Dodenherdenking in het Uitvaartcentrum Kennemerland....

Vandaag was een bijzondere dag. Het begon vanmorgen met een kerkdienst hier in Voorschoten en daarna een begrafenis van Hans, een meneer hier uit de straat. De partner van Jeanet. Jeanet is een van die lieve dames uit de straat, die mij tijdens mijn ziekzijn, zo gesteund heeft. Het was een mooie plechtigheid, en de lucht trok open, toen wij op de begraafplaats stonden, de zon brak zomaar even door, speciaal voor Hans...en daarna naar Yarden, voor wat plangesprekken. En hier is het een bizarre drukte, het huis ligt vol, bomvol werkelijk met overledenen. En tussendoor bezig met een ingewikkeld vraagstuk, vol uitzoekwerk. Met een plangesprek, met een planning en alles wat daarbij hoort. En toen was het dodenherdenking temidden van de doden in ons uitvaartcentrum. Gekke ervaring...en pas om kwart over tien vanavond was ik klaar daar. Morgen een nationale feestdag, iedereen is vrij, maar ik ga weer voor een aantal uren naar Yarden toe. Een presentatie voorbereiden, voor het werkoverleg, allerlei uitzoekklussen doorvoeren, openstaande vragen beantwoorden. En zo rond een uur of twee vertrek ik daar weer, misschien iets later, om Annemarie op te halen en naar mijn vader te gaan. Om bij hem te zijn met eten, om hem weer even te zien. Even langs mijn tante Aniet, even mijn broer zien, Els misschien...en weer even samen zijn met mijn liefste Annemarie...het is een druk leven! En dan in je achterhoofd de wetenschap, dat we eigenlijk nu vakantie zouden hebben samen, in het huis van Carine en Eef, in Frankrijk....ongekend! Een gevuld leven, vol van zorgen eigenlijk wel...slaap lekker! De nacht is kort, de wekker gaat heel vroeg...liefs, Anita