardag zelf...en andersom komt dit natuurlijk ook wel eens voor.
Ik hoop dat jullie net zo genieten als ik, van dit weekend...en dat er ergens een rustmomentje is, ook voor die collega's die dit weekend dienst hebben...en als ik dan terugdenk aan de afgelopen weken, dan vraag ik me af, of die rust er ook zijn zal...succes allemaal! Liefs, Anita
En vanavond ga ik koken voor ons tweeen...heerlijk! Even voelen dat het huis ook mijn huis is....ik heb soms het gevoel dat ik hier slaap...en ja, ik weet het, ik doe het allemaal zelf. Ik werk zo hard...en alles wat daarbij komt kijken houdt me meer dan bezig.....dus hoe het te veranderen is zo eenvoudig nog niet!
De agenda is nog goed gevuld tot begin december, er is nog veel te doen...en de zorg rondom mijn vader lijkt alleen wat groter/steviger te worden geleidelijk aan. En dat geeft niet, want dit is het enige wat ik nu nog kan doen voor hem....
Gisteren op mijn werk een mooie middag gehad met het team. Geholpen bij de verzorging van overledenen, nou ja geholpen, meer gekeken en vragen gesteld...en het is zo bijzonder, want steeds weer zie ik mijn overleden moeder voor me, die kleur, dat lichaam....
Lieve mensen...straks ga ik lekker naar Albert Heijn, dat vind ik alleen al een feestje...om daar zomaar rond te lopen, te kijken naar dat immense aanbod van voedsel...wat een luxe, dat realiseer ik me steeds weer...gek he..en dan een keuze maken, dat is moeilijk!
Morgen is Florine jarig...zij wordt alweer 16 jaar. Maar zij viert dit bij haar vader en pas later hier. En op dit soort momenten is dat wel ingewikkeld, ook voor Annemarie...de moeder. Want zij ziet haar eigen dochter niet op de verjaardag zelf...en andersom komt dit natuurlijk ook wel eens voor.
Ik hoop dat jullie net zo genieten als ik, van dit weekend...en dat er ergens een rustmomentje is, ook voor die collega's die dit weekend dienst hebben...en als ik dan terugdenk aan de afgelopen weken, dan vraag ik me af, of die rust er ook zijn zal...succes allemaal! Liefs, Anita
vrijdag 29 oktober 2010
Moe....
En zomaar ben ik moe. Moe van alles. Het liefst zou ik zomaar eventjes onder de wol kruipen, even niks doen...en ik denk en hoop dat ik dit gewoon ga doen. Ik ga nu eventjes nog naar Yarden en dan trek ik de stekker er even voor mijzelf uit. Lijkt me heerlijk en voelt ook heerlijk....ik wens jullie een mooie dag!
Liefs, Anita
Liefs, Anita
donderdag 28 oktober 2010
Donderdagavond....
En vandaag was ik een hele lange dag bij Yarden, gewoon simpelweg een mooie lange dag...de hele week voelt als druk, als intensief en heftig...morgenmiddag nog even naar Yarden voor een aantal uren en dan is de week alweer voorbij! Vandaag kwam de grootste baas van Yarden bij mij, bij ons in Haarlem op bezoek. En zomaar is dat leuk...een aardig mens, en voor het team, voor ons gewoonweg goed....goed om die aandacht te krijgen als onderdeel van een organisatie. Omdat we met elkaar steeds weer bezig zijn naar nieuwe mijlpalen. En geloof me...dat lukt! Dit jaar gaat een geweldig jaar worden...het was alweer druk vanavond. De telefoon bleef maar gaan...
Toen ik thuis kwam, heb ik lekker gegeten. Annemarie had op mij gewacht en nu eventjes mijn weblog bijwerken. Er is niet zoveel te melden nu. Mijn vader heeft ontdekt dat hij mij kan bellen en vanmorgen hadden we een zogenaamde hotline...ik denk dat hij wel 8 keer gebeld heeft...en eigenlijk ben ik dan als een klein meisje zo blij om hem te horen. Wat is dit toch intens, dit contact...
De tuin ligt vol met blad van de Catalpa...zaterdag lekker vegen...heerlijk, hoe simpel kan het leven zijn. Fijne avond...liefs van mij, Aniet
Toen ik thuis kwam, heb ik lekker gegeten. Annemarie had op mij gewacht en nu eventjes mijn weblog bijwerken. Er is niet zoveel te melden nu. Mijn vader heeft ontdekt dat hij mij kan bellen en vanmorgen hadden we een zogenaamde hotline...ik denk dat hij wel 8 keer gebeld heeft...en eigenlijk ben ik dan als een klein meisje zo blij om hem te horen. Wat is dit toch intens, dit contact...
De tuin ligt vol met blad van de Catalpa...zaterdag lekker vegen...heerlijk, hoe simpel kan het leven zijn. Fijne avond...liefs van mij, Aniet
dinsdag 26 oktober 2010
De liefde....
En vandaag, juist vandaag wil ik schrijven over de liefde...omdat een weekje samen mij weer eens heeft doen realiseren, hoe mooi de liefde is en zijn kan! Omdat de liefde om mij heen lijkt te zinderen bijna...en terwijl ik hier heel vroeg op mijn eigen kleine kantoortje zit, zie ik een paar prachtige boekjes en een boekje is van Elly de Waard en heet 'de zon is vrouwelijk'....alleen dat al, is zo heerlijk, zeker na mijn vorige stukje over vrouwen toch?
Een ander prachtig boekje van Paulo Coelho heet ook 'liefde'en een paar teksten hieruit :
'Meestal gebeurt dit soort ontmoetingen wanneer we een grens bereiken, wanneer we de behoefte voelen om in emotioneel opzicht te sterven en opnieuw geboren te worden. Die ontmoetingen zijn al geregeld'.
of deze :
'De liefde is geen gewoonte, geen afspraak of schuldgevoel. De liefde is. Zonder verdere bepaling. Heb lief en stel niet te veel vragen. Heb slechts lief.'
Voor alle mensen die liefhebben, die liefde tegenkomen en ervan genieten, en vooral voor mijn lief, voor Annemarie...
Heb een prachtige dag, liefs, Anita
Een ander prachtig boekje van Paulo Coelho heet ook 'liefde'en een paar teksten hieruit :
'Meestal gebeurt dit soort ontmoetingen wanneer we een grens bereiken, wanneer we de behoefte voelen om in emotioneel opzicht te sterven en opnieuw geboren te worden. Die ontmoetingen zijn al geregeld'.
of deze :
'De liefde is geen gewoonte, geen afspraak of schuldgevoel. De liefde is. Zonder verdere bepaling. Heb lief en stel niet te veel vragen. Heb slechts lief.'
Voor alle mensen die liefhebben, die liefde tegenkomen en ervan genieten, en vooral voor mijn lief, voor Annemarie...
Heb een prachtige dag, liefs, Anita
zondag 24 oktober 2010
Een tekst voor alle vrouwen....(en mannen volgens mij)
Ik kreeg dit bericht van iemand doorgestuurd, van een hele leuke vrouw, Ria, wiens 25-jarige huwelijksfeestje wij gisteren hebben gevierd (dank je wel lieve Ria!!) en vond het mooi en toepasselijk. Juist omdat het gaat over vrouwen. En ik een mens ben, die vrouwen ongelooflijk mooi, boeiend en bijzonder vind, maar eigenlijk vind ik mensen zo bijzonder....dus voor al die mooie mensen, die houden van mooie gedachten, zinnen en woorden....het raakt me...liefs, Anita
OM BIJ STIL TE STAAN
Op een dag zat een jonge vrouw bij haar moeder thee te drinken.
Ze spraken over het leven, het huwelijk, over de verantwoordelijkheden in
het leven en de verplichtingen die volwassenheid met zich meebrengt.
De moeder roerde in de thee en zei bedachtzaam tegen haar dochter:
"Vergeet je zusters niet.
Ze worden steeds belangrijker naarmate je ouder wordt. Hoeveel je ook van je man houdt, hoeveel je ook van de
kinderen die je misschien zult krijgen zult houden,
je zult altijd je zusters nodig hebben.
Denk eraan zo af en toe met ze mee te gaan en
dingen met ze te doen.
En onthoud dat "zusters" alle vrouwen betekent
Je vriendinnen, je dochters, je collega's en al je vrouwelijke familieleden.
Je hebt vrouwen nodig.
Zo is het met vrouwen."
Wat een grappig advies, dacht de jonge vrouw.
Ik ben een pasgetrouwde vrouw.
Mijn man en het gezin dat we zullen stichten zal zeker alles
zijn dat ik nodig heb om mijn leven waardevol te maken.
Toch luisterde ze naar haar moeder.
Ze hield contact met haar zusters
en maakte ieder jaar meer vriendinnen.
Naarmate de tijd verstreek, kwam ze er langzamerhand achter dat haar moeder wist
waar ze het over had.
Als door de tijd en het leven veranderingen en mysteries in een vrouw groeien zijn "zusters" de steunpilaren in haar leven.
De tijd verstrijkt
Het leven gebeurt
Afstand scheidt
Kinderen groeien op
Liefde groeit en vergaat
Geliefden overlijden
Harten breken
Ouders sterven
Loopbanen eindigen
Maar..., zusters zijn er, tijd en afstand maken niet uit.
Een vriendin is altijd binnen bereik als je haar nodig hebt.
En als je alleen door dat eenzame dal moet gaan,
zullen vrouwen in je leven aan de rand staan om je aan te moedigen,
voor je te bidden, ten gunste van je tussenbeiden te komen
en je aan het eind met open armen te ontvangen.
Soms lappen ze regels aan hun laars en lopen ze naast je.
Of komen ze om je eruit te tillen.
Vriendinnen, dochters, kleindochters, schoondochters, zusters,
schoonzusters, moeders, grootmoeders, tantes,
nichten en buurvrouwen, allemaal zegenen ze je leven.
De wereld zou niet hetzelfde zijn zonder deze verbondenheid tussen
vrouwen.
Toen we dit "avontuur", genaamd vrouw-zijn begonnen,
hadden we geen idee van de ongelooflijke vreugde en verdriet
dat ons te wachten zou staan.
Noch wisten we hoe we elkaar nodig zouden hebben en nog steeds
nodig hebben.
Stuur dit aan alle vrouwen die je leven betekenis geven.
Ik heb dit zojuist gedaan.
OM BIJ STIL TE STAAN
Op een dag zat een jonge vrouw bij haar moeder thee te drinken.
Ze spraken over het leven, het huwelijk, over de verantwoordelijkheden in
het leven en de verplichtingen die volwassenheid met zich meebrengt.
De moeder roerde in de thee en zei bedachtzaam tegen haar dochter:
"Vergeet je zusters niet.
Ze worden steeds belangrijker naarmate je ouder wordt. Hoeveel je ook van je man houdt, hoeveel je ook van de
kinderen die je misschien zult krijgen zult houden,
je zult altijd je zusters nodig hebben.
Denk eraan zo af en toe met ze mee te gaan en
dingen met ze te doen.
En onthoud dat "zusters" alle vrouwen betekent
Je vriendinnen, je dochters, je collega's en al je vrouwelijke familieleden.
Je hebt vrouwen nodig.
Zo is het met vrouwen."
Wat een grappig advies, dacht de jonge vrouw.
Ik ben een pasgetrouwde vrouw.
Mijn man en het gezin dat we zullen stichten zal zeker alles
zijn dat ik nodig heb om mijn leven waardevol te maken.
Toch luisterde ze naar haar moeder.
Ze hield contact met haar zusters
en maakte ieder jaar meer vriendinnen.
Naarmate de tijd verstreek, kwam ze er langzamerhand achter dat haar moeder wist
waar ze het over had.
Als door de tijd en het leven veranderingen en mysteries in een vrouw groeien zijn "zusters" de steunpilaren in haar leven.
De tijd verstrijkt
Het leven gebeurt
Afstand scheidt
Kinderen groeien op
Liefde groeit en vergaat
Geliefden overlijden
Harten breken
Ouders sterven
Loopbanen eindigen
Maar..., zusters zijn er, tijd en afstand maken niet uit.
Een vriendin is altijd binnen bereik als je haar nodig hebt.
En als je alleen door dat eenzame dal moet gaan,
zullen vrouwen in je leven aan de rand staan om je aan te moedigen,
voor je te bidden, ten gunste van je tussenbeiden te komen
en je aan het eind met open armen te ontvangen.
Soms lappen ze regels aan hun laars en lopen ze naast je.
Of komen ze om je eruit te tillen.
Vriendinnen, dochters, kleindochters, schoondochters, zusters,
schoonzusters, moeders, grootmoeders, tantes,
nichten en buurvrouwen, allemaal zegenen ze je leven.
De wereld zou niet hetzelfde zijn zonder deze verbondenheid tussen
vrouwen.
Toen we dit "avontuur", genaamd vrouw-zijn begonnen,
hadden we geen idee van de ongelooflijke vreugde en verdriet
dat ons te wachten zou staan.
Noch wisten we hoe we elkaar nodig zouden hebben en nog steeds
nodig hebben.
Stuur dit aan alle vrouwen die je leven betekenis geven.
Ik heb dit zojuist gedaan.
zaterdag 23 oktober 2010
Thuis....
Goedemorgen. Het is nog lekker vroeg, iedereen slaapt nog...en dit zijn momenten voor een kopje nespresso en de krant. Straks weer snel op weg, naar mijn vader toe...wat kun je iemand missen...
Terugdenkend aan La Belle Coulette, is mij de rust, de stilte bijgebleven...soms liepen wij door een dorpje, en vroegen wij ons af of er mensen woonden en zoja, waar ze dan waren...de prachtige vergezichten, de mooie natuur, in de verte de besneeuwde bergtoppen...de wandeling naar de bakker, langs twee ezeltjes...ach wat heerlijk!
En als je thuis komt, dan komt de stevigheid van het leven weer direct bij je binnen. Dan ligt de agenda op tafel en worden er afspraken gemaakt...dan worden mails weer een onderdeel van je dagelijkse zijn. Maar nu nog even niet...want de momenten bij mijn vader, samen aan een glaasje appelsap, zijn ook van die momenten, waarop de rust je tegemoet komt. Waar ik intens van kan genieten...en vanavond samen met mijn broertje naar een feestje! Leuk...ik ben wel blij met al die kleine stukjes familiegeluk. Een beetje een tutje ben ik geloof ik, op dat gebied...voor nu, de krant en eventjes tijd voor mijzelf...geniet allemaal van het weekend. De catalpa verliest zijn blad en dat betekent dat de tuin vol ligt, Reynaud had alles opgeruimd...maar gisteren lag er weer veel...wel een bijzondere tijd die nu weer voor ons ligt, de kachel aan...liefs, Anita
Terugdenkend aan La Belle Coulette, is mij de rust, de stilte bijgebleven...soms liepen wij door een dorpje, en vroegen wij ons af of er mensen woonden en zoja, waar ze dan waren...de prachtige vergezichten, de mooie natuur, in de verte de besneeuwde bergtoppen...de wandeling naar de bakker, langs twee ezeltjes...ach wat heerlijk!
En als je thuis komt, dan komt de stevigheid van het leven weer direct bij je binnen. Dan ligt de agenda op tafel en worden er afspraken gemaakt...dan worden mails weer een onderdeel van je dagelijkse zijn. Maar nu nog even niet...want de momenten bij mijn vader, samen aan een glaasje appelsap, zijn ook van die momenten, waarop de rust je tegemoet komt. Waar ik intens van kan genieten...en vanavond samen met mijn broertje naar een feestje! Leuk...ik ben wel blij met al die kleine stukjes familiegeluk. Een beetje een tutje ben ik geloof ik, op dat gebied...voor nu, de krant en eventjes tijd voor mijzelf...geniet allemaal van het weekend. De catalpa verliest zijn blad en dat betekent dat de tuin vol ligt, Reynaud had alles opgeruimd...maar gisteren lag er weer veel...wel een bijzondere tijd die nu weer voor ons ligt, de kachel aan...liefs, Anita
vrijdag 22 oktober 2010
La belle Coulette....
En zomaar waren wij een weekje samen weg. Naar La Belle Coulette, het huis van Carine en Eveline. Een prachtige oude wijnboerderij, omgetoverd tot een heerlijk vakantiehuis. Een omgeving die eruit ziet, alsof de tijd heeft stil gestaan. Veel geslapen, wel veel gebeld met Yarden, want oh wat was het druk en spannend, met al die uitslagen van mijn collega's....veel gewandeld, rondgereden, van god verlaten dorpjes gezien en genoten van elkaar. Nu weer thuis, moe, van een lange reis, 950 km....maar wij gaan weer. Wat een heerlijke omgeving, wat een lekker huis...ziehier wat foto's om jullie wat indrukken te geven.
Zo dadelijk komen de meisjes weer, en dan stappen we met een grote stap zo weer terug in ons gewone leven. Morgen naar mijn vader, Sophie die jarig is zondag, een feest omdat Hans en Ria, wiens getuige ik ooit mocht zijn, 25 jaar getrouwd zijn en Nathalie die 40 wordt...dus het leven wacht weer op ons...en dan weer aan de slag...Yarden, en nog wat spannende dingen...morgen meer en langer, of zondag...
Oh ja, het huis ligt in de Auvergne, Puy de Dome (met een dakje op de o....). Prachtig....kijk eens naar die koe dan...liefs, Anita
woensdag 13 oktober 2010
Kanker en meer van die rotzooi.....
En zomaar opeens is die rotkanker weer heel dichtbij...Joke, mijn collega, heeft hoogstwaarschijnlijk, voor 80% zeker, borstkanker...sowieso opereren! En de echtgenoot van een andere collega is ook 'gepakt' door deze ziekte...en dan natuurlijk Jan mijn 'broer' daar op Flakkee..en vandaag was Irene hier. Vorige week is haar man Fer, op 45-jarige leeftijd overleden...potverdomme...wat een gedoe...en eigenlijk vind ik het allemaal heel erg eng...het lijkt wel alsof het om me heen cirkelt...
Vandaag was ik met Yarden in Zeewolde, een sessie over kwaliteit...over de verbinding tussen jouzelf, het team, het proces en de klant...mooi met als model het lemniscaat...de dag was in handen van Frank. Een trainer, een entertainer pur sang...een man, met wie ik al direct sinds ik hem mocht ontmoeten een bijzonder contact heb...onze achtergrond, beiden kanker gehad, en daarna een bewustwordingsproces...waardoor keuzes in een ander perspectief komen te staan. Kwaliteit dat ben ik...was het thema van vandaag. Een thema wat ik natuurlijk onderschrijf, als dienstbaar leider. Want de subtitle 'van moeten naar willen naar kiezen', vind ik ook zeer aansprekend. Want iedere keuze in je leven maak je zelf...alleen is er volgens mij een onderwerp, en dat is je gezondheid waar je niet zoveel in te kiezen hebt. Maar wel over de manier waarop je ermee omgaat. van reactief naar creatief, zou Frank zeggen...wat een inspirerende dag...ik heb genoten!
En nu, een mooi glas wijn, zomaar eventjes samenzijn, in nachtkleding, want ik ben moe...duik zo het bed in...
Liefs, en ik duim voor Joke, voor Anita's man, voor Jan, voor Thea, voor al die mensen dat uitkomsten anders mogen zijn, dan ze nu lijken...voor herstel, voor het geloof erin...en soms maakt het me zomaar verdrietig...en dus sta ik zomaar eventjes stil bij Fer, hij heeft deze strijd niet mogen winnen...45 jaar, zo jong nog...zijn weduwe, zijn vrouw Irene..ach wat een verdriet...
Slaap lekker voor straks...Anita
Vandaag was ik met Yarden in Zeewolde, een sessie over kwaliteit...over de verbinding tussen jouzelf, het team, het proces en de klant...mooi met als model het lemniscaat...de dag was in handen van Frank. Een trainer, een entertainer pur sang...een man, met wie ik al direct sinds ik hem mocht ontmoeten een bijzonder contact heb...onze achtergrond, beiden kanker gehad, en daarna een bewustwordingsproces...waardoor keuzes in een ander perspectief komen te staan. Kwaliteit dat ben ik...was het thema van vandaag. Een thema wat ik natuurlijk onderschrijf, als dienstbaar leider. Want de subtitle 'van moeten naar willen naar kiezen', vind ik ook zeer aansprekend. Want iedere keuze in je leven maak je zelf...alleen is er volgens mij een onderwerp, en dat is je gezondheid waar je niet zoveel in te kiezen hebt. Maar wel over de manier waarop je ermee omgaat. van reactief naar creatief, zou Frank zeggen...wat een inspirerende dag...ik heb genoten!
En nu, een mooi glas wijn, zomaar eventjes samenzijn, in nachtkleding, want ik ben moe...duik zo het bed in...
Liefs, en ik duim voor Joke, voor Anita's man, voor Jan, voor Thea, voor al die mensen dat uitkomsten anders mogen zijn, dan ze nu lijken...voor herstel, voor het geloof erin...en soms maakt het me zomaar verdrietig...en dus sta ik zomaar eventjes stil bij Fer, hij heeft deze strijd niet mogen winnen...45 jaar, zo jong nog...zijn weduwe, zijn vrouw Irene..ach wat een verdriet...
Slaap lekker voor straks...Anita
zaterdag 9 oktober 2010
Een hele luie lome zaterdag....en nog een heleboel kleine dingetjes....
Vandaag was zo'n luxe luie zaterdag...er hoefde niets. De auto van mijn vader verkocht, over 2 weken wordt deze gehaald...ach weer zo'n hoofdstuk afsluiten. Een auto die al sinds 2000 in onze familie was, destijds mijn leaseauto bij ADP, zelf gekocht en mijn vader heeft hier tot en met 21 maar jl. in gereden...en daarna ik weer een beetje. Afgewisseld met mijn eigen mercedes 300 CE. En nu tot februari een BMW1, een klein kittig autootje..helemaal niet mijn ding. Maar auto's heeft voor nu een andere prioriteit in mijn leven...wel gek, om de knoop door te hakken. Na overleg met Pa en Arie, want Arie krijgt de opbrengst van de auto om bij te leggen bij zijn eigen auto. Kadootje van Pa van Loon goed he...
Vandaag niet zoveel gedaan, mooie bloemen uitgezocht voor Fer...witte rozen. Hij wordt in besloten kring gecremeerd, alleen zijn familie...ook wel heel mooi, heel klein..een kaart, waarop hij als het ware van je wegloopt met een prachtig gedicht...wat is afscheid nemen toch ingewikkeld....
Vandaag boodschapjes gedaan met Annemarie, en samen naar de voetbal, leuk kijken hoe Roos als linksvoor en linksachter functioneert. Leuk, goed om ook dat soort dingen te mogen doen...er is zoveel meer dan werken. Maar mijn leven bestaat nu een beetje uit werken, diverse opdrachtgevers, veel uren Yarden, veel andere dingen tussendoor, zo heb ik maandag weer een dagje met Pa, al heel vroeg naar hem toe...samen met de bus naar Rotterdam. En dan een scan...eens kijken hoe het met hem is...of alles goed gaat met hem...en alle dagen daarna hard werken, een MT dag op de hei voor Yarden...
Vandaag was ook van dat heerlijke weer, op de fiets door het dorp, een praatje maken hier en daar...en daarna lekker liggen op de bank in de zon...goddelijk! Samen met Roosje gekookt, zodat Annemarie eventjes lui mag zijn..weet je het leven is gewoon heel lekker.
Ik kreeg van Jolanda deze mooie uitspraak nog toegestuurd :
“ Ergens voor kiezen is de enige manier om in beweging te blijven en bewegen is de enige manier om verder te komen”
Ik laat nog even een prachtige foto zien van Schoonhoven....zomaar, omdat ik ook zo trots ben op die plek en daar zoveel bij voel...dus wil je een weekendje weg, laat het me weten....er is daar veel te genieten! Het huis is te huur en meestal in de tijd totdat de verhuur een feit is, gebruiken we het zelf ook en wellicht wil iemand er eventjes uit, welnu dat kan....
