Een bijzondere maandag...

Tja en dan kijk je terug op een prachtige verjaardag en uiteindelijk wordt het dan gewoon weer maandag. En dat betekent, opstaan, werken, contacten, afspraken en alles wat daarbij hoort. Mijn IRO is goedgekeurd door het UWV, dus dat is het eerste goede nieuws. Het traject mag en kan dus gaan starten. Mooie opdracht. Wat bezwaarschriften voor mijn opleidingsinstituut afgehandeld, dus daar kan een factuur voor worden verstuurd. Morgen twee belangrijke gesprekken. Een voor een mooie bestuursfunctie, en een met het Center for Servant Leadership. En ook voor Annemarie begon deze dag bijzonder. Een dame die gereageerd had op een van haar werken, kwam hier binnen en kocht een schilderij, een kop koffie, afrekenen en weg was ze weer..... Inpakken en meenemen...super toch. Nu naar huis, de auto halen en dan naar Voorwaarde, het bedrijf van mijn vriendin Leonie. Als zakenwaarneemster voor Annemarie, dat moge duidelijk zijn. Het gaat vandaag over kunst. Wat telefoongesprekken, kortom het is een vruchtbare dag vandaag. Een mooi begin van een nieuw levensjaar...
Ik ga tante Anita en oom De zo nog even bellen, zij zit hier in het hotel om de hoek, dus vanavond even een glas wijn met elkaar drinken. Lijkt me wel gezellig...
Liefs, Anita

Wat een feest!!! 50 jaar....

Emmy en Reynaud dansen samen!

Tante Anita en vader Smitshuysen mooie leeftijdsgenoten!

De familie bij elkaar met mijn lieve vriendin Jannie er bij!!

Mijn piano, de 'Anita 50' gemaakt door Annemarie. En terwijl ik dit schrijf, draai ik de door Erik en Caroline opgenomen song van Diana Ross 'My old piano' prachtig, zo lief allemaal!

Mijn leeftijd, mijn kadootjes, mijn 'vrouw' gemaakt door Annemarie in mijn raampje uit Hydra...wat een verwennerij, ongekend...prachtige boeken, verwenweekend in Wijk bij Duurstede...lieve mooie, ondeugende kado's. Een beleveniscadeau, een buitenrit op een paard langs de Waal...bijzonder he...

En gisteren was het dan zover, met een rustig begin met de familie van mijzelf en die van Annemarie, begon het feest rondom mijn 50e verjaardag. Jannie was er al vroeg en heeft geholpen met van alles en nog wat. Maar zoveel meer mensen hebben geholpen, Joost die de band voor me geregeld heeft. Emmy en Reynaud met duizend en een dingen, maar ook gisterenavond weer. Karin en Roel voor alle mooie foto's (komt nog), Arie voor het inschenken (en vandaag weer Arie en Noor voor het opruimen en ons huis weer tot huis maken), Noor voor het graveren van de spiegel, Floor voor de bediening, samen met Noor en Roos tijdens het diner. Rosanne voor het drummen met de band. En al die lieve mensen die zijn gekomen om samen met mij, met ons mijn verjaardag onvergetelijk te maken. Maar ook het weer deed goed mee...het bleef droog, tot op het laatste moment...

De muziek, de band van Dennis en zijn vrienden, jamden erop los...geweldig...Maar ook mijn twee lieve vriendinnen Jannie en Ada, die een paar prachtig liederen over mijn leven ten gehore gaven, met Joost als pianospeler op de achtergrond. Annemarie met haar prachtige piano en al die ideeen (de spiegel met al jullie handtekeningen is echt prachtig!!!). En ik heb zo ongelooflijk genoten. Ook van het feit dat er van die prachtige mensen zijn geweest, de zussen van Emmy met partners (de tantes van Annemarie dus). Het was een enorm spektakel en ik kan echt terugkijken op een geweldig feest. En geloof me de basis voor de piano is er...ik hou jullie op de hoogte. Ik kijk nog een keer naar al die stapels post....naar al die lieve dingen die jullie mij geschreven hebben. De boeken, de kado's...de heerlijke flessen wijn en champagne...oh wat ben ik verwend...ik ben er stil van en onder de indruk.

Hier een paar foto's die wij hebben gemaakt, van het begin. De rest volgt. Ik ben 50 en moe, mijn rug doet zeer, het was veel veel en heel indrukwekkend...

Liefs, en dank jullie wel, allemaal...en terwijl ik dit schrijf realiseer ik me, dat woorden niet genoeg kunnen uitdrukken, hoe ik me voel. Het was indrukwekkend...Jannie vroeg me gisteren of ik niet emotioneel was. En weet je, dat is er nu een beetje...de emotie na al die prachtige aandacht. Vrienden, mooie indrukwekkende mensen, maar meer nog jullie woorden, jullie aandacht voor me...Anita van Loon is sprakeloos. En dan moet er toch echt iets zijn....dag, ik hou van jullie!

Anita

Netwerken

Ik ben bezig een reader samen te stellen over - netwerken - en ik kwam hier een hele mooie uitspraak tegen :
'Netwerken bestaan bij de gratie van de onderlinge aandacht. Als die er niet meer is, dan zijn die relaties niet veel meer waard en sterven - als het ware - op den duur een natuurlijke dood'.
En wat is dan zo anders aan netwerken als gewoon met elkaar samen leven, samen werken, oog en oor voor de ander hebben. Servant Leadership is volgens mij gestoeld op dit gedachtengoed...
Ik heb zoveel te vertellen, maar doe dit later. Er gebeurt weer zo enorm veel...spannend...
Liefs, van nog steeds een gelukkige 50'er.
Aniet

Le Bon Mangeur...en de bus...enzo...

Tja...en hier zit ze dus, onze 50jarige Aniet met haar Sarah...

Na een soort speurtocht met de bus, werd ik door Annemarie gebracht naar Le Bon Mangeur in Scheveningen, eigenlijk het favoriete restaurant van Emmy en Reynaud. En daar werd ik gefeliciteerd, kreeg ik een soort button, medaille op gespeld met hierop duidelijk de 50 en werd ons rose champagne geschonken. Gewoon zomaar een hele fles. En terwijl ik daar zat en me realiseerde, dat ik eerst stoer hier op de bank voor het huis, naast mijn Sarah had gezeten en vrolijk champagne had gedronken, begon een geweldige avond. Met mijn mooie Annemarie (met prachtige haren) in een geweldige ambiance. Ik werd gewoon simpelweg enorm verwend, met heerlijke gerechten, mooie Sauvignon Blanc uit Nieuw-Zeeland en toen Annemarie de taxi liet bestellen stonden daar zomaar onze Emmy en Reynaud weer. Met alle liefdevolle suprises van dien..en zij waren onze taxi en nu, nu ga ik een beetje lichtvoetig naar bed, en ben ik gewoon 50, helemaal 50...de dag was indrukwekkend, de Leergang Coaching was super, alles was mooi, een nieuwe kans volgende week, spannend, ik hou jullie op de hoogte, zaterdag, gewoon lekker feesten, dank voor alles, lieve lieve mensen...50 worden is echt super enne...Sarah zit nu op de stoel in de woonkamer, en zaterdag zetten we haar weer buiten op de bank...kijk maar...Liefs van een gelukkige vrolijke 50'er, Anita.

Sarah en 50 rode rozen!

Terwijl ik moet werken en me moet voorbereiden op wat komen gaat, zit ik op kantoor nog even bij te komen. De bel ging...bloemen van OPB, Emmy en Reynaud en opeens zag ik haar zitten, een nagemaakte Sarah, een bijna Anita, met mijn kleren aan, op de bank, met een glas champagne naast zich, en opeens 50 rode rozen van mijn liefste Annemarie. Een prachtig boeket bloemen van Caroline en Erik, een wit chocolade hart speciaal voor mij gemaakt. Champagne van Suzie...kortom, feest, feest en nog meer feest. Smsjes de hele tijd, Emmy en Reynaud op de koffie, met weer zo'n prachtige roos! Zij hebben deze Sarah gemaakt, geweldig, met mijn ogen, mijn mond...wat super. Overal zie ik 50, en toen ik de auto instapte, hing daar een grote opgeblazen 50 aan de spiegel. Wat ben ik verwend, wat voel ik me jarig...als die mooie berichten, via Hyves, LinkedIn, mail en sms, dank jullie wel lieve mensen, hoe gelukkig ik ben, kan ik niet zeggen. Mijn vader aan de telefoon, wat wil je nog meer, een smsje van mijn broer, van Jannie. Mooie lieve kaarten van allerlei mensen...dank, dank...ik zit te glimmen en te stralen...zomaar 50!
Aniet

En nu dan echt....50 jaar!

Zo vlak voor ik vertrek, omdat dit eigenlijk een gewone werkdag is, wil ik even met jullie delen dat ik vandaag echt 50 ben geworden. Gewoon 50, maar wel heel bijzonder, met slingers waarop dat magische mooie getal staat. Met een ontbijtje met champagne en servetjes met 50, met mijn Annemarie samen. Met prachtige kado's .....mijn raampje uit Hydra met daarin een mooie tekening van een naakte vrouw, gemaakt door Annemarie zelf! Super een echt Smitshuysen en dat zo vroeg op deze mooie feestelijke dag, veel smsjes, een horloge, heel hip, mooie kussens en een boek van mijn favoriet schrijfster Sarah Waters. Smsjes, mails en gisteren al veel kaarten, o.a. van tante Tanneke en nicht Annemarie. Het feest is begonnen. Een telefoontje van Sophie, de dochter van Ruud, dat op zich al maakt me blij. Een smsje van Roosje met - gefeliciteerd 50, shara...geweldig he...en nu naar Defensie, ook daar gaat het beginnen. Een nieuwe mijlpaal, een nieuwe start, zou het zo zijn....super toch. Fijne dag, 26 augustus 1959...oh nee 2009!
Anita

Regen en crisis en spannende ontwikkelingen....

Lieve mensen, dinsdagochtend. Druk, net een reintegratie-plan gemaakt voor het UWV. Spannend, als dit geaccordeerd wordt, dan heb ik een nieuwe opdracht binnen. Vanmiddag gesprek hierover. Ondertussen regent het dat het giet en zie ik tot mijn grote ..... dat er een voorspelling is dat het zaterdag regent! Welnu, dit kan toch niet de bedoeling zijn, mijn verjaardag hoort een beetje zich buiten af te spelen, dus tenten en zeilen en stokken paraat...en het komt allemaal goed! We vieren het gewoon, weer of geen weer....dus trui aan en gaan! Mijn opdracht op Schiphol is on hold gezet vanwege de crisis. Tja, zo gaat dat nu...was leuke opdracht geweest! Maar ja...gisterenavond weer kans op nieuw perspectief....maar wel op de Antillen...maar eens even zien wat dit betekenen zou! Tot nu toe, ben ik iedere keer heel dichtbij een grote opdracht, en dan komt de crisis om de hoek kijken. Kwestie van lange adem hebben en op enig moment dan gebeurt het wel.
Morgen gebeurt het...de start bij Defensie, geweldig, samen met Marijke Lingsma. Hier ben ik trots op en blij mee! Gisteren een superleuk overleg gehad met leuke, aparte, creatieve mensen.
En dan donderdag, ook zo'n spannende dag, en vrijdag nog een keer...kortom een intensieve week. Duim voor me, en neem dan gelijk een extra duimpje mee voor die regen of ertegen liever gezegd. Dag, fijne dag weer, de kapper wacht op me...
Anita

Een goed begin....

Terwijl ik mij aan het voorbereiden ben op kantoor voor alles wat er deze week komen gaat, o.a. de Leergang Defensie Coach, maar ook mooie nieuwe ontmoetingen, een aantal coach-trajecten, iemand helpen bij zijn eindopdracht van een opleiding, kortom veel, lees ik een prachtige spreuk, eigenlijk een aantal, waar ik deze week mee wil beginnen. En graag deel ik dit met jullie, mijn lieve trouwe lezers....

'Niet het aantal momenten dat je adem haalt, bepaalt je levenskwaliteit; wel het aantal adembenemende momenten'.
'Je kunt de oceaan niet oversteken door naar het water te staren'. En tenslotte nog deze twee :
'Probeer iemand te worden met wie je de rest van je leven zou willen doorbrengen' en neem deze gewoon maar mee voor onderweg 'als je je ongemakkelijk voelt, ben je bezig iets te leren'.
Dag, het wordt een mooie week. Qua weer, qua inhoud, qua ontmoetingen...de wereld is open voor jou, voor mij. Geniet!
Anita

Onvervulde wensen.....

Tja en nu ik bijna 50 ben, eigenlijk de dagen af aan het tellen ben, omdat Annemarie geheimzinnig doet en ik vreselijk nieuwsgierig ben, realiseer ik mij dat ik iets niet heb gedaan in mijn leven, wat ik heel erg graag gewild heb. En daar word ik regelmatig aan herinnerd door tv te kijken. Welnu, ik zal het uitleggen. Op dit moment is er zo'n fantastische reclame van Calve pindakaas, waar zo'n klein blond mannetje aan het voetballen is. Ik noem hem altijd Basje, eigenlijk noem ik hem Basje van Loon. Tja en hier gaat het over...toen ik 28 was had ik een enorme kinderwens. Ik wilde zo graag een kindje, ik hou enorm van kinderen, toen al, nu nog en vind (gelukkig heeft Annemarie er twee) die gesprekken met kinderen, groot en klein, zo fantastisch. Mijn leven destijds was wel een beetje ingewikkeld, eerst was ik alleen, en ik hield van vrouwen, heb nog wel met wat mannen in mijn nabijheid over dit 'probleem' gesproken. En een donor bood zich spontaan aan, maar ja, hoe doe je dat dan weer...een kind moet wel een vader hebben, weten wie zijn papa is. En om dit soort complicaties te voorkomen (de desbetreffende donor was een vriend van me, getrouwd, hij en zijn vrouw hadden geen kinderen...ingewikkeld leek me dat, naar hem toe, naar zijn vrouw vooral toe..pijnlijk misschien ook wel. Ooit was ik even zijn vriendinnetje geweest...)zag ik van dit aanbod af. Me nog even verdiept in sperma-banken. Leek me wel wat, dat je kunt kiezen uit blond, donker, blauwe ogen etc. dus als het ware een soort mooie mix van genen kunt organiseren. Maar nee, dan kwam ik weer terecht bij mijn rede dat een kind zijn vader moet kunnen zien, bezoeken, minimaal. Welnu, toen kreeg ik contact met een dame met drie grote kinderen en met haar ging ik samenleven. Deze kinderen hebben mijn kinderwens doen vervagen, vooral de jongste dochter, voor haar was ik toch een soort tweede moeder. Maar ergens diep in mij, bleef het verlangen naar Basje wel aanwezig. Want ik dacht regelmatig aan Basje. Weet je, en terwijl ik zo worstelde met dit alles, besloot mijn broer gewoon dat hij een kind wilde. Vond een draagmoeder en daar was Noor. Maar of dit nu de oplossing zou zijn geweest, als ik er nu naar kijk, betwijfel ik. Maar de grote winst is wel dat Noor is geboren en ons leven enorm heeft verrijkt. En Basje, ach, hij is iedere avond op tv, in de reclame van Calve...hij voetbalt en trekt gekke bekken, dus ergens is hij er gewoon. En de kinderen van Annemarie, dat zijn haar kinderen. Ik ben haar vrouw, maar niet een tweede moeder ofzo. Ik geniet van hen, van het puberen, van het samenzijn, maar het is zo anders. Ik heb mijn gedachten over opvoeding, over leven, over je instelling naar de ander toe. Over luxe, over beleefdheid, over normen en waarden. En dit alles is al bepaald en wordt bepaald voor deze meisjes en terecht, niet door mij. Ingewikkeld maakt dit het wel. En nu ik bijna 50 ben, denk ik meer na over dit soort dingen dan anders. Als ik denk aan de Basjes om mij heen, dan denk ik aan dat mooie mannetje van Kirsten, die komt verdacht dicht in de buurt van mijn Basje...beetje robuust, beetje woest, blonde krullen en ogen waar je voor smelt. Heerlijk toch...wie weet ga ik later wel met hem een beetje voetballen. Onze buren hiernaast hebben een vrouwelijke Basje van bijna drie....een lekker eigenwijs gevalletje, heerlijk, maar ja die onvervulde wens die is er gewoon. Geen moederschap voor Anita van Loon. Ik droom dus verder en heb soms in gedachten een Basje die rondloopt, die er is in dit leven en waar ik eventjes van geniet.
En maken jullie je geen zorgen hoor, mijn grootste wens gaat in vervulling en dat is ouder worden en gezond zijn. Dus mij hoor je niet klagen!
Anita

En nog wat beelden....

Tja, als dat geen genieten is....

Rosanne en Milou...

Nila, Rosanne en Florine

Reynaud, Anita, schipper Rosanne en Emmy in de Groeve-sluis voor Appingedam

Annemarie met de meisjes aan het varen in de sloep...

Tja, en de foto's spreken voor zich. Een heerlijke week, geweldig weer, mooie mensen bij elkaar en om ons heen. En vooral genieten van het water, de boot, elkaar!

En nu de foto's van Groningen....

Mooi he, Annemarie tijdens een van onze eerste tochten in de sloep....

Nila, Florine en Rosanne, op onze eerste tocht over het Schildmeer

Prachtige luchten links zie je boten in het haventje van het Schildmeer

Florine en Annemarie en achter het boompje het dak van ons huis

Twee hartsvriendinnen, Nila en Floor

Een vroege zaterdagochtend....

Lieve mensen, het is zaterdagochtend half negen....het hele huis slaapt nog, Annemari, Florine en Rosanne liggen nog in een diepe slaap. Ik ben klaar wakker en geniet van de ochtendstilte...ik realiseer mij terwijl ik dit schrijf, dat ik toen ik in Groot-Ammers woonde, altijd vroeg in de ochtend aan de eettafel ging zitten kijken naar de vogels en de zwanen die dan te zien waren op en rond de rivier de Boezem...heerlijk, als je spreekt over rust. Als ik in Groningen naar buiten keek, zag je water en mooie vergezichten. Op het water zag je prachtige luchten, dat zullen jullie ook op de foto's kunnen zien, geweldig! En dan die rust, daar heb je geen vergezichten voor nodig...gewoon genieten van de stilte. Terwijl ik dit schrijf kijk ik naar de prachtige bloemen die hier op tafel staan, zacht roze, zo'n vrolijk boeket wat ons huis zo vriendelijk maakt. En ook staan er twee prachtige witte rozen, van Irene en Fer (moeder en stiefvader van Nila) om ons te bedanken dat Nila dit weekje met ons meemocht. Nila mag van mij altijd mee, wat heerlijk om haar en Floor zo samen bezig te zien. Die twee die hadden het zo leuk samen, samen zingen, samen in het bubbelbad, samen bezig zijn. Mooi om te zien...twee jonge vrouwen die vol vertrouwen in de wereld staan en deze tegemoet treden....
Ondertussen heb ik een kopje nespresso gemaakt en ligt de zaterdagkrant op mij te wachten...ook dat is een mooi rustmoment. Een moment van bezinning. Terwijl ik dit schrijf denk ik aan onze boerderij, waar je dit ook hebt. Het ruisen van de bomen is het enige geluid...geweldig, wat een genot! Gisterenavond belden Pa en Els nog op. Eigenlijk belt Els altijd en dan krijg ik daarna mijn vader. En het was zo leuk dat zij op bezoek waren geweest bij een tante van me, een nicht geloof ik van mijn moeder, 86 jaar alweer. Onvoorstelbaar al die leeftijden van de mensen om mijn ouders heen. Maar ja, leeftijd, ongekend ik zelf word deze week alweer 50 jaar! 50 jaar vroeger vond ik iemand die 50 was ongelooflijk oud en nu ben ik het zelf bijna...
Ik ga nog even genieten van mijn rust. Liefs, heb een mooie zaterdag!
Anita

Vrijdagavond in Voorschoten....

En na een heerlijk weekje in het hoge Noorden, waar we zomaar prachtig warm zomerweer kregen aangeboden, zijn we nu weer thuis. En thuis is gelijk weer volop in de running, even naar kantoor geweest. Beweging genereren in mijn bedrijfje...waar toch ergens een beetje de druk van de crisis voelbaar is. Nieuwe contacten leggen, proberen nieuwe opdrachten te krijgen, nieuwe samenwerkingen aan te gaan en uiteindelijk toch weer full speed vooruit. De komende week is een drukke week, vol nieuwe en intensieve contacten. Met coachgesprekken, een intervisie voor Coachboulevard, dus gewoon weer werk. Langzaam aan begint alles weer zijn gangetje te gaan. En deze week is wel een heel speciale week, want deze week zal ik 50 jaar worden, een prachtige leeftijd. Een soort mijlpaal in mijn leven, wat we zaterdag hier thuis gaan vieren....met muziek van Dennis en Joost. Heerlijk...met leuke mensen en een borrel. Niks meer en niks minder...maar 50 worden is wel heel apart vind ik. De lessen gaan weer beginnen, nakijkwerk zal geleidelijk aan weer binnenkomen, een opdracht bij een bouwmarkt, kortom langzaam aan druppelt er van alles binnen. Ik heb er zin in...zie er naar uit!
Voor nu een laatste avond met de meisjes, die hebben genoten van ons weekje, van een weekje met Nila samen (voor Floor dus) en voor Roos was het een minder gelukkig weekje. Begon ze met een zeer been en krukken, viel ze nog een keer van de trap en is ze vandaag opnieuw naar de EHBO geweest. Een gekneusde voet ofzo...ingekapseld. Milou is gelukkig ook nog gekomen maar had de pech dat Roos niet mobiel was. Voor Annemarie en mij vooral intensief, door dit alles...maar daarnaast ook wel lekker, zomaar in je sloepje stappen en genieten van het water, de rust ook, de sfeer, de sluis in naar Appingedam, echt bijzonder...
En vanavond, wat ook altijd zo lekker is, gewoon weer slapen in je eigen bed. Genieten onder de douche van het heerlijke kado wat Nila ons gaf, douchegeld van Rituals en daarnaast een scrub. Lief he...we genieten nog even na. We laten jullie later nog wat foto's zien...
Geniet van dit mooie weer! Dag,
Anita

Boodschappen in Siddeburen...

Ja dat is mijn taakje, op de fiets naar Siddeburen en daar bij de C1000 wat boodschappen halen...heerlijk, rustig eerst langs het water fietsen en dan door de polders...de mensen roepen allemaal hoi en hallo naar je. Een vriendelijk volk die Groningers...en daarna even helemaal alleen met de sloep het water op. De oudste twee chillen en slapen uit, en Rosanne is helemaal blij want haar vriendinnetje Milou is gekomen...vanmiddag heerlijk zowaar voor het eerst even samen met Annemarie gaan varen. Even een momentje voor ons samen...richting Slochteren met de boot...daarna zwemmen en op een bord achter de boot gehangen, bijna 50 kun je je voorstellen??? Het is goddelijk weer, de omgeving is fantastisch, de rust doet goed en tussendoor werken...wat wil een mens nog meer. Dit leven dit kun je volhouden...en als ik thuis water voor de deur had, dan kocht ik een sloep, zodra het moment daar was...wat een rustgevend iets is dat zeg...varen, gewoon even met jezelf alleen zijn op dat water...
Fijne avond...
Anita

Zondagochtendrust.......

De zondagochtend koester ik altijd al een beetje. Die rust, langzaam aan ontwaakt de wereld, de stilte, soms nemen de kerkklokken het even over. Hier is de zondagochtend uitzien over het water, het klotsen van het water tegen de boegdelen, de meisjes slapen nog na een intensief avontuur. Stappen als je 12 bent, of 14, bijna 15 is ingewikkeld. Die zoektocht naar wat wel of niet kan doet soms gewoon zeer. Als je 12 bent wil je 15 zijn en dat gaat nog niet...en als je 15 bent, of bijna dan, ben je nog geen 16. En overal vraagt men naar je identiteitskaart...tja...hoe leg je dat nu uit, zonder dat het pijn doet. En het leuke is dat je dan direkt weer het verschil in leeftijd ziet, 15 of 12. Wel of niet begrijpen. Gisterenavond vroegen Annemarie en ik ons af hoe dat voor ons was destijds. Ik kan me in ieder geval niet herinneren dat ik ouder wilde zijn....wel hoe stoer ik het vond als ik als 13-jarige uitgenodigd werd voor een feestje van een jongen die 2 klassen hoger zat. Maar ja, toen ik er was, voelde ik me wel klein geloof ik...maar, ook wel stoer! Straks gaan we varen met de sloep, Rosanne ontpopt zich tot een ware schipper. Ongekend...die kan het goed. De sluis in, het Eemkanaal oversteken, kortom het kan allemaal. Nila laat zien hoe iedereen kletsnat kan worden, door hard over de golven te gaan. Lachen hoor! En Floor, die geniet, ligt languit voorin in de boot, in de zon...en samen met Nila worden vooral 'mannen' gespot....zo zijn ze soms eventjes weg, even flaneren denk ik zomaar...
Maar deze zondagochtend slaapt alles nog. Annemarie en ik zitten lekker te lezen. Zachtjes muziek aan, kopje koffie en zo naar het terras aan het water...heerlijk.
De stilte doet een mens goed....ik heb voor servant leadership een vison quest gedaan. Dit is een stilte-oefening. Moest ik drie uur alleen gaan wandelen, over de hei bij Hilversum. Een vraagstuk voor ogen nemen en hiermee aan de slag gaan. Bijzonder, ook waar je mee terugkomt. Want er alle ruimte en rust om echt stil te staan, bij datgene wat je bezig houdt. Ik heb wel 10 gedichten geschreven tijdens die wandeling....ingrijpend mooi. Ik zal er ooit een keer een met jullie delen...
'Ze maakt alles in me los...ze raakt alles in me aan...ze ziet elke kant van mij, ook die ik zelf niet wil zien...ziet ze wat ik niet wil zien' een prachtig liedje ik denk van Veldhuis en Kemper, hoor ik nu op de radio. Een liedje voor Annemarie 'ze ziet het beste en slechtste deel van mij en ze neemt ze allebei' als dat geen liefde is....fijne dag,
Anita

Bericht weg.....

Had ik weer een typisch Anita-stukje geschreven en krijg ik een foutmelding....Het ging over mooie gesprekken. Vanmorgen heb ik kennis gemaakt met een mevrouw die ook Anita heet, het gaat over een interim opdracht. Leuk ben benieuwd...en daarna had ik nog even een afspraak met iemand bij Defensie in Den Haag. Deze meneer heb ik ooit getraind, en onze verbinding of onze gezamenlijke passie is wijn. En daar ging dit contact ook weer over...en op zijn kamer staat een tekst van Loesje - het leven is te kort om slechte wijn te drinken - en daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens!!!
En dan nog even over Rosanne. Dinsdagavond werd zij op een brancard van het veld gedragen tijdens een voetbaltraining, een prachtige sliding eindigde uiteindelijk samen met mama bij de EHBO in Antoniushove in Leidschendam. Gescheurde spier in haar bovenbeen...en nu loopt zij met twee krukken rond...Heftig en zielig eigenlijk. Het is nog midden in de zomervakantie, meestal is zij superactief, en nu zit ze op de bank. Dus als je dit leest, stuur haar maar een kaartje, vindt ze vast superleuk. Bedankt alvast. En liefs, gewoon zomaar op deze mooie dag...
mijn essay voor Servant Leadership is af. Prachtig geworden vind ik zelf, heel erg iets van mij, persoonlijk, open en kwetsbaar...
Dag, Anita

Mooie gesprekken....

Regen....

Terwijl ik vrolijk in mijn korte broek op de fiets ben gestapt, zie ik de regen op het raam en terwijl ik dit zie, moet ik denken aan de spreuk 'Kijk hoe de wolk huilt! Kijk hoe de tuin lacht' en deze spreuk is me altijd bijgebleven...zomaar, omdat het zo'n positief iets in zich heeft. Omdat alle dingen in ons leven een zonnige kant hebben en een schaduwkant...
Vandaag maak ik mijn essay voor Servant Leadership af. En vandaag had ik zomaar een prachtig gesprek met iemand hier op kantoor. Een mooi mens die zomaar op een dag mijn leven is binnengewandeld. Met zijn verhaal en zo af en toe dan praten wij met elkaar. Gewoon omdat het mooi is...weet je en op dit soort momenten voel ik weer mijn rijkdom. Mijn mooie contacten, mooie verbindingen met mensen, soms zakelijk, soms juist helemaal niet...
En dus weer een dag met een gouden randje!
Hier nog een mooi citaat om mee af te sluiten : 'dans elke dag, al was het maar in gedachten'
Anita

Mijn essay over Servant Leadership....

