En op deze mooie paaszondag, die wij lekker lui hebben doorgebracht, met een heerlijk omeletje en verder niet zoveel tot nu toe...lees ik alle reacties van mensen die mijn boek al binnen hebben! Lief en leuk is dat. Zelf heb ik mijn boeken nog niet binnen, omdat ik als schrijver moet werken met formulieren en dan een factuur krijg, maar dat geeft niet...ik vind het wel stoer me te realiseren dat er bij een aantal mensen nu een boek van mij in de kast staat, of op tafel ligt...en met name de liefde tussen An en mij springt eruit...dat is een van de reacties die ik krijg! En dat is ook iets wat boven alles uitspringt, iedere dag weer...het besef dat we elkaar hebben, de lol, de rust, het gemakt waarmee we samen zijn en de dingen die we doen...
Gisteren en vannacht, tot vanmiddag hebben we doorgebracht in Utrecht, in hotel Karel V, een overheerlijk arrangement, in een prachtige kamer, met alle luxe van dien...in bad liggen met champagne en je boek lezen...tv kijken vanuit een hemelbed. Dit hotel was vroeger een hospitaal voor militairen, een prachtig stukje monument...een geweldige ambiance...
En daar in Utrecht, kwam ik een oud collega van me tegen, een vrouw met wie ik bij ADP altijd lekker heb samengewerkt, en wij herkenden elkaar en zij zei me'Anita ik heb de laatste tijd veel aan je gedacht....' ook zij was opnieuw gelukkig in de liefde, na een scheiding. En haar nieuwe liefde zat op de stoel en is zomaar opeens overleden, nu twee weken geleden....ongelooflijk...wat een verdriet. Zij had zich hierna afgevraagd wat nu erger zou zijn, kanker krijgen en er samen nog over kunnen praten, of dit wat haar is overkomen. En zomaar in die winkel spraken wij hierover...en zij zag mij en Annemarie en zag dat dit helemaal goed was. En ik gaf haar als antwoord 'ik denk dat datgene wat jou is overkomen zo erg is, je hebt niks meer tegen elkaar kunnen zeggen, geen afscheid kunnen nemen en je zou nog zoveel willen zeggen nu het niet meer kan. En wij hebben samen gesproken over al dan niet dood gaan en alles wat daarbij hoort....wij hebben elkaar zoveel gezegd het afgelopen jaar' ......oh ik moet maar steeds aan haar denken nu...
en ik kan niet zoveel, dan haar alleen maar sterkte en heel veel kracht toewensen. Net nu zij de liefde weer gevonden had. Net nu zij weer gelukkig was....oh ik denk aan je! En weet je ik ben zo gelukkig en het leven lacht ons weer toe...soms is het leven zo oneerlijk voor mensen he....
Fijne paasdagen, wij gaan naar Emmy en Reynaud, voor een familie-diner met An's familie...
gezellig...
met liefs,
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten