Als kleine Anita van Loon was ik al heel graag buiten. Spelen in de tuin, in de schuur, of helpen op het land bij mijn vader. Buiten zijn, in een oud broekje, polo aan of een trui als het wat kouder was. Buiten. En iedere avond als ik hier buiten sta, terwijl Teun zijn laatste snuffelronde doet achter bij de kerk, en ik inhaleer die lekkere frisse lucht, dan voelt dat zo fijn. Zo anders zo vrij eigenlijk ook. Vanmorgen vroeg moest ik naar de tandarts. En dat is nog in Wassenaar, en ik liep daar met Teun om kwart voor zeven buiten. En daar is buiten zo'n andere ervaring dan hier. Daar is buiten veel stoepen, stenen, en af en toe een plukje groen. Voor een hond niet fijn, we liepen samen door de Langstraat, Teun en ik. Hij liep los en ik moest lachen, toen iemand me een beetje verwonderd en licht glimlachend aankeek, omdat een hondje in de Langstraat echt wel aan de lijn hoort. Tja, Teun is een vrije hond, zo zei meneer pastoor me, net als ik een vrije vrouw bent. Ja wij zijn vrij. Wij gedijen goed in een natuurlijke omgeving, zoals hier bij de Grevelingen, daar zijn we naar toe gereden, na mijn bezoek aan mijn vriendinnen, in Wassenaar en Den Haag. En eenmaal daar aangekomen ging Teun op sjouw met takken, stokken en snuffelde hij overal heerlijk rond.
En ondertussen zijn we weer thuis, Teun en ik. Hij is zo ongeveer waar ik ben. Hij ligt lief naast me op zijn kleed. En ik was wel weer toe aan een blogje, na bijna 3 weken. Gekke weken, geveld door de griep, veel mooie nieuwe ontwikkelingen, RvT weer op orde, keuzes gemaakt, gesprekken gevoerd, graven verkocht, althans Gert-Jan, en de eerste stappen gezet op weg naar een nieuw project op de Noorderbegraafplaats. Fijn, het jaar 2025 is begonnen. Teleurstellingen overdacht, en afgesloten. Soms een les, soms een pijnlijke les zelfs. Geeft niet, het hoort bij het leven. Het leven is prachtig, maar doet soms ook een beetje zeer. Verlies, verdriet, loslaten en weer doorgaan. En hoe. Met een mooie afsluiting van 600 jaar Hilversum met champagne en mooie woorden in kleine kring, fijn. En nu weer door. Een nieuw jaar. Nieuwe kansen. En in dit nieuwe jaar lijkt alles weer anders. Mijn voornemen om dit jaar meer aandacht te hebben voor vriendschappen, is goed begonnen. Afspraken gemaakt, etentjes gepland, maar ook veel te veel nachten in Hilversum, slapen in de B&B of een hotel, maar ook privé weekendjes weg gepland, een vakantie zelfs. Kortom, ook tijd voor onszelf. Tijd om die bleke wangen weer wat kleur te geven. Ik ben veel afgevallen dit jaar, een andere leefstijl. Wat meer rust, wat minder alcohol, wat gezonder leven. Nog meer buiten. Morgen lekker de tuin in, wat onkruid weghalen, wat voorwerk doen, want oh al die bloembollen, wel 600 ofzo...die in de grond zitten, laten zich al voorzichtig zien. De tuin gaat langzaam open, het gras wordt alweer groener, de beukenhaag verliest zijn blad, An heeft alle vogelhuisjes schoongemaakt en de vogeltjes fladderen alweer rond. Leuk, fijn. het voorjaar is een van de meest mooie periodes van het jaar vind ik, die kleuren, die geuren, en nog meer buiten zijn, heerlijk buiten leven.
Zaterdagavond is onze Avond vol Licht en Liefde in Hilversum. Een bijzonder mooie intense avond, waar mensen samenkomen om hun geliefde, hun dierbaren in het licht te plaatsen en te herdenken. Een prachtig programma gemaakt samen met Luizter en Marcel onze huisgitarist. We gaan samen zingen, samen luisteren, samen zijn en onze Zuiderhof begraafplaats zal baden in een prachtige licht. We lichten de hemel een beetje op we glimlachen naar onze buurman, en steken kaarsen aan. We houden elkaar vast op het moeilijkste moment in ons leven. De billboards hangen door Hilversum heen. Dus wil jij je geliefde herdenken, of wil je hem of haar een liefdesbrief sturen, en deze voorlezen en dan ritueel verbranden buiten, kom naar ons toe. De aula is open vanaf 18.30. Er is koffie, thee, wat lekkers, voor de kinderen zijn er ballonnen en bellenblaas, we zingen samen en luisteren naar dat mooie verhaal over de liefde. Een avond die voor mij veel waarde heeft, omdat ook ik altijd mijn eigen verlies ervaar en voel, juist deze avond. Dan denk ik aan Henri, aan Hans en Manon. Aan die mensen die in 2024 overleden zijn en ergens in mijn hart een plekje hebben ingenomen. En langzaam aan, is het vol daarbinnen in dat hart van mij. Teveel verlies, teveel gemis soms, en met mij ervaren veel mensen dit zo. En dus vieren wij ook de liefde zaterdag. De liefde voor het leven, met jou in mijn hart.
En met deze foto van Teun in de B&B sluit ik deze blog af. Teun was twee nachten met mij in Hilversum, zo leuk, hij is daar net als hier thuis. Veel mensen kennen hem, hij begroet iedereen, of je nu de burgemeester bent, of die oude dame die altijd in de Huiskamer komt, voor Teun is iedereen gelijk. Fijn. Ook daarin lijken we op elkaar. Teun en ik. Niks rangen en standen, doe maar gewoon, ben maar wie je bent.
We gaan nog even een rondje Kreek doen samen. Frisse neus halen, voor het weer donker wordt. ja dat is ook zo fijn, van het voorjaar, dat het langer licht is. Dat de zon zich weer laat zien, zo mooi met dat licht, en ondertussen luister ik naar een playlist met allemaal oude nummers van vroeger. Heerlijk een beetje melancholiek, die sfeer van dat kleine kamertje op de zolder, 3 x 3 meter, waar ik in mijn bed met een kruik, naar de radio lag te luisteren. Candlelight met mooie gedichten en muziek van Jan van Veen geloof ik. Romantisch wegzwijmelen en nog steeds hou ik van dat soort muziek, en van gedichten. Prachtig. Je hebt vandaag de dag ook geweldige nieuwe dichters, waar ik fan van ben. Een van die dichters is Tanja Helderman. Google haar naam maar eens. Zij is voor mij een nieuwe Stef Bos ofzo. Die teksten weet te vangen. Of een nieuwe Toon Hermans, hoorde ik iemand ooit zeggen. Zij is in staat de woorden zo aan je terug te geven, dat je geraakt bent. Diep van binnen. En dan ben ik zomaar weer dankbaar, dat ik haar gedichten tegengekomen ben. Dankjewel. Ze heeft vast wel een mooi gedicht over buiten, ik ga zoeken. Fijne avond.
