De afgelopen dagen ben ik zo onvoorstelbaar moe, ik lag gisteren alweer om half acht in bed...volgens mij komt alle vermoeidheid er nu uit. Ik wil slapen en niets anders dan slapen, gisterenochtend heb ik tot bijna een uur geslapen, en na mijn gesprek met Hans van Arinso, was ik weer kapot. Gek dat je lichaam hier zo mee om gaat, dat langzaam alle vervelende stoffen eruit gewerkt worden, volgens mij is dat proces nu aan de gang. Alle chemische troep in mij komt eruit, ontstekingen piepen nog een keer op, kortom de finisch is in zicht, maar de finish halen kost veel energie en dat mag ook...want dan heb ik het toch maar geflikt. Kanker overwonnen, althans daar ga ik van uit. De MRI laat nog steeds op zich wachten, het duurt maar en duurt maar...en juist die beelden zijn erg belangrijk voor mij. Want die beelden zullen laten zien of ik daadwerkelijk de remissie heb bereikt...wat een feest zal dat zijn zeg...
Buiten, een en al blad, nat en glad, koud ook, de winterjas moet weer aan. Voelt wel gezellig vind ik, ik heb er ook wel zin in...je oren gaan gloeien, binnen is het knus en gezellig...
wij gaan straks naar Pa en Els, eindelijk weer een keer naar de boerderij, fijn vind ik dat...
Dikke zoen, mooie dag,
Anita
1 opmerking:
Hallo Lieve Aniet,
Rust lekker goed uit.
We missen je hier ontzettend.
Doe rustig aan en op naar herstel.
Dikke kus,
Moena
Een reactie posten