Ramses Shaffy is dood!

Ja en ik zie jullie al denken, 'dat weten wij ook wel', lees de krant, kijk tv en merk hoe Nederland rouwt om het verlies een groot levenskunstenaar! Prachtig, gisteren heb ik naar DWDD gekeken en gezien hoe uit allerlei hoeken mensen verdriet hebben om dit verlies. En zo heb ik mijn eigen emotie bij dit verlies. Want Ramses hoort bij mijn moeder, hier achter mij op kantoor hangt het schilderij wat Sophie gemaakt heeft voor me met de tekst 'Zing vecht huil bid lach werk en bewonder' het strijdlied van mijn moeder. Het lied wat zij tot haar dood wilde horen en als het woordje 'vecht' kwam, dan ging haar arm omhoog, ook nog toen er niets meer omhoog ging of kon, toen zij nergens meer de kracht voor had, bij dit liedje kwam haar laatste stukje kracht naar boven. Ik heb een cd box met 100 liedjes van Ramses, met en zonder Liesbeth, geweldig...dit was haar cd. Ik weet zeker dat ik dit nu weer zal gaan draaien...meer zal gaan draaien, zoals altijd rond deze decembermaand zij weer meer op mijn netvlies komt, dan de maanden ervoor..dit was haar maand, haar maand waarop wij voor het laatste van alles met elkaar hebben gedeeld. Voordat zij zich hulde in lange zwijgende uren, waarop ze lief naar je keek en soms ook lachte, waarop haar ogen steeds vaker zich sloten en zij insliep, voordat zij uiteindelijk haar ogen sloot! Dus zeg ik nu heel stil 'dag Ramses dank wat je voor mijn moeder hebt betekend' een lieve groet, Anita