De chemo en de uitwerkingen....

Chemo drie geeft een beetje dezelfde uitwerkingen als chemo twee. Met dien verstande dat ik erg onrustig ben in bed. Maar dat kan ook zomaar komen doordat ik gisterenochtend 60 mg prednison heb ingenomen en gisteren tijdens de chemo nog een keer prednison heb gekregen. Dus ik voelde me wedero hyper, ben er uiteindelijk uitgegaan. Ben op de bank gaan liggen en Annemarie ging het gevecht met muggen aan in onze slaapkamer (een klein bovenraampje en jawel hoor steeds een mug, die Annemarie lekkerder vindt dan mij - dat begrijp ik wel - en er voor zorgt dat haar nachten onderbroken worden - en ik maar denken dat dit door mij komt .....). Eenmaal gesettled op de bank kan ik mijn benen omhoog doen, draaien, woelen, dekens eraf, dekens erop...en ik ben om tien voor vier uit bed gegaan om naar het toilet te gaan. En vanmorgen om kwart voor negen kwam Annemarie bij me kijken.
Nu de mails bekijken en dan straks even douchen, lekker want ik transpireer erg in bed.
Ik heb het gevoeld dat het wel gaat...ben benieuwd hoe ik me voel als ik gedoucht heb. Moe, beetje misselijk, maar ik zet de zetpil er zo weer bij...
Verder maken we niet zoveel mee nu. Morgen is er een afscheidsborrel op de school van Florine voor de ouders, leuk wel, we maken hapjes hiervoor (ik denk Annemarie...maar als ik even kan zal ik helpen).
Gisteren had ik Kirsten aan de telefoon in het ziekenhuis en die vertelde dat zij ook liep te snotteren nu op het werk, dus waarschijnlijk heb ik daar iets opgepakt. Dus mijn besluit staat vast...niet meer zoenen, dan lopen we geen enkel risico.

Ik heb nog niet verteld dat mijn tumor wel krimpt, maar dat met name die tumor bij de L2/L2 wervel nog wel behandeld moet worden. De arts gaat hierover in overleg met de neuroloog. Dit betekent dat hij deze behandeling (een extra chema in mijn ruggemerg spuiten) bij kuur 4 of 5 gaat doen. Dit krijg ik nog te horen van hem. Want deze wervel is aangetast doordat de kwade B-cellen zich tegen die wervel zijn gaan drukken en daar waar goed botweefsel zat is dit verloren gegaan. Hierdoor is deze wervel zo zwak. Hij weet nog niet hoe hij dit achteraf gaat behandelen. Hij wil sowieso hier extra aandacht bij het bestralen aangeven. Dus na kuur 8, drie weken erna, gaat hij starten met de bestraling. En daarna gaat hij kijken wat er nog aan die wervel gedaan moet worden, en of er nog iets aan gedaan moet worden. Qua tijd zitten we dan in januari 2008.
Dus ik verwacht dat we in december 2007 een remissie bereikt kunnen hebben, zou toch een mooi verjaardagskadootje voor Annemarie kunnen zijn he...als zij de 23e december jarig is en weet dat ik tumorvrij ben. Wow...kan geen kado tegenop toch...
Gisteren in het ziekenhuis las ik een boekje over vermoeidheid na kanker. Hier moeten we ook nog rekening mee gaan houden. Dat we gedegen en gepast een schema gaan doorvoeren om weer te reintegreren, leuk he...om hier nu al over na te denken.
Ja ik voel zo enorm dat we dit alles gaan winnen. Volgens Annemarie ben ik een super optimist en volgens mij moet ik dat ook vooral blijven. Af en toe word ik even teruggezet met twee benen op aarde, door mijn lichaam of door mijn chemo. Maar dat is goed en doet me beseffen dat het nog geen 23 december is.
Eerst word ik nog 48 en die datum komt gestaag dichterbij, 26 augustus. Heerlijk een dag in mijn goede week, gezellig, als de zon dan schijnt, dan kunnen we lekker borrelen hier in de tuin. Ik zie er nu al naar uit. Heb al wijntjes besteld, jawel die ene witte van de gebroeders Lurton uit Chili en een geweldige rose uit de Provence.

En nu...even naar bed denk ik, beetje rusten, boek lezen. Beetje uitzieken, alhoewel ik me beter voel dan na kuur 2. Maar dat zegt nog niks. Je moet iedere kuur op zich zien zeggen de ervaringsdeskundigen.
Tot morgen
Anita