Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zaterdag 22 augustus 2009

Een vroege zaterdagochtend....

Lieve mensen, het is zaterdagochtend half negen....het hele huis slaapt nog, Annemari, Florine en Rosanne liggen nog in een diepe slaap. Ik ben klaar wakker en geniet van de ochtendstilte...ik realiseer mij terwijl ik dit schrijf, dat ik toen ik in Groot-Ammers woonde, altijd vroeg in de ochtend aan de eettafel ging zitten kijken naar de vogels en de zwanen die dan te zien waren op en rond de rivier de Boezem...heerlijk, als je spreekt over rust. Als ik in Groningen naar buiten keek, zag je water en mooie vergezichten. Op het water zag je prachtige luchten, dat zullen jullie ook op de foto's kunnen zien, geweldig! En dan die rust, daar heb je geen vergezichten voor nodig...gewoon genieten van de stilte. Terwijl ik dit schrijf kijk ik naar de prachtige bloemen die hier op tafel staan, zacht roze, zo'n vrolijk boeket wat ons huis zo vriendelijk maakt. En ook staan er twee prachtige witte rozen, van Irene en Fer (moeder en stiefvader van Nila) om ons te bedanken dat Nila dit weekje met ons meemocht. Nila mag van mij altijd mee, wat heerlijk om haar en Floor zo samen bezig te zien. Die twee die hadden het zo leuk samen, samen zingen, samen in het bubbelbad, samen bezig zijn. Mooi om te zien...twee jonge vrouwen die vol vertrouwen in de wereld staan en deze tegemoet treden....
Ondertussen heb ik een kopje nespresso gemaakt en ligt de zaterdagkrant op mij te wachten...ook dat is een mooi rustmoment. Een moment van bezinning. Terwijl ik dit schrijf denk ik aan onze boerderij, waar je dit ook hebt. Het ruisen van de bomen is het enige geluid...geweldig, wat een genot! Gisterenavond belden Pa en Els nog op. Eigenlijk belt Els altijd en dan krijg ik daarna mijn vader. En het was zo leuk dat zij op bezoek waren geweest bij een tante van me, een nicht geloof ik van mijn moeder, 86 jaar alweer. Onvoorstelbaar al die leeftijden van de mensen om mijn ouders heen. Maar ja, leeftijd, ongekend ik zelf word deze week alweer 50 jaar! 50 jaar vroeger vond ik iemand die 50 was ongelooflijk oud en nu ben ik het zelf bijna...
Ik ga nog even genieten van mijn rust. Liefs, heb een mooie zaterdag!
Anita

Geen opmerkingen: