Lekker lang geslapen....

Wat kan een mens moe zijn, gisterenavond hadden we een leuke en fijne avond (helemaal spontaan) bij Emmy en Reynaud en toen merkte ik wel hoe moe ik alweer was. Je wilt zoveel, in je hoofd ben je met van alles bezig, maar ondertussen geeft mijn lichaam wel haar grenzen aan.
Dus vanmorgen werd ik pas om kwart voor tien wakker, wat ben ik blij dat ik niet in Sevilla zit...ik had me daar volledig op moeten pompen en peppen om alles bij te kunnen houden. En hier mag ik nog af en toe achterover leunen...
ben ook wel blij dat de arbo-arts me wat gaat begeleiden, want ik hoorde een verhaal van iemand die volledig is ingestort nadat zij 2 x 5 uur was gaan reintegreren en zich tot dat moment goed voelde en goed voordeed. Ik wil dat niet, niet naar Arinso toe en ook niet voor mezelf, ik wil via de weg der geleidelijkheid terug komen in de maatschappij...en mijn werk hervatten. Drie kleine stapjes vooruit zetten in plaats van vier vooruit en drie terug ofzo...
Maar dit is wel ingewikkeld. Want je wilt zelf, je werkgever ook, en dan is langzaam aan soms ook echt langzaam aan...en in je hoofd ben je al zoveel verder....
Proberen me ook echt aan die vier uur per dag te gaan houden, of vijf uur, maar langer niet...zie je doe ik het weer al...mijn valkuil is dat. Emmy en Annemarie waarschuwen me hiervoor al heel lang, dat ik te optimistisch ben en nu onderschrijft ook mijn specialist dit wel. En veel lieve mensen, zoals Jannie en Carla, om me heen.

Vandaag is een mooie dag...want mijn broer wordt 51 jaar! En Karin mijn vriendinnetje wordt...tja ik geloof 40 of 41 jaar...en de afgelopen week was Pauline jarig, en Anke het schoonzusje van Annemarie is volgende week jarig...leuk vind ik dat, even stil staan bij zo'n dag...even aandacht voor de jarige. Soms is het feestje heel klein en intiem, soms stelt men een feestje uit en viert men dit samen met anderen uit het gezin, en al die verschillende feestjes op zich hebben een bepaalde charme...jarig zijn, ouder mogen worden, een nieuwe fase ingaan soms. Reynaud sprak met kerst over de cyclus van 7 jaar...leuk is en het klopt wel volgens mij...

Lieve mensen ik doe even rustig aan....ik wens jullie een hele mooie 18e januari 2008 toe!
Anita
PS. maar het gaat wel heel goed met me hoor...bijna niemand ziet nog aan me, dat er iets met me is...mijn haartjes groeien heel stevig en dicht op elkaar...ben zo benieuwd...ik vraag ook steeds aan Carla hoe zij er nu uitziet. Zij loopt een beetje voor en is mijn raadgeefster als het om kanker gaat, een ervaringsdeskundige helaas....