Ergens in 2005, toen ik alleen op vakantie was in Griekenland, kreeg ik van Annemarie een gedichtje mee, geweldig mooi...en toen wist ik nog niet, in hoeverre dit gedicht werkelijkheid zou worden :
Sterk staan
Triomferend
tegen het strakste blauw
je openstellen
voor elkaar
het zonlicht laten
zegenvieren
horen zeggen :
'ik kan niet zonder jou'
om te delen
blijheid en verdriet
elkanders lotgenoten
willen zijn
sterk staan
twee aan twee
durven vragen
om aanwezigheid...
Mooi he?
Aniet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten