Soms loop ik heerlijk buiten, en dan geniet ik van het licht, juist in deze periode van het jaar, waar de bomen kaal zijn, kan de zon ons zulk mooi licht geven. Genieten als je dan door de polder loopt en dit soort uitzichten hebt. Ik geniet, en Teun natuurlijk ook. Teun sjeest door de weilanden, wil al zijn energie kwijt en komt dan met diezelfde vaart naar je toegerend, blij en genietend van zijn vrijheid. Meneer pastoor zei laatst 'Teun is vrij, net als jij...' mooi he. Dat zo'n oude man op die manier naar Teun kijkt en naar mij. En jawel dat klopt ik voel me vrij in dit leven. En terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat vrijheid en je vrij voelen een voorrecht lijkt te zijn geworden. Een samenleving, een wereld waarin vrijheid in een ander licht is komen te staan. Oorlogen, respect voor de ander, discriminatie, je onveilig voelen, hoort bij het leven van vandaag. En ik, ik voel me zomaar vrij...
En terwijl ik dit schrijf, weet ik dat er mensen zijn, die afscheid nemen van elkaar. Of mensen, die net iemand hebben verloren, en intens verdrietig zijn, omdat rouw al is binnengekomen of voor de deur staat. En gek om dan te durven zeggen, dat ik me vrij voel. En wat zegt dit dan over mij en over wie ik ben en waar ik voor sta.
Toen ik mijn HAVO diploma haalde vroeg de rector mij wat ik wilde worden later, en mijn antwoord was 'onafhankelijk'. En voor mij is dat waar vrijheid voor staat. Mijn eigen keuzes kunnen maken, mijn eigen verantwoordelijkheid kunnen en durven dragen. Mijn eigen inkomen verdienen, voor mezelf kunnen zorgen. Nee durven zeggen of volmondig ja. Mogen zijn wie ik ben. Een vrouw die van vrouwen houdt en dit niet hoeft te verstoppen, ook al loop je dan een erfenis mis. Haha. Vrijheid is mogen zijn wie ik ben en geaccepteerd worden hierom. Maar vrij zijn, is ook voor mij, een liedje als 'Engelbewaarder' leuk vinden, terwijl iedereen om me heen zegt, dat dit soort muziek niet bij mij past. Ik glimlach, want ik kan intens genieten van Hollandse hits, van Country muziek, maar ook van Stef Bos, of het liedje 'avond' van Boudewijn de Groot. Mijn muzieksmaak is divers en veelzijdig. Ik hou van dansen, maar mijn versleten knie niet meer. En toen ik laatst gedanst heb in Hilversum, voelde ik die knie opeens weer. Maar het fijne is dat ik wel gedanst heb. Heerlijk en terwijl ik dit schrijf, voel ik hoe heerlijk het is om te dansen, te bewegen, ook een soort van vrijheid. Ik kan wel filmpjes kijken op Instagram ofzo, van oude mensen die nog heerlijk dansen samen of met elkaar. Geweldig vind ik dat. Laatst zag ik een filmpje van allemaal dames in een seniorencomplex die heerlijk met elkaar aan het dansen waren. En de mannen...die bleven zitten, op een enkeling na. Tja vrouwen he...ik hou er zo van!
Deze tijd van het jaar is het de tijd van het licht. Wereldlichtjesdag ligt achter ons, Allerzielen/allerheiligen ook, overledenen worden in het licht gezet. De kerstdagen liggen voor ons, en het licht zal ons omringen, kaarsen gaan aan. Lichtslingers hangen in de bomen en in hagen, vuurkorven worden aangestoken, restaurants zijn prachtig versierd, als ik hier in het Wagenhuis kom zie ik een geweldig mooi versierde plek, waar veel mensen samen komen en samen zijn. En we omringen ons met licht, zetten elkaar in het licht. Deze dagen voelt gemis anders. Deze dagen zijn we dichter bij elkaar lijkt het wel. We sturen elkaar soms nog een kerstwens, we zijn lief voor elkaar. Ik kreeg een prachtig boekje van iemand die me na aan het hart ligt genaamd 'zo hevig in leven'. En juist dit soort mooie intense vormen van aandacht, die raken me het meest. Ik voel me dan omarmd door het leven. Terwijl de dood ook om me heen hangt. Niet om mijzelf, maar om mensen in mijn omgeving. Een jaar vol verlies, zo kijk ik terug naar het jaar 2024. Een verdrietig jaar, in veel opzichten en toch blijf ik zo hevig in leven. Toch ga ik door met nieuwe plannen, ontmoet ik mensen en omarm ik het leven in de volste zin. Geniet ik met een intensiteit die bijna pijn doet, zo mooi. En zet ik de mensen van wie ik hou in het licht. Echt in het licht. En probeer ik zelf wat meer in de schaduw te gaan staan. Omdat het vanuit de schaduw zo mooi is om te kijken naar het licht. Omdat het vanuit de stilte van mijn polders hier, zo mooi is om te kijken naar het leven. Juist die contrasten maken dat ik zo goed kijk nu. Anders dan ooit.
En volgens mij heet dat ouder worden. Als je ouder wordt komt alles in je leven in een ander licht te staan. En ik ervaar dit zo. Gisteren zei ik tegen iemand in onze Huiskamer, ik ben nu een senior. Grappig eigenlijk. Een senior. Ooit werkte ik in een Amerikaanse werkomgeving en als je daar wat meer ervaring had, twee jaar ofzo, dan werd je senior. En dan was je 28 jaar en werd je senior genoemd. Nu ben ik 65 jaar en echt senior. En soms is er die associatie (en die herken ik ook), dat ik mijn collega Gert-Jan nodig heb, om me te helpen met de computer of de nieuwe mobiel. Haha, dat is ook senior. Ik grinnik erom, want op dit gebied was ik ook al op mijn 28e senior, als het gaat over automatisering en computers en mobiele telefoons. Ik lijk dan gewoon weer op mijn vader als het hierover gaat. Senior is ook durven te erkennen en onderkennen, dat sommige dingen niet meer zo soepel gaan. Zie mij uit bed komen nu met die knie...maar als ik ga, dan ga ik weer voluit. Dan sprint ik er weer op los. Dus tja...de tijd heeft zijn sporen achtergelaten en dat mag ook. De tijd zet mij ook in een ander licht. Ik realiseer me, dat er mensen om mij heen al overleden zijn. Dat mijn moeder pas 70 was, toen zij overleed. En soms denk ik na over mijzelf en mijn leven. Ooit dacht ik niet ouder te worden dan 49, en nu ben ik gewoon 65. En als ik in de spiegel kijk, dan zie ik grijs haar, een bril die ik iedere twee jaar verander omdat mijn ogen wat achteruit gaan, rimpels en wat kreukels in mijn vel hier en daar. Een versleten knie, maar ook zie ik een vrouw die het leven leeft. Die geniet, die lacht, die vrolijk is, die liefheeft en lief heeft gehad, altijd weer. Ik zie een Anita, die ik zelf okay vind. En die niet meer zo gevoelig is voor wat de ander van haar vindt of zegt. Ik kan niet met iedereen bevriend zijn. Het hoeft ook niet. Ik zie iemand die is geworden, wat haar moeder misschien nooit verwacht heeft. En ik zie een vrouw met licht in haar ogen en in haar hart. Dat durf ik wel te zeggen. En nog steeds een vrouw die onafhankelijk is in dit leven. En al met al, ondanks al die soms wat ongemakkelijke dingen fysiek, ben ik gelukkig. En geloof me dat is een zegen.
Ik wil graag licht geven op duistere en donkere momenten in iemands leven. Ik wil je gedag zeggen, op de drempel van het leven. En als je overgaat daar waar je ook naar toe gaat, dan draag ik je mee in mijn hart. Ik vond deze foto mooi, omdat deze eindeloos is, en ook weer zie je het mooie licht...En speciaal voor jou, is vandaag mijn licht. Dankjewel voor jouw zijn in mijn leven! Ik zie je ooit weer. Rust zacht
