Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zondag 2 maart 2008

De kinderen zijn er weer....

En gisterenochtend (in verband met de vakantie kwamen de meisjes deze week pas op zaterdag)kwamen Rosanne en Florine weer...met al hun spullen, en met mooie tulpen omdat mama Annemarie een atelier heeft. Leuk he...en toen ze in het atelier gingen kijken vonden ze het eigenlijk maar niks, dat zag je zo...een schuur, waar nog de lucht van auto's, van olie of benzine hangt en een eind fietsen van het huis...dus ik vermoed zomaar, dat dit bezoek niet vaak herhaald zal worden. Florine zegt dan nog heel slim 'leuk mama' maar Rosanne roept rondom 'getsie' of iets anders. De kinderen denken anders over een atelier, of een huis dan wij dat doen. Een huis is voor hen al snel te klein, zij denken in afwijkende maten, als je het hebt over een huis, of een atelier. En dat is hen niet aan te rekenen. Eigenlijk willen ze hier geen Idols kijken, want bij papa hangt zo'n giga tv aan de muur, dus onze tv valt hier al snel bij in het niet...en zo gaat dat op heel veel fronten, maar dat is dan maar zo. Maar soms is het wel heel ingewikkeld...want hoe breng je een kind van 10 of een kind van 13 nu bij, dat het hier niet om gaat. Dat geluk of gezondheid een veel belangrijk iets is dan de grootte van je tv....
En eigenlijk zijn dit dingen waar we de kinderen niet mee willen vermoeien, maar het wordt wel lastig, als hun leven de ene week bestaat uit shoppen, pretparken, Snowworld, bioscoop en uiteten en de andere week uit aardappels, groente en vlees eten. Maar als ik dan zie hoe ze kroelen met Annemarie, hoe ze kletsen tegen haar, en hoe ze genieten van de rust (ze waren bekaf toen ze hier aan kwamen), dan maak ik me misschien zorgen om niets...
En als er dan iets is waar ik me druk om kan maken, dan is het alleen maar dat ik hoop dat ze later begrijpen wat belangrijk is in hun leventje...en dat het niet uitmaakt wat ze doen, welke positie ze hebben, of hoeveel ze verdienen, maar vooral of ze gelukkig zijn...
En dit zijn zo mijn zondagse beslommeringen...Milou logeert hier, en we gaan zo lekker naar buiten, wandelen over het strand en ergens wat drinken ofzo...
Een mooie en fijne zondag...
Anita

1 opmerking:

Anoniem zei

Weer een van die mooie omschrijvingen waarmee je aangeeft wat echt belangrijk is in het leven! Jouw manier van schrijven maakt me steeds nieuwsgieriger naar het boek!

Liefs Berty