Zomaar een citaat uit mijn essay :
Ooit las ik in een boekje van Thich Nhat Hanh getiteld ‘Ware Liefde’ over de vier elementen van liefde. En dit boekje sluit goed aan bij hoe ik kijk naar Servant Leadership. Dit boekje en deze vier elementen sluit feilloos aan bij de eigenschappen van Servant Leadership. Het eerste element is ‘maitri’ dit is liefhebbende vriendelijkheid of welwillendheid. Het is naast de wens om iemand gelukkig te maken, of een geliefde vreugde te brengen, ook de kunst om vreugde en geluk te brengen naar iemand van wie je houdt. Je moet hierdoor diepgaand leren kijken naar de persoon die je liefhebt. Want als je die persoon niet begrijpt, dan kun je niet op de juiste manier liefhebben. Begrip is de kern van liefde. Als je de diepste verlangens of zorgen van je partner niet begrijpt, kun je haar niet op de juiste manier liefhebben. Het tweede element is ‘karuna’ mededogen. Dit is de wens en de kunst om iemands pijn te verlichtend. Kennis en inzicht in de ander, zodat je hem of haar kunt helpen. Mediteren is diep kijken naar de kern van de dingen. Het derde element is ‘mudita’, vreugde. Als liefde geen vreugde bevat, is het geen ware liefde. Het vierde element is ‘upeksha’ gelijkmoedigheid of vrijheid. In ware liefde ontvang je vrijheid en geef je vrijheid. ‘Liefste heb je genoeg ruimte in je hart en om je heen?’van binnen en van buiten. Mooi he…
En dit boekje zit vol levenslessen, voor mij althans. Ik hoop dus, dat jij die dit leest, en er meer over wilt weten, contact met me opneemt. Mag je mijn essay lezen, goed? Ik probeer dit essay deze week af te ronden...het wordt een prachtig document!
Fijne dag, de mijne was mooi. Samen met Henk naar Ermelo, een mooie opdracht in de agenda, maar vooral een mooie samenwerking. Liefs, Anita

Gelukkig zijn...

Vanmorgen las ik ergens 'wie gelukkig is, voelt de wereld in ruimte en tijd groot, diep en onuitputtelijk. Wie gelukkig is leeft in een wereld van mogelijkheden' door Leo Apostel. Ja en als ik dit dan weer lees, dan kan ik deze week weer vol goede moed tegemoet zien. Dan denken we weer in kansen en mogelijkheden. Dan openen we weer deuren naar buiten toe. Vanmorgen las ik in de krant het stuk over Aaun San Suu Kyi, de Birmese dame, die al 14 jaar in haar eigen huis huisarrest heeft. En deze vrouw draagt dit lot vanuit haar kracht, ziet dit als haar opdracht. Zij kreeg in 1991 de Nobelprijs voor de Vrede. Zij zorgt ervoor dat er nog een oppositie blijft bestaan in Birma, waar het leven veranderd is in een grote openlucht-gevangenis. Deze vrouw is weer zo'n mens, waar wij nog veel van kunnen leren volgens mij....
We staan aan het begin van een nieuwe week, vol kansen. En we gaan er voor.
Geniet ervan! Een warme groet, vanuit een mooi kantoor in Voorschoten, Anita

Overpeinzingen....

Vandaag was een heerlijke dag. Rustig opstaan, de krant lezen en zomaar in alle rust in de zon even slapen, Marianne en Marlies kwamen gezellig even langs. Heerlijk is dat als er zomaar van die mooie mensen in je leven zijn, met wie je een glas wijn mag drinken. Nu net gegeten met de meisjes, die er gezellig weer zijn. Vanavond wordt het dus weer lekker voor de tv met Rosanne, even weer samenzijn met mama. Fijn moment telkens weer!
In de tuin staat een druif, en nooit eerder had ik druiven en nu wel vier trosjes ofzo...leuk is dat, zomaar van eigenlijk een heel kleine plant. Op de achtergrond de griekse dance muziek, opgenomen door Tony. Afgelopen week hebben we foto's naar Griekenland gemaild en kregen we ook weer wat foto's terug. En als je naar die foto's kijkt, dan wil je wel weer terug naar Hydra, of Poros. Zomaar genieten van het strand, maar vooral van die warmte op je lijf, heerlijk...later als ik oud ben, ga ik op een grieks eilandje wonen, genieten van een simpele manier van leven. Buiten zijn, de zon op mijn rimpelige huidje (dan he...nu nog niet). Oh wat kan ik dat missen hier...ik hou zo van die temperatuur. Heerlijk. Volgens mij lijk ik op tante Anita, die ook prima kon aarden in een warm land. Morgen weer aan de slag, een afspraak in Den Haag, bij Henk en daar ga ik op de fiets naar toe. Zodat ik later ook nog even op de fiets langs Jannie kan gaan...gezellig. Even lekker bijpraten met mijn vriendinnetje...
Anita

Impressies....

Annemarie en Leonie kijken nog even kritisch naar het werk van Leonie...

Schipper van een prachtige friese boot, op bezoek bij Eveline en Leo, met Sander en Gitta erbij!

Staat wel goed he...Annemarie aan het roer??

De boerderij van Walter en Yvon in Voorst...een schitterende plek vol mooie kunst en mooie mensen!

Anita kijkt toe, hoe Marion, Caroline, Frieda en Leonie kunst maken....onder begeleiding van Annemarie. Mooie dag, dank je wel dames!

Anita

Ons leven is eigenlijk vol van prachtige momenten....momenten waarop je mensen mag ontmoeten, momenten waarop je mag genieten...en op dat soort momenten, denk ik even niet aan opdrachten, of nieuwe dingen, maar dan is daar gewoon het moment van de dag....kijk maar met me mee...

Zomer....

Poros met Tony en Katerina, leuk he...en hoe vind je dan die handjes???

