Een zomerse vaderdag....

En vanmorgen was ik zo rond kwart over elf bij Pa. Hij en Els zaten in de tuin achter de woonkamer van de Samaritaan in het zonnetje. Pa was flink uit zijn humeur, zijn mondhoeken hingen eigenlijk een beetje naar beneden. Hij was niet aardig, of lief vond ik, en vooral voor Els vond ik dit wel sneu...en toen ik hem vroeg hoe het met hem ging, mompelde hij maar wat...en toen Els weg was, bleven we samen zitten, zonder veel te zeggen. En langzaam aan veranderde hij. Werd hij wat spraakzamer, stelde hij wat vragen. En nadat hij gegeten had, en ik me even had teruggetrokken in de zon, stelde ik voor om naar buiten te gaan. Te gaan rijden. En hij stribbelde nog wat tegen, over de wind enzo...en uiteindelijk zijn we tot vier uur buiten geweest, een enorm eind gereden, stil gestaan bij geitjes, bij de eenden, en even langs geweest, alleen maar om te groeten, bij tante Anita en oom De...en het was een heerlijke dag. Hij had een kleur op zijn armen, benen en hoofd...heerlijk gewoon! En ik ook een klein blosje rijker, kon geen kwaad, want ik ben nog nooit zo bleek geweest...
En nu ben ik thuis, heerlijk eventjes niks...lekker de krant lezen. An en Floor kijken samen een film...wat is het fijn, om thuis te mogen zijn...het was een zomerse vaderdag vandaag. En op onze geheel eigen wijze, hebben Pa en ik genoten van ons samenzijn. Hij was vrolijk en lachte toen ik wegging...heerlijk toch???En weet je, uiteindelijk is dit de situatie zoals hij is. Is dit wat voor ons ligt, en moeten we proberen vanuit deze situatie weer iets te maken, waar we ieder op onze eigen manier, mee verder kunnen. Het leven dient zich aan zoals het is...en voor nu is dat een vader, die ongelukkig is, en voor een deel afhankelijk omdat zijn lichaam het niet meer zo goed doet. En ik, wij, iedereen om hem heen en vooral hijzelf, zal het hiermee moeten doen. En dus kijk ik weer, naar wat we nog wel hebben. Een uitspraak die past bij oom De, die kijkt altijd naar de mogelijkheden, want wat schiet je er nu mee op, als je kijkt naar wat je niet meer kunt...always look at the bright side of life....en dat hoort eigenlijk ook wel bij mij, dus wat er altijd is, is de liefde die mijn vader en ik voor elkaar voelen. En vandaar uit, kun je nog steeds hele mooie zomerse vaderdagen hebben...dag, een fijn Pinksterweekend met elkaar. Ik ga maandag met Ellen samen inpakken op de boerderij! Lief van haar he...
Anita