Anita
Vandaag niet zoveel gedaan, mooie bloemen uitgezocht voor Fer...witte rozen. Hij wordt in besloten kring gecremeerd, alleen zijn familie...ook wel heel mooi, heel klein..een kaart, waarop hij als het ware van je wegloopt met een prachtig gedicht...wat is afscheid nemen toch ingewikkeld....
Vandaag boodschapjes gedaan met Annemarie, en samen naar de voetbal, leuk kijken hoe Roos als linksvoor en linksachter functioneert. Leuk, goed om ook dat soort dingen te mogen doen...er is zoveel meer dan werken. Maar mijn leven bestaat nu een beetje uit werken, diverse opdrachtgevers, veel uren Yarden, veel andere dingen tussendoor, zo heb ik maandag weer een dagje met Pa, al heel vroeg naar hem toe...samen met de bus naar Rotterdam. En dan een scan...eens kijken hoe het met hem is...of alles goed gaat met hem...en alle dagen daarna hard werken, een MT dag op de hei voor Yarden...
Vandaag was ook van dat heerlijke weer, op de fiets door het dorp, een praatje maken hier en daar...en daarna lekker liggen op de bank in de zon...goddelijk! Samen met Roosje gekookt, zodat Annemarie eventjes lui mag zijn..weet je het leven is gewoon heel lekker.
Ik kreeg van Jolanda deze mooie uitspraak nog toegestuurd :
“ Ergens voor kiezen is de enige manier om in beweging te blijven en bewegen is de enige manier om verder te komen”
Ik laat nog even een prachtige foto zien van Schoonhoven....zomaar, omdat ik ook zo trots ben op die plek en daar zoveel bij voel...dus wil je een weekendje weg, laat het me weten....er is daar veel te genieten! Het huis is te huur en meestal in de tijd totdat de verhuur een feit is, gebruiken we het zelf ook en wellicht wil iemand er eventjes uit, welnu dat kan....
Anita
vrijdag 8 oktober 2010
Afscheid nemen.....
Soms lijkt het wel alsof het leven een groot afscheid is....zo is deze week Fer overleden...ongekend, hoe ingrijpend het is, als kanker je leven binnenwandelt...zo jong nog, zo pril het geluk van dit mooie stel...en ook al ben je op afstand, het dendert zo je leven weer binnen...en het verdriet voor dit gezin, deze mensen is immens groot...en niet te bevatten! En dan lees je in de krant, over een jong mens, Antonie Kamerling die ervoor gekozen heeft zijn leven hier te laten stoppen...vreselijk...en weer terwijl ik hier zit, realiseer ik me hoeveel geluk mij ten deel is gevallen. Maar ook realiseer ik me, dat je het leven gewoon heel simpel iedere dag moet leven, er alles uit moet halen wat erin zit...denk aan Rob, denk aan Fer, denk aan al die mensen, die zomaar weg zijn....lieve lieve mensen, veel sterkte en kracht....
Hierboven een paar prachtige foto's van mijn vader en ik...vorige week, hoe intens kun je van iemand houden....
Deze week kreeg ik zomaar een liefdevol compliment van een man van een collega, die me vertelde dat zijn vrouw weer met plezier naar het werk ging...dank je wel, dank je wel lieve collega's...voor het prachtige kado wat ik van jullie mocht ontvangen...
Anita
woensdag 6 oktober 2010
Motoren...lesgeven en ZIJ aan ZIJ
Wat een titel! Volgende week is er een uitvaart met 100 motoren, vertrekkend vanaf mijn Uitvaartcentrum...een enorm spektakel! Straks weer een avond college in Amsterdam...te veel, te vaak lijkt het nu wel....maar hierna wordt het leven leuker. Want morgenavond is de presentatie van 'Haagse Zaken Vrouwen' een prachtig glossy magazine, waar Annemarie en ondergetekende twee pagina's redactionele aandacht krijgen. Met een geweldige foto erbij! TOP! En zojuist smste Annemarie me, dat zij een pagina redactionele aandacht krijgt als kunstenaar in het blad ZIJ aan ZIJ, met een oplage van 30.000 stuks. Geweldig toch...dus het leven is verre van saai! De dag vandaag was druk en veelomvattend....enerverend ook! En ik ben zo enorm dankbaar dat dit leven mij op deze manier weer gegeven is...ik kreeg vandaag schitterende bloemen in een mooi vaasje, omdat ik deel uit ben gaan maken van het team Yarden Kennemerland. En van Ans, kreeg ik een logboekje...heel schattig! Dank jullie wel...liefs, Anita
dinsdag 5 oktober 2010
Een mooi citaat...
En lieve mensen, in ons gezin is nog iemand die bijna speelt met taal, en dat is Rosanne...zo zei ze laatst 'mama de mooiste omgeving voor de mens is de medemens'....prachtig toch he...
Veel gebeurd intussen, een geweldig hoogtepunt was het afgelopen weekend, waar wij met Emmy en Reynaud mijn vader bezochten. De zon scheen, de wereld leek weer een beetje te lachen en in de tuin, bij de vijver hebben wij met elkaar een fles witte wijn soldaat gemaakt. En ook mijn vader deed vrolijk mee....het was zomaar heel gezellig! En eigenlijk een afsluiting van een mooi weekend, en moe maar voldaan vielen wij die avond in slaap. Deze week is ingewikkeld en vol. Vol omdat er een aantal dagen/lessen verplaatst moeten worden in verband met ons voorgenomen weekje Frankrijk. Een weekje wat al eerder verplaatst was/werd, omdat het met mijn vader niet zo goed ging toen....dus hopen wij, in alle rust een weekje te kunnen genieten samen in het huis van Carine en Eveline...in de Auvergne. En ik stel mij die week zo voor : uitslapen, lekkere wandelschoenen aan en te voet naar het dorp, om bij de bakker wat croissants te halen. Een heerlijk kopje koffie en een boek....af en toe een wandeling, een tochtje, en vooral heel veel tijd voor elkaar. Tijd voor de mooiste vrouw van de wereld, die het wel erg zwaar heeft met mij....met al mijn verplichtingen en met de zorg daarnaast voor mijn vader. En gelukkig wordt die zorg gedeeld door Els, mijn tante Anita, mijn broer Arie en zijn dochter Noor...en natuurlijk al die lieve vrienden van hem, denk eens aan oom Koos...maar iedereen gaat hier op zijn of haar manier mee om. En ik merk, en die emotie mocht er zomaar zijn dit weekend, dat ik het emotioneel vooral zwaar vind....om mijn vader zo te zien. Gisteren was ik weer bij hem. En toen was hij niet zo happy, maar geleidelijk aan werd dit beter. Altijd heb ik gezegd 'mijn beste vriend is mijn vader' en dat voel ik echt zo...en ik wil hem los kunnen laten...maar dat doet zoveel zeer...
Voor nu, zomaar liefs, Annemarie heeft schitterende foto's van vader en dochter...die plaats ik binnenkort. Nu even werken weer...in Amsterdam.
In Aristo...een module Leiderschap! Anita
Veel gebeurd intussen, een geweldig hoogtepunt was het afgelopen weekend, waar wij met Emmy en Reynaud mijn vader bezochten. De zon scheen, de wereld leek weer een beetje te lachen en in de tuin, bij de vijver hebben wij met elkaar een fles witte wijn soldaat gemaakt. En ook mijn vader deed vrolijk mee....het was zomaar heel gezellig! En eigenlijk een afsluiting van een mooi weekend, en moe maar voldaan vielen wij die avond in slaap. Deze week is ingewikkeld en vol. Vol omdat er een aantal dagen/lessen verplaatst moeten worden in verband met ons voorgenomen weekje Frankrijk. Een weekje wat al eerder verplaatst was/werd, omdat het met mijn vader niet zo goed ging toen....dus hopen wij, in alle rust een weekje te kunnen genieten samen in het huis van Carine en Eveline...in de Auvergne. En ik stel mij die week zo voor : uitslapen, lekkere wandelschoenen aan en te voet naar het dorp, om bij de bakker wat croissants te halen. Een heerlijk kopje koffie en een boek....af en toe een wandeling, een tochtje, en vooral heel veel tijd voor elkaar. Tijd voor de mooiste vrouw van de wereld, die het wel erg zwaar heeft met mij....met al mijn verplichtingen en met de zorg daarnaast voor mijn vader. En gelukkig wordt die zorg gedeeld door Els, mijn tante Anita, mijn broer Arie en zijn dochter Noor...en natuurlijk al die lieve vrienden van hem, denk eens aan oom Koos...maar iedereen gaat hier op zijn of haar manier mee om. En ik merk, en die emotie mocht er zomaar zijn dit weekend, dat ik het emotioneel vooral zwaar vind....om mijn vader zo te zien. Gisteren was ik weer bij hem. En toen was hij niet zo happy, maar geleidelijk aan werd dit beter. Altijd heb ik gezegd 'mijn beste vriend is mijn vader' en dat voel ik echt zo...en ik wil hem los kunnen laten...maar dat doet zoveel zeer...
Voor nu, zomaar liefs, Annemarie heeft schitterende foto's van vader en dochter...die plaats ik binnenkort. Nu even werken weer...in Amsterdam.
In Aristo...een module Leiderschap! Anita
zaterdag 2 oktober 2010
Auto's...mercedes of BMW....
En deze week is het zomaar gebeurd...ik rijd sinds kort in een kleine BMW1 een scheurijzertje, een jonge auto, slechts 60.000 km. Ik rijd hierin tot ca. februari en dan stap ik waarschijnlijk over op een hele kekke zwarte Mini, met mooie brede banden enzo...netjes, en beter passend bij de rollen die ik momenteel mag vertegenwoordigen. Die oude mercedessen, daar hou ik wel enorm van, maar dat roept toch wel wat vragen op, zo hier en daar...maar die authenticiteit, dat eigenzinnige hoort ook bij mij....dus wie weet koop ik later als ik groot ben, die ene mooie oude cabrio...die ene mercedes waar ik echt van hou. Tja...maar als rechtgeaarde mercedesrijder in een BMW rijden is wel gek. De auto voelt en rijdt agressief, en mijn vriendinnen waarschuwen me al, dat ik vooral geen BMW-rijstijl moet gaan hanteren...dit past me niet...leuk he...
De afgelopen week was druk, hectisch, vol met opdrachten, mooie ontmoetingen..gisteren waren Ciska en Linda bij me, de partner van Rob en zijn zus...met een prachtige bedankkaart (twee eigenlijk) voor het hele team van Yarden Kennemerland! Weet je, ons vak is zo intens, zo integer ook vaak, en als mensen je bedanken voor een prachtige uitvaart, voor een mooi afscheid, dan geef je inhoud aan je vak, dan doe je waar je voor bent - ontzorgen en nabestaanden die aandacht geven, die nodig is...
Daarna kwam Ton, de directeur HRM van Yarden, een heel mooi mens, met wie ik een klik voel...we hebben bijna vier uur met elkaar gesproken. Geweldig...en zomaar was ik op tijd thuis, want mijn late afspraak bij een andere opdrachtgever ging door mijn toedoen (ik was te laat, doordat ik zo lang met Ton in gesprek zat) niet door. En dus kon ik gezellig mee-eten met het gezin...Gisterenavond mocht ik als bonusmama even meefietsen met Roos, naar een vriendin toe en later heb ik haar weer opgehaald. Heerlijk om zomaar dit soort dingetjes te kunnen doen. En ook zo heerlijk om zomaar thuis te zijn...dit weekend is ons uitgestelde weekend met Emmy en Reynaud. Heerlijk, ik heb weer een leuke trip bedacht...vol kleine verrassingen, morgenmiddag naar mijn vader...en maandag eigenlijk weer...de komende weken staan ook in het teken van mijn vader, door mijn opdrachtje in Tholen...kan ik dit steeds combineren met een extra bezoekje aan hem. En weet je, soms is dit het enige wat ik kan...want uiteindelijk lijkt het alsof hij het geleidelijk aan steeds moeilijker krijgt. Het eten, het drinken, het gaat allemaal niet zoals het moet gaan...en in gedachten komen scenario's langs, over afscheid nemen en loslaten...maar hij bepaalt uiteindelijk zelf zijn weg....dag, een mooi weekend gewenst...de kinderen zijn hier, het is gezellig met Roos die lekker muziek opzet...Floor die lekker aan het rondhollen is, Hugo die net de spullen kwam halen...eigenlijk gaat het zomaar heel erg goed....Anita
De afgelopen week was druk, hectisch, vol met opdrachten, mooie ontmoetingen..gisteren waren Ciska en Linda bij me, de partner van Rob en zijn zus...met een prachtige bedankkaart (twee eigenlijk) voor het hele team van Yarden Kennemerland! Weet je, ons vak is zo intens, zo integer ook vaak, en als mensen je bedanken voor een prachtige uitvaart, voor een mooi afscheid, dan geef je inhoud aan je vak, dan doe je waar je voor bent - ontzorgen en nabestaanden die aandacht geven, die nodig is...
Daarna kwam Ton, de directeur HRM van Yarden, een heel mooi mens, met wie ik een klik voel...we hebben bijna vier uur met elkaar gesproken. Geweldig...en zomaar was ik op tijd thuis, want mijn late afspraak bij een andere opdrachtgever ging door mijn toedoen (ik was te laat, doordat ik zo lang met Ton in gesprek zat) niet door. En dus kon ik gezellig mee-eten met het gezin...Gisterenavond mocht ik als bonusmama even meefietsen met Roos, naar een vriendin toe en later heb ik haar weer opgehaald. Heerlijk om zomaar dit soort dingetjes te kunnen doen. En ook zo heerlijk om zomaar thuis te zijn...dit weekend is ons uitgestelde weekend met Emmy en Reynaud. Heerlijk, ik heb weer een leuke trip bedacht...vol kleine verrassingen, morgenmiddag naar mijn vader...en maandag eigenlijk weer...de komende weken staan ook in het teken van mijn vader, door mijn opdrachtje in Tholen...kan ik dit steeds combineren met een extra bezoekje aan hem. En weet je, soms is dit het enige wat ik kan...want uiteindelijk lijkt het alsof hij het geleidelijk aan steeds moeilijker krijgt. Het eten, het drinken, het gaat allemaal niet zoals het moet gaan...en in gedachten komen scenario's langs, over afscheid nemen en loslaten...maar hij bepaalt uiteindelijk zelf zijn weg....dag, een mooi weekend gewenst...de kinderen zijn hier, het is gezellig met Roos die lekker muziek opzet...Floor die lekker aan het rondhollen is, Hugo die net de spullen kwam halen...eigenlijk gaat het zomaar heel erg goed....Anita
Abonneren op:
Posts (Atom)