Op kantoor is het warm. Alle ramen open, en dan waait er een heerlijk windje door....mijn rugpijn ebt weer weg, gewoon kou gevat...(tja wat wil je met die ramen...). Agenda wordt weer wat gevulder, nieuwe afspraken, nieuwe ontmoetingen en hopenlijk ook weer concreet wat werk. De zomer is fijn, maar rustig. Moet hier voor volgend jaar een andere oplossing voor zien te vinden. Een enorme buffer opbouwen, zodat ik gewoon een sabattical periode kan nemen, zonder zorgen...komt wel goed. Nu een leuke dag voor de boeg, met wat mooie mensen hier op kantoor, samen met Annnemarie...we hebben er zin in. En zojuist kregen we van onze vrienden uit Poros wat foto's doorgestuurd. Kijk nog maar even, dan zie je hoe wij genieten of genoten hebben...

Liefs, een mooie dag...Anita

Samen op kantoor...

En zomaar is het weer zover. Zijn wij samen op kantoor. Annemarie aan het schilderen en ik aan het werk, nu ja werk. Netwerken, contacten, regelen, bellen, mailen en dat heet dan werken...wat telefoontjes. Wat mensen die weer bellen, wat afspraken in de agenda...kortom beweging. En volgens mij is dat wat telt...geregeld dat Annemarie in een blad komt weer met haar kunst. Het blad Leven, een glossy magazine. Zo stond zij ook in Zij aan Zij, geweldig...en naar aanleiding hiervan een afspraak om een schilderij te komen bezichtigen...wie weet waar dit toe mag leiden...ik vind dit echt zo leuk!
Gisterenavond zijn wij vroeg naar bed gegaan, na een leuke dag, met de familie van Annemarie, en aansluitend nog met Ria en Hans...lekker in de tuin. En vanmorgen had ik zoveel rugpijn en nu loop ik weer even als een oude dame...krom, een beetje als eerst...en het grote verschil is, dat ik nu niet bang ben..want het voelt zo anders. Gewoon alsof ik kou heb gevat op mijn ruggetje...zou zomaar kunnen.
Vanmorgen las ik nog iets moois .....Hoe korter de tijd, hoe groter ons vermogen om te wachten....Mensen zijn vaak gehaast, ongeduldig en hebben weinig tijd. En op de een of andere manier lijkt tijd niet meer essentieel als je weet dat je nog maar weinig tijd hebt...en terwijl ik dit schrijf, denk ik aan een heel goede vriendin van mij, die momenteel veel tijd besteed aan iemand die haar dierbaar is en langzaam aan uit dit leven glijdt...en in gedachten ben ik bij haar!
Anita

een heerlijke rustige zaterdag....

Vanmorgen lekker op tijd opgestaan, eventjes naar Albert Heijn om de nodige boodschappen te halen voor dit weekend. Toen ik terugkwam waren de meisjes en Nila (vriendinnetje van Floor die hier geslapen heeft) ook op en hebben we heerlijk ontbeten. Daarna met Milou en Rosanne naar de juwelier, waar Roos heel stoer oorbelletjes in haar oren heeft laten schieten, mooi hoor! Daarna lekker uitgebreid de krant lezen, zo'n zaterdag die zoveel harmonie kent, heerlijk! Vanavond heb ik pannekoeken gebakken voor de familie...leuk is dat altijd. Nu met heerlijke muziek, nog even lekker buiten zitten. Genieten, simpelweg genieten...
Achter mij staat een haut medoc uit 2003, een Cuvee Jubilee van 5 liter, een giga fles, een soort symbool. Jaren geleden heb ik deze fles bij een partij wijn gekocht en nu staat deze prachtfles hier te pronken, om op een hoogtepunt in ons leven een keer tijdens een diner met vrienden en familie soldaat te worden gemaakt....Als Annemarie en ik 5 jaar getrouwd zijn, zou ik graag willen dat An en ik samen met onze getuigen, onze familie een Mathusalem champagne (6 liter) opentrekken...leuk lijkt me dat! Weet je dat we dit jaar alweer drie jaar getrouwd zijn! Super he...Vroeger had ik een droom om ooit een eigen wijnkelder te hebben, waar ik prachtige flessen wijn had liggen, en daarin zou dan een of misschien wel twee stoelen staan en een wijnvat met een kaars erop. En dan zou ik daar al mijn wijnflessen bewaren, mijn wijnliteratuur en af en toe een heel bijzonder glas wijn drinken samen met mijn geliefde, of met iemand die dit ernstig kan waarderen. Die droom heb ik maar wat opgeschort nu...wie weet als ik 70 ben ofzo..., dus als er iemand is die dit leest, en die zo'n kelder heeft, wil je me dan even bellen? Dan neem ik de fles mee en dan schenk ik die in jouw kelder. Lijkt me wel wat, echt waar...Vroeger werkte ik voor meneer Frijling in Den Haag. En hij had zo'n wijnkelder...zo'n kelder met van die togen en mooie flessen wijn erin. Ik wil hem nog steeds een keer gaan bezoeken, kijken of die kelder nog bestaat.
Dag, liefs, geniet van dit prachtige weekend.
Anita