En zomaar op zondagochtend zit ik in de eetkamer op de boerderij. Zaken af te wikkelen rondom de verkoop van dit mooie ludieke pand. Een huis wat sinds 1893 in de familie is, de boederij van Piet van Loon...bijzonder toch? Het voelt als loslaten en het mijmeren is begonnen, gisterenavond zaten Pa en ik, nadat wij een heerlijke avond hadden gehad met Paulus en Els (broer en schoonzus van Els, de vriendin van Pa)nog even in de serre. De serre waar mijn moeder na haar overlijden opgebaard stond, en ik herinnerde mij opeens weer hoe mooi de lucht was, toen de zon daar op kwam als ik heel vroeg in de ochtend bij mijn overleden moeder ging kijken. Ik herinner mij ook als de dag van gisteren haar lach, en hoe mijn ouders dansten toen zij terugkwam uit het ziekenhuis na haar hernia-operatie, ik heb er nog een foto van! Ik herinner mij ook nog hoe Noor, klein als zij was, op het bed van oma zat en haar lepeltjes gele vla gaf. Dus mijmerden wij nog wat na, over geluk en liefde in je leven. En hoe gezondheid doorspeelt of je parten kan spelen. Dus ja, dit weekend bij en met mijn vader, is een stukje 'wandelen door de geschiedenis van de familie van Loon' rondlopen en kijken en weten dat de tijd daar is,om dit huis vaarwel te zeggen. Zoals alles er nu uitziet, zal 1 juli dit tijdperk achter ons liggen, en een andere familie geleidelijk aan dit huis in ere gaan herstellen en er iets prachtigs van gaan maken...en eigenlijk zeg ik nu, 'het is goed zo'.
En dus zit ik hier en kijk ik naar gordijnen die net iets te kort zijn (te heet gewassen denk ik..)en naar boeken met vergeelde kaften, maar ook naar sneeuwklokjes die heel stoer de kop opsteken, en bomen die weer snel groen zullen zijn, naar de vuurput, waar wij menige avond bij een groot en stoer kampvuur bij elkaar hebben gezeten. Wij, mijn vader, mijn moeder, mijn broer, Els, Annemarie, en ik, maar ook al die vrienden en vriendinnen die hier mochten zijn en bleven slapen. Het leven was goed op het Flakkeese land en zo voelt het echt. En nu, weer verder, de belasting, van alles wat er nodig is, om ook die zaak goed af te wikkelen. Ik wens jullie een mooie en rustige zondag, geniet van elkaar, zoals wij dat ook doen. Straks komt broertje lief met Noor en aansluitend komt Els weer thuis. Ondertussen ga ik lekker terug naar mijn huis, mijn liefste Annemarie en de meisjes, om nog een rustige zondagmiddag/avond te hebben thuis, voordat een volle intensieve werkweek op me wacht...
Liefs, Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten