Vrijdag in Voorschoten en in....Wageningen...'was ik maar dichter, dan was ik dichter bij jou'

Lieve mensen, vanochtend kwam ik wat traag op gang. Het hoefde ook niet zo...ik kreeg een telefoontje (nieuwe opdracht in maart...teambegeleiding super! bij een financiele dienstverlener, wat kan het leven mooi zijn!)terwijl ik nog met een kopje koffie zat bij te komen van een tot nu toe drukke week. Veel de weg op, Amersfoort, Ermelo, Wageningen, ja we kunnen het niet uitkiezen he...en gisteren een dag les gegeven en aansluitend een dinertje met de Haagsche Intervisie Groep. Een mooi groepje vrouwen, wat deelt en in verbinding is gekomen ooit met elkaar en het blijft! We gaan de volgende keer de zumba dansen...welnu, spannend toch? Een combinatie van fitness met een soort salsa ofzo...klinkt wel spannend. Ik ben de oudste, dus we zullen wel pret hebben! En nu zit ik keurig in mijn pak op kantoor. Heb vanmorgen vier bc's nagekeken. Een offerte gemaakt, een factuur gemaakt, gekeken of er al geld gestort is (tja dat is ook wel belangrijk zo aan het einde van de maand)en drink nu nog een kop koffie voordat ik vertrek.Ja want mijn dag zit er nog lang niet op...ik vertrek zo dadelijk naar Wageningen. Daar heb ik een tweetal groepsinterviews over de cultuur, samenwerking, waarden en normen. Mooie sessies, en naar aanleiding daarvan mag ik een analyse maken over deze organisatie. Met een plan van aanpak hoe we een en ander kunnen verbeteren en wat mijn rol daarin kan zijn. Veel te doen dus. En eigenlijk is hier ook nog zoveel te doen. BTW-aangifte moet nog wel voor maandag, reflecties schrijven voor mijn Leergang, nog een paar herkansingen nakijken...druk, druk, druk. Maar eerst morgen naar de kapper. Want ik zie er uit als een boef, een oude dus he...een bleke oude boef. En wie weet dus ook een keertje een zonnebank kuurtje inplannen voor mijzelf. Volgende week weer een volle week voor de boeg, maar het oog wil ook wat toch...dus dit weekend aandacht voor lijf en leden. Ja want wij zijn ook bewuster aan het leven An en ik. Geen chips en zoetigheden meer, wat minder glaasjes wijn, wel twee per avond als we samen zijn, maar wat balans, om de boel wat strakker te krijgen en om ons leven wat te verlengen als het even kan. Want dat is toch wel ons ultieme doel. Toen ik afgelopen week in het LUMC rondliep, toen voelde de wereld van het ziekenhuis ver weg. Ik was mijn afsprakenkaart vergeten, wist niet welke arts ik zou krijgen, want mijn professor Willemze is er niet meer, en dus kreeg ik mevrouw Netelenbos. Een lieve dame, die ik al eerder heb mogen ontmoeten. Het is allemaal goed met deze mevrouw van Loon. Ze is gewoon heel druk, volop in het leven. Nieuwe klanten en opdrachten, en hopenlijk ook ergens zomaar wat tijd....tijd voor vrij zijn, tijd voor elkaar, tijd voor de kinderen. Die komen vanavond weer. Lekker is dat...maar ook wel even goed, als ze een poosje alleen zijn met mama. Ik ben pas rond tien uur of half elf thuis schat ik in...maar dan trek ik ook echt de stekker eruit. Lijkt me heerlijk. En maandagochtend vroeg, dan ben ik de eerste en ga ik lekker aan de slag hier op kantoor. Heerlijk!! Lieve groet, tot zover, en met de spreuk 'wat ik maar dichter, dan was ik dichter bij jou' en met een glimlach, neem ik even afscheid van jullie. Voor dit moment, ik ga de sneeuw in, als ik Piet van het weerbericht mag geloven...Anita